Þjóðviljinn - 04.10.1961, Síða 11

Budd Schulberg:
O O
¥
Jl
(The haider they fall)
þér“. Hann kallaði á Doxa sem
sat á bekk og las þlaðið. „Haltii
honum við sandpokann dálitla
stund. Georg getur sýnt honum
hvernig ég vil að hann geri.
Geíðu honum svo mýktaræfing-
ar eins og hann getur þolað. Og
gættu þess að hann lyfti hælun-
um frá jörðu þegar hann sippar.
Ég kem einhvern tíma í fyrra-
máiið“.
,,Alit í lagi“, sagði Doxi. „Ef
þú sérð dagblað frá New York,
þá kauptu það handa mér. Mað-
ur vill fylgjast dálitið með“.
útvarpið
8.00 Morgunútvarp.
12.55 „Við vinnuna"
18.30 Tónleikar: Óperettulög.
20.00 Islenzk tónlist: a) Dómkór-
inn syngur lög eftir íslenzka
höfunda (Páll Isólfsson stj.).
b) Sv’ta eftir Skúla Halldórss.
(Hijómsveit Ríkisútva-rpsins
leikur. Bohdan Wodiczko
stjórnar).
20.20 Erindi: „Þar sem að bárur
brjóta hval á sandi" (Arnór
Sigurjónsson rithöfundur).
20.45 Konserttónlist fyrir málm-
blásara og strengjasveit eftir
Hindemith.
21.05 Tækni og visindi; XI- þáttur:
Radióstjörnufræði og fleira
(Páll Theódórsson eðlisfræð-
ingur).
21.25 Samleikur á fið'u og pianó:
Sónata i g-moll eftir De-
bussy.
21.40 Ferðaþáttur: Úr Víðidal,
síðari hluti (Björn Daníels-
son skólastjóri á Sauðái'-
króki).
22.10 Kvöldsagan: „Smvglarinn".
22.30 Dans- og dægurlög. a) Willy
Berking og hliómsveit hans
leika. b) Gitta Lind og
Ohrista Williams svngja með
hljómsveit Arno Flor.
23.00 Dagskrárlók.
..Þú verður að læra að slaka
á, Doxi“ sagði ég. „Þetta er
hvíldarstaður, látt.u nú eins og
þú sért í sumarleyfi11. Doxi bro.sti
sínu Ijúfa brosi, sem gerði mig
alltaf dálítið dapran.
Þegar við ókum út úr búðun-
um, sagði Danni: „Sonur, ég var
svei mér þá tilneyddur að stinga
af. Það er ekkert sem gerir mér
eins gramt í geði og að reyna
að kenna manni að boxa sem
getur ekki lært það. Og svo er
það litli, suðurameriski dindill-
inn, sem kórónar allt saman“.
..Heldurðu að þú getir kennt
honum nóg til að hann minni á
boxara?“
,,Það veit ég, svei móf ekki
— eitthvað smávægis hlýt ég að
geta kennt honum, ep ef satt
skal segia vil ég helzt komast
hjá að hugsa meira um hann í
dag“.
Við beygðum inn á Ventura
bólvarðinn þar sem hollýwood-
legar benzínstöðvar tóku við af
látlausu. sveitalegu benzíntönk-
unum. Danni bað mig að aka
sér á rakarastofu i Cherlokee
Avenue.
„En þú ert nýklipptur, Danni“,
,.Það er náungi þar sem ætl-
ar að taka fyrir mig veðmál“,
sagði Danni. ..Hvort ég verð
reyttur á þennan hátt eða hinn,
sonur, þá kemur það svo sem
út á eitt“.
Þegar ég var búinn að skila
Danna af mér. fór ég yfir á
Biltmore hótelið á herbergin
okkar, og byrjaði að vinna. Ég
var að semja lista yfir menn
sem ég þurfti að hringja i. þeg-
ar Vince kom út úr baðherberg-
inu í náttfötum".
Þórarinn J. Wíum trésmiður
1 Minningarorð
Með Þórarni Jónssyni Wíum
er horfinn góður og geiglaus
þegn og mundi hafa þótt sveit
sinni til sóma á hverju skeiði
Islandssögunnar sem var. Hann
fæddist 14. nóv. 1900 í Neðradal
í Biskupstungum og lézt 26.
sept. 1961. Útför hans er gerð
í dag.
Þórarinn var skaftfellskur í
bæði kyn og elztur sex systkina,
ólst upp með foreldrum sínum,
sem bjuggu lengst að Iðju við
Hvítá. Hugurinn stóð snemma
til smíða, og þær voru honúm
íþrótt. Hann varð trésmiður að
ævistarfi og bjó í Reykjavík,
lengi á Hjallavegi 66.
