Þjóðviljinn - 24.11.1959, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 24. nóvember 1959 — ÞJÓÐVILJINN — (11
H. E. BATES:
RAUÐA
SLÉTTAN
„Fyrirgefðu, foringi," sagði hann. Blore var ekki vanur
að ávarpa hann þannig, nema þeir væru innanum sameig-
inlega yfirmenn. Það var eitthvað fjandsamlegt í þessu
ávarpi.
„Hvað gengur að þér?“ sagðí hann.
„Eg skal tala við yfirmanninn í fyrramálið og láta
hann flytja mig í annað tjald,“ sagði Blore. „Það er betra
fyrir ykkur Carrington að vera saman."
„Hvaða þvættingur er þetta,“ sagði hann.
„Nei,“ sagði Blore. „Það er betra“.
„Um hvað ertu eiginlega að tala?“ sagði Forrester. „Þú
ert á förum hvort seml er. Þú ferð eftir fáa daga.“
„Það er einmitt það,“ sagði Blore. „Ég verð ekki fluttur.
Skipunin hefur verið afturkölluð.“
„Það var leitt,“ sagði hann.
Þeir fara með okkur eins og ruslapoka, hugsaði hann.
Hann fann allt í einu til samúðar með Blore.
„Hvefju hafa þeir nú tekið upp á?“ sagði hann.
„Ég held það sé áhlaup í bígerð,“ sagði Blore.
„Það er alltaf áhlaup í bígerð,“ sagði hann. „Þetta er
allt eitt árans áhlaup.“
„Mér er sama hvað þú heldur,“ sagði Blore. „En allar
orustuflugvélarnar eru niðri og það kemur liðstyrkur frá
Akyab á morgun. Hvernig kveðurðu að því?“
„Alls konar einsatkvæðisorð,“ sagði hann.
„Mandalay er nafn,“ sagði hann. „Þegar hún loksins
fellur, stendur öllum á sama.“
„En hún fellur,“ sagði Blore. „Og þegar hún fellur, þá
færum við okkur.“
„Og þangað til hún fellur“, sagði Forrester, „þá sittu
í guðs bænum kyrr á botninum. Það er til staður sem
heitir Meiktila, þar sem veslings gamla stjórnin heldur
flugvellinum allan daginn og svo koma japanirnir og ná
honum á kvöldin. Það er dægrastytting. Þeir gætu sent
þig þangað.“
Enginn sagði fleira og andartaki síðar hneppti hann að
sér jakkanum, setti upp þvældan, rykugan bátinn og gekk
út úr tjaldinu. Honum var ekki of heitt í fyrsta skipti
þennan dag, og hann gekk hægt gegnum herbúðirnar í
þykku, djúpu ryki til að flytja skilaboðin frá lækninum.
F J Ó RDI KAFLI
Uppúr miðjum næsta degi, flaug hann austur á bóginn
með Carrington. Eftir brennheita skellibirtuna á flug-
vellinum, sem jafnvel stöðugir rykmekkirnir gátu ekki
dregið úr, var næstum svalt í flugvélinni og hitinn fyrir
neðan gleymdist fljótt. Skuggalaus sléttan varð ekki
ógnþr'ungnari en víðáttumikil, tilbreytingarlaus sand-
strönd, rákuð af örmjóum vegum og með dálitlum
dökkgrænum dílum, sem voru pálmalundir. Fljótið var
eins og útréttur, glitrandi handleggur í brúnar útlínur
farvegsins og blágræn dýptin sást eins og vöðvar gegn-
um silfrað hörund sem var án allrar hreyfingar svona
langt að. Og í fjarska gegnum dimmrautt hitamistrið
fór að votta fyrir frumsókginum, hann fór að lifna eins
og eitthvað sem horft er á gegnum kíki. Út úr mistrinu
birtust dalirnir, úr dölunum klettar og björg og síðan
trén sjálf, eins og breiður af mosa sem var sjálfur
frumskógurinn. Mjóir vegir á stöku stað minntu fremur
á fjárgötur, annars breiddist frumskógurinri út, dimmur
og víðáttumikill út í það óendanlega. Rauðleit fjöllin sem
af jörðu niðri höfðu minnt á fjarlægð þrumuský, voru
nú eins og meginland, grænt og svart og á stöku stað
ljósbrúnt, þar sem sólin skein án miskunnar á gróður-
laust svæði.
