Þjóðviljinn - 15.09.1961, Blaðsíða 11

L
Budd Schulberg:
rrn
liil
o o
rp
m
(The harder they fall)
sjálfan mig í anda auglýsa þetta
á íþróttasíðunni. Farið og sjáið
risann ú'r Andesfjöllum, fjallið
Molina, manninn með ofþrosk-
aða skjaÍdkirtOinn, gjöf Argen-
tínu til læknavísindanna.“
„Höldum gleði hátt á loft,“
sagði Danni.
Flaskan var tóm. Danni lyfti
heríni úpþ,' svcí að barþjónninn
gæti séð neýð háns. „John,“
sagði hann.
Barþjónninn kom með nýja
flösku og' setti hana fyrir fram-
an Danría. Danni stakk hendinni
í vasárirí’ o’g tók upp ströngul af
peningaseðlum sem hann rétti
barþjóniríum. ,,'Gerðu svo vel,
John,“ sagði h’arirí. „Þegar þú
lokar, þá taktu frá það sem ég
skulda þér, ætlaðu sjálfum þér
fimmkall, stingdu afganginum í
vasa rhirín og ’ komdu mér í
leigúbílé1 1
„Sj-áiísagt, herra McGeogíi,“
sagði John lotningarfullur. Hann
var á svipinn eins og honum
hefði vecið trúað fyrir ríkis-
kassá - Bandáríkjarína, þegar
hanrí reif horrí af dagblaði,
hripaði fangamai;k. Danna á það,
festi þ3ð við ströpgulinn með
teygjubandi og stiliti kassann á
„engin sala“T
Nú ,voru aftur veðreiðatíðindi
í útvarpinu og Danni hallaði sér
eiíitið fram. „Annað hlaup á
Jamaicayellinum. Keppnin hófst
kJukkan , 10.30. Fyrsti heatur:
Judifiious. Annar hestur: Roy
frændi. iÞriðji.hestur: Bunny Boy.
E1 Diablo varð númer fjögur.
Tírríinn •.■ •'
Meðan . þuluriru: hé!í áfram,
stakk Danni hendinni í brjóst-
vasann og reif annan seðil í tætl-
ur. f; .......... "
„Hver var það í þetta skipti?“
sagði ég:; ‘
..Rov fræncfi>4ágá Danni. „En
serrí sigurvegari.“ Hann hellti í
glasið sitt úr nýju flöskunni.
„Hérrar mínir, höldum gleði hátt
á lríft.“
Frá hinum endanum á barnum
kom rytjuiega klæddur náungi
í áttina til okkar og göngulag
haós var rykkjótt og einkennandi
fyrir boxsjúklinginn. Gamallegt
og afmyndað andlitið bar glögg
merki starfsins: Augun voru
strengd aftur, svo að hann minnti
á :austurlandabúa, eyrun voru
eirfs og blómkál, nefið flatt' og-|r !
forinlaust og munnurinn fullúr af
af ; gervitönnum. Hann tók um
hátsinn á Danna með báðum
handleggjum og vaggaði hontfni
ofsþlega fram og aftur. „Ga-ga-
garíili vinur, sa-sælinú Danni,“
sagði hann. Það var eins o,g
orðin sætu föst í gómnum og
harín yrði að hrista höfuðið og
rylfkja því tij .ng, frá til að losa
þaú.“
.ÍSælinú, Jói,“ sagði Danni.
„HVernig liður þér, Jói?“
ga-ga-
sem hnykluðust við erfiðið að fá
orðin fram.
„John,“ hrópaði Danni til bar-
þjónsins. „Við þurfum að fá glas
handa Jóa Jackson.“
Danni sagði nafnið Jói Jack-
son með viðeigandi áherzlum.
Hann hafði unnið margar keppn-
ir með Jóa Jackson.
Danni lyfti glasinu og skál-
aði við gamla boxarann sinn.
