Þjóðviljinn - 20.06.1954, Blaðsíða 10

30) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 20. júní 1954 -
INNAN
vie
MÚRVEGGINN
EFTIR A. J. CRONIN
29.
aS anda að sér frjóum gróðurilmi jarðar, þramma yfir
heiðar og skóglendi með þrem öðrum afbragðs náungum,
sem einnig voru góðar skyttur, þótt þeir stæðu honum
ekki á sporði. Hann var einnig með nýjan, vel vaninn
hund sem hann hafði mikla trú á.
Þjónninn kom inn, roskinn maður með vangaskegg,
mjög kurteis og lotningarfullur. Georgi geðjaöist vel að
andrúmsloftinu á gistihúsinu, það var virðulegt og gam-
aldags, frábitið öllu nýtízku rugli, sem honum leiddist.
„Það er ungur maður að spyrja eftir yður, herra.“
Birley leit upp úr blaðinu og yggldi sig.
,',Ég má ekki vera að því að tala við hann. Ég fer að
fara eftir tíu mínútur.“
„Hann segist hafa sent yður viðtalsbeiðni. Hann fékk
mér þetta bréf.“
Birley tók við bréfinu sem þjónninn rétti honum —
bréf frá honum sjálfum skrifað á bréfsefni þingsins.
Hann varð enn svipþyngri. Hvaða vandræði voru þetta!
Hann hafði gengið frá þessu fyrir mörgum dögum, sem
svar við óljósri viðtalsbeiðni og var svo búinn að gleyma
öllu saman. En hann var maður sem stærði sig af því,
að hann gengi aldrei á bak orða sinna.
„Gott og vel,“ sagði hann. „Látið hann koma.“
Andartaki síðar var Páli vísað inn til hans. Birley
var að kveikja sér í dýrum vindli, rétti honum höndina
vingjarnlega; bauð honum sæti gegnt sér.
„Jæja,“ sagði hann hjartanlega, og blés frá sér reyk-
skýi. „Ég hef búizt við yður síðan þér skrifuðuð mér.
Viljið þér kaffibolla?“
„Nei, þökk fyrir.“ Páll var fölur, en einbeittur svipur
hans og beint bakið höfðu góð áhrif á Birley, sem
hafði ánægju af því að hjálpa virðingarveðum og ein-
beittum ungmennum.
„Við skulum þá snúa okkur að efninu, ungi maður.“
Birley talaði með vingjarnlegum, eilítið glettnislegum
hreim. „Ég hef mörgum hnöppum aö hneppa, skiljið
þér. Þarf að fara á mikilvægan fund fyrir utan borg-
ina. Fer með hraðiestinni til London í kvöld.“
„Ég gerði ráð fyrir að þér væruð tímabundinn, herra.“
Páll dró skjal upp úr vasa sínum. „Og þess vegna gerði
ég vélritaða skýrslu um öll málsatriði."
„Ágætt, ágætt!“ sagði Birley ánægjulega og bandaöi
um leið út hendinni. Hann las helzt ekki skýrslur
— hvað hefði hann annars átt að gera við tvo einkarit-
ara? „Segið mér undan og ofan af þéssu.“
Páll vætti varirnar og dró djúpt andann.
„Faðir minn hefur verið í fangelsi 1 fimmtán ár fyrir
glæp sem hann framdi ekki.“
Birley galopnaði munninn; hann starði á Pál eins og
hann væri einhver skyndilega ógeðfelldur hlutur. Páll
gaf honum ekki tækifæri til að komast að, heldur sagði
allt sem hann ætlaði sér að segja.
Fyrst var eins og Birley ætlaöi að stöðva hann. En
þótt svipur hans yrði kynlegur og hann liti hvað eftir
annað með vanþóknun á Pál, leyfði hann honum að
halda áfram. Hann hlustaði. Og það dó í vindlinum
hans.
Frásögnin stóð nákvæmlega í sjö mínútur, og þegar
henni var lokið sat Birley eins og maður fastur í ó-
þægilegri gildru. Hann ræskti sig.
„Ég trúi þessu ekki. Mér finnst þetta fáránlegt. Og
þótt það væri satt .... þá er þetta löngu gleymt og
grafið.“
„Ekki fyrir manninn í Stoneheath fangelsi. Hann
lifir hvert einasta andartak."
