Þjóðviljinn - 16.04.1955, Page 9

4
Laugardagnr 15. apríl 1955 — 1. árgangui
10. tölublað
Heilabrot
Eldspýtnaþraut.
Færðu til þrjár af þess-
um eldspýtum svo að
fram komi reglulegur
kross.
«---------

Ráðningar á lieilabrot-
um í síðasta blaði.
Gátur: 1. Annar rjúpu-
karri. — 2. I febrúar, af
því að hann hefir fæsta
daga. — 3. Og.
Finnið 5 kvenmanns-
nöfn og 5 karlmannsnöfn,
hvert skrifað með þrem-
ur stöfum. I næsta blaði
birtum við okkar nöfn og
þá getið þið borið saman
við það, sem þið funduð.
Blinda músin
Maður nokkur var á
gangi og sá hvar 3 mýs
fóru yfir læk eftir borði,
sem var lagt yfir hann.
Manninn furðaði á því,
að þær voru alltaf sam-
síða. Þegar hann gætti
betur að, sá hann, að þær
héldu allar utan um sama
Stafatígullinn.
■ t r á
t r a f
r a k i
á í i r.
Skýringar á orðaleiknum.
1. Hrútur gat ekki vald-
ið hausnum fyrir hornum
og þó var hann kollótt-
ur.
Skýring: Hann var svo
horaður.
2. Það var fyrir fiski
að þessi garður var ull.
Skýring: Fiskur=langa!
ull=lagður, ullarlagður.
Það var fyrir löngu að
þessi garður var lagður.
Dóri (kemur áhyggju-
fullur heim úr skólan-
um); Mamma, er það
ekki rangt af kennaran-
um að refsa mér fyrir
það, sem ég hef ekki
gert?
Mamma: Jú, Dóri minn,
en hvað var það sem þú
gerðir ekki?
Dóri: Eg lærði ekki það
sem ég átti að læra í ðag.
stráið með munninum.
Honum þótti það skrýtið,
að þrjár mýs skyldu bera
eitt lítið strá, en hann
stóð grafkyrr þangað til
þær komu að honum. Þá
sá hann að músin, sem
ar í miðið, var blind og
hinar tvær höfðu þetta
ráð til þess að koma
henni yfir lækinn. Þær
hafa að líkindum verið
börn blindu músarinnar.
(Þýtt). |
„Að slá
svensku6í
Smáleikur
Leikendur standa and-
spænis hvor öðrum og
halda höndunum uppi
móts við herðar. Svo slá
þeir saman hægri lófun-
um, þá vinstri lófunum,
síðan hægri lófa við
vinstri lófa, þá lófunum
á sér sjálfum saman, þá
slá þeir lófunum á lær-
in og loks á brjóstið og
byrja nú aftur að slá
saman hægri lófum o. s.
frv. Þetta gera menn
stundum, þegar þeim er
kalt á höndum til að hita
sér. Reynið þetta við
systkini ykkar eða félaga.
Þetta er skemmtilegur
leikur, þegar æfingin er
komin.
Skrítnar auglýs-
ingar
Kvenmannshár kaupir
undirritaður, sem er al-
in á lengd.
Hljóðfærastóll til sölu
hjá, uij^lirqtuðum. sem
má skrúfa upp og niður
eftir vild.
Söltuð síld fæst hjá
undirrituðum, sem er al-
veg beinlaus.
Dagskrá á dýrasýningu:
Kl. 10 koma nautgrip-
irnir.
Kl. 11 koma gestirnir.
Kl. 12 sameiginlegt
| borðhald.
Sæfinnur með 16 skó
Ég ætla að þessu sinni
að birta hér stutta frá-
sögn um Sæfinn með 16
skó, einkennilegan mann
og einkennilegan safn-
ara, sem átti heima í
Reykjavík seinni partinn
á öldinni sem leið.
Um hann eru alkunn-
ar þessar hendingar:
Sæfinnur með 16 skó
sæklr vatn og ber
lieim mð.
