Þjóðviljinn - 18.02.1956, Blaðsíða 11

Laugardagur 18. febrúar 1956 — ÞJÓÐVILJINN — (11
NEVIL SHUTE:
LANDSYN
18. dagur
Kapteinninn gekk í áttina aö grænklæddu borði sem
á var pappír og skriffæri. „Þetta er ekki formlegur fund-
ur“, sagði hann stuttur í spuna. „En ég held við kom-
umst fyiT að efninu ef við' látum sem svo sé“. Hann
settist við boi'Ösendann í sæti fundarformanns og benti
flugforingjanum aö setjast sér til hægri handar. Chamb-
ers flýtti sér aö setjast við hlið flugfoiingjans og lagði
hatt sinn á borð kapteinsins meö lampanum innan.
Hinir sjóliösforingjarnir sátu til vinstri handar kaptein-
inum.
Stimdarkorn virti Chambers sjóliösforingjana fyrir
sér og honum varö þungt um hjartað. Stórskoriö, reglu-
legt andlit kapteinsins var hörkulegt; úlfgrátt hárið og
úfnar brúnirnar undirstrikuðu hörkusvipinn á þessum
einbeitta, dugmikla manni. Aftur á móti fannst honum
hann sjá votta fyrir góðmennsku og skilningi, jafnvel
‘samúð í svip Rutherfords undirforingja frá kafbáta-
deildinni. Hinn þiiöji var fýlulegur xmgur maöur meö
upphafnai' augabrúnir.
Bmnaby sagði: „Jæja, herrar mínir, viö emm hingað
komnir til aö fá upplýst hvað geröist í dag. ÞaÖ er fyrsta
atriöiö, áöur en viö getum tekiö ákvöi'Öun um hvað gera
beri í málinu“. Hann sneri sér að undirforingjanum frá
kafbátadeildinni. „Ruthei’ford, viljið þér segja okkur
hvaða fyiirmæli Caranx haföi fengiö'".
Undii'foiinginn sagöi: „Hann fékk fyrirmæli um aö
koma liingað fi'á Harwich, heiTa“.
„Einmitt. Og á yfirborðinu, var þaö ekki?“
„Jú. Hann átti ekki aö fara í kaf nema brýn þörf
gerðist. Hann kom í höfn til aö —“ Hann þagnað'i snögg-
lega. ^
Kapteinninn sagði: „ÞaÖ skiptir engu máli“. Hann
sneri sér aö Diekens. „Hann kom í höfn í ákveðnum til-
gangi“.
Flugforinginn kinkaði kolli.
Kapteinninn sneri sér aftur aö Rutherford. „Segiö
okkur nú áætlaöa leiö hans og tíma“.
Foxinginn tók skjal upp úr tösku sinni og lagði á boi*Ö-
ið. „Þetta eru fyrirmælin“, sagði hann. „Þau eru all-
löng“. Hann fletti blööunum. „Hann átti að fara frá
Svæði SL til Svæðis SM kl. 1430 og frá Svæði SM til TM
kl. 1500. Til þess að tryggja tímann betur bætti ég hálf-
tíma við báða vegu“. Hann þagnaöi og sagöi síðan. „Hann
átti að fara innum hafnannynniö milli kl. 1600 og 1615.
Ef hann væri seinna á ferð átti hann að leggjast við
akkeri fyrir utan“.
Kapteinninnsagði: „Já, einmitt". Hann tók upp nokk-
ur vélrituö blöö og leit yfir þau í skyndi. „Þetta er afrit
af því sem þér senduö mér. Já“. Hann leit yfir listann
um þá sem fengið höfðu afrit. „Ég skil. Ög þetta var sent
til strandgæzlu lofthersins“.
Hann sneri sér að Dickens og lagöi skjaliö fyrir framan
hann: „Þér fenguð svona tilkynningu, flugforingi?"
Dickens kinkaði kolli. „Rétt er þaö“.
SjóliÖsforinginn rétti Chambers skjalið. „Og þér haf-
iö séð þetta áður en þér fóruö í eftirlitsflugið?“
Flugstjófinn tók viö skjalinu. Það’ hófst á stuttri til-
kynningu um aö brezkur kafbátur yröi á feröinni ofan-
sjávar í vestlæga átt. Svo voru talin upp svæði og tímar
þegar ekki mátti gera árásir á kafbáta..
