Þjóðviljinn - 08.03.1958, Qupperneq 11

-augardagur 8. marz 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
ERNEST GANN:
SýÖur á keipum
»<»««> isee>ðe*ees«(ie3>**«
57. dagur.
laust. Hann andvai’paði og horfði á málmf jaðrirnar á troll-
stöngunum. Þær voru hreyfingarlausar og höfðu verið það
lengi. Ef eitthvað var að gerast í djúpunum, þá kipptist ein
f jöðrin eða þær allar til. Á hinum endanum á vírnum, svo
sem fimmtíu föðmum undir yfirborðinu, hefði lax bitið á
krókinn.
Hamil klóraði órakaðan kjálkann. Eitthvað var öðru vísi
en það átti að vera. Þrjátíu og sex látúnsspónar glömpuðu
fyrir aftan Taage. Carl og Brúnó höfðu fægt hvem einasta
þeirra fyrir dögun en íram til þessa höfðu aðeins fimm
laxar látið svo lítið að taka eftir þeim. Harnil datt 1 hug
hvort hann hefði haft nælonsökkurnar of langar í ár eða
þær væru ekki festar á réttan hátt yið vírinn. Eða þá að
skipta þyrfti urn þyngd — hafa til dæmis fimmtíu punda
blý á aðallínunum í stað fjörutíu punda, svo að línumar
yrðu vitund beinni. Stundum voru það ótrúlegustu smá-
munir sem gerðu það að verkum að ekkert £iskaðist. Tveir
bátar sem unnu saman heilan dag gátu fengið svo mis-
munandi afla, að það var næstum lýgilegt. Eftir daginn
gat annar báturinn haft tvö hundruð fiska en hinn hafði
með naumindum náð í tíu eða tuttugu — og munurinn
gat stafað af stærð sigurnaglanna, ef til vill áttunda hluta
úr tommu þegar þeir voru í hendi.
„Hæ, pápi!“ hrópaði Carl, og Hamil fannst hann enn
heyra nýjan hljóm í rödd hans, vinsemd sem hann hafði
ekki heyrt lengi. ,,Þú ert nú meiri aflaklóin, pápi! Hver
einasti bátur í flotanum veður í fiski, en við.... Þú æðir
um allt Kyrrahafið og við höfum varla fengið nóg í ciopp-
ino! fSttum við kannski að reyna meiri hraða?“ Hamil
kinkaði kolli. Ef til vill hafði Carl rétt fyrir sér, það var
ómögulegt að segja. Einn daginn vildi laxinn að báturinn
færi hratt, næsta dag vildi hann hægfara kopp; og þegar
eitthvað var um að vera var alltaf skynsamlegt að skipta
um hraða á nokkurra mínútna fresti. Stundum væri laxinn
rétt á eftir spónunum eins og hann gæti ekki tekið ákvörð-
un, en þegar spónarnir fjarlægðust þá allt í einu, þá
gleyptu þeir við þeim.
„Jæja, Carl. Kannski ví gefum dálítið meira.“
Hamil gekk hægt afturá, virti fyrir sér línurnar og
síðan sjóinn. Það var áta í sjónum, ekki rækjur, sem hefði
þó verið bezt, heldur einhvers konar svif, og það hefði
átt að draga að sér lax. Hamil horfði um stund í kjölfarið,
reyndi að finna einhverja skýringu á þessu, reyndi að
sjá fyrir sér hvað var að gerast niðri í hálfrökkrinu á
fimmtíu faðma dýpi. Þar myndu spónarnir glitra eins og
stjörnur, iða í freistandi tröppugangi, hver fyrir ofan
annan. Faðmur var á milli spónanna. Stefnan var góð.
Taage stefndi beint inn í morgunsólina og varpaði engurn
skugga til hliðanna. Og þó — fengu þeir ekkert.
