Þjóðviljinn - 23.11.1955, Blaðsíða 6

6) — ÞJÓÐVILJINN — Miðvikudagur 23. nóvember 1955
r-------------------------
þiöeviuiNN
Útgefandi:
Samelnlngarflokkur alþýSu
— Sósíalistaflokkurínn —
i.------------------------'
Ofbeldi Dana
Um allan heim eru nýlendu.
þjóðir að rísa gegn kúgurum
sínum, og íslendingar fylgjast
vel með baráttu þeirra og hafa
m’kla samúð með henni. Jafn-
vel íslenzk stjórnarvöld, sem
þó hafa flækt íslendinga í hern-
aðarbandalag með nýlendukúg-
unim, þora ekki annað en láta
uppi að þau telji baráttu ný-
lenduþjóðanna réttmæta og
maana sig stundum upp í það
að greiða atkvæði á þingi sam-
einuðu þjóðanna í samræmi við
þá afstöðu — eða sitja að
Sninrista kosti hjá! En þetta
stafar af því að við íslendingar
vorum sjálfir ánauðug nýlenda
í sjö aldir, náðum sjálfstæði
okkar eftir langvinna og örð-
uga frelsisbaráttu og þurfum
því aðeins að leita til sjálfra
okkar til að skilja þær þjóðir
sem enn hafa ekki heimt full-
ve’di sitt.
t»rátt fyrir þetta verður því
ekki neitað að við höfum sýnt
frelsisbaráttu nánustu frænda
okkar, Færeyinga, furðulegt
tó:nlæti. Að undanförnu hafa
Danir komið þar fram af dólgs-
hs: tti og ósvífni herraþjóðar.
Sr ávægilegt vandamál í sjó-
mannabænum Klakksvík, vanda-
mnl sem Færeyingar áttu auð-
vitað sjáifir að leysa, er notað
sem átylla til þess að senda
herskip á vet.tvang, lögreglu og
blóðhunda. Lögreglan byrjar
þegar á því að ráðast gegn
saklausu fólki með barsmlð og
misþyrmingum. Síðan tekur
hún hóp manna og lokar hann
inra um borð í herskieinu, flyt-
ur hann því næst til Þórshafn-
er, þar sem danskur dómari —
fu'ltrúi herraþjóðarinnar —
te’-.ur við. Hann dæmir svo Fær-
ey'ngana í þunga fangelsisdóma
á hæpnustu forsendum og einn
þí rra er fluttur til Danmerkur
og á þar að afplána sekt sína.
Skyldu Islendingar ekki muna
E;- Imarhólm.
Þetta eru aðfarir sem hver
ei' asti óspilltur íslendingur
fcjýtur að fordæma. Engu að síð
ur neitaði ísl. stjórnin þeirri
fee'ðni Þjóðveldisflokksins að
Siún beitti sér fyrir því að her-
gkrpið Hrólfur kraki yrði flutt
frá’ Færeyjum. Sú afstaða var
<fe Vmandi fyrir íslendinga,
enda hafa stjórnarblöðin ekki
dirfzt að koma fram með
íiokkrar röksemdir henni til
réttlætingar. Þau blygðast sín
eins og þjóðin öll.
Við sjáum nú hverjar afleið-
ingar ofbeldisverk Dana í Fær-
eyjum hafa, þau magna enn
él.runa, og það getur auðsjá-
axlega komið til blóðugra átaka
hvenær sem er. Danir bera alla
ábýrgð á þeirri þróun og því
eem af henni kann að hljótast,
og raunar ber íslenzka stjórnin
einnig nokkra ábyrgð vegna
feinnar neikvæðu afstöðu sinn-
ar. En það skulu Færeyingar
vita að íslenzka þjóðin styður
ibr.ráttu þeirra fyrir rétti sínum
Og frelsi, og vonandi líður að
því að hér komi sú ríkisstjóm
aó" sá stuðningur geti einnig
fcirzt í verki.
Happdræftið hefdur áfram
HANN PeKK FYRSTA Jbxi.INN
Dregið 23. desembei um 2 bíia
BÍLAHAPPDRÆTTI
ÞJÓÐVILJANS
Allir eru jafn
réítháir gagn-
vart Iieppraíiiii
Jón Gunnarsson loksins
kominn á manntal!
