Þjóðviljinn - 08.03.1958, Blaðsíða 11

T&t:.
f'------ : -
öi ¦ ¦ - c- :':
Laugardagur 8. marz 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
ERNEST GANN:
••••••••••••••••••••••••••••••••••
X
k
your a Keipum
,«»»»»aase&6i^«» «•»••«
;•••
57. dagur.
laust. Hann andvarpaði og horfði á rnálmf jaðrirnar á troll-
stöngunum. Þær voru hreyf ingarlausar og höf ðu verið það
lengi. Ef eitthvað var að gerast í djúpunum, þá kipptist ein
f jöðrin eða þær allar til. Á hinum endanum á virnum, svo
sem fimmtíu föðmum undir yfirborðinu, hefði lax bitið á
krókinn.
Hamil klóraði órakaðan kjálkann. Eitthvað var öðru vísi
en það átti að vera. Þrjáííu og sex látúnsspónar glömpuðu
fyrir aftan Taage. Carl og Brúnó höfðu fægt hvem einasta
þeirra fyrir dögun en i'ram til þessa höfðu aðeins fimm
laxar látið svo lítið að taka eftir þeim. Hamil datt í hug
hvort hann hefði haft nælonsökkurnar of langar í ár eða
þær væru ekki festar á réttan hátt yið vírinn. Eða þá að
skipta þyrfti um þyngd — hafa til dæmis fimmtíu punda
blý á aðallínunum í stað fjörutíu punda, svo að línurnar
yrðu vitund beinni. Stundum voru það ótrúlegustu smá-
munir sem gerðu það að verkum að ekkert fiskaðist. Tveir
bátar sem unnu saman heilan dag gátu fengið svo mis-
munandi afla, að það var næstum lýgilegt. Eftir daginn
gat annar bátúrinn haft tvö hundruð fiska en hinn hafði
með naumindum náð í tíu eða tuttugu — og munurinn
gat stafað af stærð sigurnaglanna, ef til vill áttunda hluta
úr tommu þegar þeir voru í hendi.
„Hæ, pápií" hrópaði Carl, og Hamil fannst hann enn ^_
stígvélinu sínu. Hann hreinsaði hann mjög vandlega og
þegar hann hallaði sér áfram til að ieggja hann á lúguna,
mættust augu peirra snöggvast. Þá langaði Hamil mest
að rétta út handlegginn og faðma Carl að sér. Hann lang-
aði mest af öilu til að snerta hann. Og þó vissi hann að
það mátti hann ekki gera. Carl mundi slíta sig af honum,
kannski reiðilega, og ef orð hans voru vísir að skilningi
milli þeirra, þá var bezt að spilla engu.
Hann leit upp í sólina og síðan niður á stórar hendurnar
á sér, vegna þess að það var auðveidast ao horfa á þær.
Hundrað orð flugu um huga hans. Honum fannst sem
þetta tækifæri gæfist aldrei aftur, ef hann missti það út
úr höndunum, og þó gat Íiann engu orði upp komið. Carl
hafð'i komið til móts við hann, það híaut að hafa verið
erfitt fyrir hann. Hann var að missa tækifærið út úr hönd-
unum, rétt eins og alda næði báti og færi framúr honum,
og samt hafði hann ekkert að segja. Gat maður viðurkennt
að hann hefði eitthvað að fyrirgefa syni sínum, þannig
að rödd hans yrði sönn og eðlileg?
Um leið og Hamil fann fáein orð, vegna þess að eitthvað
þurfti að segja, hvort heldur það reyndist rétt eða rangt,
kom Brúnó upp á þilfarið með riffilinn.
,,Hv.að er á seyði?" spurði Brunó. ,,Hvernig liggur í
þessu? Hyar eru allir þessir iaxar, sem alltaf er verið að
tala um?" Hann fleyg'ði bjórflösku hátt í loft upp, bar
riff ilinn upp að öxlimii og f laskan var rétt að snerta vatns-
borðið þegar hann hleypti af og bratit hana. Hann lyfti
brúnum í uppgerðar undrun og brosti út í annað munn-
vikið. „Beint í mark", sagði hann.
