Þjóðviljinn - 12.07.1959, Blaðsíða 3

Sunnudagur 12. júlí 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (3
Miðnætti á Þingvöllum
Við skildum í gær þar sem
'Öxará. dunaði undan eftirför-
inni eftir 'kvennaveiðatroginu
bandaríska. Islenzki bíllinn sem
eftirförina veitti hafði þeytzt
framhjá okkur, og náð her-
mannatroginu fljótlega og fylg-
ir fast eftir þvi. Við fylgjum í
humáttina á eftir. Brátt tekur
tvíliti íslenz.ki bíllinn að flauta.
ákaft og linnir því ekki fyrr
■en hermannatrogið víkur út á
vegbrúnina. Þá smeygir hinn
sér framhjá. eins og örskot,
ekur spöl .fram fyrir Kanann
■og staðnæmist s'íðan vinstra
megin á veginum, þó þannig
að hermannatroginu verður
•eklti ekið framhjá.
Öt úr fólksbílnum snarast
tveir ungir piltar, fremur
lágvaxnir og á engan hátt
beljaikalegir, snotrir og snögg-
ir. Bíllinn þeirra merktur Húna-
vatnssýslu. Þeir ganga rakleitt
aftur fyrif hermannatrogið,
svipta upp afturhurðinni, og —
seilast eftir sinni stúlkunni
Ihvor. Stríðsmaður . birtist 'í
dyrunum, og ég væri ekki að
berá sannleikanum vitni ef ég
héidi því fram að hann hafi
•sent okkur og myndavélinni
ástúðlegt tillit, en svo færði
haim sig innar í kvennasvart-
holið — og lét hurðina aftur!
Piltarnir tveir fara með
stúlkur sínar yfir í sinn bíl;
aka síðan áfram og hermanna-
trogið eltir. En svo beygir her-
mannatrogið .inná hliðartroðn-
ing og ekur í átt niður að
vatninu. Þar eiga stríðsmenn
einnig tjöld. Við ökum rólega
austur að vatnsendanum, þang-
að sem Skógræktin hefur gróð-
ursett framt’íðarskóg í hallan-
um niður frá Hrafnagjá. Hér
austurfrá er allno'kkuð af
tjöldum Islendinga í rjóðrum
utan við veginn. Allt í friði og
spekt. í bakaleiðinni mætum
viðfólksbíl móts við hraunhól-
inn er stríðsmennirnir óku útá.
Billinn sem við mætum gætn
sín ekki nægilega svo vegbrim-
in brestur og önnur hliðarhjól-
in fara útaf. Ekki sjáum við
atburð þenna, en heyrum
skruðninginn og flautið. Stað-
næmumst og göngum spöl til
baka að bílnum. Bíllinn hefur
söun á filmum, það eru svo
margar myndir til af mér í
safninu-) Einn piltanna spyr
stríðsmennina hvort þeir geti
kippt bilnum inn á veginn.
„Hafið þið hlekki?“ (chain)
spyr stríðsmaðurinn. Pilturinn
neitar því og talar um kaðal.
En meðan bollalagt er á banda ■
rísku um keðjur og kaðla fyr-
ir aftan bílinn liefur Rússa-
jeppi komið að austan, fest
hlið, og —- skellihlær. Brátt
stendur bíllinn réttur á vegin ■
um; er siðan farinn. Við Sig-
urður lötrum að bílnum ok'kar.
Striðsmennirnir rölta yfir að
kvennatroginu sínu. Varð ekki
af kveðjum.
Nokkru vestar í hrauninu
höfðum við fyrir stundu mætt
þremur stúlkubörnum; það
virðist í fyrsta lagi hafa verið
hægt að ferma þær í vor. Við
kaðli í bílinn og byrjað að Sigurður verðum ásáttir um
draga hann. Og Rússinn tog-
ar að framan, en farþegarnir,
Kaninn og ég ýtum að aftan.
kynsysstur sína og Kana innl
eitt hvíta tjaldið, 'kemur síðan
aftur út að bílnum og sækir
aðra í hann og fer enn í sama
tjald. Það virðist einn striðs-
maður verða stakur í tjaldinu
— nema meiri birgðir liafi
verið sóttar í svartholsgeymsl-
una í hermannabílnum. Við
bíðum þess ekki að sjá það
heldur ökum heimliðis.
Við staðnæmumst í gjánnit
göngum upp á austurbarminn,
og setjumst á Snorrabúð. Nótt-
in er kyrr og hlý. Hrau-iið
og Hrafnabjörg hjúpuð blá-
móðu; uppyfir blámann ris
Skjaldbreið hvitdregluð. Þing-
vallabærina þögull. Þar á tún-
að renna um hlaðið í Valhöll inu er nú að vaxa úr grasi
á leiðinni heim. Hvorki bílum skógarlundur.
né fóiki virðist hafa fækkað, | Hér er hljóðara. En enn scr
Sigurður stendur up -i á veg- ^ þótt klukkan sé nú senn hálf til hópa af reikandi, slagsandi,
brún og horfir á þar sem eitt að nóttu. Það fyrsta er æpanli unglingum og dátum,
Kaninn og ég stritum hlið við nú vekur athygli eru ungir ís- inoi á völlunum þar sem stríðs-

• . * & *’• 14
11 f-. x:
verið þéttsetinn íslenzkri æsk.u.
