Þjóðviljinn - 15.08.1954, Blaðsíða 10

10) — ÞJOÐVILJINN — Sunnudagur 15. ágúst 1954
INNAN
VIÐ
MÚRVEGGÍNN
EPTIR A. J. CRONIN
75.
&■-
„Þeir ætla að taka við honum á St. Elísabetar sjúkra-
húsinu. Það er við Oakdene götu — þrjár mílur héðan
— lítið sjúkrahús, en gott. Þeir senda eftir honum þeg-
ar í stað.“
Sjúkrabílinn kom eftir stundarfjórðung. Eftir tíu
mínútur var hann farinn aftur.
Lena gekk aftur upp stigann, þreytt og úrvinda,
ringluð og lömuð eftir geðshræringuna. Það var heitt
og loftlaust í íbúðinni. Hún slökkti á gasofninum. Svo
gekk hún að glugganum, opnaði hann og dró djúpt
að sér rakt næturloftið, gekk síðan aftur inn í herbergið
og fór að taka til inni af gömlum vana.
Slitnu fötin hans, sem hann hafði verið í allan tím-
ann sem hann hafði sofið undir hvelfingunum, lágu
samanbrotin á stól við rúmið. Hún tók þau upp í þeim
tilgangi að hengja þau á herðatré inni í skáp. Um leið
og hún gerði það datt þvælt veskið hans úr einum vas-
anum og innihald þess dreifðist um gólfið.
Lena beygði sig niður til að taka upp blöðin, upplýs-
ingar og athugasemdir sem Páll hafði skrifað hjá sér
varðandi málið, og hún lagði þau eitt og eitt í veskið
aftur. En inni á milli blaðanna rakst hún á litla ljós-
mynd og ósjálfrátt fór hún að horfa á hana. Það var
mynd af Ellu Fleming — mjög vel heppnuð — Ella
hafði gætt þess — og á hana var skrifuð innileg kveðja.
Þetta var mynd sem Ella hafði gefið Páli á nítján ára
afmælisdegi hans og hún hafði sjálf sett í veskið hans
í þeirri von að hann bæri hana við hjavta sér.
Páll var löngu búinn að gleyma að hann ætti þessa
mynd. En Lena leit svo á, að þessir fíngerðu andlits-
drættir, blíðleg augun, bylgjað hárið og innilega kveðj-
an, væri dýrmætasta eign hans.
Hún gaf ekki einu sinni frá sér stunu, en hún sat graf-
kyrr, svipur hennar varð eins og stirðnaður að undan-
teknum viprum við munnvikin og úr augum hennar
mátti lesa ólýsanlega angist. Loks reis hún á fætur,
stakk myndinni í veskið og veskinu 1 vasann. Hún
hengdi fötin á herðatré og hengdi þau síðan inn í
skápinn. Síðan fór hún fram í eldhúsið. Þar hallaði
hún sér upp að eldhúsborðinu, lokaði augunum til hálfs
og sneri sér undan, gagntekin tilfinningum sem hún
gat ekki við ráðið.
Allan tímann hafði hún óttazt að hún væri að leiða
vandræði yfir sig. En aldrei hafði hún gert ráð fyrir
þessu — sem var svo eölilegt og þó svo óvænt — og
fletti miskunnarlaust ofanaf aðstöðu hennar. Það fór
hrollur um hana, þegar hún hugsaði um liina tilgangs-
lausu innri baráttu sína og uppgjöfina. í heimsku sinni
hafði hún villzt á þakklæti og ást, hún haföi verið að
því komin. að skýra frá harmieikiium- i-lífi sínu, leggjg.
örlög sín í hans hendur. Nú gæti hún aldrei sagt honum
það. Aldrei. ■ Hún lokaöi áugunum, gagntekin sjálfs-
fyrirlitningu og smánartilfinningu. Hún bar sjálfa sig,
sem ötuð var auri, saman við þessa engilhreinu ásjónu
sem hann bar mynd af við hjarta sér; hún óskaði sér
dauða á þessari stundu; hún þráði það eitt að þjáningin
sem nísti hjarta hennar yröi henni að bana.