Sums staðar sást grilla í skærhvítan sand í grænni mosa-
breiðunni. Forrester fannst það minna á uppþornuð vatns-
ból. Þau myndu fyllast á regntímanum, breytast í fossandi
vatnsfjöll í rökum júlíhitanum sameinuðust síðan öðrum
vatnsföllum sem rynnu gegnum frumskóginn og út í stóra
fljótið sem rann gegnum sléttuna. Þegar hann sá þessi
dauðu, vatnslausu svæði, fannst honum þau ósjálfrátt vera
undankomuleið. Þessi skipting jarðarinnar fyrir neðan
hann í mögulega og ómögulega lendingarstaði, var í ósam-
IT
ræmi við þrá hans eftir dauðanum; þótt hann væri að
leita' að leið til að flýta komi^ dauðans, leitaði hann sam-
tímis ósjálfrátt að björgunarleið úr háska.
Og meðan hann flaug þarna yfir, festi hann sér í minni
eftir megni frumskóginn og klettana fyrir neðan, reyndi
að skipta því niður í svæði sem hann gæti þekkt og munað
eftir. Eftir nokkra stund gafst hann upp við að finna
sérkenni á grænu, og svörtu breiðunni, en litlu sandsvæð-
in vöktu stöðugt áhuga hans. Þau voru tilbreytni. Hann
hafði heyrt fregnir um það upp á síðkastið að japanirn-
ir ættu innan við hundrað og fimmtíu flu.gvélar eftir á
öllu svæðinu fyrir norðan og vestan Irrawaddy og stund-
um fannst honum sem það gæti vel verið. Hann hafði
aldrei séð nein merki þess að óvinirnir væru á næstu
grösum á þessum flugferðum, ocr stundum hafði hann
flogið heilan dag án þess að sjá annað lífsmark en litla
sjúkraflugvél fyrir neðan hann, á leið frá einhverjum
afskekktum stað í frumskóginum rp°ð særðan mann,
kannski tvo, sem að öðrum kosti hefðu rotnað lifandi.
Hann vissi að það var enginn annar möouleiki til að
komast burt af þessu vegalausa o? ó^^kkta svæði en
loftleiðis: særður maður í frumsikó"'iTV"->-' auðninni
hlyti að fá bráðan eða hægfara dauð r--'1-„ðitanum.
Þrátt fyrir allt þetta, hélt hann áfrcm að virða fyrir'
sér þurru svæðin með áhuga. Og sem iangaði
hann til að tala um þau við Carringtow Hann hugsaði
sig um andartak, en hætti síðan við það.
Þess í stað sagði hann hljómlausri röddu: „Er allt í
lagi hjá þér?“
,.Fullkomlega“, sagði pilturinn.
Hann greindi hljómléysi í svarinu, sem hann vissi vel
að stafaði af bví sem gerzt hafði kvöldið áður. „Við
get.um ekki haldið svona áfram“, hugsaði hann. „Þetta
er heim,skulegt“. Gremja hans var horfin eins og ævinlega
þegar bann var á flugi með öðrum manni. í vélinni var
hann ópersónulegur, rólegur og hægur, einbeittur og
hafinn yfir smámunasemina sem þiáði hann annars.
Þe?ar hann 'var að því kominn að taka aftur til máls,
gaf Carrington honum upp stefnubreytingu. Hann leit
ósjálfrátt á úrið sitt. Breytingin hafði komið næstum
á réttri sekúiiöu. Þeir flugu leið sem var í laginu eins
og handleggur og þetta var beygjan við olnbogann.
Ekkert virtist vera að, hugsaði hann.