„Höldum gleði hátt á loft,“ sagði
hann. „Guð blessi þig, Jói.“
Við létum eins og við tækjum
ekki eftir því að Jói hellti nið-
ur, þegar hann bar glasð upp að
vörunum með titrandi hendinni.
Svo lagði hann glasið frá sér
og hló. „Ga-gamli vi-vinur, þessi
kom á þ-þurran st-stað,“ sagði
hann. Hann fór aftur að hlæja,
en svo hætti hann allt í einu og
munnurinn skekktist til hliðar —
það var Parkinsonar syndrómið
hans Doxa — og hann byrjaði
að segja: „Heyrðu, Danni, g-g-g-
g-,g-g-g-g- “ En þetta orð stóð
öldungis fast í gómnum, varð
fyrir einhverri óyfirstíganlegri
hindrun í illa útleiknum heilan-
um.
,,Auðvitað.“ sagði Danni. „Duga
þér nokkrir tíkallar? Þú getur
aljtaf borgað mér þá aftur.“
„Ég b-b-b-, ég b-b-b-. Þú færð
þá aftur á mánudag,“ sagði Jói.
Jói umfaðmaði Danna aftur.
„Þ-þ-þ-þakka þ-þér fyrir, g-
gamli v-vinur,“ sagði hann og
rölti að borðinu sínu hinum
megin í salnum.
„Hann hefur versnað,“ sagði
Doxi.
„Hann er orðinn ósvikinn
,gIottræfill,“ sagði ég. „Reglulegur
hláturfugl.“
„Sástu keppnina hans við
Callahan?“ sagði Danni. „Það
var unun að horfa á hann! Það
var hans stóra stund, so.nur
sæll.“
„Þetta hlýtur. að vera ))ér
býsna dýrt,“ sagði ég.
„Fjandinn sjálfur,“ sagði
Danni og yppti öxlum, „Þetta
eru bara aurar,“ ..
Uppi á skrifstöfu Nicks, bað
frú Cane, einkaritari hans, mig
um að fá mér sæti og bíða, því
herra Latka væri á fundi. Frú
Cane t^’nði jilltaf um fundi
Nicks með svo mikilli lotningu,
að ætla mætti að hann væri á
ráðstefnu við borgarstjórann í
New York um fjárhag bæjarins.
Rödd hennar tók alltaf svolitla
hneigju þegar hún nefndi nafn
Nicks. Hún var lagleg og bústin
og með glaðlegt andlit og sam-
kvæmt ákveðnum fyrirmælum
Nicks reyrði hún yndisþokka
sinn í klæðskerasaumaðar dragt-
ir. Hún hafði verið hjá Nick ár-
um saman, ekki aðeins vegna
trúfestu sinnar. heldur vegna
þess að Gus Lennert var bróðir
hennar og hún var gift A1 Kane,
sem eitt sinn hafði boxað í
þungavikt. þangað til Nick setti
hann á launalista sinn sem
rukkara á bannárunum. Nick
gerði ráð fyrir að manneskja úr
slikri fjölskyldu gæti hæglega
rekið varúlfana á dyr, og Nick
kærði sig ekki urn að sjá slíkt
fólk á skrifstofu sinni. Að vísu
umbar hann Slátrarann, en það
var vegna þess að hann hafði
frísprok sem hirðfifl, auk
margra annarra skyldustarfa.
Meðan ég beið fór ég inn í
litlu skrifstofuna milli móttöku-
skrifstofunnar og einkaherberg-
is Nicks. ,.Fulltrúi“, stóð á hurð-
inni. Það var skrifstofa slátr-
arans. Fulltrúinn lá uppi í sófa
og greiddi svart. briljantínkembt
hárið með greiðu sem hann
hafði alitaf í brjóstvasanum.
Slátrarinn var hégómlegur
Fyrirlestur og myndasýning
frá Alaska á vagum
SKÓGRÆKTARFÉLAGS ISLANDS
og SKÓGRÆKTAR RÍKISINS.
