Þjóðviljinn - 07.02.1959, Side 7

Laugardagxir 7. febrúar 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Hvers vegncs þorir stjórn Iðju
Athugasemd frá Sam-
ekki csS sýnei reikninga?
bandi ísl. barnakennara
Morgunblaðið þykist heldur
betur hafa fengið liðsauka í
rógskrifum sínum um fjár-
reiður Iðju í formannstíð
minni, þar sem er sýknunar-
dómur ritstjórans í máli því
er ég höfðaði út af skrifum
blaðsins um það efni.
lím þennan dóm get ég ver-
ið í’áorður því að við athugun
heid ég að flestir sjái ótví-
rætt ekyldleikamerki með
honum og ýmsum öðrum idóm-
um, er fyrr og síðar hafa ver-
ið kveðnir upp yfir forystu-
mönnum verkalýðssamtak-
anna. Þessum ummælum til
stuðnings vil ég aðeins benda
á, að dóinarinn telur ]»að ekki
safenæmt fyrir ritstjórann þó
að Itiann Ijúgi þyí upp, að öll
Um Þórarin
Þáóðviljanum hefur borizt
eftirfarandi grein sem höfund-
ur nefnir „Árásirnar á Þór-
ariua Olgeirsson."
I „Þjóð»iijanum“ i dag er
affltur veitzt að Þórarni 01-
geirssyni ræðismanni í Grims-
by og liann nefndur þar
frajnkvæmdastjóri út.gerðar-
féíagsins „E.inoviu“ í Grims-
by. Ekkí skil ég hvað grein-
aribofundur ætlar sér með
þesmri staðhæfingu, nema
þa,ö sé gert til að ófrægja
Þói'arin. Þórarinn Olgeirsson
er ekiki framkvæmdastjóri
„Rinoviu“ og hefir, að því er
ég, hezt veit, aldrei gegnt
iþeii'ri stöðu a. m. k. ekki í
áratug. Mér er nokkuð ve!
kunnugt um þetta vegna þess,
að ég hefi oft dvalizt i Grims-
hy og bróðir minn er starfs-i
maður þessa sama félags.
Þegar Jpe Little, aðaléigandi
og' íramicvæmdastjóri , ,Rinov-
iu,“ létzt fyrir allmörgum ár-
um, var ráðinn sérstakur
framkvæmdastj. enskur mað-
ur, til 'þess að veita fyrir-
tæMnu fflorstöðu. Ég veit, að
árið 1949 var þessi maður
tekinn við, en Þórarinn var
starfsmaður félagsins við af-
greioslu sikipa, fyrst og
fremst við sölu á fiski. Þórar-
inn hafði þá þegar selt flest ef
ek&i öll hlutabréf s'm |{ fyrir-
tækinu, en hann var tengd-
ur því fjölskylduböndum frá
upphafi, vegna þess að fyrri
koim hans var systir Joe
Littles framkvæmdastjóra.
Það var í haust, aS „Þjóð-
viljkm“ birti rakalausan ó-
hróður um Þórarin Olgeirsson.
Loifur (Bjarnason í Hafnar-
firði svaraði þessum chróðri
þá og skýrði frá starfi Þ.
O. i iiljá „Rinoviu“. Ég hefði
þesKvegna búizt við því, að
ekl'.i yrði aiftur reynt að gera
Þórarin tortryggilegan í aug-
um Islendinga. Mig tekur það
sáit, að mitt blað skuli gera
jiesíia hluti. Enginn hagnaður
getiur Sósíáiistaflokknum ver-
ið »f þvti að ófrægja þennan
mann. ’Kg geri fastlega ráð
fyrir því, að þeir menn, sem
þurft hafa að leita aðstoðar
hans í Giimsby, kunni þv’
illa, svo vel Jiefir hann reynzt
islenzku . fólki, sem komizt
skjöl félagsins hafi verið glöt-
uð.
Fleira mætti nefna þó ég
hirði ekki um. Eftir öll skrif
Morgunblaðsins um slæma
fjármálastjórn mína í Iðju,
skyldi maður ætla að breyting
hefði orðíð á til batnaðar
þegar skjólstæðingar þess
tóku við stjórninni. En hverj-
ar eru svo staðreyndirnar?
Síðasta árið, sem ég var
formaður Iðju var reksturs-
hagnaður félagsins yfir eitt
hundrað ]»úsund krónur, en í
fyrra varð hann 0, bókstaflega
alls eng.inn. Þetta voru um-
bæturnar á fjármálastjórn-
inni.
Hvernig afkoma verður í
ár, er ekki unnt að segja, því
—1-------:---——-----------<•"
Olgeirsson
hefir í einhvern vanda suður
þar.
6. 2. ’59
Hendrik Otíósson.
