Þjóðviljinn - 10.11.1956, Blaðsíða 6

6) — ÞJÖÐVILJINN — Laugardagur 10. nóvember 1956
Þjóðviliinn
ÚtgeJaruU:
SameiningarflokkUT alþýðu — Sósíalistaflokkurinn
Spurningar
iskupinn yfir íslandi, herra
Ásmundur Guðmundsson,
flutti útvarpsávarp í fyrrakvöld
þar sem hann skoraði á presta
landsins að biðja fyrir ung-
versku þjóðinni og frelsi henn-
ar og hvatti almenning til að
koma í kirkjur landsins og taka
undir bænina. Það er vissu-
lega þakkarvert ef kirkja ís-
lands reynir að leggja fram
sem hún má til að tryggja frið
og frelsi þjóða, en áskorun
biskups hlýtur að hafa vakið
margar spurningar hjá almenn-
togi.
_____
til biskups
vað kemur til að biskupinn
yfir íslandi hefur aldrei
skorað á presta landsins að
minnast Alsírbúa í bænum
sínum, en þar í landi hafa
margir tugir þúsunda látið líf-
ið í frelsisbaráttu á undanföm-
um árum, vopnlausir, fá-
tækir menn í baráttu við al-
vopnað herveldi? Hvernig
stendur á því að frelsisbarátta
nýienduþjóða við stórveldi
hefur aldrei hlotið stuðning í
bænum þeim sem biskupinn
yfir íslandi, herra Ásmundur
Guðmundsson, hefur hvatt til?
r
jj’Tvernig stendur á því að
biskupinn yfir íslandi skor-
aði ekki á presta landsins að
biðja einnig fyrir egypzku þjóð-
ínni sem hefur orðið að þola
árós tveggja stórvelda og þeg-
ar fórnað lífi fjölda sona sinna
og dætra fyrir frið' frelsi og
Sjálfstæði?
TTvernig stóð á því að biskup-
inn yfir íslandi sagði ekki
orð þegar grísk-kaþólska kirkj-
an skoraði á allar kirkjur
heims að biðja fyrir Kýpurbú-
um og baráttu þeirra fyrir
frelsi og sjálfstæði, en þar í
landi hafa kirkjuhöfðingjar
haft forustu í fullveldisbarátt-
unni en Bretar hafa svarað með
aftökum, fangelsunum og of-
beldi?
Getur það verið að biskupinn
og kirkja íslands telji það
réttmætt, eða að minnsta kosti
ekki umtalsvert, að menn séu
líflátnir, fangelsaðir og ofsótt-
ir í Egyptalandi og nýlendun-
um; það eitt. sé bænarvert ef
sömu hörmungar dynja yfir
Ungverja? Hefur biskupinn og
kirkja íslands einhvem mæli-
kvarða á það hverja menn
megi lífláta og ofsækja og
svipta frelsi?
annig spyrja menn, og víst
er um það að hinar tak-
mörkuðu bænir biskupsins yfir
íslandi eru í litlu samræmi við
hinar fornhelgu hugsjónir krist-
innar kirkju um mannhelgi og
siðgæði og jafnrétti, þótt kirkj-
an hafi að vísu ekki ævinlega
kunnað að haga sér í samræmi
við þær á umliðnupn öldum.
'1
Morgunblaðið óttast dóm al
mennings um ofbeldi Heimdallar
Um leið og Morgunblaðið
skýrði með stolti frá af-
rekum liðsmanna sinna á mið-
vikudagskvöldið er þeir réðust
á friðsama borgara með óþum
og illyrðum, vörpuðu að þeim
aur og grjóti og rifu utan af
þeim fötin, lézt blaðið vera
hneykslað á framferði hvítlið-
anna og kvað þá hafa gengið
full langt í skrílmennskunni!
