Þjóðviljinn - 30.01.1958, Blaðsíða 11

Firamtudagur 30. janúar 1958 — ÞJÓÐVILJINN — - (11
ERNEST GANN:
Sýður á keipum
25. dagur.
þetta og hann mun alltaf segja það til að draga
úr sársaukanum eftir öll þau sár sem hann hlaut fyrir
löngu. Enginn gaf honum nokkurn tíma tækifæri,
Kelsey, allir hugsuöu of mikiö um eigin hag til aö gefa
honum tækifæri. Jæja, en þaö er ööru vísi meö mig.
Smám saman hjálpa ég honum til að líta á hlutina í
ööru ljósi. Hann er meira aö segja búinn að lofa aö
hætta viö þetta starf. Og hann gerir það, Kelsey . . .
þú verður aö trúa því aö hann geri þaö. Ef hann fær
tækifæri. Ef einhver stráir ekki salti í sárin hans
aftur.
Sjáðu hvað hann geröi fyrir mig. Tók frammistööu-
stúlku sem haföi ekki mikinn áhuga á lífinu og kenndi
henni aö dreyma. Draumar eru mikilvægir fyrir hvern
sem er. Og þetta var ekki eins og þú heldur. Eg varö
aö biöja hann um fyrstu atlotin. Ef þú tortímir
Brúnó — ef þú setur hann í búr eins og þú segir aö
þurfi aö gera — þá afmáir þú annaö og meira en númer
í skýrslunum þínum. Eg á enn mikiö ólært í sambandi
við drauma og vonir. Brúnó er ekki búinn aö ljúka
kennslunni. Það tekur sinn tíma að losna viö bræluna
úr matsöluhúsunum úr nefinu, og hárinu, Kelsey. Eg
er enn aö vinna aö því meö hjálp Brúnós. Þú skilur
ekki Brúnó, Kelsey, . . og mig ekki heldur. Þú heldur
bara aö þú gerir þaö.
Connie stóö upp og gekk aö stól Kelseys. Hún sá
byssuna í axlarreiminni. Jakkinn hans var óhnepptur
og hún gæti hæglega náö í hana. Andartak lá viö aö
hún rétti höndina eftir henni. Sjáöu nú, Kelsey. Þaö
er dálítið villidýr í okkur öllum. Hjá konunni kemur
þaö helzt fram þegar hún reynir að vernda einhvern
sem þárf á henni aö halda. Hún snart handlegg hans.
„Kelsey, vakniö þér.“ Hann umlaði og opnaöi aug-
un. I-Iann leit upp í andlit hennar og virti síðan fyrir
sér kjólinn sem hún var í. Hann geispaöi og strauk
sér um enniö.
„Hraut ég?“
„Nei. Ekki alveg.“
„Gamlir menn sofna i stólum, Connie.“
" „Kannski þér ættuö að fá yngri vörö handa mér.“
„Ætlaröu aö fara eitthvað?“
„Hvernig vitiö þér þaö?“
„Eg veit þaö bara. Hvers vegna ertu svona upp-
dubbuð?“
„Er ég í gæzluvarðhaldi eöa ekki?“
„Strangt tekiö ekki. Þaö er okkur í hag aö halda
öliu opnu fyrst um sinn. Auk þess væri það skammar-
legt að láta svona góða matselju vera í fæði hjá ríkinu
. . . og til þess aö sýna að það sé dálítiö gott í mér,
langar mig til aö halda nafninu þínu utan skýrsln-
anna ef unnt er.“
„Þokk fyrir. En jafnvel fangar fá aö hreyfa sig. Get
ég fa.rið út aö ganga?“
„Ef þér er sama þótt ég komi meö þér.“
„Viö skulum koma.“
Kelsey stóö þunglega á fætur. Hann teygöi úr fót-
unum, geispaöi aftur og leitaöi syfjulega aö hattinum
sínum. Connie tók hann af miöstöðvarofninum og rétti
honum hann. Svo teýgði hún út handlegginn og lag-
færöi jakkakragann hans, sem hafði aflagazt aö aft-
an.
Hún gekk á undan upp bugöótt strætiö sem lá að Coit
turninum, dró djúpt aö sér ferskt, morgunloftið. Kels-
ey hlammaöist áfram meö hendur í vösum rétt á eftir
henni. Hann sagöi aö fjallgöngur væru ekki eftirlæt-
isíþrótt sín og hvers vegna gat hún ekki valið sér ann-
an stað fyrir morgungöngu?