Hún vissi ekki hversu lengi hún stóð þarna gagn-
tekin angist. Loks tókst henni að hrista af sér fargiö,
strauk hárið burt frá enninu og settist á lágan stól.
Augu hennar voru þurr, varir hennar samanbitnar og
svipurinn hörkulegur og hún þvingaði sjálfa sig til að
hugsa. Margar mínútur liðu, svo birtist henni lausnin;
sem hún leitaði að — henni virtist það eina úrræðiö.
Það stóð á sama hversu erfitt henni veittist það, hún
yrði að gera það. Hún þráði það eitt að komast burt,
týnast, má burt minninguna um þetta heimskulega
atferli. Hún hímdi hálfbogin á stólnum og fór að gera
áætlanir sínar.
I:;' Tólfti kafli.
Að morgni mánudagsins tuttugastá og fvrsta febrúar
birt»6t á forsíðu Chronicle fyrsta grein Dunns í greina-
flokki hans um Mathry málið.
Aldrei þessu vant fór Dunn snemma á skrifstofur
blaðsins, en hann var annars morgunsvæfur. Á gang-
stéttunum stóðu blaöasalarnir og hrópuðu helztu fyrir-
sagnir og báru fregnmiða, sem McEvoy hafði prentað.
Þegar Dunn heyrði hróp drengjanna og sá nafnið
MATHRY blakta til í vindinum fór um hann gleðifiör-
ingur. Hann var ekki hégómagjarn og gerði sér engar
gyllingar 1 sambandi við starf sitt. En hann trúði í
blindni á ritfrelsið og mátt traustra og áreiðanlegra
blaða. „Nú er þetta komið af stað,“ hugsaði hann.
,,Þetta kemur þeim úr jafnvægi.“
Þegar hann kom á skrifstofuna var McEvoy mættur
— þeir höfðu ákveðið að nota sömu skrifstofuna meöan
á greinaflokknum stæði — og hann gat ekki stillt sig
um að láta' hugsanir sínar í ljós við ritstjórann.
„Mér hefði þótt gaman að sjá framan í Sprott og
Dale — þegar þeir sáu hvað var framriett með morgun-
verðinum.
McEvoy lét enga hrifningu í Ijós. Hann yppti öxlum
dálítið þreytulega.
„Við erum komnir á kaf í þetta núna. Við skulum
vona að allt fari að óskum.“
Þennan dag gerðist ekkert markvert. Allmargir út-
sölumenn hringdu eftir viðbótarblaðasendingum. Engu
var skilað aftur. Þegar Dunn fór út til hádegisverðar
sá hann fólkið á götunum, í sporvagninum og á veit-
ingahúsinu vera niðursokkið í greinina. Allt var rólegt,
— lognið á undan storminum, sagði hann við sjálfan
sig.
Klukkan ellefu fyrir hádegi daginn eftir hringdi sím-
inn. Önnur greinin sem var enn hvassyxtari en hin
fyrsta — sem skýrði aðeins frá aðalmálsatvikum —
ásakaði lögregluna um mistök. Þegar McEvoy tók upp
tttt:
OC GAMÞN
Gesturinn: Eru engar villi-
andir hér í nágrenninu?
Hótelstjórinn: Nei, því, miður,
en náttúrlega getum við tekið
tamda önd og æst hana dá-
lítið upp fyrir yður.
• 1 1
Eiginkonan: Láttu mig sjá
þetta bréf. Ég sé á rithend-
inni að það er frá kvenmanni,
og þú fölnaðir upp þegar þú
last það.
Maðurinn: Gerðu svo vel —
það er frá hattadömunni
þinni.
--------- ' 1
Mér sýnist ykkur manninum
þínum koma betur saman en
áður.