Flugstjórinn sagöi: „Þetta hef ég aldrei séö“.
Munnurinn á Burnaby kapteini varð eins og mjótt
strik; hann hnyklaöi úfnar brúnirnar. Hann staröi
hörkulega á unga manninn. Hann sagði: „Getiö þér gef-
ið skýringu á því?“
Flugstjórinn roönaöi og hikaöi. Dickens greip fram 1.
„Þér sáuð stytta útg'áfu á veggsnjaldinu?"
Chambers sagði: „Já, herra. Ég skrifaöi það í vasabók
mína“.
Rutherford sagði: ,,Ég fæ ekki skiliö hvernig hsegt er
aö hafa þaö öllu styttra en þaö er“.
Kapteinninn sagöi: „Að hvaða lejdi var iiílcýmiingin
sem :.þér sáuö frábrugðin þessari, herra Öhambefs?"'
Ungi maðurinn sagði: „Ég helö Mn Irafi veriö eins, að'
undanskildum fyrstu setningunum.“ Hann benti á hand-
ritið.
Flugforingimi sagði. „Það er rétt. Við slepptum þeim“.
Kapteinnimi starði á hann andartak. Hann var aö
því kominn aö segja að hann ætti því ekki að venjast að'
fyrirmælum hans væri breytt, en hann hætti viö þaö.
Þess í staö sagði hann við flugstjórann: „Var tilkynning-
in sem þér sáuö yður óskiljanleg, herra Chambers?“
Flugstjórinn hikað'i. „Ég tók þaö svo áö ekki mætti
gera neinar árásir á tilteknum svæöum á tilteknum tím-
um“, sagði hann. „Ég vissi ekki hvers vegna“.
Undirforinginn frá kafbátadeildinni hallaöi sér áfram.
„Þér hafiö þá ekki vitaö áö einn kafbátur okkar var á
leiöinni inn?“ sagöi hann góölega.
Pilturinn sneri sér að honum þakklátur. „Nei, heiTa,
ég vissi það' ekki“.
Þaö varö alvöruþrungin þögn stundarkorn. Svo sagöi
Bumaby kapteinn: „Sjórétturinn athugai' þaö mál“.
Hann tók annaö skjal upp af boröinu. „í skeytinu
frá T 383 stendur áö árásin hafi verið gerð kl. 1541 á
svæöi SM/TM“.
Chambers greip fram í. „Það var áreiöanlega á svæði
SM, herra“.
„Þaö er einmitt þaö sem ég vil fá að vita næst, herra
Chambers. Ef kafbáturinn var á svæöi SM höföuö þér
fullkominn rétt til aö gera árás með hæfilegum varúö-
arráðstöfunum. Á svæöi TM máttuö þér alls ekki gera
árás“.
Pilturinn sagði: „Nei, herra. En báturinn var örugg-
lega á svæði SM“.
Kapteinninn virti hann fyrir sér. „Hvernig vissuð þér
það?“
„Ég færöi stefnuna og fjarlægðina frá síðustu staöar-
ákvöröun inn á kortið, herra. Báturinn var tveim mílum
innanviö mörkin á svæöi SM“.
„Eruö þér meö koi*tiö?“
„Nei, því miður ekki, herra“.
Fjdulegi aðstoöarforinginn tók til máls. ,,Hvað voruð
þér langt frá síðustu staðarákvöröun?“
Flugstjórinn sneri sér aö honum. „Um þaö bil tuttugu
og sex sjómílur".
Dale áöstoðarforingi lyfti brúnunum eilítiö hærra.
„Tvær mílur em ekki mikil skekkja í ykkar loftsigling-
um, er þaö? Ég skil ekki hvernig þér getió verið viss ]
í yöar sök“.
Erlend tíðindi
Framhald af 6. síðu.
dauðarefsingu úr gildi. Æ fleiri
aðhyllast þá skoðun, sem kem-
ur fram í orðum enska rithöf-
undarins J. B. Priestley:
„Dauðarefsing faelir ekki frá
morðum, hún ýtir undir þau“.
