Þjóðviljinn - 06.03.1962, Qupperneq 11

Francis Clifford
hjarta hans á sama hátt og þeg-
ar hann vaknaði í Los Angeles
fyrir tveimur dögum o.g gerði
sér ljóst hvar hann var og hvað
beið hans. En nú beindist það
að honum sjálfum fyrir að
glutra út úr höndum sér bví
tækifæri sem hann hafði feng-
ið. Hannl,f5Í1fi*%tram "slyttislega
á undan Hayden og í hverju
spori lærði hann sjálfur hvern-
ig það var að þola brennandi
sólarhitann án þess að ver.a rek-
inn áfram af von eða hræðslu;
hvern:g það var að hafa byssu
við bakið í stað þess að halda á
henni í hendinni.
Hayden gekk á hælunum á
honum, þó ekki of nærri. Hann
horfði á óljósar, bláar hæðirn-
'ar við sjóndeildarhring, velti
fyrir sér hvort það væri þarna
sem þeir hefðu legið daginn áð-
ur; þárna sem leitarsveitirnar
kómu niður. Hann íírúði því ekki
að þeir hefðu gengið svo langt
síðan um sólarlag og gleði hans
og léttir dofnuðu meðan hann
skimaði árangurslaust eftir ein-
hverjum nálægarj hæðum.
Það var annar hæðahryggur,
en hann var í norðvestri, o.g
hann gerði ráð fyrir að það væri
sá sem þ?ir höfðu gengið fram-
hjá síðari hluta nætur. En samt
> var eins og hann væri ekki á
réttum stað, og hann fór að fá
þá ónotalegu tilfinn:ngu að hann
stefndi ekki í rétta átt. Sólin
var framundan við hægri hliðina
á honum, svo að hann vissi að
það gat ekki ver.ð, en samt á-
sótti þessi hugsun hann-í sí-
fellu. Þegar hann leit fram íyr-
ir sig virtist allt svo ósköp
líkt því sem var á bakvið þá.
Og skrælnað kjarrið sem teygði
sig glampandi í allar áttir undir
glóandi himni var alveg eins í
hvaða átt sem litið var.
62. dogur
Það sáust engin landamerki.
Eng.'nn virtist gera tilkall til
þessarar auðnar. En það skipti
ekki miklu máli hvar þau voru.
Það var himinninn sem máli
skipti og Hayden horfði kvíða-
fullur upp í hann, leitaði að díl-
unum í norðri, sem myndu tákna
að leitinni væri enn haldið á-
fram, hlustaðj eftir einhverju
hljóði sem gæti komið frá flug-
vélum.
Fastir iiðir eins og venjulega.
13.00 „Við vinnuna".
18.00 Tónlistortími barnanna: (Jón
G. Þórarinsson).
19.50 ÁVarp frá Rauða krossi ís-
/’ifmd!T’(En/:-;'STgúf’8th- Sfgutðs-
son landlæknir).
20.00 Vinsæl lög: Sinfóníuhjjóm“
syéit Donalds Voorhees leik-
- ul. ,
20.15 Fram'haldsleiltritið „Gtóstar
vonir“. , . :
20.50 „Kindertotenlieder", laga-
flokkur eftir Gustav Mahler.
21.20 Ný níki í Suðurálfu; V. er-
indi: Mali (Eiríkur Sigur-
bergsson viðsldptafræðingur).
21.45 Ungir . íslenzkir tónlistar-
menn: Sónata fyrir fiðlu og
píanó’ eftir Jón S. Jónsson
(Einar G. Sveinbjörnsson
og Þorkell Sigurbjörnsson
leika).
22.10 Passíusálmur (13).
22.20 Lög unga fólksins (Úlfar
Syeinbjörnsson).
23.10 DagskrárVok.
Harin byggðj allar vonir sínar á
því. að til þeirra sæist áður en
margir klukkutímar liðu. Það
voru tveir dagar síðan þeir
höfðu fengið mat, einn dagur síð-
an þeir höfðu drukkið og það
dró óðum af þeim. Þeir voru
þegar farnir að ganga hægar.og
sólin var ,að gera þá st^laða.