Birley bandaði frá sér hendinni.
„Mér lízt ekki á þetta. Og ég hirði ekki um að róta
upp í forarpollum. Auk þess kemur þetta mér ekki við.“
„Eruð þér ekki þingmaður Wortleyborgar, herra.“
„Jú, vissulega. Ég er ekki þingmaður Stoneheath
fangelsis. Ég er fulltrúi heiðarlegs fólks en ekki glæpa-
manna.“
Hann reis á fætur og stikaði fram og aftur um her-
hergið. sárgramur yfir skugganum sem fallið hafði á
þennan góða dag. Ef hann hefði ekki álpast til að veita
þessum strák viðtal! Ekki gat hann farið að reka höf-
uðið niður í þessa mauraþúfu. Enginn maöur með heil-
brigöa skynsemi gat léð þessu eyra. En þegar hann leit
á Pál, sem sat grafkyrr við borðið varð hann gripinn
einhverri óþægindatilfinningu. Hann leit á úrið sitt
og sagði.
„Jæja þá. Skiljið þessa bannsetta skýrslu yðar eftir.
Ég skal líta á hana einhvern tíma í dag. Komið til mín
aftur í kvöld um sjöleytið.“
Páll rétti honum vélritað skjalið og tautaði einhver
þakkarorð; reis síðan á fætur og gekk hljóðlega út úr
herberginu. Þegar út kom dró hann öjúpt að sér svalt
morgunloftið. Ef hann gæti fengið þingmanninn til að
hefjast handa í þinginu, hlyti málið að verða tekið upp
að nýju. Þegar hann flýtti sér á vinnustaðinn var hann
vongóður um að Birley mundi reynast sér hliðhollur.
Dagurinn dragnaðist áfram með óþolandi seinlæti.
Páll hugsaði um það sem væri ef til vill að gerast í huga
þingmannsins og hann var alltaf að líta á klukkuna.
Hvað eftir annað gekk Harris, forstjórinn, til hans og
stóð fyrir aftan hann um stund eins og hann gerði sér
vonir um að hann svikist um. En loks tók dagurinn
enda. Rétt fyrir lokun fór Páll fram í snyrtiherbergið,
þvoði andlit sitt úr köldu vatni og snyrti sig til. Hann
‘var kominn á gistihúsið klukkan kortér yfir sjö og eftir
stutta bið var honum vísað upp á loftið.
En þegar hann gekk inn í herbergið í þetta sinn var
Birley engan veginn alúðlegur. Þingmaður Wortleyborg-
ar sneri baki að arninum, ferðatöskur hans vorú tilbún-
ar, þungur ferðafrakki lá á borðinu. Hann kinkaði kolli
þurrlega í stað þess að heilsa, horfði síðan lengi rann-
sakandi á unga manninn. Loks rauf hann þögnina.
„Ég er búinn að lesa þetta plagg yðar .... hvert ein-
asta orð. Las það 1 bílnum á leiðinni upp í sveit. Las þaö
aftur þegar ég kom til baka. Þér megið eiga það að það
er vel skrifað. En það eru alltaf tvær hliðar á hverju
máli. Og þér lýsið aðeins annarri."
„Aðeins önnur er hin sanna,“ svaraði Páll um hæl.
Birley yggldi sig og hristi höfuðið'.
GÍUAkf
OC CAMN
Ég hef mjög oft verið beðinn að
giftast.
Jœja, hafa það verið snotrar
stúlkur?
Nei. það voru pabbi og mamma.
—O—
Er maðjirinn þinn bókaormur?
Nei, bara venjuiegur ormur.
Konan mín hefur það ógur’eg-
asta minni sem ég hef nokk-
urntíma heyrt getið um.
Gleymir ö lu?
Nei, man allt.
—O—
Hljómvis eiginkona: >að er ein-
kenni’egt, en ég' verð alltaf svo
þunglynd þegar óg fer að spi'a
á pianóið.
Maðurinn: Það verð ég Hka, en
raunar finnst mer það ekkert
einkcnnilegt.
—O—
Við erum búin að vera í hjóna-
bandi og okkur semur svo vel.