Engan höfum við spottann og
getum þvl ekki dregið bílinn
upp. Kaninn hlýtur að hafa
spotta, segir einn pilturinn, en
þrír stríðsmenn standa enn við
trogið og gá til mannaferða.
Árangurslaust reynist að ýta
bílnum inná veginn. Ekkert að
gera nema bíða þess að ein-
hver ’komi sem hef’ur kaðal ■
spotta. Stríðsmennirnir þrír
leggja af stað í átt til okkar,
en þeir eru ekkert að hraða
sér á slysstaðinn, jheldur leggja
lykkju á leið sína þangað sem
bíll okkar Sigurðar er, kíkja
vandlega innum rúðurnar, á
ýsuroðið og tómu bjórflöskurn-
ar. Allt í einu bregður fyrir
'glampa svo Við lítum við.
Nokkuð aftan við bílinn okkar
standa stríðsmennirnir þrír á-
lútir eins og tunnustafir að
sjá með myndavélar á lofti, og
blossarnir þjóta. Svo koma þéir
til okkar. Það er svo mi'kið
fum á þeim sem fyrstur er
að hann gleymir að segja
,,Smile!“ áður en hann heiðrar
okkur með blossa. Þess þurfti
heldur ekki, því við hlóum.
Þá leit hann undan og hafði
sig yfir í unglingahópinn. Og
við sem héldum að það væri
til siðs í Bandarikjunum að
brosa fyrir framan myndavél- ®ter eru Þær síðustu að fara upp í kvennaveiðatrog hermannanna á h'.aðinu í Valhöll undir
ar! (Annars var þetta alger miðnætti laugardaginn 4. þ.m.
mennirnir hafa reist tjöld sí:i,
og neðan frá Valhöll berst
einnig öðru hvoru háre's'i.
Þingvellir eru ekki lengúr
griðastaður íslenzkri æsku. í
stað hvítra tjalda fullorðinna
íslendinga, sem hingað leituðu
fyrrum kyrrðar og hvíldar,
mæta hér æskunni í dag um
helgar b’ökk tjöld erlendra
str’íðsmanna. Vafalaust sofa
prestasauðirnir, sem fermdu
stúlkubörnin í vor, nú værum
svefni hinna réttlátu. Guð er
kærleikur sögðu þeir þá, —
fóru síðan flestir og kusu hcr-
nám. E i hve margir foreldrar
s'kyldu vilja að fermingarte'p-
urnar þeirra fái framhalds-
menntun sína um „kærleikann"
í skyndikynnum ölvunarnætur
Afturhurðinni á kvennaveiðatroginu hefur verið lokað í liasti á efíir síðustu stúlkunum og 1 í blökku herma ínatjaldi? Og
ekið af skyndingu hurt. — En piltar nærstaddir stúlkunum snarast inní bil mcrktan llúna- hvernig myndu venjulegir for-
vatnssýslu, og veila kvennaveiðatroginu eftirför. eldrar í Bandaríkjunum líta á
má'ið ? Lét ekki Luis Falsteia
lendingar sem 'keppast við að söguhetju sma segja, eftir að
sína hæfni sína í að klifra hun Þvi er banda_
upp flaggstöngina á hlaðinu. rísku rauðakrossstúlkurnar
Umhverfis ungar stúlkur, og voru fluttar úr herbuðunum a
dá fimi þeirra. Og enn eru iltaliu svo þær sæu ekkl hvern‘
Hér hafia Húnvetningarnir tveir ekið fram fyrir kvennaveiðatrogið, gengið aftur fyrir það,
s\ipt upp hurðinni að kvennabúrinu og eru að seilast eftir stúlkum sínum.
ru
stríðsmenn á vakki kringum
þær. Enn eru þeir 'í leit að
stelpuflónum í trog sitt. Kvinna
ein, komin á þann aldur þegar
mesta eftirspurnin fer að dofna
ig landar þeirra umgengust
ítals'kar kynsystur þeii-a:
„Something had to he done
about it beoiuse you simply
couldn’t have American girls
virðist þarna hafa' einhverja I bvin« URder the sarae r?°f
milligöngu, Þegar stríðsmenn- : where íhcre "ere such s°uví
irnir ha.fa annaðhvort verið
búnir að fylla, eða Vonlausir
orðnir um meiri feng, loka þeir
trogi sínu á ef(rr þeirri sem
síðast fór þar inn, en „the
old one“ fer ekki inní svart ■
holið . með kynsystrum s’num
heldur rakleitt upp 'í sætið við
hlið ekilsins.
Stríðsmennirnir aka trogi
sínu inn á Velli. Við vikið
neðst á Völlunum, þar sem
bæði eru hvít tjöld íslendinga
og dökk tjöld stríðsmanna,
fer „the old one“ með eina
on“ (Louis Falstein: Face of
a hero, bls. 179-180 Printed en
U.S.A. 1951). Já: „Eittlivað
varð að gera, þvi það var
blátt áfram ekki hægt að láta
amer.skar stúlkur búa undlr
fjuna þalti og þar sem slíkt
fór fram.“ —- En hér? Við höf-
um ekki svo mikið sem séð
lögregluþjóni bregða fyrir hcr
úti, hvorki íslenzkum né banda.
rískum-
Nú er hún Snorrabúð stekk-
ur, 'kvað Jónas fyrir rúmri öld.
Frambald á 11. síðu