Það er staðreynd að Þór-
arinn Olgeirsson er einn af
framkvæmdastjórum brezka
útgerðarfélagsins Rinovia, og
var sú staðreynd viðurkennd
af Lofti Bjarnasyni í grein
þeirri sem Hendrík Ottósson
vitnar i með stórum orðum,
en hann kvað Þórarin fram-
'kvæmdastjóra að því er varð-
ar landanir á fiski. Hendrik
talar þá einnig um Þórarin
sem starfsmann félagsins
„við afgreiðslu skipa, fyrst
og fremst við sölu á fiski.“
Þórarinn hefur þannig verið
og er einn af ráðamönnum
þessa útgerðarfélags sem síð-
astliðna fimm mánuði hefur
sent togara sína hingað til
iands til þess að brjóta ís-
lenzk lög og stunda veiði-
þjófnað undir vernd herskipa.
Á sama tíma er Þórarinn svo
• íslenzkur ræðismaður og hef-
ur slkrifstofu með þeirri nafn-
bót í húsakynnum Rinovia-
félagsins. Það hefur marg-
sinnis komið frain í brezkum
blöðum að þeim þykir þetta
táðindum sæta, og hvað mætti
íslendingum þá finnast? Að
minnsta kosti fæ ég ekki skil-
ið hvernig það fær samrýmzt
að sami mjaður geti í senn
starfað í þjónustu félags
sem stundar hernaðaraðgerðir
gegn íslendingum og skipu-
lagðan þjófnað og verið opin-
ber fulltrúi íslenzka riikisins.
Við íslendingar höfum rétti-
lega haft um það stór orð
að í landhelgisstrdðinu við
Breta værum við að berjast
fyrir lífi okkar og allri fram 1
tíð. Okkur þótti það mikill
drengskapur þegar blásnauð-
ir og aitvinnulausir sjómenn
í Færeyjum samþykktu að
enginn þeirra skyldi ráða sig
á skip sem stundaði veiði-
þjófnað innan íslenzkrar land-
helgi. Er goðgá að ætlast til
að íslenzkir menn — og það
starfsmenn utanríkisþjónust-
unnar — sýni þjóð sinni a.
m. k. hliðstæðan þegnskap?
M. K.
stjórnin hefur ekki þorað að
sýna reikninga félagsins fyrir
kosningar.
Eitt höfuð árásarefni nú-
verandi félagsstjórnar á mig,
hafa verið þau fasteignalán er
ég veitti úr sjóðum félagsins,
en samræmið milli orða og
athafna er ekki meira en það,
að núverandi félagsstjórn ætl-
Björn Bjarnason
aði að taka 4% af launum
hvers félagsmanns, í þeim til-
gangi einum að lána það fé út
á fasteignir, ekki bara til fé-
lagsmanna sjálfra, heldur líka
til iðnrekenda.
Þessa hugmynd sína sótti
félagsstjórnin af slíku ofur-
kappi að hún þverbraut allar
lýðræðisreglur til að koma
henni í framkvæmid, þó það
ekki tækist, sökum árvekni
félagsmanna.
Björn Bjarnason.
Vegna frumvarps til laga á
þingskjali 68 og skrifa um
málið í blöðum vill Samband
íslenzkra barnakennara taka
fram eftirfarandi:
1. Með frumvarpi þessu er
stefnt að því að veita próf-
lausum mönnum full kennara-
réttindi, en kjör þessara
manna eru nú þegar þessi:
Þeir fá full kennaralaun,
eftir þriggja ára starf. Þeir
hafa óskert réttindi í lífeyris-
sjóði barnakennara.
Okkur er ekki kunnugt um,
að réttindalausir menn njóti
því'íkra kjara innan nokkurr-
ar etéttar. Yrði frumvarp
þetta að lögum, væri þar með
einnig skapað fordæmi, hættu-
legt öðrum stéttum sérmennt-
aðra manna.
2. Aukin og bætt menntun
kennara er og hefur einatt
verið aðalbaráttumál stéttar-
innar. Námstíminn hefur
smám saman lengzt, og sama
undirbúnings er nú krafizt í
kennaraskólann og í mennta-
skóla. Auk þess afla margir
kennarar sér framhaldsmennt-
unar að loknu námi.
Ef umrætt frumvarp yrði
að lögum, yrðu afleiðingarnar
meðal annars þessar:
Menn gætu með fullu ör-
yggi stefnt að því að afla sér
kennararéttinda með því að
starfa að kennslu í tíu ár. I
stað þsss að leggja á sig 5
eða 6 ára nám með þeim
kostnaði, sem þvi fylgir, ynnu
menn fyrir fullu kaupi allan
tímann. Sá, sem aflaði sér
kennararéttinda með vinnu í
stað náms, væri því „verð-
launaður“, svo að næmi
hundruðum þúsunda króna.
Margur unglingurinn mundi
fremur kjósa þennan greiða
veg, aðsókn að kennaraskól-
anum minnkaði enn, og mætti
svo fara, að hann legðist
með öllu niður.