„Þegar þú fægðir spónana í morgun, Carl, voru þeir þá
nokkuð rispaðir?" R'ispurnar gætu gei't gæfumuninn.
Hamil vissi það af reynslu.
„Nei, pápi. Við notuðum bara þessa nýju. Og Brúnó kom
ekki við þá með fingurna eins og þú sagðir. Við vorum
fjandanum varfærnari."
Hamil tók upp hníf sinn og slægði Iaxinn sem lá við
fætur hans. Hann aðgætti vandlega magann og innyflin
og hrissti höfuðið.
„Þeir eru ekki belgfullir... ekki svo mikið sem rækja eða
sardína. Þeir ættu að vera svangir. Svei mér ef ég skil
þetta.“ Hann ýtti laxinum inn í skuggann og settist á
borðstokkinn. Hann hló -ágt og strauk fingrUnum gegnum
hárið.
„Þú segir víst alveg satt, Carl. Eg er undarlegur afla-
stígvélinu sínu. Hann hreinsaði hann mjög vandlega og
þegar hann hallaði sér áfram til að ieggja hann á lúguna,
mættust augu þeirra snöggvast. Þá langaði Hamil mest
að rétta út handlegginn og faðma Carl að sér. Hann lang-
aði mest af öllu til að snerta hann. Og þó vissi hánn að
það mátti hann ekki gera. Carl mundi slíta sig af honum,
kannski reiðilega, og ef orð hans voru vísir að skilningi
milli þeirra, þá var bezt að spilla engu.
Hann leit upp í sólina og síðan niður á stórar hendurnar
á sér, vegna þess að það var auðveldast að horfa á þær.
Hundrað orð flugti um huga hans. Iionum fannst sem
þetta tækifæri gæfist aldrei aftur, ef hann missti það út
úr höndunum, og þó gat hann engu orði upp komið. Carl
hafði komið til móts við hann, það híaut að hafa veriö
erfitt fyrir hann. Hann var að missa tækifærið út úr hönd-
unum, rétt eins og alda næði báti og færi framúr honum,
og samt hafði hann ekkert að segja. Gat maður viðurkennt
ao hann hefði eitthvað að fyrirgefa syni sínum, þannig
ao rödd hans yrði sönn og eðlileg?
Um leið og Hamil fann f áein orð, vegna þess að eitthvað1
þurfti að segja, hvort heldur það reyndist rétt eða rangt,!
kom Brúnó upp á þilfarið með riffilinn.
„Hvað er á seyði?“ spuröi Brunó. „Hvernig liggur í
þessu? Hvar eru allir þessir laxar, sem, alltaf er verið að
tala um?“ Hann fleygði bjórflösku hátt í loft upp, bar
riffilinn upp að öxlinni og flaskan var rétt að snerta vatns-
borðið þegar hann hleypti af og braut hana. Hann lyfti
brúnum í uppgerðar undrun og brosti út í annað munn-
vikið. „Beint í mark“, sagði hann.
Þetta var betra fannst Hamil. Hann treysti sér aftur
til að tala fullum rómi. Hann sló sigri hrósandi í borðstokk-
inn.
„Vor lærðirðu að skjóta svona, Brúnó?“ sagði hann
Tékknesku arkitektarnir gera tækjum er komið þannig fyrir
ráð fyrir að geta komið upp í-
búðarbyggingum með 300.000
fyrsta flokks íbúðum í sam-
Framhald af 4. síðu
íþróttir
bands Edvard Yde, hefur
reynzt félaginu í alla staði
vel, og verið tryggur vinur
þess. Kemur flokltur þess í
júlí og flýgur meistaraflokk-
ur Fram með þeim út og
keppir þar nokkra leiki.
Markað dýpstu sporin?