Ofbeldi Heimdallarskrílsins átti
sem sagt að vera „í hófi“, þeir
áttu að „þjarma“ mátulega að
„kommúnistunum“ o.s.fnt. Það
vottaði sem sagt fyrir því að
Morgunblaðið skammaðist sín
eftir á, enda er nú framferði
íhaldsskrílsins og hvítliðanna
forc’æmt af öllum almenningi
í bænum.
jC’n það er vonlaust fyrir í-
haldið að ætla að reyna
að koma skömminni á tryllt-
asta Heimdallarskrílinn einan
saman. Hann var að gegna
skipulögðu kalli íhaldsfor-
eprakkanna og laut forustu
Péturs Benediktssonar þjóð-
bankastjóra og fyrrverandi
ambassadors. Á upphlaups-
Staðnum stjórnaði bankastjór-
Jnn aðgerðunum, óð þar um
eins og geggjaður maður, öskr-
aði og æpti eins og óvalinn
götustrákur af verstu tegund,
kallaði ókvæðisorð að vegfar-
endum og hvatti skrílinn til
stórræðanna.
0g Petur Benediktsson var
ekki einn að verki. Hann
hafði til aðstoðar valið herfor-
ingjaráð úr innsta hring Sjálf-
stæðisflokksins, m.a. Davíð Ól-
afsson fiskimálastjóra og fyrrv.
formann Varðar ásamt fleiri
framámönnum nazistadeildar
íhaldsins. Allir voru þessir
menn hinir ánægðustu með
framgöngu liðsins og þökkuðu
því að lokum frammistöðuna
með veizluboði í Sjálfstæðis-
húsinu um kvöldið þar sem
ýmsir helztu foringjar flokks-
ins voru einnig viðstaddír.
Skrílmennska íhaldsins er nú
fordæmd af öllum heiðar-
legum mönnum. Þetta veit
Morgunblaðið og þess vegna
hefur það fyrirskipun um að
reyna að draga í land og koma
skömminni á óbreytta liðsmenn
sína. En sú tilraun er vonlaus.
Allur almenningur veit að for-
kólfar nazistadeildar íhaldsins
stóð fyrir árásunum og hvöttu
til að gengið yrði sem lengst í
ofbeldinu og ósómanum.
—t
Stúlkan á myndinni getur með hjálp tækisins sem hún situr við ein annast bók-
fœrslú í allstóru fyrirtœki. Tœkið er einn af vélheilunum svonefndu. Á 50 málmplötum
er hœgt að g.eyma fimm milljónir talna eða, bókstafa, sem hœgt er að lesa eða breyta
með miklum hraða, pví að plöturnar snúast 20 hringi á sékúndu. Bandaríska skrif-
stofuvélaverksmiðjan IBM framleiðir tækið og leigir það fyrir 52.000 krónur á múnuði.
Vélheili sem annast bókfœrsln

Tónleikar Sii
innar og Arna ttostiánssonar
Að þessu sinni voru aðeins
tvö verk á efnisskránni. Hið
fyrra var píanókonsertinn í
a-moll eftir Grieg. Þetta verk
lék Árni Kristjánsson. I því
tilfelli má minnast þess, að
hann lék þennan konsert með
Sinfóníuhljómsveitinni fyrir
svo sem hálfu öðru ári. Það
má segja, að svona góð vísa
sé ekki of oft kveðin, þó að
hún fái að heyrast á svo sem
hálfs annars árs fresti. Olav
Kielland stjórnaði hljómsveit-
inni nú eins og þá. Flutningi
Árna mætti ef til vill lýsa í
fáum orðum með því að segja,
að hann hefði fundið sálina i
verkinu og skilað henni til
áheyrenda. Að skilningi Olavs
Kiellands á Grieg er ekki að
spyrja. Hann hefur bæði nú
og áður sýnt, að hann er full-
komlega handgenginn þessum
mikla landa sínum. Einna
helzt mætti finna að þvi við
einleikara og hljómsveitaf-
stjóra, að þeir hafi flutt hæga
þáttinn ívið of hægt, svo að
hann missti sumsstaðar nokk-
uð af upprunalegum krafti
sinum.
Hitt verkið á efnisskránni
var 6. sinfónían eftir Tsjæ-
kovskí, síðasta sinfónia hans
og sú sem oftast er flutt.
