Þjóðviljinn - 28.01.1961, Blaðsíða 9

4 — ÓSKASTUNDIN
Laugardagur 28. janúar 1961 — 7. árgangnr — 1. tölublað
eldi. Þannig var til mið-
stöðvarhitun íyrir tvö
þúsund árum.
Menn hafa fundið upp
alls kyns tæki til að
halda á sér hita; járn-
kúlur fylitar með glóð,
íæranlegar eldstór og
hitapönnur.
Til að forðast ikveikju-
hættuna var opni eidur-
inn fluttur úr stónum
inn í veggskot. Þetta
gerðu menn í Mið-
Evrópu einhverntíma á
miðöldum. Þannig varð
arinninn til. Arinninn
bar hita jafvel eftir að
eldurinn var kuinaður
vegna þess að hann var
úr tígulsteini. postulíni
eða múrsteini. Arinsmíði
varð seinna að listgrein.
ELÐUR ER REZTUR MEÐ
fTA SONUM
Það var ekki svo litil þeim. sem kringum hana
uppgötvun, þegar mað- sátu.
urinn uppgötvaði eldinn. Til þægindaauka lögðu
Upp frá því gat hann Rómverjar pípur undir
haldið á sér hita þótt gólfin i húsum sínum og
fcalt væri í veðri. Fyrst leiddu í þær hita frá
var eldur kveiktur með
því að slá saman tinnu
eða núa saman viðarbút-
um.
Seinna var eldstóin
fundin til að skýla eld-
inum fyrir vindi. Um
þúsundir ára var eld-
f stóin mikilvægasti stað-
urinn á hverju heimili.
Óvinir urðu jafnvel heið-
ursgestir þegar þeir voru
seztir við stóna. En stó-
in yljaði ekki öðrum en
Nútímaíbúðir eru út-
búnar með miðstöðvar-
hitun svo þar er jafn
hiti. Það er löng þróun
frá hjarðeldinum til
sjálfvirka hitarofans
sem þið skrúfið frá til að
hafa notalegt í stofunum
ykkar.
„Eigið þér eld“.
KiUtiórl Vi’bora OagbiarUdóttir
Útssfandi Þjóðviljinn
DÆTURNAR
TVÆR
Saga eftir
INGVELDI
7 ára
Það var einu sinni
maður, sem átti tvær
dætur. Honum þótti svo
vænt um þær því þær
voru svo duglegar að
vinna. Þær sópuðu og
þær þvóðu gólfin. Þær
hétu Gunna og Sigga. Og
þar voru tveir drengir.
Þeir lágu í rúminu langt
fram á dag. Einn morgun
þegar þær Gunna og
Sigga ætluðu að fara að
sópa og þvo gólfið í her-
bergjum strákanna þá
voru þeir ekki komnir á
fætur og hrutu svo hátt
að stúlkurnar þorðu ekki
inn í herbergið. Þær
vissu ekki Jhvað þær
áttu að gera. Loksins
hittu þær á gott ráð.
Þær fóru inn til strák-
anna og helltu úr vatns-
íötunni yfir þá. Þeir
vöknuðu við vondan
draum og flýttu sér í föt-
in. Eftir þetta fóru þeir
alltaí snemma á fætur.
Landslagsmyncl eftir Baldvin Jónsson, 13 ára
BRUÐURNAR
Brúðusamkeppninni
lauk um jólin, en brúð-
urnar voru til sýnis í
búðarglugga fram yfir
jólin, en þá var úti um
dýrðina. Þær voru tekn-
ar niður og settar ofan
í stóran og ljótan pappa-
kassa og geymdar á lít-
ið .áberandi stað. Þeim
dauðleiðist í kassahum
og vilja endiiega fara að
komast heim. Þær sem
eiga heima í bænum
óska eindregið eftir því
að verða sóttar á af-
greiðsluna á mánudag-
inn. Reyndar hafa tvær
stúlkur, þegar komið og
sótt brúðurnar sínar.
Við viljum taka það
fram að ekki fer illa um
brúðurnar í kassanurn,
þær eru bara orðnar
betru vanar, meðan Þær 1
voru í glugganum voru
alltaf einhverjir að
stanza og dást að þeim.
og jafn vel spyrja eftir
því hvort þær væru ekki
til sölu.
Skrítla
Dísa: Er Siggi syndur?
Dóri: Já, ef hann hef-
ur nógu marga kúta.
Kjarían Jónsson, 8 ára
Fagurgerði 5, Selfossi.
Laugardagur 28. janúar 1961 — ÞJÓÐVILJINN •— (9
Höfum við efni á að greiða
knattspyrnumöimum vinnu-
laun á íþróttaferðalögum?
Meðal knattspyrnumanna
liafa oft orðið umræður um
'það, hvort rétt sé að fara inná
þá braut að greiða knatt-
spyrnuraönnum kaup á keppn-
isferðalögum þeirra, og þá sér-
etaklega að því er varðar ferð-
ir ti'l landskeppni eða við lands-
leiki hér heima.
Munu umræður þessar oftast
hafa sprottið af því, að slíkar
greiðslur hafa átt sér stað á
ábyrgð stjórnar Knattspyrnu-
FjárSa grein
sambandsins, en í á'hugamanna-
reglum er svo á kveðið, að
þetta sé óheimilt. Hafa umræð-
urnar því snúizi. um það, hvorl
leyfa ætti slíkar greiðslur og
fella þetta ákvæði niður úr
áhugamannareglunum.
Eins og getið var í fyrsta
þætti þessa spjalls um knatt-
spyrnu og knaUspyrnumál, tók
knattspyrnuþingið ákveðna af-
stöðu til málsins, og var hún
að því er bezt verður vitað ein-
róma, þar sem skorað er á
stjórn íþróttasambands íslands
að leyfa greiðslur til knatt-
spyrnumanna fyrir vinnutap.