Þetta var betra fannst Hamil. Hann treysti sér aftur
til að tala fullum rómi. Hann sló sigri hrósandi í borðstokk-
inn.
,,Vor lærðirðu að skjóta svona, Brúnó?" sagði hann
Framhald af 4. síðu
r~
heyra nýjan hijóm í rödd hans, vinsemd sem hann hafði
ekki heyrt íengi. ,,Þú ert nú meiri aflaklóin, pápi! Hver
einasti bátur í flotanum veður í fiski, en við. ... Þú æðir
um allt Kyrrahafið og við höfum varla fengið nóg í ciopp-
ino! Ættum við kannski að reyna meiri hraða?" Hamil
kinkaði kolli. Ef til vill hafði Carl rétt fyrir sér, það var
ómögulegt að segja. Einn daginn vildi laxinn að báturinn
færi hratt, næsta dag vildi hann hægfara kopp; og þegar
eitthvað var um að vera var alltaf skynsamlegt að skipta
um hraða á nokkurra mínútna fresti. Stundum væri laxinn
rétt á eftir spónunum eins og hann gæti ekki tekið ákvörð-
un, en þegar spónarnir fjarlægðust þá allt 1 einu, þá
gleyptu þeir við þeim.
„Jæja, Carl. Kannski ví gefum dálítið meira."
Hamil gekk hægt afturá, virti fyrir sér línurnar ög
síðan sjóinn. Það var áta í sjónum, ekki rækjur, sem hefði
þó verið bezt, heldur einhvers konar svif, og það hefði
átt að draga að sér lax. Hamil horfði um stund í kjöifarið,
reyndi að finna einhverja skýringu á þessu, reyndi að
sjá fyrir sér hvað var að gerast niðri í hálfrökkrinu á
fimmtíu faðma dýpi. Þar myndu spónarnir glitra eins og
stjörnur, iðá í freistandi tröppugangi, hver fyrir ofan
annan. Faðmur var á milli spónanna. Stefnan var góð.
Taage stef ndi beint inn í morgunsólina og varpaði engum
skugga til hliðanna. Og þó — fengu þeir ekkert.
„Þegar þú fægðir spónana í morgun, Carl, voru þeir þá
nokkuð rispaðir?" Rispurnar gætu gert gæfumuninn.
Hamil vissi það af reynslu.
„Nei, pápi. Við notuðum bara þessa nýju. Og Brúnó kom
ekki við þá með fingurna eins og þú sagðir. Við vorum
fjandanum varfærnari."
Hamil tók upp hníf sinn og slægði laxinn sem lá við
fætur hans. Hann aðgætti vandlega magann og innyflinj
og hrissti höfuðið. I bandi við
„Þeir eru ekki belgfullir... ekki svo mikið sem rækja éða áætlun.
sardína. Þeir ættu að vera svangir. Svei mér ef ég skil
þetta." Hann ýtti laxinum inn í skuggann og settist á
borðstokkinn. Hann hló lágt og strauk fingrunum gegnum
háfið.
t
?Ki.
«1.* % n r
ir
Tékknesku arkitektarnir gera tækjum er komið þannig fyrir
ráð fyrir að geta komið upp í- að gangur húsmóðurinnar með-
búðarbyggingum með 300.000 an á matartilbúningi, uppþvotti
fyrsta flokks íbúðum í sam- o. þ. h. stendur, verði mun
minni en áður.
Eldhúsin í margar fbúða-
blakkir í Prag og marga aðra
bæi koma 'tilbúin inn í íbúð-
irnar — og þeim er lyft í krön-
bands Edvard Yde, hefur
reynzt félaginu í alla staði
vel, og verið tryggur vinur
þess. Kemur flokkur þess í
júlí og flýgur meistai'aflokk-
nr Fram með þeim út og
keppir þar nokkra leiki.
