Þjóðviljinn - 04.06.1958, Side 11

Miðvikudagur 4. júni 1958 — ÞJÓÐVILJINN — (11
DOUGLAS RUTHERFORD:
5PÐ OSUÐINN
25. dagnr.
,,Já, vitaskuld, ef þú ert í skapi til að dansa.“
Hann ýtti stól sínum frá borðinu.
„Nú þýðir það ekki neitt,“ sagöi Susan. „Mér þykir
leitt að ég slcyldi segja þetta. Ef þér er sama, þá
er ég að hugsa um aö fara í rúmið.“
Það varð stutt þögn þegar hún var farin. Svo sagði
Gavin: „Mér finnst hún hafa alveg rétt fyrir sér. Rich-
ard myndi ekki kæra sig um að við höguðum okkur
eins og steingervingar. Eg ætla að setia klásúlu í erfða-
skrá mína þess efnis að á kvöldi jarðarfarardags míns
skuli verða veizla, þar sem allir verði augafullir — skilj-
ið þið, berar dansmeyjar bornar um í risastórum
kampavínsglösum — “
„í guðs bænum hættu!“
Fiona hélt um borðröndina.
„Hvað ætlið þið skiljið þetta, neinn ykkar? Richard
kærði sig ekki um að deyja. Hann vildi halda áfram að
lifa. Haldið þið að hann hafi haft gaman af því að
: brenna lifandi í bílnum sínum?“
Hún'náettist, "huldi"andl4tiö- í höndum sér og fór að
gráta hljóðlaga. Tucker tók undir handlegg hennar og
leiddi hana burt frá borðinu.
Andlitið á Gavin var svipbrigðalaust, hann tók upp
sígarettu og kveikti í henni. Hann tæmdi kaffibollann
sinn, reis á fætur og án þess að segja orð gek.k hstóin
út á svalirnar. Vyvian sat k-yrr andartaki lengur -en
tautaði síðan einhver afsökunarorð og fór yfir á barinn.
Martin var einn eftir til að íhuga þetta óþægilega
atvik. Hvaða undarleg mara hafði lagzt yfh' Dayton
liðið? Það var ekki aðeins það að éinn ökumannanna
hafði farizt. Dauði Richards var afíeiðmg, ekki orsök
spennunnar sem virtist gagntaka glla. í þessu and-
rúmslofti gat allt mögulegt komið fyrir. Einhvers staðar
undir yfirborðinu var ósýnilegi ormurinn aö verki.
Hann pantaði sér sterkan konjaksjúss. Það var brot
á keppnisreglunum en honum fannst hann hafa þess
fulla þörf.
Martin vaknaði snemma næsta morgun við það að
sólin skein beint inn á andlit hans gegnum opinn glugg-
ann. Þegar hann settist upp í rúminu sá hann hvérn-
ig sólskinið glóði á vatninu. Nóttin hafði verið heit
og molluleg og öldugjálfrið freistaði hans ósegjanlega.
Hann fór í sundskýlu, vafði handklæði um hálsinn
og stikaði beint út um gluggann sinn á neðstu hæð
og niður að ströndinni. Hann var búinn að hengja
handklæöið sitt á nagla sem stóð út úr staur og var
á leið niður að sjónum, þegar einhver kallaði til hans.*
„Hæ! Bíddu eftir mér!“
Það var Susan, fagurlimuð og ljðleg' í eldrauðum
sundbol. Hann horfði á hana þegar hún hlióp yfir
sandinn til hans og honum fannst hún hafa yndisþokka
á við balletdansmey.
„Eg gat ómögulega sofið í þessum hita. Mér datt
, í hug að sjóbað fyrir morgunverð gæti' skolað burt
1 einhverju — “ Svo kom hún auga á ljótt,: óréglulegt
örið sem lá þversum yfir bringu hans öðrú megin.
„Fyrirgefðu,“ sagði hann. „Eg er ekki vanur að svna
þetta stáss mitt opinberlega. Eg hélt ég hefði ströndina
út af fyrir mig á þessum tíma sólarhtingsins.“
„Þetta er sár, er það ekki?“
„Eg þurfti að fara yfir japanskt land meðan á stríð-
inu stóð. Einn vörðurinn pundaði. á mig nokkrum
skotum á leiðinni. Eg er hræddur um að japanski
skurðlæknirinn hafi ekki verið sérlega snyrtilegur."
Hún sá að liann hafði vanmetakennd yfir þessu Ijóta
öri.