Þau komu upp í litla skemmtigaröinn uppi á hæö-
inni. Borgin teygðist í allar áttir fyrir neðan bau, hæð-
irnar risu og hnigu unz þær komu aö sjónum og göt-
• urnar voru enn rakar eftir morgunþokuna. Bryggjurnar
..teýgðu úr sér neðan við borgina og síöan tók viö víkin
meö málmgljáa í sólskininu. Eyjarnar á víkinni voru
enn umvaföar fíngeröu mistri og handan við þær voru
fjöllin farin að fá á sig form og dýpt.
Connie hallaði sér fram- á grindíurnar og -studdi
höndum undir höku. Hún hreyföi sig aöeins þegar
vindurinn feykti hárinu fram fyrir augun á henni, og þá
strauk hún þaö þolimóölega til baka. Hún stóö lengi
þögul. Loks ávarpaöi hún Kelsey án þess að líta á hann.
„Kelsey . . . finnst yöur þetta fallegt?"
„Já, Konan mín og ég förum hingaö alltaf ööru
hverju. Þetta er eiginlega eftirlætisstaöur hennar.“
„Manninum sem þér viljiö setja í búr, finnst þetta
líka fallegt. Getiö þér séö hann standa hérna eins og
ég hef gerf . . . horfa bara út í fjarskann tímunum
saman . . . án þess aö segja neitt .... Getiö þér
hugsaö yöur aö sá maöur myröi annan mann?“
„Eg sagöi þér þaö, Connie. Hann er sennilega tveir
menn. Mér þj'kir það leitt.“
„Brúnó haföi yndi af aö horfa héöán niður. Hann
sagöi einu sinni . . . aö þá fyndist honum hann vera
mikill maöur.“
„Þaö er tilfinning sem hann veröur aö hafa, Connie.
Þaö er svo um þá alla. Þaö er eitt sem gerir glæpa-
manni reglulega gramt í geöi og á þeirri reglu er sjald-
an undantekning.“
„Hvaö er það?“
„Ef dagblöðin sinna honum ekki. Þaö líkar honum
ekki.“
„Brúnó kærir sig ekki um þess háttar.“
„Þegar hann er kominn aftur i klefann sinn, þá biður
hann fyrst af öllu um dagblaö. Sannaöu til.“
„Hver var maöurinn sem myrtur var?“
„Sam Addleheim. Versta tegund af villidýri. Einn
af þeim sem viö vissum deili á, en gátum aldrei sannað
neitt á. Hver einasti syrgjandi viö jaröarför hans á á-
reiðanlega fingraför sín á spjöldum okkar.“
„Af hverju eruö þér viss um aö Brúnó hafi gert þaö.“
„Eg er ekki viss um þaö. En einhvers staöar veröum
viö aö byrja. Margt viröist benda. til þess aö hann sé
maóurinn. Og til þess aö þú veröir ekki eins sár, skal
ég segja þér, aö viö hefðum bráölega tekiö Brúnó hvort
sem var. Hann hefur veriö undir eftirliti lengi, ef ske
kynni að hann gæti vísað á einhvern stærri spámann.“
„Gerði hann þaö?“
„Já. Á Sam Addleheim.“
Connie tók tannstöngul upp úr vasa sínum. Hún fór
aö naga hann hugsandi.
„Mér er sama hvað þér segið . . . Eg stend meö Brúnó
meðan hann þarf á mér að halda.“
Kelsey teygöi út handlegginn og tók tannstöngul-
inn út úr Connie.
„Þá er bezt þú gleymir hvernig þú átt að nota svon-a
hluti, Connie. Eg geri ráð fyrir aö Brúnó vilji reglu-
lega dömu.“
Brúnó og Carl sátu á þilfarinu á Taage meö bökin
að borðstokknum. Hamil haföi sagzt ætla aö hvíla sig
meöan línurnar væru að vökna. Eftir klukku Brúnós
Leggið áherzlu á smámunina
Ahrif smámunanna á útlitfæstar okkar hafa fjárráð eða
okkar eru ekki lítil. Smámun- löng'un til að apa eftir alla
irnir gefa fötum okkar per-
sónuleik og svip!bg halda jafn-
vægi í litunum.
Tízkan er síbreytileg. Þess
vegna eru smáhlutirnir mjög
mikils virði og notkun þeirra.
Allar viljum við fylgja tízk-
:unni. ,cftir þvl.-sem unnt er, en : frakka.
apa
tízkuduttlunga, sem endast
'kannski mjög stuttan tíma.