Þingið gerir ekki neina grein
fyrir því, hvað þetta muni kosta
Knattspyrnusambandið, þó er
þetta einfalt reikningsdæmi.
Hver á að borga
Það er heldur ekkert skýrt
frá því eða bent á hver eigi
að sjá um öflun tekna til að
standa undir þessum greiðslum.
Ef til vill má þó skoða það sem
bendingu, þegar sama aðila
(ÍSÍ) er falið að sækja um til
opinberra aðila, að þeir láti
raeir af hendi rakna til íþrótta-
hreyfingarinnar en verið hefur.
Reikningar Knattspyrnusam-
bandsins sýna, að það hefur
ekki möguleika til þess að taka
á sig slíkar greiðslur. Hundr-
að þúsund króna halli talar þar
skýru máli. Það er vafalítið, að
hvaðan sem það kemur, verður
það á kostnað íþróttahreyfing-
arinnar. Það verður því ekki
séð að þingið hafi gengið rök-
fræðilega frá málinu er því var
vísað til stjórnar ISl. Sjálft er
knattspyrnusambandið í mjög
miklum fjárhagsvandræðum og
það svo, að það getur læpast
gegnt því hlutverki sem af því
er krafizt af þeim sökum.
Það er því ekki fjarri lagi
að láta sér detta í hug, að
samþykkt þessi hafi verið
nokkurskonar flótti frá því að
taka raunhæfa afstöðu til máls-
ins en varpað öllum áhyggj-
um sínum uppá stjórn ÍSÍ.
Ilvað vill stjórn ÍSÍ?
Ilvað öll stjórn Iþróttasam-
bandsins vill er ekkert vitað,
en hver afstaða framkvæmda-
stjórnarinnar er hefur greini-
lega komið fram í áliti, sem
nefnd skilaði fi-á sér er skip-
uð var fulltrúum frá sérsam-
böndunum og fjallaði um þetta
mál. Meirihluti nefndarinnar
(4:2) lagði til, að þessar
greiðslur yrðu ekki upp tekn-
ar, og fyrir því voru færð þau
rök að íþrótlahreyfingin á ís-
landi hefði ekki efni á því að
taka upp slíkar greiðslur, þótt
í vissum tilfellum gæti margt
mælt með því.
1 áliti framkvæmílast jórnar
ÍSl var lagt til, að greitt skuli
kaup á íþróttaferðalögum og
auk þess ákveðin upphæð sem
,,skotsilfur“ eins og það er
kallað.
Það virðist því, sem fram-
kvæmdastjórnin sé ekki smeyk
við hinar fjárhagslegu hliðar
á málinu, og ætti henni þó að
vera kunnugt hvernig það
,,baromet“ stendur. Það ætti \tá
heldur ekki að standa í stjórn
ISI að leysa þann f járhagshnút
og það jafnvel þó að hann gæti
skipt hundruðum þúsunda. Vel
má vera að þingfulltrúar knalt-
spyrnuþingsins hafi vitað hver
afstaða framkvæmdastjórnar-
innar var og þá auðvitað varp-
áð áhyggjum sínum þangað.
„Við verðum að gera eins
og aðrir“.
Helztu rökin fyrir þvi að
taka upp greiðslur fyrir vinnu-
tap eru þau, að við verðum að
gera eins og aðrir. Þetta sé
viðtekin regla annarstaðar, og
þess vegna verðum við að gera
eins.
Það virðist, sem þeir góðu
herrar hafi gleymt. því, að hér
búa ekki nema um 180 þúsund
manns, eða fjöldi sem svarar
lítilli borg í hi.num stærri lönd-
um. Það þýðir, að það eru færri
sem geta tekið þátt. í því að
standa undir því sem gera þarf.
Það þýðir ennfremur, að
íhver einstakur verður að leggja
meira að sér, ef hann vilL
„gera eins og hinir“. Hann
verður að taka á sig meira erf-
iði, bæði í vinnu og æfingum.
Hann verður að leggja á sig
meiri fjárhagslegar kvaðir til
þess að geta „verið eins og hin-
’ir“. Knattspyrnan t.d. getur
ekki gert ráð fyrir því, að hér
sé eins auðvelt að safna pen-
ingum fyrir kappleiki og í
fjölmennum og þéttbýlum lönd-
um.
Annað alriði er líka, sem
taka verður tillit til í þessu
sambandi, og það er það, að
víða erler.dis eru vegalengdir
litlar og fljótfarið og tiltölu-
lega kostnaðarlítið. Þetta verð-
um við einnig að taka á okk-
ur og bera það uppi, ef við
ætlum að „vera eins og hinir“.
Hvað þsssa erfiðleika snertir
hefur Alþingi skilið aðslöðu ís-
lenzkra iþróttamanna, sem vilja
sækja aðra heim og etja lcappi
í góðum leik, og veitir árlega
nokkra upphæð til þess að létta
undir og taka þátt i þessu
„fjarlægðargjaldi."
Er þá ósanngjarnt, að þeir
menn, sem til ferða eru valdir,
fórni hluta af sumarleyfi sínu
Framh. á 10. síðu
/ sfuftu máli
Sovézka íþróttakoan Valentina
Stenina setti um síðustu helgi
nýtt heimsmet á 1500 m. 2.31,2.
Gamla metið átti önnur sovézk
íþróttakona, 2.31,6.
Sviss vann Frakkland í
handknattleik um síðustu helgi
13—11 og hafa Frakkar ekki
staðið sig betur gegn Sviss-
lendingum í .þessari íþrótta-
grein. j