„Þú ættir að sjá botnlangaskurðarörið mitt. Það er
tíu sinnum Ijótara. Komdu nú, ég ætla að bleyta mig
á undan þér.“
Hún þaut í áttina að ánni og hélt áfram þar til hún
missti fótanna og skall á andlitið niður í vatnið. Létt-
ur í bragði hljóp hann á eftir hemii og stakk sér á mag-
ann út í ána. Vatnið var ískalt.
„Við skulum koma út í sjóinn,“ sagði Martin. Þar er
vatnið hlýn*a.“
Þau syntu niður ána á milli steinanna þangað tll þau
lagðist hann á bakið og lét sig fljóta. Hann horfði ’
á morgunbjamiann á klettunum og sá þá að hann
barst hratt frá ströndinni, þótt hann hreyfði sig ekkert.
Ifann hafði lent í straumi.
Hann sneri sér við til að synda til baka og sá Spsan
koma í áttina til hans á fremur ófimlegu bringusúndi.
„Susan,“ hrópaði hann. „Farðu til baka! Það er
straumur hérna.“
Hún virtist ekki heyra hvað hann sagði, heldur hló
og hélt áfram. Með skelfilegum hraða barst hún út
til hans, þar sem hann reyndi að þoka sér í áttina
til lands.
„Susan!“ Hann greip um úlnlið hennar og reyndi að
koma henni í skilning um aö hætta væri á ferðum. „Við
höfum lent í straumsogi. Þú veröur að synda að landi
eins og þú frekast getur.“
Hún tók andköf og fór að synda við hliðina á hon-
um. Þau syntu í svo sem mínútu, en Martin sem horfði
á klettana, sá að þeim miðaði ekkert áfram. Nokkrar
stórar öldur völdu þennan tíma til að koma að landi
og brotnuðu með hvítu löðri yfir útsogið. Hver alda
af annarri færði þau í kaf og á eftir var útsogið enn
sterkara. Þau náðu ekki til botns.
„Eg get þetta ekki.“
Hún leit á hann með skelfingarsvip. Jafnvel núna
fannst honum ótrúlegt að þetta yrðu endalokin, að dá-
lítil morgunstund fyrir morgumnatinn gæti borið þau
út í bláa gleymskuna; Sjálfur hefði hann getað borizt
með straumnum og synt aö landi utar við ströndina.
En þegar sv'ona stórar öldur komu hvað eftir annað,
vissi hann að hann gat ekki haldið höfðinu á Susan
. upp úr vatninu. Það var augljóst að hún var ekki sér-
lega þolin á sundi.
„Taktu um axlirnar á mér og sparkaðu með fótun-
um.“
Hann synti af eins miklu afli og hann gat, lét öld-
urnar færa sig í kaf til að geta haldið henni uppi.
Ströndin var ótrúlega næí’ri en hún færðist ekkert nær.
VatniÖ hélt þeim föstum með óhugnanlegu afli.
Hann reyndi aö draga hana, lá á bakinu eins og
vera bar og hélt báðum höndum um höfuð henni, en
öldurnar færðu hana í kaf um leið og hann og brátt
voru þau farin að súpa hveljur. Þau voru orðin of
móð til aö tala. Hún var mjög hrædd, en hún missti
ekki stjóm á sér, heldur treysti því aö hann gæti
bjargað henni. Hann vissi að kraftar hans voni næst-
um á þrotum í baráttunni við þetta stríðnislega, ban-
væna vatn, og næði hann ekki fótfestu innan skamms,
myndu þau bæöi dmkkna. Því að hann hafði ekki í
hyggju að fara að landi án hennar.
Hann greip um úlnbð hennar og synti á hlið gegn-
um vatnið, dró hana á eftir sér með aflinu einu. Táin
á honum kom við sand og hann náði fótfestu. Stór
alda hafði ýtt þeim örlítið fram á viö. Nú voru þau
í útsoginu eftir hana og vatnið sogaðist til baka til að
Minningarathöfn
vasa
Þegar keyptur er blómavasi
og blómum raðað er rétt að
hafa í huga
Hægi er að siífa
Paper-nælon
Millipils úr papar-nælon
missa með tímanum stífinguna
og ungu stúlkurnar harma það
mjög. En það er vel hægt að
stífa þau aftur úr C. M. C.