Þórarinn var..,hr.^yst.menni ,,í.
lund og að, .>bjHrðiuro; .iöpjnskár,
og afdráttarlaus í sVðrum hema
um það sem hann taldi rétt og
skylt að láta ósagt. Hann var
nokkuð róttækur í skoðunum,
en hlédrægur um ýmsa þætti
almennra mála. Hann tók þátt
í sönglífi um skeið og hafði
jafnan yndi af söng, fjallgöng-
um og ferðum um landið. Hann
>var trúmaðúr efra hlut æv-
innar. Eftir lifir ekkja hans,
Vilborg Þórólfsdóttir, og af
bijpnum þeirra þrem er eitt á
lífi, Jón Freyr Þórarinsson
kennari. Allir menn, sem Þórar-
in þekktu, sakna hans og
geyma minningu um dreng.
, i Björn Sigi'ússon.
„Daginn, ástin mín“, sagði
hann.
,,Daginn“.
„Þetta er allt í lagi með
Starr“, ‘sagði Vince. „Við erurn
búnir að seih'ja úm 'keppni við
Cöombs þann 26:‘ njks'ta mánað-
ar. 'Það ætti 'að gefá 'joér góðan
tírh'a til'að' dóbblá fólkið hérna,
heldurðu það ekki, elskan?“
„Herra minn trúr. eigum við
að hanga sex vikur enn í þess-
um bæ?“
„Úvað ér athugavert við bæ-
inn. elsk'an?“ sagði Vince. „ÞÚ
ættir að’ sjá góðgætið hérna
niðri í barnum á kvöldin. Það
er eins og að veiða síld í tunn-
únni hjá fisksalanum“. Hann
léýsti vind svo að un'dir tók.
..Várstu éitthvað að ' ségja,
elskan?“ Hann losaði um nátt-
búxurnar, sneri í mig feitum
bakhlutánum og hlúhkaðist inn
í svefnherbergið aftur.
Ég settist við símann og fór
að selja varninginn minn. Ég
náði í Wicherley herrasauma-
stofuna og fékk þá til að klæða
Toro yzt sem innst gegn fri-
miðum sem ég lofaði þeim.
Ég samdi við húsgagnaverk-
smiðju um að hún afgreiddi
rúm af yfirstærð handa Toro,
sem ég hafði hugsað mér að
láta taka mynd af, þegar það
yrði borið inn í gistihúsið. Því-
næst seldi ég ritstjóra viku-
blaðs hugmynd að tveggja
síðna grein um samanburð á
málum Toro.s og I-Ierkúlesar,
At^lasar og annarra fornaldar-
hetja. Hugmynd mín var að ná
út fyrir dálka íþróttasíðnanna,
framhjá áhugafólki um íþrótt-
ir og til hins stóra hóps forvit-
ins fólks sem kemur á vett-
vang þegar eitthvað óvenju-
legt er á seyði. Ég bauð Jóa
O’Sullivan í hádegisverð á
Lyman veitingahúsinu og þeg-
ar við vorum búnir með ann-
an drykkinn (á reikningi mín-
um til Nicks yfir aukakostnað
var það hinn fjórði), trúði ég
honum fyrir því að við værum
að velta því fyrir okkur hvern
við ættuin helzt að reyna að fá
sem fyrsta andstæðing Toros
Molina á vesturströndinni —
Minnmgarorð um Ástvald
Pólsson trésmíðameistara {
F. 26/3 1905 — D. 22/9 1961
j.
„Kveðúr hrönn við kalda hlíð
klettar taka undir:
Heiglum ei né heimskum lýð
henta þessar grundir“
Sá sem þetta orti var Fljóta-
maður í aðra ættina og þar
kunnugui'. Fljót er sumarfögur
sveit, en snjóakista mikil á
vetrum. 1 þessari sveit hefur
öldum saman búið gáfað dugn-
aðarfólk, sem þroskazt hefur
við sjóróðra og landbúnaðar-
stöi-f í'. fangbrögðum við frem-
uri óbííða náttúru, hafnleysur
og -shjóþyngsli. Svo öldum
■skiptir hafa Fljótamenn „í'lutt
út“ mannvænlega syni og
myndarlegar dætur, sem bera
skóla þeirra fagurt vitni.
Foreldrar Ástvaldar voru Páll
Arngrímsson, bóndi og kona
hans Ingveldur Hallgrímsdóttir,
bæði ættuð úr Fljótum og
bjuggu lengst af á Hvammi þar
í sveitinni.
Þar ólst Ástvaldur upp í
stórum systkinahópi við al-
menn sveitastörf. Laust eftir
tvítugt hleypti hann heimdrag-
anum og fór til Akureyrar til
trésmíðanáms. Að því loknu
hvarf hann heim aftur til að
byggja nýtt íbúðarhús á jörð
íöður síns, en um líkt leyti og
þeirri byggingu lauk, veiktist
hann og þurfti að leggjast á
sjúkrahúsið á Siglufirði. Þessi
veikindi breyttu Ástvaldi tals-
vert. Hann sem áður var tein-
réttur og stinnur sem stálfjöður,
varð boginn í baki og varð að
hlífa sér við erfiðisvinnu. Hann
náði sér þó furðu fljótt og fékk
aftur starfskrafta en upp frá
þessu vann hann þó aðallega
verkstæðisvinnu, en aldrei bar
hann sitt barr fyllilega eftir
þessi veikindi. Laust fyrir síð-
ustu heimsstyrjöld flutti Ást-
valdur hingað tlk Reykjavíkur
og vann hér að iðh sinnl og var
t.d. í nokkur ár formaður á
trésmíðaverkstæði Landsímans
Jarðarför mannsins míns
ÁSGEIRS SIGTJRÐSSONAR,
skipstjóra,
sem andaðist 22. september 1961, fer fram frá Fríkirkj-
unni, fimmtudaginn 5. október kl. 13.30.