Ef ég á að nefna það sem
ég tel.að hafi markað dýpstu
sporin í þróunarsögu félags-
ins, þá finnst mér það vera
þetta: Endurreisnartímabilið,
félagsheimilið og völlurinn
og ennfremur mætti nefna
stofnun kvennadeildarinnar og
knattþrautir Í.S.Í., sagði Har-
aldur að lokum. Því má bæta
hér við að í kvöld minnast
Framarar afmælisins með veg-
legu hófi, þar sem fjö’menni
mun verða mik;ð.
Þá kemur út í tilefni af af-
mælinu myndarlegt afmadis-
b’að, um 80 síður, þar sém
m. a. rakin er saga félagsins
frá byrjun.
Skemmtanir í tilefni af af-
mælinu fyrir yngri flokkana
verða síðar. Fram telur nú
620 félagsmenn og þar af 350
virka. Þjálfarar félagsins í
knattspyrnu eru Haukur
Bjarnason, fyrir þi eldri, og
Guðmundur Jónsson fyrir þá
yngri, en í handknattleik
Tr-'^srvi Malmuuist.
Stjórn Fram skipa nú: Har-
aldur Steinþórsson formaður,
Böðvar Pétursson varaform.,
Hannes Sigurðsson gjaldkc ri,
Jón Sigurðsson kaupmaður
ritari, Sveinn Ragnarsson
f-iói-málaritari, formaður
knaH.spymunefndar Carl
Bergmann, og formaður
pr>-'dknattie;ksnefndar Axel
Sígurðsson. Varástjórn skipa
Sigurður Hanne^son, Jón Þor-
lákssön og Guðbjörg Pálsdótt-
ir.
að gangur húsmöðurinnar með-
an á matartilbúningi, uppþvotti Salenú og baðherbergi ■— til-
o. þ. h. stendur, verði mun búið til flutnings í íbúðina.
minni en áður. Hvorugt er stórt — en þau
Eldhúsin í margar íbúða- eru aðskilin og það er mikill
blakkir í Prag og marga aðra kostur.
bæi koma ’tilbúin inn í íbúð- Mvii eldhúsið er komið og
irnar — og þeim er lyft í krön- húsmóðirin í Prag fer í gegn-
um að gluggum húsanna og um skápa cg skúffur sem enn
tekin þar inn. Sama er að tcm. Hvar á nú að koma
segja um innbyggða skápa, hlutunum fyrir — allt í einu
salerni og baðherbergi. cr cuginn hörgull á hirzlum.
bandi við núverandi fimm ára
áætlun — íbúðir með góðu
húsrými heitu og köldu vatni
og öllum þægindmn.
Þar — eins og í mörgum
öðrum löndum — hefur hús-
næðisþörfin og þörfin fyrir
hraða gert það óhjákvæmilegt
sjálfur byggingarmálinn
kóngnr í dag. En áður cn varir gerum við eitthvert töfra- að
bragð. Þegai' það verður fáum ví að vita hvað var öfugt! gerður sem hagkvæmastur.
Það hefur meðal annars orðið
hjá okkur.“ Carl gekk yfir trollgryfjuna þar til hann var
kominn að föður sínum.
„Eg hef líka verið að hugsa, pápi. Þú mátt ekki ætlast
til að ég breyti hugmyndum mínum um þetta árans fiskirí,
en ég hef samt beðið eftir tækifæri til að segja dálítið.
Þetta er ekki verri tími en liver annar .... meðan Brúnó
er ekki hér.“ Hamil leit á Carl, en hann sagði ekki neitt.
Hann beið og var enn að hugsa um fiskinn. „Það var rangt
af mér að berja þig, pabbi.“
Hamil leit af Carli og fór síðan að hreinsa hnífinn á
til þess að eftir ýmiss konar
tilraunir er nú farið að fram-
leiða fastar innréttingar íbúðe
á færiböndum. Eins og víð?
annars staðar hefur verið
reynt að þreifa sig áfram eftir
eldhúsinnréttingu sem er útbú
in á sem hagkvæmastan hátt
auðvelt að hirða hana og þar
sem skápum og hirzlum og