Tveir skógræktarmenn frá Alaska, R. R. Robinson, yí-
irmaður landverndar í Alaska og James W. Scott full-
trúi hans munu flytja erindi og sýna litkvikmynd al
landi og þjóð í Alaska í 1. kennslustofu Háskólans
föstudaginn 15. september kl. 20.30.
Öllum heimill aðgangur.
Sendisveinn óskast
hálfan eða allan daginn, frá 1. okt.
Olíufélagið h.f„
Klapparstíg 27. — Sími 24380.
úfvarpið
Nokkrar athugasemdir við Berlínarvandamálið — athyglisvcrð
grein í New Statcsman — ásóknin í Ruhrhéraöið arfur frá
fyrri tíð — þýzkt vandamál um jafnvægi í byggð Iandsins —
íslenzkir seiðskrattar.
Við birtum í dag bréf frá
Oddgeiri:
„ÞAÐ þykir nú líklega að bera
í bakkafullan lækinn að fara
að skrifa um Berlínarmálið,
þennan stórpólitíska ásteiting-
arstein. En fyrir stuttu síðan
rakst ég á grein í enska
blaðinu New Statesman eftir
John Mander og' hefur mér
hugkvæmst að láta hann
leggja til póstana í lauslegri
þýðingu og auðkenni þá með
tilvisunarmerkjum.
„Líti maður í vesturþýzk
blöð mætti ætla að Austur-
Þjóðverjar væru kúgaðir,
höfðu að efniviði í skýjaborg-
ir sínar.
— — Hið raunverulega
frelsi var ólíkt staðbetra, sem
sé frelsi verkamanna í auð-
valdsþjóðfélagi til að selja
vinnu s:na þeim sem hæst
býður, og það var einmitt það
sem meginhluti flóttamann-
anna leitaðist við að gera.
Ungu mennirnir á Marien-
feld voru sem sé fullir af
áhuga fyrir hærri upphæðum
í launaumslögum en þeir voru
vanir. Eða öllu helzt hver
kaupgeta launanna væri, Oft
létu þeir í ljós þakkl.æti fyr-
gaiþli -VT-ViffUY,“ kágði Jói.
Ée£3í.hann.ialaði,.síarð maður
að stilla sig um að einblina ekki
á vöðvana í hálsinum á honum,

3 3.15 L^sin dagskrá næstu viku.
18.20 Þióðlög frá ýmsum löndum.
20.00 Tónleikar: Concertino nr. 1
í Gúlúr eftir Pergolesi.
20.15 Efst á baugi.
20.45 Einsöngur: Jan Kiepura
sýrígúr:
21.00 Upplestur: Guðm. Jósafats-
son fer með kvæði og stökur
eftir Hjálmar Þorsteinsson
f rá Hofi. f v *;
21.30 Útvarpssagan. , : 1
22.10 Kvöldsagan: Smyglárinn.
22J10 íslenzkir dægurlagasöngv-
arar: Erla Þorsteinsdóttir
syngur.
23.00 Dagskrárlok.
tötraklæddir og vannærð- ir íría , skólagöngu, ókeypis
ir . . [ heilsugæzlu og. , iðnnáms er
þeir þöfðu,.,nojtjð í Austur-
/Þýzkalan<ti1/V (fráleitt sögðu
jjeir þ.Q bktðasnápunum frá
þessu). Fullvíst má telja að
þeir hefðu ekki notið jafn
góðs undirbúnings í vestur-
hlutanum. — „En þó kemst
ég' ekki „áfram“ fyrir aust-
an“. sögðu þeir. við mig. „í
Ruhr bíða tækifærin.“ Það er
.þetta. „fjárhagslega að-
Greinarhöfundur minnist
eitthvað á biðraðir og vörii-
skort, t.d. á smjörskortinn
margrómaða og segir svo: —
„Allt um það var smjörneyzl-
an í Austur-Þýzkalandi hærri
á mann en í Vestur-Þýzka-
landi samkvæmt hagskýrsl-
jiin. Og vissulega líta flótta-
mennirnir í Marienfeld ekki
- —^ultarlega út. Þeir komu vel-
flestir þokkalega fyrir og streymi“ . á miUi landshlut-
anna úr austxi í ygstu.msem
V!ftyoru sællegir í bragði. Ungt
c fólk var fjölmennt, stóð í
smáhópum reýkti og masaði.