Ef ágreiningur kemur upp milli
okkar, og ég hef rétt fyrir mér,
þá viðurkennir Frissi það al-taf.
En ef hann hefur rétt fyrir sér?
Eg man nú ekki eftir að það
hafi komið fyrir.
—O—
Hún: Ó, ég þykist sjá að þú
hafir spurt pabba?
Hann: Nei, ég lenti í umferðar-
slysi.
—o—
Hann skipulagði iif sitt injög
ýtarlcga. Til dæmis skrifaði
hann dagbókina sína alltaf viku
fram i tímann.

Hillá á 7Úminu
Oft sér maður hillur festar
upp á végg yfir rúmi, en sjalcf-
gæfara er að hillan sé á sjálfu
rúminu eins og sýnt. er ,á
myndinni. Rúmið hér cr tiibú-
ið sem legubekkur, ú.r Ijósum
viði, hillan úr sams kónar viði
og er með skemmtilegri rehni-
- . j
hurð úr dekkra tré. Sem rúm-
teppi er notað vínrautt ullar-
efni. Hillan er ætluð fyrir bæk-
ur og tíma.rit,og bakvið renni-
ihýr^ina má geyxna eitthvað af
rúmfötum, og svo má láta lítið
.útvárpstæki standa ofaná hill-
unni ef vill. Annars er tilvaiið
að hafa þar lampa.
Þegar hvaSkfötið kemyr
Súrsteik.
1 kg. frosið hvalkjöt látíð
þiðna við venjulegan stofuhita,
stungið revktum spikræmum
og brúnað ölium megin. Síðan
er bætt v ð salti og % 1 sjóð-
andi vatni. Steikin steikt í 1—
1% klst. og út í soðið bætt 3
—4 dl súrri mjólk eða rjóma
Sósan jöfnuð með hveitijafn-
ingi, salt, soja'og syMjr látið
í eftir smekk.
Kjötkökur. .'.
■% kg þítt hyalkjöt óg ú kg
nýtt flesk hakkað einu sinni í
hakkavél, síðan er það hrært í
fars með ca. % 1 mjólk og
kryddað með salti, pipar og
steyttu eng'fer. Farsið steikt
sem. venjiilegar kjötbollur.
Beinlausir fuglar.
Hvalkjöt skorið í þunnar
sneiðar þversum á tsgjumar
og er barið léttilega. Á hverja
sneið lögo lítíl fleskræma, salti,
pipar og negul stráð á og
sneiðarnar vafðar saman, bund-
ið um þær og þær síðan brún-
aíar í smjörlíki. Saltl og sjóð-
andi vatni bætt á og „fuglarn-
ir“ steiktú’ í ca. klukkustund.
Sósan jöfnuð með hveitijafn-
ingi, salti og pipar bætt í og
henni hellt yfir „fuglana" áður'
en þeir eru framreiddir.
Tvöfaldir kjóíar
Það lætur hlýlega i eyrum,
og það er líka hlý tizka þegar
tilheyrandi sokkapiis eru not-
uð yfir léttan sumarkjól. Það
á að koma í staðinn fyrir
blússu og skokk, og til þess
að allir sjái' áð þarna er .'4
ferðinni ný hugmynd og heill
kjóll sé innanundir skokknum,
þarf innri kjóllinn auðvitað að
vera nokkrum cm síðari en
skokkpdsið. Gulur fcunnur kjóll
með svörtum doppum og svart
skokkpils utanyfir, lítur mjög
vel út þegar dop’>ótta efnið
stendur dálítið niður fyrir
svarta pilsið. En þetta er ekkí
ódýr týzka og sjálfsagt væri
hægt að fara sparlegar með
efnið
NÝJASTA nýtt í New York
eru litacir hundar. Þeir eiga
að vera í stíl við vordragtina
og eru iitaðir í samræmi við
hana. Stundum kemur röðin
að húsmóður huhdsins og hún
lætur lita hár sitt eftir hund-
inum.
Englendingar eru mjög
hneykslaðir yfir þessu uppá-
tæki og brezk dýraverndunar-
félög hafa rætt hvað þeim beri
að gera ef þessi tízka kynni að
berast inn fyrir landamæri
Stó ra-Bretlands.