Þetta margslungna og litauð-
uga verk tókst með afbrigð-
um vel, og fjölbreytileg geð-
brigði þess komu trúlega
fram í öllum þáttunum, en
minnisstæðastur er undirrit-
uðum þó flutningur annars og
fjórða þáttar.
• — Af einhverjum ástæðum
var konsertinn fluttur síðar,
þó að hann væri fyrr á efnis-
skránni. Báðir listamennirnir
einleikari og hljómsveitar-
stjóri, voru kallaðir fram að
lokum og hylltir. 1 þeim svif-
um stóð Ragnar Jónsson for-
stjóri upp og þakkaði lista-
mönnunum, en fór svo að
flytja pólitískt erindi um
Ungverja. Þetta spillti mjög
áhrifum af ágætum tónleik-
um, þar eð augljóst var, að
þeim, sem fýrir þessu stóðu,
gekk eitthvað annað til en
samúð með ungversku þjóð-
inni, því að ella hefði ekki
verið alveg forðazt að minn-
ast á hernaðarárásina á
(Egyptaland, sem ríkisstjóm
íslands hafði þó fordæmt til
jafns við framferði Rússa I
Ungverjalandi. Það. sem er
fordæmanlegt hjá einum, get-
ur ekki verið gott og blessað
hjá öðrum.
B. F.
leysi við innheimtu útsvaranna
Þess munu fá dswni að íhaldið í Re.vkjavík hafi geng-
ið af annarri eins hörku og miskunnarleysi að innheimtu
útsvaranna -eins og nú. Lætur íhaldið greipar sopa
um launatekjur ahnennings og þá ekki sízt verkamanna
sem taka nú viku eftir viku við iaunauinslögunum svo
að segja tæmdum. Má nærri geta að þröngt gerist
fyrir dymm hjá flestum verkamannafjölskyldum þegar
eftir eru sldldar aðeins 100—200 krónur af vikuiaun-
uniun en hitt er horfið í eyðsluhít íhaldsins.
Þar sem íhaldið hefur ekld aðstöðu til að láta greipar
sópa um vinnulauu manna em lögtök framkvæmd af
algjöru tillitsleysi í innanstokksmunum og öðrum bús-
munum án nokkurrar aðvörunar. Er mikil og almenn
reiði ríkjandi meðal almennings yfir þéim fruntalegu
aðförum sem íhaldið hefur 'nú í framini varðandi inn-
heimtu útsvaranna.
Á þessu ári hækkaði íhaldið útsvörin á Reykvíking-
um um „litlar“ 50 millj. krónur. Munu íhaldsforsprakk-
arnir telja sig þurfa að láta hendur standa fram úr
emium til þess að ná þessari viðbótarfjárliæð af bæj-
arbúum ofan á allar álöguraar sem fyrir voru.
hnepptir i Atlanzhafsbandalagið
og landið var hemumið. En þrátt
fyrir marg'a og fjölmenna mót-
mælafundi og stundum hörð á-
tök hefur það aldrei komið fyrir
að ráðizt hafi verið að sendiráð-
um þessara þjóða, áð reýnt hafi
verið að vinna fulltrúuhá þess-
ara ríkja tjón, eða að þjóðfánar
þeirra hafi verið skornir niður
og óvirtir. Sú tegund „stjórn-
málabaráttu" er algert nýmæli á
íslandi, og' það er vægást sagt
ósæmilegt að hún- skuli hafin
undir forústu manns sem um
langt árabil hefur verið fulltrúi
íslands hjá flestum þjóðúm Ev-
rópu. 'i . v*i.pr.ifo:!
íslendingar hafa oft mótmælt
framferði stórþjóða, m. á. árás-
um þeirra á ísíéndinga sjálfa.
Það hefur veríð mótmælt þegar
Bretar hafa kúgað íslendinga,
eins og þegar þeir bönnuðu út-
gáfu þessa blaðs og fluttu for-
ustumenn þess með ofbeldi til
útlanda og hnepptú þá í fangelsi.
Það var mótmælt þegar Banda-
rikin sviku hátíðlegustu loforð
Roosevelts forseta og neituðu að
flytja her sinn burt af íslandi,
eins - þegar íslendingar voru