Jarðarförinni verður útvarpað.
Asa Ásgrímsdóttir og börn.
Jarðarför móður okkar
KRISTlNAR EIRÍKSDÓTTUR,
Bergstaðastræti 7,
fer fram fimmtudaginn 5. október klukkan lO'/i f- h. frá
Dómkirkjunni.
Emilía Þorgeirsdóttir.
Magnús Þorgcirsson.
T ‘ _ . mCI .ugriináol
Þorður Magnussón. ..
.irbifi ipsad i ko mio;
•libgnsl mov ptiíocí
Okkar innilegustu þakkii' fyrir auðsýndan hlýhug við
fráfall eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður
BRYNJÓLFS KJARTANSSONAR
Elísabet Jónsdóttir
Brynh'ÍIdur Kr. Brynjólfsdóttir, Lcifur Brynjólfsson.
Brandur Brynjólfsson, Edda Jóhannsdóttir,
Gísli Brynjólfsson, Anna Stcfánsdóttir.
hér. Alls staðar þar sem Ást-
valdur var, í Fljótum, á Akui'-
eyri, í Siglufirði og Reykjavík,.
kynnti hann sig sem dreng-
skaparmann, einarðan og dug-
mikinn.
Það er nú komið á fjórða tug.
ára síðan ég kynntist Ástvaldi
fyrst. Hann lærði trésmíði hjá
föðu.r mínum á Akureyri og síð-
an hefur hann haldið kunnings-
skap við foreldra mína og okk-
ur systkinin. Hann stundaði
nám sitt og störf með kost—
gæfni og ávann sér hvívetna
virðingu og vini. Hann var'
ljóshærður og bjartur yfirlitum,.
svipsterkur og sviphreinn, snar-
legur í hreyfingum og góður'
íþróttamaður. Sem sannur-
Fljótamaður kunni hann vel á
skíðurn og jók það enn á að-
dáun okkar unglinganna á þess-
um efnilega manni. Mér brá.
talsvert er ég hitti hann nokkr-
um árum síðar á Siglufirði og:
sá hvernig veikindin höfðu leik-
ið hann. Þó fann ég fljótt er
ég fór að tala við hann, að enn
var þar óbeygður maður eftij,
sem veikindin höfðu fremur'
þroskað og stælt en bugað. Enn
liðu ár. Á stríðsárunum urðum
við nágrannar hér í Reykjavík-
Þff iieimsótti liann mig alloft-
Við sátum yfir kaffibollum og:
taflborði, ræddum um gang:
heimsmálanna og ýmsar stærri
og mirin'i hugdettur. Ég kynnt-
ist þá þroskuðum manni, sem
hafði ákveðnar skoðanir og var-
engra veifiskati. Réttsýnn, rétt-
dæminn. Skorti hann aldrei
dirfsku til að segja álit sitt og:
fara eftfr sannfæringu sinni.
Með ráðdeild og hagsýni
komst Ástvaldur í góð efni„
þrátt fyrir stopula heilsu öll sín-
manndómsár.
Hann mun hafa vitað hvert
stefndi með heilsuna. Hann fór
í sumar norður í átthagana. en
veiktist þá og lagðist á sjúkra-
húsið á Sauðárkróki og var þar
nokkrar vikur. Þaðan fluttist
hann fárveikur á sjúkrahús
hér, þar sém hann var síðustu
vikurnar. Við rifjuðum upp
gamlar minningar en eftir voru
aðeins örfáir leikir í skákinni,.
sem við töpum allir. Þessum ör-
lögum niætti hann. æðrulaust
með rósemd og skynsemi.
i-cl 'vinur, og þökk fyr-
jr k.ynn’n.
■ /.ii. ..
’ EOvarð Árnason*
----;------------Ú
I.ÖGFR/EÐI-
STÖRF
rf
;mci
endurskoðtih ög
fasteignasáía.
,v:>

Ragnar ÖIaÍ5&pn rr,;.
hæstaréttarlögmaður og
löggiltur endursko'ðandí
Simi 2-22-93'
Miðvikudaguv 4. •któber 1961 — ÞJÓÐVILJINN — (]_|j
' ‘701
■ihiíT
'zsJl
■ ir
/a/
c..ctbct
:v .£> fi
guá
Ofe