3. Þar sem kennarar, svo
sem að framan segir, leggja
sífellt áherzlu á aukna mennt-
un stéttarinnar, kemur það
okkur mjög á óvart, ef menn,
sem lengi hafa starfað að
kennslu og skilja ættu gildi
sérmenntunar í stnrfi, leggja
til, að stefnt sé að þeirri lausn
málanna, sem frumvarpið ger-
ir ráð fyrir.
4. Samband ísl. barnakenn-
ara er því engan veginn and-
vígt, að mönnum þsim, er um
ræðir í frumvarpinu, verði
auðveldað að taka kennara-
próf með því að fá að i.iúka
slíku prófi í áföngum. Gæti
þá reynsla þeirra í starfi kom-
ið að einhverju leyti í stað
kennsluæfinga, svo að þeir
gætu að mestu lokið námi
sínu utan skóla.
Eftir þeim upplýsingum,
sem S.Í.B. hefur fengið, mun
ekki hafa átt sér stað, að
réttindalaus maður hafi orðið
að vikja úr farkennarastöðu
fyrir manni með kennarapróf
eftir tíu ára starf á sama
stað, enda eru stöður, sem.
réttindalausir menn gegna,
ekki auglýstar til umsóknar,
Framhald á 11. síðu
Fjögur systkini gefa Skógrækt rí
ins usn 300 ha. skóuræktarland
Jórvíkur&kóg í Suðurdalnum. í MreiðáM
í fyrra gáfu 4 systkini frá Jórvík í Breiödal, Bjarni
Andrés, Björgvin og Hannes M. Þóröarsynir og Sigríður
ÞórÖardóttir, Skógrækt ríkisins allt skóglendi Jórvíkur til
eignar og umráöa aö því tilskyldu aö landiö væri frið-
aö og gróöursett í það’ á næstu árum.
Skóglendi þetta er víðáttu-
mikið, allt að 300 hektarar að
stærð, og má gróðursetja í
mestan hluta landsins, því að
mela og ógróins lands gætir
fremur lítið. Jórvíkurskógur er
í Suðurdalnum í Breiðdal, um
20 km austur af Breiðdalsvík.
Skóglendið er milli 100 og 200
metra hæðar yfir sjó, utan í af-
líðandi fjallshlíð, sem veit á
móti suðvestri.
Þetta er Skógrækt ríkisins
mjög kærkomin gjöf, og verður
hafizt handa um að reisa girð-
ingu og gróðursetja strax á
næsta sumri.
★ Gerið landið
byggilegra
Skógrækt á íslanidi er svo
stórkostlegt verk og yfirgrips-
mikið að það verður aldrei unn-
ið til hlítar nema með því að
fjöldi manns vinni saman að
settu marki, að koma nytja-
skógum á legg og gera landið
þannig byggilegra um alla
framtíð.
Skógræktarfélögin og ein-;
staklingar hafa líka unnið
þessu máli mikið, og í sam-
bandi við gjöf þeirra systkin-
anna frá Jórvík er ekki úr vegi
að minna á nokkur framlög og
gjafir einstaklinga frá fyrri ár-
um.
^ Þrastalundur
Fyrst skal frægan telja
Tryggva Gunnarsson, sem gaf
Ungmennafélagi Islands Þrasta-
skóg í Grímsnesi árið 1911. Á
síðari árum hefur allmikið ver-
ið gróðursett í skóginum með
ágætum árangri, og því mun
nú haldið áfram af kappi.
Haukadalur
Stærsta gjöfin til skógræktar
er Haukadalur í Biskupstung-
um, sem Daninn Kristian Kirk
gaf Skógrækt ríkisins árið
1939, er landið hafði allt ver-
ið girt og sandfok mikið til
heft. Þessi gjöf er margra
milljóna virði í dag.
'k Sandhaugar
Árið 1946 gáfu hjónin á
Sandhaugum í Bárðanlal, þau
Sigurður Eiríksson og Steinunn
Kjartansdóttir, Skógrækt ríkis-
ins allt skóglendi jarðarinnar,
sem er mikið og fritt. Þetta
land hefur verið friðað og í
það gróðursett greni og fura,
er vex með ágætum.
^ Kvíar
Þá hefur Jón Jcnsson, fyrr-
um bóndi á Kvíum en nú bú-
settur á ísafirði, gefið hálfa
jörðina til skógræktar, og mun
nú reynt, hversu ýmiskonar
barrviðir nái að þrífast í Norð-
ur-Isafjarðarsýslu.
^ Braathenslundur
Ýmsir hafa og gefið mikið
fé til þess að standast straum
af gróðursetningu í lönd, sem
þegar hafa verið girt. Stærsta.
gjöfin er frá Ludvig G. Braath-
en, skipaeiganda í Osló, en sú
gjöf nægir til þess að setja
barrtré í um 30 hektara lana
á Stálpastöðum.
Framhald á 10. síðu.