Hahn var einn af hin-
um kunnustu vatnsber-
um í Reykjavík, en þá
voru eintómir brunnar í
bænum. Þeir, sem báru
vatnið í húsin, voru
oftast kallaðir „vatns-
berar“. Fengu þeir mat
fyrir starfa sinn og ein-
hverja smáþóknun. Sæ-
finnur var talinn einna
einkennilegastur allra
vatnskarla. Hann var
geðgóður, kurteis og
hafði gott hjartalag, á-
reitti engan mann. En
í útliti var hann hinn
fáránlegasti.. — Hann
klæddist hverri flíkinni
utan yfir aðra og var
fáum kunnugt um að
hann hefði fataskipti.
Var hann í sömu flíkun-
um þangað til þær voru
Sæfimiur ineð 16 skó
orðnar ryttur og víða
skein í hann be'ran. Þá
fékk hann kannski ein-
hverja aflagsflík og
klæddist henni utan yf-
ir. Svona var það með
skóna. Hann var oft í
ósamstæðum skóm og
fékk svo aðra skó utan
yfir, ef honum áskotn-
uðust þeir. En þá gekk
almenningur í brydduð-
um skinnskóm. Sæfinnur
hafði stundum 8 skó-
garma á öðrum fæti.
Bar það við, að hann
hefði danskan skó, þ.e.
stígvélaskó á öðrum fæti
en íslenzka skóræfla á
hinum.
Hann átti lengi heima
í litlum kofa við miðbæ-
inn í Reykjavík. Þar
safnaði hann ýmiskonar
drasli í haug og svaf
svo á haugnum. Loks
þótti svo úr hófi keyra
með draslið, sem Sæ-
finnur sáfnaði undir sig,
að bæjarfógeti ákvað að
rjúfa haug hans og aka
draslinu í sjóinn. En í
augum Sæfinns var
þetta ekki drasl, það
voru gersemar og fjár-
sjóðir. Hann var alltaf
að safna handa sér og
stúlkunni sinni, sem
hann vildi gleðja sem
bezt. ■»
Maður, sem þekkti Sæ-
finn lýsir svo fyrri ævi
hans, en á unga aldri
átti hann heima í Hafn-
arfirði:
„Uppi á kletti við
fjarðarbotninn stendur
maður, ungur, þrekmik-
ill, gjörvulegur. Hann er
ekkert barn að vexti eða
Framhald á 2. síðu.
KLIPPIÐ HÉR!
4" ÍÞRÓTTIR
RITSTJÓRl. FRtMANN HELGASON
Noregur varm Danmörku I
landskeppni / sundi 36.5:34.5
Varð borgarstjori
Rétt eftir síðustu mánaða-
mót háðu Norðmenn og Danir
landskeppni í sundi og fór hún
fram í Osló. Keppnin var ákaf-
lega jöfn og það var ekki fyrr
en í síðustu keppnisgreininni
sem úrslit fengust en það
var í 4xl00m fjórsundi. Þar
"kepptu þeir Sven Sögaard og
Lars Krog sem náði frábær-
um árangri í flugsundi og
setti nýtt met á 1;07,4. Sögaard
var 1;16,3 á sama tíma og
Daninn Gunnerud. Norðmað-
urinn synti 100 m skriðsund á
58,6.
Lars Krog vann lOOm flug-
sund á 1;08,1 sem var nýtt met.
Hann vann einnig 400m skrið-
sund á 4; 50,8.
lOOm skriðsund vann Oivind
Gunnerud N á 59,8.
lOOm baksund vann Daninn
Robert Andersen á 1;10,5.
4x200m skriðsund vann Nor-
egur á 9; 14,2, Danmörk fékk
tímann 9; 16,6.
200m bringusund vann Dan-
inn Torkild Barnkob.
Formaðurinn i franska knatt-
spyrnufélaginu Montpellier sem
leikur í frönsku deildarkeppn-
innar var nýlega útilokaður frá
öllu íþróttastarfi alla ævi. Slík
atvik eru nú engin ný bóla í fé-
laginu og bænum Montpellier.