Hún virtjst elta þá-éih%' leítr
arljós, beinast að hverjum og
eínum sérstaklega,- . strengj a á
höfuðleðri þeirra og blinda þá
með ljóma sínum. Hvergi var
skjól að fá. Þetta skrælnaða til-
breytingarleysi teygði úr sér svo
langt sem augað eygði, þeir voru
ofurseldir því alla leiðina að
hæðunum sem sveimuðu í hita-
móðu út við sjóndeildarhrlnginn
— enn lengra ef ekkert kæmi
þeim til bjargar.
Þeir þokuðust áfram fáeina
kílómetra, slöguðu innanum
kjarrið. Þeir voru næstum komn-
ir á móts við hæðahrygginn til
vinstri og fjarlægu hæðrnar
höfðu færzt ögn nær. En himinn-
inn var ennþá auður. Ekkert
hreyfðist í endalausri víðáttu
hans og Hayden varð enn kvíða-
fyllri.
Drengurinn haltraðj við hlið-
ina á honum — verr á sig kom-
inn en nokkru sinnj fyrr. Öðru
hverju reyndi Hayden að stynja
upp einhverjum hvatningarorð-
um en qftast afskræmdi tuftgan
orð hans og gerði þau óskiljan-
leg. Skuggar þeirra skruppu inn
að máttlausum fótum þeirra þeg-
ar sólin nálgaðist hádegisstað.
Því hærra sem hún reis, því ó-
vissari varð Hayden Um stefn-
una. Efasemdirnar sóttu æ fast-
ar að honum og hann fylltist
ótta.
Annar fjallgarður var að takg
á’ slg myrid' í ’ nor'ðatistri, d'ekkti
fiólulita-móðuna, og-það gerði
hann enn ringlaðri. Hann reyndi
að átta sig á honum, en allt fór
í bendu í huga hans. Harin varð
æ taugaspenntari. Brátt þurfti
hann að taka á öllu sem hann
átti rtil að láta Boog halda stefn-
unnj á hæðirnar sem hann hafði
valið í fyrstu. Engin hreyfing
sást á himninum, iauð og brunnin
sléttan rann alls staðar saman
við hann. En auðnin virtist alls
staðar gefa honum bendingar,
hvetja hann til að breyta um
sfefnu. Hann barð.ist við þessar
kenndir, vitandi það að úti var
um þá ef hann léti undan. Hann
hélt dauðahaldi i síðustu leifar
skynseminnar og neyddi sjálfan
sig til að halda í sömu átt.
Þeir héldu áfram. Það voru
engar flugvélar. Mínúturnar
urðu að klukkustundum, metr-
arnir að kílómetrum. Og há-
degissólin þurrkaði upp síðasta
sv'itann, þurrkaði úr þe:m alla
von og hatur, þurrkaði iallt upp
nema djúpar, rakar heilafelling-
arnar.
Það skipti ekki lengur máli
hver hafði byssuna.
Allt í einu rauf Bo.og þögnina.
Það var eins og Hayden vaknaði
af draumi. Boog hafði stanzað
og hann gekk næstum á hann.
,,Vatn!“ stundi Boog. „Vatn!“
Það var hvísl, hást og urgandi
eins og þegar vír nuddast við
tré
Vantrúaður leit Hayden þang-
að sem hann benti og skimaði
píreygur til hægri. Og hvað sá
hann nema vatn í fjarlægð, stóra
víðáttu af vatni; bláa og glitr-
andi í sólskininu.
,.Vatn“, hvíslaði Boog aftur
og riðaði á fótunum.
Hann fór að skjögra í áttina
þangað. Hayden og drengurinn
fylgdu honum eftir og það korr-
aði undarlega í þeim. Þeir bröltu
áfram æðislega og allt var
gleymt, allt hvarf fyrir voninni
um vatnið bláa og glitrandi spöl-
korn framundan
En svo, allt í einu var það
ekki lengur þarna. Það var eins
og sólin hefði drukkið það í sig.
Þe:r sáu ekkert nema slétturn-
gr sem titruðu í. hitanum. Það'
leið stundarkorn áður en þeir
áttuðu sig á því að það var horf-
ið, áður en þeir námu staðar og
störðu máttvana og undrandi
fram fyrir sig. Þeir góndu agn-
dofa og ringlaðir, trúðu ekki
sínum eigin augum. En elns og
eftir pöntun myndaðist önnur
hriling, byrjaði eins og lítill poll-
ur, varð siðan breitt og mikið
blátt vatn. Það virtist enn nær,
en þe:r hikuðu ögn áður en þeir
fóru af stað. Nokkur andartök
liðu og hillingarnar urðu skýr-
ari. Þeir röltu af stað, dálítið
tortryggnir, gengu hægt fyrst
en smám saman varð úr þessu
eins konar hlaup. Næstu tíu,
tuttugu, þrjátíu metrana sáu þeir
vatnið. Svo eyðilagði sólin það,
sleikti það upp eins og af ill-
girni.