Hann flaug áfram í tuttugu mínútur í viðbót áður en
Carrington paf honum upp nýja stefnubrevtingu, sem
sneri þeim heimleiðis. Iíann leit aftur á klukkuna og
sá að hún var næstum orðin fjögur. Þeir kæmu til flug-
vallarins um hálffimmleytið og klukkutíma seinna væri
hinn skelfilegí hiti liðinn hjá.
Hann lækkaði flugið hægt um næstum þúsund, fet. Hit-
inn skók vélina dálitla stund. En begar vélin var aftur
orðin stöðug í loftinu, leit hann niður og horfði á sand-
æðarnar sem rufu dökka dalina fyrir neðan og bá sá
hann að í hvítum sandinum voru dökkir dílar. Hann
ákvað að lækka flugið enn meira og komast að bví hvaða
dilar betta væru og þeear hann hafði lækkað flugið um
þúsund fet í viðbót, sá hann að þetta voru runnar. Hann
sá grænieitar greinar glitra í sólskininu og grábrúna
steina glitrál hér og þar um árfarveginn. Það var aðeins á
stöku stað sem sandurinn var hreinn, á tvö til þriú hundr-
uð metra löngum svæðum, þar sem vatnsflaumurinn hafði
hreinsað til, svo að eftir var sandurinn einn, hvítur eins
og salt og líflaus eins og mulið gler.
EKKI 'ÍFIRHIAPA
FAFKERFIP!
Húseigendafélag
Reykjavíkur
MINNINGAR-
SPJÖLD DAS
Minningarspjöldm fást hjá
Happdrætti DAS, Vestur-
veri, simi 1-77-5? — Veiðar-
færav. Verðandi, sími 1-3787
— Sjómannafél. Reykjavík-
ur, sími 1-19-15 — Guð-
mundi Andréssyni gullsm.,
Laugavegi 50, sími 1-37-69
Hafnarfirði: Á pósthúsinu,
sími 5-02-67.
ÚR OG
KLUKKUR
Viðgerðir á úrum og klukk-
um. Valdir fagmenn og full-
komið verkstæði tryggir ör-
ugga þjónustu. Afgreiðum
gegn póstkröfu.
ilím Slíimuíiössni!
- ** yí»í>
Laugaveg 8, Sími 1-33-83
SAMOÐAR-
KORT
Slysavarnafélags íslands
kaupa flestir. Fást hjá slysa-
varnadeiidum um land allt.
í Revkiavík í hannyrðaverzl-
uninni Eankastræti 6. Verzl-
un Gunnbórunnar Halldórs-
ctáttur, Bókaverzluninni
Sögu, Langholtvegi og í
skrifstofu félagsins, Grófin 1.
Afgreidd í síma 1-48-97.
Heitið á Slysavarnavélagið-
Eftir tíu mínutur voru þeir komnir yfir sléttuna op
fimm mínútum síðar sá hann flugbrautina, dökkt malbikið
í gulu rvkinu, húsin og byegingarnar og pálmatrén í
byggingunni, eins og barnakubbar, tjöldin eins og brúnar
skeljar o« vatnsbólin blikuðu eins og sneglar. Þegar hann
bjó sig til að lenda virtist. þétta allt fliúea upn til móts við
hann unz flugvélin og dökk rykug flugbrautin sameinuð-
ust hvort öðru og hann var lentur og svali og kyrrð há-
loftanna að baki.
B A Z A R
í GT húsinu í dag kl. 3 e. h.
Margt góðra muna bæði til
jólagjafa og venjulegra nota.
Bazarnefnd I.O.G.T.
Meðan hann ók vélinni eftir brautinni fann hann hvern-
ig hitinn fór vaxandi. Með vélinni hlupu flugvirkjarnir
hans tveir, naktir að beltisstað og næstum eins dökkir á
Gólfteppa-
hreinsun
Hreinsum gólfteppi,
dregla og mottur fljótt
og vel. Gerum einnig við.
SÆKJUM — SENDUM ,
Gólfteppagerðin h.f.
Skúlagötu 51, sími 17360