Þetta sama henti fyrir nokkr-
um árum þáverandi formann
félagsins — Zucharelli.
Og hvað varð svo um Zuchar-
elli? Hann varð borgarstjóri í
Montpellier'-
r
Ureíar og Rússar keppa i
knallspyrnii 3. jiili n.á
Ítalía vann Þýzka-
land 2:1 í Stnttgart
Þýzkaland og Italía kepptu
nýlega í knattspyrnu og fóru
leikar þannig að Þjóðverjar
töpuðu með 2:1 og er það
fjórða tap þeirra síðan þeir
urðu heimsmeistarar. I hálfleik
stóðu léikar 1:0.
82000 manns sáu leikinn sem
fór fram í Stuttgart. 3000 Italir
höfðu fylgt liðinu til Stuttgart.
Þjóðverjar voru með 7 af
Framhald á 11. síðu.
Brezka knattspyrnusamband-
ið hefur skýrt frá því að sam-
komujag hafi orðið við Rússa
um að þeir keppi landsleik
saman næsta ár, eða nánar til
tekið 3. júlí.
Enska landsliðið hyggur á
ferðalag næsta sumar, þegar
deildakeppninni er lokið og hef-
ur komið til orða að keþpa í
þeirri ferð við Svía og Þjóð-
verja auk Rússa.
Knattspyrnuyfirvöldin í Sovét-
ríkjunum hafa boðið Wolver-
hamton austur að keppa við
Dynamo í Kieff og Spartak eða
Dynamo í Moskva. Leikirnir
eiga að fará fram í Kieff og
Moskva 25. og 30. maí.
Knattspyrnuliðinu Mílan frá
ítalíu hefur líka verið boðið til
Moskva og keppa þar þrjá
leiki. Mílan keppti í London
sl. haust við Westham og vakti
mikla áthygli fyrir góðan leik.
Félagið er nú efsta liðið í
ítölsku keppninni í I. deild.
Mílan mun fara til Sovétríkj-
anna um mánaðamótin júní-
júlí ef þeir taka boðinu.
liiiuu. ígtngoi íjiiíöjí j .Tuantit u<‘ j<
Laugardagur 16. apríl 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (9
Gunnar M. Magnúss: j
En sjáið þið manninn, sem kemur þarna út að
borðstokknum“, hélt Stjáni áfram og bentú
„Þarna sjáið þið útlending, en þið skuluð ekki
láta bera á neinni hræðslu, þó að hann sé svart-
leitur og hafi trefil um hálsinn. Þetta er ekki
svartmenni, það er bara kolamokari. En nú skal
ég sýna ykkur hérna fleira. Lítið þið út fyrir
borðstokkinn. Og lyftið þið undir fæturna á
þeim, sem ekki geta teygt sig upp fyrir, svo að
þau sjái líka. Þarna er gat, sem keðjan liggur
út um, en á botninum liggur akkeri, sem er svo
þungt, að öll 30 hrossin til samans í Víðigerði
gætu ekki bifað því, ef það væri fast undir
steini.
Þetta er kallaður borðstokkur eða lunning, og
þessir vírar og kaðlar og línur og stigar allir,
sem liggja upp í siglurnar, er kallað reiði. Og
nú skal ég sýna ykkur dálitla list, meðan allir
eru önnum kafnir við að koma skraninu um
borð. Eg ætla að fara upp í reiða“.
,,Ertu v. . .“, sögðu krakkarnir og litu hrædd
og spyrjandi á Stjána.
„Rólegir krakkar. Eg fer að öllu gætilega. Eg
æ’tla að klifra þarna upp í reiðann og hanga á
löppunum þar uppi, svo að þið getið trúað á mig
hér eftir“.
„Hættu, hættu við það“.
„Öllu er óhætt“, sagði Stjáni og færði sig úr
blússunni. „Þið hafið alltaf rengt mig um það,
að ég gæti nokkuð sem varið er í, og nú hefi ég