sterkju, með því að fara vand-
lega eftir leiðarvísinum og
hengja síðan pilsið öfugt tU
þerris, þ.e.a.s. með líninguna
komu að lítilli sandvík, sem öldumar gjálfruðu við. , , ,
Martín gekk út í sjóinn og var brátt kominn á nokkurt JJJjJ wrðí? Stur hífiiegf
dýpi. Hann lagðist til sunds og synti litla stiind. Svo |stíft
að létt og fíngerð blóm, grös
og greinar fara bezt í gler-
vösum
að stór og sterkleg blóm eins
og til dæmis kxýsantemur
og þéttir vendir eru falleg-
astir í vösum úr sterklegu,
ógegnsæju efni
að næstum ómögulegt er að
láta blóm fara vel í vösum
með mjög víðu opi og
mjóum botni
að alltaf er gott að eiga lát-
lausar krukkur og hylkis-
laga vasa, bæði háa og
lága
að einu blómi eða örfáum
blómum með háum stöngl-
um er bezt að koma fyrir
í háum, mjóum vösum með
litlu opi
að oft er auðveldara að raða
blómum fallega með hjálp
„broddgaltar4*, glerkúlna
í mismunandi stærðum eða
búts af fínriðnu hæsna-
neti.
Framhald af 6. síðu.
• allir prestvígðir, hafi komið
til. prestastefnji.... á. Alþingi.
1760 ‘ óg ígÍágiáÍgl. Logbergsr
hempuklæddir.
Sér Þorvaldur Böðvarsson
er svo kunnur maður, að ekki
er ástæða til þess að rekja
hér æviferil hans og störf.
Hann var vinsæll og virtur af
sóknarb"rnum sínum, en það
er til marks um, hve hann
var í miklum metum meðal
kennimanna samtíðar sinnar
og lærísveina, að honum
fylgdu til grafar 12 prestar
og nokkrir stúdentar þrátt
fvrir erfiðar samgöngur um
hávetur.
Séra Þorvaldur var þrí-
icvæntur. Fyrstu konu sína.,
Rannveigu Stefánsdóttur
prests á Breiðabólstað í
Fljótshlíð Högnasonar, missti
hann eftir þriggja ára eajn-
búð. Cnnur kona hans yar
Guðrún Einarsdóttír iögrcttu-
manns í. Þrándarholti Hafliða-
sonar. Hana missti hann eftir
17 ára sambúð. Þriðja köhá
'Mra ^"’ÞHrýálds var Kristín
Biörnsdóttir prests í Bólstað-
arhlíð Jón=sonar. Þau bjuggii
saman i 32 ár. og lifði hún
séra Þorvald. Hún var hús-
móðir í Holti bau ár, sem
hann var orestm þar.
Með konum '-:-'um átti séra
Þorvaldur 20 vörn og auk
bess e’nn son utsn hjóna-
bands. Hann hefnr og orðið
m. iög kvnsæll í landinu og
munu niðjar hans nú skiptá
þúsundum.
Lu H. Bl.
■■ -— .*-«
Nemendafjöldinn
Framhald af 3. síðu.
við fyrsta áfanga Réttarholts-
skóla og 3 millj. kr. til að
byggja 8 almennar kennslu-
stofur í Vogaskólá.
Þá hefur verið sótt um fjár-
festingarleyfi að auki sem-hér
segir: 4.2 millj. kr. til býgg-
ingar 8 kennslustofa í Hlíð- •
um, 3.4 millj. til að halda já-
fram byggingu Hagaskóla og
4.2 millj. kr. til að hefja smíði
skóla við Laugalæk. Svör hafa
enn ekki borízt við þessum lejT-
isbeiðnum.
Gagnkvæm skipti
lorskra og ísl.
skógræktarmanna
í gærkvöld kom hópur
norskra skógræktarmanna hing-
að til Reykjavíkur með Sólfaxa
Flugfélags Islands, en flugvélin
hafði flutt hóp íslendinga til
Noregs fyrr um daginn. Norð-
mennirnir munu vinna að skóg-
ræktarmálum hér til 17. júní
n. k. og íslendingarnir jafnlengi
í Noregi.
Badminton-
mót Akur- ’
eyrar
Akureyri. Frá fréttaritara
Þjóðviljans.
Akureyrarmóti í badminton
er nýlokið.
í einliðaleik kvenna sigraði
Elín Sigurjónsdóttir. í einliða-
leik karla Gunnar Hjartanson.
1 tvenndarkeppni Elin Sigur-
jónsdóttir og Gisli Bjamason
og tvíliðaleik karla Einar
Helgason og Gísli Bjamason.
iP gíl-