Ungar mæður biðu þolgóðar
álengdar eftir heilsugæzlu . .“
— — „Mér flaug í hug að
hin kynduga Marienfeld væri
en^u líkari en um ráðrt-
ingarstofu staðarins væri að
ræða.
ENDA var það svo að því er
til 80% flóttamannanna tók.
Látið var heita svo að Mar-
ienfeld þýddi „frelsi“ þeim til
handa og atvinnufrelsishetj-
urnar frá blöðunum leiddu
viðtölin vig flóttamennina og
engum kommúnisma hefði
verið til að dreifa. (Þótt iðn-
væðingin að austanverðu sé-
höfð í huga, þar sem iðnvæð-
ingin að vestanverðu hefur
orðið ennþá örari).
Báðir deiluaðilar hafa hent
„hversdagsleika“ þessa flótta—
mannamáls á milli sín og:
fært í aukana — — —
Um 80% af þessum glað-
sinna regnvædda flótta-
mannahópi var eingöngu
í atvinnuleit. Kannski voru
10% pólitískir flóttamenn og’
það var sjálfíallin bráS
þeirra fréttasnápa er tilreiða
þurftu pólitíska vitnisburði.
í Austur-Berlín er fámennari
hliðstæða við Marienfeld. Ég'
spurði suma þá endurheimtu
flóttamenn, hversvegna þeir
hefðu snúið við til kommún-
ismans á ný. . Flestir töldu
þeir fram f járhagslegar á-
stæður; bentu á að er fram
í sækti myndi hið sósíalist-
íska hagkerfi snúa straumn-
um við. Kvartáð var Hka al-
mennt yfir húsaleigu í Vest-
ur-Þýzkalandi. en hún leikur
á 200—300 D.M. á mánuði. en
austanvert er henní haldið í
skefjum og er þar 50 D.M. á
mánuði. Þykir mönnum í
verklýðsstétt að launapokinn
endist illa þþá hít þót| gildur
sé álitúm.’ ”*»•' •r '
Fiestir flóttamenn vissir,
þetta áður en þeir héldu
vestur. Þeir vissu ef þeim
,-,þl.ekk‘ist.ú í .yestrinu,. væ.rí.
p'iríurs að leita og þáeg-
arþ lendingu að fá. svo værf
félagsmálaörygginu fyrir að;
þakka ...“
e.r, aðaldriffjöður flóttamanna-
straurnsins ,pg er kringum •}<}()
menn.,ó dag . árum saman.
Þetta fjárhagslega aðstreymi
er ekki nýtilkomið og á ekk- IIÉR lýkur þá þessum köfluiré
ert sk.vlt við kommúnismann.
Það hefur átt sér stað frá því
að iðnvæðingin í Ruhr hófst.
Um aldarbil hefur íbúum A-
Þýzkalands, að Berlín undan-
tekinni, fækkað en Vestur-
Þýzkalands íjölgað. Eftir því
sgm næst verður komizt hefðu
mannatilflutningar úr Austri
í Vestur numið meðaltall
flóttamannastraumsins þótí
úr greininni, og held ég þeimi'
til haga af því að mér finns#
kveða þar við annan og hóg-
látari tón'en frá seiðskröttun-
um hérna heima. Hér kemurí
líka nýtt fram um manna-
ferðirnar sem vandlega hef-
ur verið látið í þagnargiírfl
liggja hér heima, en jafngott
er að koma í ljós ef menri
eiga yfirleitt að hugsa málið“*
Föstudagur 15. september 1961 — ÞJÓÐVILJINN — ’(J JíJ