Já já, Jón er svo ágætur síð-
an hann kom heim úr sumar-
fríinu. Hann sá þar nefnilega
konuna sem hann var trú-
lofaður fyrir 30 árum.
Kurteisasta veit'ngastúlka í
heimi er sú sem sagði við
gestinn um leið og hann fór
út:
Viljið þér vera svo vænn að
minna mig á það á morgun að
þér greidduð ekki reikningina
yðar í gær.
^imllisþáítiir

L
Svampar í stað klúta og bursta
Svampar eru mjög auglýstir
sem hreingemingatæki. Þeir
eru beinlínis í tízku, en auk
þess eru efnin sem í þá eru
notuí sterk og heppiieg. f stað
uppþvottaburstans kemur
svampur úr freyðigúmmi eða
nælonsvampur sem er ágætur
i venjulegan uppþvott. Hann
fjarlægir þó ekki eins vel og
stinnur bursti matarlevfar sem
eru fastar á áhöldunum, svo
að það er e'ginlega ekki hægt
að komast af án uppþvotta-
bursta.
Sömuleiðis eru komnir á
markaðinn pottahreinsarar úr
nælon. Þeir eru að gerð eins
og veiiulegir pottahreinsarar,
eru aðeins öðru vísi á litinn.
Meðan þe'r eru þurrir eru þeir
harðir eins og málmur en um
le'ð og þeir blotna Verða þeir
mjúkir eins og svampúr. Þeir
eru því ekki rnjög hentugir til
að skrúbba potta með, Því er
líka haldið fram að hægt sé
að nota þá tH venjulegs upp-
þvottar: En beir hafa j>ann aug-
ljósa, ga’.'a nð þeir eru. skaft-
lausir og maður verður að
halda hendinni undir vatni með-
og því skyldi maður gera það,
an á uppþvottingum stendur
þegar það er ekki nauðsynlegt?
Önnur gerð af nælonsvampi
sem í fljótu bragði virðist
hentugri en áðurnefndir svamp-
ar, eru Svampar sem ætlaðir
eru til að þvo með glugga.
Þeir koma í stað vaskaskinns-
klúta og það er enn þægilegra

mm
að vinna með þeim. Hægt er
með handfangi og klemmu að
breyta svampinum í bursta sem
er tilvalinn til að þvo með
vaska og baðker. Það er full
ástæða til að gefa gaum að
mörgum nýjungum í eldhús-
áhöldum, en þær eru ekki allar
jafn hentugar.
ÞAÐ HEFUR víst komið fyrir
Okkur allar í bakstri áð rúsín-
urnar í jólakökunni hafa sokk-
ið niður á botn í forminu og
eru allar í einni bendu neðst í
kökunni að bakstrinum loknum.
Hvað rúsínur snertir er hægt
að koma í veg fyrir þetta með
þvi að velta þeim upp úr hveiti
þegar búið er að hreinsa þær
og áður en þær eru settar út
í deigið.
Handhæg taska
Lit’u tautöskurnar eru aftur
komnar í tízku. Hér er mynd
af franskri tösku sem ætluð
er til sumarnota. Taskan er
ekki véigameiri en svo- áð hægt
er að sauma hana hehna. Hún
er hvorki með hanka né lykkju
og að framan er hénni aðeins
lokað með smellu. Hún er
saumuð úr grófum, ólituðum
hör og fóðruð marínbláu silki-
efni. Bezt er að saumá töskur
úr efni sem er dálítið stíft. Ef
einhver vill endilegá sauma
þær úr þunnu efni er nauðsyn-
legt að hafa í þeim millifóður
eða pappafóður. Það er hægara
að sauma tösku með pappa-
fóðri en þær endast ver og
þola ekki að lenda í rigningu.
Ef einhver á góða handtösku
fyrir og vantar aðeins smá-
tösku til að nota við ákveðinn
kjól eða dragt, þá er ágætt að
sauma sér heima dálitla ódýra
tautösku.