Vitneskjan um að embættis-
menn ríkisins taka lif með-
bræðra sinna með köldu blóði
elur upp í mönnum virðingar-
leysi fyrir mannslifinu, og
stuðlar að forherðingu hugar-
farsins. Þegar refsíngarnar
voru harðastar voru ofbeldis-
verk tíðust.
w
fú kemur til kasta brezku
ríkisstjórnarinnar að semja
tillögur um ný viðurlög við
morðum. Vera má að liún leggi
til að afnám dauðarefsingar
verði fyrst í stað einungis lát-
ið gilda um tiltekið árabil til
reynslu. Allt er i óvissu um,
hvaða áhrif lagabreytingin í
Bretlandi sjálfu hefur á réttar-
farið í nýlendunum, þar sem
ekki aðeins dauðarefsing held-
ur hýðingar viðgangast enn
þann dag í dag'. Dauðarefsing
hefur ekki verið numin úr lög-
um í Bretlandi við samþykkt
neðri deildarinnar, lávarða-
deildin á eftir að fjalla um
málið, en fáir búast við að hún
gerist nú svo djörf að reyna að
bregða fæti fyrir að vilji hinna
þjóðkjörnu þingmanna nái
fram að ganga. Þótt hætt verði
að lífláta morðingja i Bretlandi
hefur dauðarefsing ekki verið
numin þar með öllu úr lögum,
henging liggur eftir sem áður
við landráðum, skemmdarverk-
um og sjóráni.
M. T. Ó.
I veízluklœBum
Sparikjóll litlu telpunnar verð-
ur að vera ósköp fínn, og aðal-
atriðið í sambandi við fína kjól-
inn er aðeins það að hafa pils-
ið nógu vítt. Báðir Ækknesku
kjólarnir á myndinni uppfylla
þá kröfu, en hún er þýðingar-
meiri fyrir smátelpurnar en við
gerum okkur Ijóst. Ljósblái org-
andikjóllinn . er með fíng'erðu
hjartamynstri. Kjóllinn er mjög
sléttur, pilsið er með breiðu
leki sem hægt er að not.a til að
síkka kjólínn. hann er með
púffer'mum - ög breiða beltið
er bundið að aftan í stóra
Lífstykkiðleynir
saimleikanuni
Sá hæfileiki iífstykkisins að
leyna hinu sanna um ummál
konunnar hefur nýlega verið
mjög á dagskrá við rannsókn
á skrifstofu þeirri í Chicago
sem skrásetur alla kjósendur.
Það hafði komið í ijós að mörg
skrásetningarspjöld vantaði og
til aðstoðar voru kallaðir sér-
fræðingar með ,,sannleiksvél“ til
að yfirheyra allt starfsfólkið.
Karlmennirnir stóðust allir próf-
ið, en þegar að konunum kom
fór „sannleiksvélin“ að haga sér
mjög undarlega, og það kom í
ljós að vélin sem mælir breyt-
ingar á tíðni andardráttarins og
finnur þannig hina seku sem þá
er óhægt um andardrátt, gat
ekki greint á milli slæmrar sam-
vizku og of þröngs lífstykkis. Og
allar konur á skrifstofu þessari,
90 talsins, nafa því fengið til-
mæli um að mæta til nýrrar yf-
irheyrslu — lífstykkislausar.
slaufu.
Hinn kjóllinn er bleikur og
liann er ekki eins auðsaumað-
ur, vegna þess að hann er
skreyttur með hvítum ísaumi,
sem er allseinlegur. En hann er
fallegur og ísaumurinn á stóra
s^láinu og í pilsinu neðanverðu
er til mikils skrauts.
| Uteefandl: Sameinlngarflokkur aiþýðu :ý,, Sðsialistanokkurinn. — Ritstjórar: Magnua Kjartansson
Cáb.), Sigurður Guðmundsson. — Fréttarltstjóri: Jón BJamason. — BlaðBmenn: Ásmunáur Sigur-
*ónsson, BJarnl Benedifttsson.-GuSimunaiikVlgftfeson.'ívar H. Jðnsson, Magnús Torfl ólafsoat'-
AuElyslnirastJórl: Jónsteinn 'Haraldsson. — Ritstjó'ru. afgrétðsla. ansiýstoBar, prentsmlðla: Skólavörðustig 19. — Slml 7500 (3
línur). — AskriftarVerð kr. 20 á mánuðl í Reykjavík og nágrenni; kr. 17 annarsstaðar. — Lausasöluverð kr. 1. — Frentamíðj*
Þ3öðvlUans h.í.