Markað dýpstu sporin?
Ef ég á að nefna það ssm
ég tel.að hafi markað dýpstu
sporin í þröunarsögu félags-
ins, þá finnst mér það vera
þetta: Endurreisnartímabilið,
félagsheimilið og völlurinn
og ennfremur mætti nefna
stofnun kvennadeildarinnar og
knattþrautir I.S.I., sagði Har-
aldur að lokum. Því má bæta
hér við að í kvöld minnast
Franiarar afmælisins með veg-
legu hófi, þar sem fjöímenni
mun verða mik;ð.
P\ kemur út í tilefni af af-
mælinu myndarlegt afmælis-
Wað, um 80 síður, bar vaem
m. a. rakin er saga félagsins
frá byrjun.
Skemmtanir í tilefni af af-
mælinu fyrir yngri flokkana
verða síðar. Fram telur nú
620 félagsmenn og þar af 350
virka. Þjálfarar félagsins í
knattspyrnu eru Haukur
Biarnason, fyrir þá eldri, og
GuíSmundur Jónsson fyrir þá
yngri, en í handknattleik
Tr-'^prvi MalmQuÍBt.
Stjórn Fram skipa nú: Har-
aldur Steinþórsson formaður,
Böðvar Pétursson varaforai.,
Hannes Sigurðsson gjaldkeri;
Jón Sigurðsson kaupmaður
ritari, Sveinn Ragnarsson
f-iTrmálaritari, formaður
kna'-tspyrnunefndar Carl
Ber!?mann, og formaður
hn.^dknattle^ksnefndar Axel
S\gurðsson. Varastiórn skiea
Sis;urður Hanne^son, Jón Þor-
láksson og Guðbjörg Pálsdótt-
ir.
Salerni og baðherbergi — til-
búið til flutnings í íbúðina.
Hvorugt er stórt — en þau
eru aðskilin og það er mikill
kostur.
Nvii eldhúsíð er komið og
húsmóðirin í Prag fer 1 gegn-
um að gliiggum húsanna og um skápa
tekin þar inn. Sama er að mtj tr'n.
segja um innbyggða skápa, hlutunum
salerni og baðherbergi. er c::ginrj
cg skúffur sem enn
Ivar á nú að koma
fyrir — allt í einu
h&rgull á hirzlum.
núverandi fimm ára
íbúðir með góðu
húsrými heitu og köldu vatni
og öllum þægindum.
Þar — eins og í mörguni
öðrum löndum — hefur hús-
næðisþörfin og þörfin fyrir
„Þú segir víst alveg satt, Carl. Eg er undáiiegur afla-'hraða gert það óhjákvæmilegt
kóngur í dag. En áður cn varir gerum við eitthvert töfra- að sjálfur byggingarmátinn
bragð. Þegar það verður fáum ví -að vita hvað var öfugt!yrði gerður sem hagkvæmastur.
hjá okkur." Carl gekk yfir trollgryf juna þar til hann var Það hefur meðal annars orðið
" ' tU þess að eftir ymiss konar
tilraunir er nú farið að fram-
Ieiða fastar innréttingar íbúð?
á færiböndum. Eins og víða
annars staðar hefur verið
reynt að þreifa sig áfram eftir
eldhúsinnréttingu sem er útbú
in á sem hagkvæmastan hátt
auðvelt að hirða hana og þar
sem skáptim og hirzlum og
kominn að föður sínum.
„Eg hef líka verið að hugsa, pápi. Þú mátt ekki ætlast
til að ég breyti hugmyndum mínum um þetta árans fiskirí,
en ég hef samt beðið eftir tækifæri til að segja dálítið.
Þetta er ekki verri tími en hver annar ,... meðan Brúnó
er ékki hér." Hamil leit á Carl, en hann sagði ekki neitt.
Hann beið og var enn að hugsa um fiskinn. ,,Það var rangt
af mér að bef ja þig, pabbi."
Hamil leit af Carli og fór síðan að hreinsa hnífinn á