Þjóðviljinn - 20.06.1954, Blaðsíða 11

Sunnudagur 20* júní 1954 — ÞJÓÐVILJINN — (11
Juiií“heftið flytur sjö SANNAR
ísi og erl. frásagnir
UNDIR JÖKLI
IJr frásögiiifmi: Yngingar a
m
éi
Fæst atís staðar. Verðkr. 9.50
Auglvsið í hjóðviljanunt
tekur á móti sparifé félagsmanna til ávöxtunar
InnSánsvextir eru háir
Algreiðslutími í'lla virka ðaga írá
kl. 9—12 og 13-?~17 nema laugardaga
kl, 9 f.h. — kl. 12.
Kaepfélag Reykjavíkur og
nágrennis
MÓTTAKA ’INNLÁNSFJÁR er auk þess á
þessum stöSum:. Borgarhólsbraut 19, Kópavogi;
• '*• - “ • S ' - Q i’ ' .
Langholtsveg 136; Þverveg 2, Skerjafirði;
Vegamótum Seltjarnarnesi, Barmahlíð 4.
Pramhald af 7. síðu.
„Hvað hef ég eiginlega gert
þér?“ Og ég skammaðist mín
og fór aftur inn í éppann. En
rebbi skokkaði upp á dálitla
hæð, settist þar og leit fyrir
ríki sitt.
Það er nokkur
bót í máli, að
refurinn hefur
mikið villt æti á
þessum slóðum og leggst þess-
vegna lítið sem ekki á sauðfé;
en tjón það sem hann vinnur
til dæmis á fuglalífi hlýtur þá
að vera. þeim mun meira. Og
víst er að hann er orðinn mesta
plága víða um land, enda ségja
gárungar að í sumum sveitum
séu refir fleiri en sauðkindur.
Veldi hans í Neshreppi utan
Ennis mun þó varla standa lengi
úr þessu. Hafnargerð í Rifi er
nú það langt komin að þar á
að geta orðið bækistöð allstórra
báta strax í haust. Jafnframt
hefur hreppsnefndinni tekizt
að útvega svo mikið fé til út-
nesvegarins, að ef ekki stendur
á vinnuvélum. frá Vegagerð-
inni, ætti hann að géta or.ðið
velfær fyrir veturnætur. En
með framkvæmdum þessum,
Rifshöfn og útnesvegi, hlýtur
mannabyggð að eflast mjög" í
hreRpniun, bæði til lands og
sjávar, því að fólksfjölgun með
vaxandi ú.tgerð táknar auðvitað
aukinn markað fyrir landaaf-
urðir. Eyðibýlin munu byggjast
aftur, og nýbýli einnig rísa. f
stuttu máli sagt: Maðurinn er
þarna í mikilli sókn, — en. fyr-
irsjáanlegt undanhald hjá
rebba.
■ 9 Loks er að segja
B . hmtÁ svolítið frá vin-
konunni, yngstu
•dóttur skóla-
stjórahjónanna. Hún er þriggja
og hálfs árs gömul, og á
morgnana þegar sólin skein inn
um suðurgluggann á herberg-
inu þar sem sjúklingurinn lá,