Eftir að þjóðviljinn hafði
skýrt frá því að einn tekju-
hæsti maður landsins, Jón
Gunnarsson framkvæmdastjóri
Sölumiðstöðvar hraðfrystihús-
anna, hefði skotið sér undan
því að láta skró sig á mann-
tal og hefði þar af leiðandi
hvorki borgað skatta né út-
svar hérlendis, gerðust loks
þau tíðindi að Allsherjarspjald-
skránni barst tilkynning um
það að Jón Gunnarsson væri
kominn á manntal!! Og í gær
kom svo grein í Morgunblað-
inu um það að öll frásögn
Þjóðviljans sé uppspuni frá
rótum!
En þótt Jón Gunnarsson sé
búinn að leiðrétta lögbrot sín
að þessu leyti, þá eru skatt-
svik hans og fjölskyldunnar
enn óafgreidd. Jón kom upp
húsi sínu í Garðahreppi 1953
og þá settist fjölskylda hans
þar að og Jón þegar hann
dvaldist hérlendis, en um þær
mundir var hiann mikið á
ferðalögum, aðallega í Banda-
ríkjunum. En eins og f>jóð-
viljinn hefur áður greint frá
hefur Jón ekki enn talið eyri
fram til skatts, þrátt fyrir ofsa-
legar tekjur, og fjölskylda hans
lýsti yfir því að hún væri
algerlega tekjulaus í lúxus-
villunni með baðherbergjunum
og varðhundunum og eiuka-
kennurunum. Þykir þjöðviljan-
um ótrúlegt að skattayfirvöldin
skerist ekki í leikinn og kæri
Jón fyrir undandrátt á lögmæt-
um gjöldum; að öðrum kosti
hlýtur hann að njóta furðu-
legra fríðinda fram yfir aðra
þegna þjóðfélagsins.
Morgunblaðið gefur i skyn
í varnargrein sinni fyrir Jón
í Morgunblaðinu í gær að
andstæðingar Jóns í Sölumið-
stöð hraðfrystihúsanna hafi
skrifað grein þjóðviljans og
mun þar eiga við Ólaf Jónsson
í Sandgerði og Steingrím Árna-
son. Eru það auðvitað hreinir
hugarórar.
Morgunblaðið segir í gær að
Vilhjálmur þ. Gislason út-
varpsstjóri hafi „rækt starf sitt
af áhuga og dugnaði“, hafi
„átt verulegan þátt i ýmsum
umbótum" og allir séu ánægðir
með störf hans nema Þjóðvilj-
inn sem „hafi mestan áhuga
á því, að ný illindi og ófriður
skapist um þessa menningar-
sto£nun“.
það er ekki Þjóðviljinn sem
hefur skapað illindi og ófrið
í útvarpinu heldur útvarps-
stjóri sjálfur. Þjóðviljinn hefur
aðeins skýrt frá staðreyndum,
m. a. þeirri að allt starfslið
útvarpsins hefur samþykkt ein-
róma mjög harðorðar vítur á
þennan yfirboðara sinn. Morg-
unblaðið hefur ekki birt neina
frétt um þessa einstæðu sam-
þykkt, þótt að hénni standi
jafn ágætir morgunblaðsrrienn
og t.d. dr. Páll ísólfsson, og
þar sern Morgunblaðið hefur
ekki birt fréttina virðist það
álíta að atburðirnir hafi ekki
gerzt!
En það stoðar ekki að stinga
höfðinu í sandinn. Sú stað-
reynd er óhagganleg að aldrei
hefur verið annað eins hörm-
ungarástand í Ríkisútvarpinu
og nú, starfsmennirnir hrekj-
ast burt, þeim sem eftir eru
finnst þeir vera undir jökul-
fargi, ein helzta deild útvarps-
ins, sinfóníuhljómsveitin, hefur
verið lögð niður, aðalskrifstofa
útvarpsins er ekki lengur til (!)
dagskrá er öll í molum og verð-
ur álappalegri með hverjum
degi sem líður. það gétur verið
að Morgunblaðinu finnist þetta
góð stjórn og Vilhjálmur Þ.
Gíslason sé aðeins að íram-
- kvæma stefnu Sjálfstæðis-
flokksins í útvarpsmálum, en
almenningi finnst þetta óþol-
andi óstjórn, sem binda verði
endi á án tafar.