Þjóðviljinn - 29.04.1954, Blaðsíða 5

Þjóðviljinn - 29.04.1954, Blaðsíða 5
Fimmtudagur 29. apríl 1954 — ÞJÓÐVILJINN — (5 Sfeinsteypt göng undir StórabeÍti? Tillaga tveggfa danskra verkfræSinga um samgangubót Tveir danskir verkiræðingar hafa komið með nýstár- lega tillögu um, hvernig leysa skuli hina miklu sam- gönguerfiðleika, sem sívaxandi bílferðalög milli dönsku eyjanna hafa skapaö. Með hverju ári hefur það reynzt erfiðara að flytja hinn sívaxandi bílafjölda frá Sjá- landi yfir á Fjón. Engin brú er enn yfir Stórabelti og hætt er við að hún komi ekki fyrst um sinn. Hins vegar er nú.þeg- ar orðið nær ógerningur að flytja allan bílastrauminn á skipum milli eyjanna. Verkfræðingarnir tveir leggja nú til, að ‘lögð verði mikil Fesiir eugan trúnað á sögur kans Vio trúum ekki oröi af pessari sögu. Þannig lýkur grein, sem ritstjóri danska atlanzblaðsins lnforviation, Börge Outze, ritar í blaö sitt út af furðusögum rúss- neska liðhlaupans Kokloffs. Information hefur frá fyrstu tíð verið það blað í Danmörku, sem ákafást hefur varið allar gerðir Bandaríkjamanna, en nú virðist því vera nóg boðið. I grein sinni rekur Outze nokkr- ar fjarstæður í frásögn þeirri, sem Bandaríkjamenn hafa lagt Kokloff í munn og segir m.a.: „Mundi maður sem ætlár að hlaupast undan merkjum og láta Randaríkjamönmim í té vitneskju sína, byrja á því ao vara fórnardýr sitt \ið — á því er engin þörf þar sem hann hefur ákveðið að gera ekki þessu fóTardýri naitt mein — og ganga Bandaríkjamönnum síðan á hönd eftir nokkra daga? EKKERT NÝTT Morðvopnið er líka of reyf- arakenut! Það er engin nýjung að dulbúa skammbyssur sem vindlingaveski. Slíkar byssur voru þegar til á stríðsárunum, eins og samsvarandi sjálfbiek- ungar, ráptöskur osfrv. Það verður strax sniðugra þegar byssan er látin vera rafknúin, sniðugheitin keyra nærri því úr hófi fram þegár hún er lá.tin sicjóta blásýrukúlum, en þegar kúlurnar eru Iátnar vera dum-dum kúlur, sem mynda svöðusár samtímis eitruninni, fer manni ekki að Htast á bliki- una! Hvaða gagh ætH það svo sem að gera? Hlyti ekkí eitrið í kúlunum einmitt að eiga að tryggja að morðið tækist fljótt, en hávaðalaust? EINS OG I REYFASA Við þetta bætist, að öll frá- sögnin er í allt of mililu sam- nsmi við þær lýsíngar sem lesa má í reyfurum uni leyni- þjónustu Rússa. Það vantar smáatríðin sem gera söguna sennilegri. Mins vegar er allt hitt te'iið með, allt frá himi „ókugnanlega Ljúbankafang- elsi“ til -,3. deildarlnnar ljæir ógnarverk ogi byltingartilraun- ir“. Slíkar stoft'anir bera jafn- an önnur og sakleysislegri nöfn í ýeruleikanum! Hefði fcessi ná- ungi sagzt vera kaupsýsiumað- ur og að eitúrlyfjastofnunin raunsakaöi aðferðir til að eyða •llgres! og meindýrnm, liefði trásögnin verið öllú trúanlegri. BARNAIÆGT OG GRÓFT Obkur geðjast eklíi að þess- um herra Kokloff ( og hefði reyndar ekki geðjast beíur að homim, entla. þótt frásagn hans heí'ði verið seuailegri!). Allfc á- 'rcðursbragðið, — myndiruar af konu og barni, og a.f honura •og „i'órnardýrinu" þar sem þeir haldast í hemlur, — minnir okkur á þær sjónvarpskvik- myndir um kommúnista, sem nú eru svo mjög í tízku í Randaríkjunum. Áróðurinn sem gcrður er handa „múgnnm“ er ehuniti hafður svo barnalegur og grófurí'. Á myndinni til vinstri er sýnt, hvernig verkfræðingarnir hugsa sér að göngin yrðu tögð. Rörin eru steypt við ströndina, síöan yrði þeim sökkt og tengd saman á hafs- botninum. Á myndinni til hægri sýna þeir hvemig bílamir muni aka inn í lestirnar, sem flytja þá yfir sundið á 12 mínútum. lciðsla úr j&mbentum stein- steyptum rörum yfir botn Stórabeitis. Hvert ror um sig verði 20 m á lengd og veggja- þj’kktin V'2 m. Þeim jtöí sökkt niður á hafsbotninn, en þar festu kafarar þau saman. Öll vegalengdin er um 22 km, þar sem hentugast væri að leiðsl- an lægi, og myndi því þurfa yf- ir 1000 rör í hana. Ilonum var alvara Kona. ein í Leeds í Englandi sagði manni sínum fyrír nokkr- 'um dögnm, að hún ætlaði að skilja við hann. Hann fór að heiman, en lrríngdi til hennar skömmu síðar: ,.