\
LIG G U H ItlMX
ö ____
tUHöl6€Ú6
sifiuumoimmöoit
Minningarkortin eru tU
söln í skrifstofu Sósíalista-
flokksins, Þórsgötu 1; af-
greiðslu Þjóðviljans; Bóka-
búð. Kron; Bókabúð Máls
og menningar, Skólavörðu-
stig 21; og f Bókaverdnn
Þorvaldar Bjarnasonar I
Hafnarflrði
sem áður hafði ríkt gleðin yfir
gæzku hans. Og hún var.alvar-
leg á svipinn. Eða, eins og.seg-
ir í kvæðinu:
Hún sat á slórum stóli,
stássleg, í grænum kjóll,
meO blik í augum bláum
og bros á munni smáum
og sagði vlni sinum
sögur af lömbum fínum.
En stúlkan var lílca stundum
stúrin á þeirra fundum
og vildl varia taia
um vask né þvottabala.
Þá var hún að hugsa
um hrekkjútta jötunuxa.
En hvort sem á dagskrá voru
lömb eða jötunuxar, þá vakti
það alltaf sama fögnuðinn að
sjá- hana komna í sjúkravitjun
með sólargeislann í hárinu. Og
þó að nú sé á milli okkar breið-
ur flói og býsna há fjöll, vona
ég samt að hún muni ennþá
eftir mér, lengi ennþá. Eða,
eins og segir í kvæðinu:
Að endingu viidi ó% óska þéss
að aldrei á móti liiési
vinkonu minni með vænan svip
vestur á Smefeilsnesi.
vissi hann ekki fyrr til en hún
stóð í miðjum geislanum og
sagði:
„Hefurðu séð lörnbin?"
Eg sagðist að minnsta kosti
hafa heyrt í þeim gegnum
gluggann.
„Þegar þau eru að jamma?“
sagði hún.
„Já, þegar þau eru að
jamma“, sagði ég.
„Þegar þau hafa týnt
mömmu sinni?“ sagði hún.
„Já, þegar þau eru að jamma
af því þau hafa týnt mömmu
sinni“, sagði ég. „Það er meira
jammið í þeim“.
„Finnst þé þau ekki fín?“
sagði hún.
Eg kvaðst ekki efast um að
þau væru voða fín; maður
þyrfti ekki annað en heyra í
þeim jammið til að sannfærast
um það,
„Já, þau eru voða fín“, sagði
hún. „Og alltaf að hoppa“.
„Já, alltaf að jamma og
hoppa“, sagði ég. „Svoleiðis
eiga lömb að verá“.
Svo seítist hún á skrifborðs-
stólinn hans pabba síns og sagði
mér langar og merkilegar sögur
af lörabunum. Lika sagði hún
mór sögur af dúkkunni sinni
sem væri st.undum góð en
stundum líka óþekk svo það
væri bara réttast að rassskella
hana. Verst væri henni við að
láta þvo sér upp úr vaskinum
eða baða sig í þvottabalanum.
Vipkona mín talaði af miklum
ákafa um þann þáttinn í upp- ér myndirnar- kunna að veröa
eldi dúkkurmar, og er ég ekki fyrú- meðan á sýningu stendur
viss nema þar hafi nokkru ráð- j eða í flutningi.
ið sú skemmtun sem ég veit 11. Sérstök dómnefnd dæmir
Ljósmyndasýning
Framhald af 3. síðu;
þeii'ra verða teknar eða ekki
10. Sórstakrar varúðar verður
gætt við uppsetningu og;endur-
sendingu myndanna,. en eagin
ábyrgð er tekin á skemmdum
að dömur á þessum. aldri hafa
af að. sulla i vöskum og þvotta-
bölum. En auðvitað var ég of
kurteis til að hafa orð áislíku.
Og seinna um daginn, þegar
sólin var farin, að skína inn um
vesturgluggann, þá. stóð hún
allt í :einu aftur i geisla liennar.
og sagði:
„Hefurðu séð ■ jötunuxa?“' v
Já, ég sagðist hafa séð jötun
uxa. %
„Finnst : þér þeir, ekki vond-
ir?“ sagði hún.
„Mér fjnnst þeir- hreint og
beint óþolandi", sagði ég,
„Þeir bíta mann“, sagði hún.
„Minnstu ekki á þá“, sagði
ég. „Þetta eru ótuktir“.
Og eins og jötunuxar og lömb
eru fuþtrúar tveggja andstæðra
afla í lífinu, þannig. ríktu nú
áhyggjur út af vonzku heims-
ins í huga vinkonu minnar, þar
um það hverjar af. royndum
þeim, er berast, skuli teknar á.
sýninguna.
12. Myndirnar sendist óupplímd-
ar.
Hemámsútvarpið
Framhald af 3, síðu.
Þá skorar fundurinn á ríkis-
stjóm íslands að bera fram við
st-jóm Danmerkur, ■ með skírskot-
un- til gildis íslenzkra -,bók-
menntaafreka fyrir menningar-
lega þróun allra Norðurlanda-
þjóðanna, óskir um sómasam-
lega, og örugga varðveiziu Áma-
safns, meðán það er í höndum
Dana; þar sem þar er< um að
ræðá dýrgripi, sem ekki verði
metnir til fjár, hvort sem á þá
er litið frá íslenzku, samnor-
rænu eða alþjóðlegu sjónarmiði“.

Josephine Baker
með aðstoð hljómsveitar Carls Billich
í Austurbæjarbíói kl. 7.15 og 11.15
Kyirnír Haraldur Á. SigurSsson
Aðgöngumiðasala í Austurbœjarbíói
Sími 1384.
TÍVOU