Öðru máli gegnir um smá-
hlutina og í vali þeirra er hægt
að vera djarfari og eyðslusam-
ari. Nýr kragi og uppslög geta
gerbreytt kjól, og hálsklútur
og beiti geta gert hversdags-
lega gráa kápu að glæsiflík.
Einnig er mjög mikilvægt að
velja hanzka með smekkvísi.
Þessa stundina eru einlitir, hálf-
háir hanzkar mjög í tízku.
iBelti er ömissandi við kjól-
ana í dag. Gerið tilraunir með
ýmis efni og aðgætið hvað þið
getið gert með spemium og
krækjum.
Einlitt eða myndstrað smá-
dót? Röndótt taska og sam-
svarandi hálsklútur fer bezt
við dökka dragt og ennfremur
er fallegast að nota einlita smá-
hluti við mynstraða dragt eða
Erlend tíðindi
Framhald af 6. síðu.
valdaklíku. Nokkrar framfarir
hafa að vísu orðið á olíusvæG-
unum og í Caraeas, en útí á
landsbyggðinni rikir örbirgð
og þjóðfélagsskilyrðin í sveit-
unum minna þegar bezt, iætur
á lénsskipulag og i versta falli
er um hreint þraejahald . að
ræða. Meirihluti landsmanna i
Venezuela er ólæs og óskrif-
andi, heílsugæzla er næstum
óþekkt utan stærstu borganna.
fámenn yfirstétt býr í höilum
en þorri alþýðu manna í
hreysum. Misskipting auðsins
er svo hrópleg að meira að
segja erkibiskup kaþólsku
kirkjunnar hefur ekki getað
orða bundizt og varað valdhaf-
ana við afleiðingum fégræðgi
þeirra og tillitsleysis gagnvart
náunganUm.
I
Onemma á þessu ári boðaði
Jiménez að eínt yrði ti!
forsetakosninga. í fyrstu lét
hann svo sem haft yrði lýð-
ræðisyíirskin á kosningunum.
en þegar horfur voru á að and-
stæðingar stjórnar hans
myndu samainast um fram-
bjóðar.da, hætti hann við kosn-
ingarnar og efndi í staðinn tii
atkvæðagreiðslu um það, hvort
mönnum likaði vel eða illa við
st.iórn sína. Kjósendum voru
afhent tvö spjöld, sitt rneö
hvorum lit. Annað táknaði vet-
þóknun á stjórninni, hitt van-
þóknun. Hver sem ekki kom
með vanþóknunarspjaldið ó-
notað út úr kjörklefanum
mátti eiga von á því versta.
Þessi kosningaskrípaleikur fór
fram 15. desember og vakti
mikla gremju. Á nýársdag
brauzt út. uppreisn í flugher-
stöðinni Maracay en var barin
niður á tveim dögum. Naístu
daga jókst, ólgan víða um land-
ið1. Stúdentar og verkamenn
fóru hópgöngur gegn ríkis-
stjórninni í Caracas og buðu
vopnaðri lögreglu byrginn. í
síðustu viku kom svo fram á
sjónarsviðið svonefnt Föður-
tandsráð. skipað fulltrúum
allra stjórnmálaflokka frá
kommúnistum til hægrí mahna.
Það gaf út flugrit, þar sem
livntt ''ir jl allsherjarverkfalls
tU að Ucyna einræðSsstjórn
.Unié^e":. Þ •vir allsherjarverk-
f-i'jð s-'ra'l á, sneri f orusta
h 'V'-'ios haki v:ð Jiménez. Með
a- rlbyða Cr,-aeas háði blóð-
Ufr bardaga við lögregluna,
sendu héríovin iarnir fulltrúa
á fund ein ;r'i'herraris og ráð-
lögðu K'.nn’. að ftýja land,
sem hr.nn Terði.
l^á fáu daga, sem liðnir eru
**• siðan Jiménez hrökklaðist
frá völdum, hefur komið á
daginn að herforingjana og
Föðurlandsráðið greinir á um
margt. Formaður ráðsins. 31
árs gamall blaðamaður að
nafni Fabricío Ojeda, liefur
borið fram kröfu um fullt
samtaka- og prentfrelsi og
kosningar hið fyrsta. Herfor-
ingjaklíkan, sem Wolfgang
Larrazabal aðmíráll veitir for-
uslu, kveðst mutni viðhalda
banni Jiménez við „kommún-
istískri starfsemi" og fresta.
kosningum þangað til ró sé
komin á í landinu. Fréttamenn
í Caracas spá því, að áður en
iangt um líði muni skerazt í
odda með herforingjunum og
stjórnmálasamtökum óbreýttra
borgara. M. X; Ó.