Ég hef skamm byssuhlaup við ehni mér. Elsk- arðu mig enn þá?“ Hún svar- aði engu og skömmu síðar heyrði hún, að skot reið af. Hún hringdi til lögreglunnar, sem sagði, að maður hennar hefði sjálfsagt vejýð að gera að gamni sínu, en það kom síðar í ljós, að hann hafði gert al- vöru úr hótun sinni. Verkfræðingamir halda frara, að þetta muni vera hagkvæm- asta leiðin til að leysa vand- ann. Kostnaðinn áætla þeir 210 míllj kr., en ljúka mætti verk- inu á fjórum ámm og þá mætti flytja 800,000 bíla árlega yfir sundið. Til að spara hið dýr- mæta súrefni í göngunum, er lagt ti), að bílarnir verði flutt- ir yfir í rafknúnum járnbraut- arlestum. . gegn kjarnorkuvopnum Íapeísski lauði krossiim heísjf samþykkt ályktur., þar seia kvatt ei til alþjóðiegs eftir- fits meS baans viö feeitiagp hesmak í HzwaM og strangs cf:*:!Sts hveð hfamorkutikauimm til &ð hmcka siysfarit a! vöiáum þdssa. Áivktimir! hekr verið símnð aðaibækistöðvnni Baaða kxossins i Genf og eru félög Eauða krossins um alian heim hvött til að taka us«Hr orð hermar. áiyktunin mun verða iögð fysir aiþfóðaþing Rauða krosslns, sem haldið verð-as i Osié á næstuimi. Aneurin Bevan varar við stríðsstefnu Bandarík jan na Segir Bandankin vera komin á fremsta hlunn með aS sfofna til heimsfvrialdar Aneurin Bevan, foringi vinstrimanna í brezka Verka- mannaflokknum og líklegur leiðtogi flokksins í framtíð- inni, ritaöi grein í vikublaö vinstrimanna Tribune, sem kom út á laugardaginn var, og varar þar við stríðsstefnu Bandaríkjanna. Þetta er ekki í fyrsta sinn, sem Bevan setur fram siíka viðvör,un, en hann hefur aldrei gert það með jafn sterkum orð- um og nú. Hann beinir árás siirai fyrst og fremst að þeim Nixon varaforseta, sem er einn helzti hvatamaður þess, að Bandaríkin sendi herlið til Indó Kíaá. og Diiliess utanríkisráð- herra, rem hefur haft í hót- unum ura slikar aðgerðir og her.raðar-'r’ ?. á kinverska al- þýí-uiýðvoldið. Bevnn lætur í IíAj þá skoðun, að. þessa?' offceld'.shótfíP.ir fcéUi- ist ekki síður gogn bandamönn- um Bandaríinar.na cn a'iriðut. •ríkjunum. Hin? vegsvr sé það ófrávíkjanleg krafa breziíu þjóðarinnar, að fulltrúar Bret- iauds á Genfarráðstefnunni gerí sitt ýtrasta til að koma á friði í Indó Kína og veita kín- verska alþýðuiýðveldinu þá við- urkenningu á aiþjóðavettvangi, sern því ber. Randaríldn vilja ékki frið Bevan sýnir fram á, að Bandaríkjast jórn hafi engan hug á því að koma á frjöi í Indó Kína og Duiies muni gera sitt á ráðstefmmni til að spiila fyrir sanikomuiagi. Hótanir hans og annara bandarískra ráðamanna uþp á síðkastið sýna ijóslega, hye .mikla fyrir- ytmnsni, þeiva hafa á öðruni þjcðum heírns, segir Bevan. Bandaríidn á styrjaldarlesð Bevan lremst m.a. þannig að orði í grein sinni; „Þegar hernaðarmáttur þjóð- ar er meir! en stjórnmála- áhrif hennar, er benni hætt \ið að hefja styrjöld* Því tii hvers ætti að halda á- fram að hlaoa upp óhemju- legum hernaðarútbúnaði og \erja ofboðslegum hluía efnahagsgetunnar til að byggja upp stríðsyél, ef þær þjéðir, sem ætlunin er að ógna ti! hlýðni, neita að beygja sig? Þaðan í frá eru frekarí hernaðarútgjöidum kastað á glæ — nema þá ætlunin sé að hcfjast handa“. Og Bevan lýsir þeirri slioð- un svnni, að Bandaríkin- séu einmitt nu á siíkum. tímamót- x?m.

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.