Það var eins og eitthvert æði
gripi þá alla. Drengurinn barði
saman hnefunum í angist og
örvæntingu og fleygði sér niður.
Hann velti sér á jörð’nni, dróst
saman í keng og fór að gráta.
Hayden stóð kyrr, svo yfirkom-
inn að hann gat ekkert annað en
glápt út í fjarskann eins og hálf-
viti. Og Boo.g fór að hlæja. Það
var hræðilegt hljóð. sambland
af urri og kjökri. Hann strengdi
á vörunum og allur líkami hans
hmtlst. Hann bandaði heilbrigða
handleggnum máttleý'sislega og
riðaði til og frá með;an hann
hristist af híátrinum...
Það var eins og Hayden vakn-
aði við þetta. Veikum rómi. skip-
§ði hann drengrjum að standa
á fætur. Þeir væru að' sóa tim-
anum. „Iiættu þessu“, .sagði hann
við ■ Boog. • • „Hættu • þessu og
gakktu af stað“. Hann otaði
byssunni. „Af stað“, sagði hann
og benti. Boog flissaði og gegndi.
Drengurinn stóð upp, riðaði á
fótunum og hökti síðan af stað
við hliðina á Hayden.
Þeir héldu áfram í norðurátt
og minningin um það sem þeir
höfðu séð vék ekki frá þeim.
Og eyðimörkin beið þeirra undir
auðum himrii.
ÞJÓÐVILJANN vantar
Sendisveinn
óskast fyrir hádegi, þarf að hafa hjól.
Þjóðviljmn — Sími 17-500
ÞJOÐVILJANN vantar
ungiing
til blaðburðar um LÖNGUHLÍEl
Áfgreiðslan — Sími 17-500
OTSALA — Otsala
á gerfi og plastblómum
næstu daga. — Mikið úrval.
Einnig eru blómlaukarnir komnir.
Dalíftr — Begóníur — Bóndarósir.
Mikið úrval af okkar ógleymdu lifandi blómum:
Túlípönum — Páskaliljum o. fl. I
BLÓMASKALINN við Nýbýlaveg.
BLÓMA og GRÆNMETISMARKAÐURINN, Laugavegi 63
STJÓRNUNARFÉLAG ÍSLANDS
Nómsmót im f jármunamyndim-
armál og fjármálastjórn
fyrirtækja
verður haldið í Borgarnesi dagana 29. maí til 1. júní
1962.
Leiðbeinendur verða tveir sænskir sérfræðingar, Dr. K.
H. Fraenkel og K. ter Vehn.
Þátttakendum gefst kostur á að taka iþátt í undirbúnings-
umræðufundum í marz, apríl og maí um viðfangsefni
námsmótsins. - ;
Tala þátttakenda er takmörkuð.
Umsóknir um þátttöku sendist til Stjórnunarfélags íslands
í pósthólf 155, Reykjavík.
Stjórnin.
Elskulegu börnin okkar
JÓNA STEFÁNSDÓTTIR og
LARUS DANÍEL stefAnsson
verða jarðsungin frá kapellunni í Hnífsdal fimmtudaginn !
8. marz klukkan 2 e.h. . . í
Sigfríð Lárusdóttir og Stefán Björnsson.
s'NGté í ‘I . .
}
■S3
Þökkum Siglfirðingum og öllum öðrum nær og fiær er
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og jarðarfölf
i
sonar okkar, bróður og mags, ,
AUÐUNS HÓLMARS FRÍMANNSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við Bæjarútgerð SiglufjarðaP
svo og ýmsum félagssamtökum í bæriuiri, fyfir þá virð-
ingu sem vottuð var hinum látna.
Guð blessi ykkur öll.
Björg Benediktsdóttir, Frimann Guðnason,
Guðrún Frímannsdóttir, Ólafur Nicolagisson.
Þriðjudagur 6. marz 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (
:. c**. :S -:-Cn v -- . *.íl. • i > J .• :• ? f