Þjóðviljinn - 09.06.1962, Qupperneq 15

verð ég að fara til frú Doppel.
Þar fæ ég viðúrkeriningu og þáð
svo að um mu.nar.
— Mér finnst, þér alveg frá-
bær, segir frú Doppel. Hreint
alveg frábær.
— Allt sem þér komizt yfir,
allt sem þér gerið! Þér eruð al-
veg einstakur!
Það er rétt' eins og að beyra
frænkurnar tala um Bittu.
Doppelh.iónin eru næstu ná-
grannar okkar. Hann er skrif-
Btofustjóri hjá stóru vefnaðar-
vörufirma, hún gjaldkeri hjá
heildsala niðri í miðbæ. Húsið
þeirra er nákvæmlega eins og
húsið okkar, nema hvað þeirra
hús er gult og okkar rauðleitt.
Frú Doppel er ein þein’a úti-
cinnandi kvenna sem er íþyngt
méð samvizku. Hún er af þeirri
tégundinni sem vinnur tveggja
kvenna verk og slítur sér út á
stri'ti og sariiviskusemi. Og allai
Bvoriefndar frístundir ' sínar er
hún í kapphlaupi við sjálfa sig
og hlýtur alltaf að bíða ósigur á
öðrum vígstöðvunum• eðö hi-riurri.
F-Ivernig hún ber sig að í Slarjf-
stofutímanum veit ég ekki. En ei
dæma má eftir . dæmalausri
starfsorku hen-nar seinni hluta
dagsins, mætti ætla að hún sæti
f peningakassanum og safnaði
kröftum fyrir...starf núm'er tvð,
húsmóðurstarfið.
Klukkan fimm mínútur yfii
fjögur er hliðinu . skellt. Ég líl
útum > eldhúsghvggann, og þama
kemur >frú Doþpel þjótandi upp
garðstíginrt. Fyrst kemur höfuð
og á því skringilegur, íítill hatt-
kúfur, sem hún heldur í með
annarri hendi, meðan hin dregut
á eftir sér níðþunga innkaupa-
tösku og net sem þrútnar ai
flöskum og pökkum. Svo kemur
kroppu,rinn á eftir í skálínu og
endar í sæmilega bústnum botni
f 'í fullþröngu pítei. Hún , hreyfþ1
sig í rykkjum og hraðinn ér svcri
mikil!, að þegar botninn er komr
Inn inn fyrir, garðshliðið, er höf;
uðið komið að útidyrunum.
Ef ég má vera að því, er ég!
vanur að halda á mjólkurkörf-
□nni hennar frú Doppel heim úr
búðinni og þá fæ ég tækifæri til
að virða hana fyrir mér í fullum
gangi í eldhúsinu. Áð horfa á
frú Doppel undirbúa miðdegis-
verð er eins og að vera viðstadd-
ur indverskan musterisdans eða
elöngukonu æfa sig. Manni dett-
ur helzt í hug áttaarma gyðja —
eldsnöggar slönguhreyfingar, ó-
trúlegustu teygjur og fettur —
langir, grannir handleggir sem
þjóta um ioftið. grípa skaftpotta,
steikarapönnur. skola undir
krana. skrúfa frá og fyrir rofa,
þeyta, hræra. stinga í. Þessi í
milli teygist á löngum anni og
hann þrífur símann frammi í
gangi eða tekur kennslubók of-
anúr hillu. Frú Doppel gerir
nefnilega aldrei minna en
R O Y H E R R E :
konuríki
þrennt í senn. Stundum er , hún
með. sex eða átta verk .í takinu
í einu; talar í síma, hlýðir yfir
í þýzku og enskp, bakar upp
hvíta sósu, skrælir kartöflur,
þvær upp og strýkur yfir gólfið.
Hún talar í rykkjum og virðist
alltaf lafmóð, því að hún má
aldrei vera að því að anda.
Sennilega dregur hún ekki and-
ann fyrr en hún er lögzt í rúmið
á kvöldin.
— Ef ég ætti svona mann eins
og yður, stynur hún. Ég myndi
bera ' hann á höndum mér!
Það myndirðu ekki gera, hugsa
ég. Það er Doppel sem þú berð
á höndum þér, þetta feita leti-
dýr. Annaðhvprt' sefur hapn mjð-
degislúr eða hann ' er að leika
golf. Mér myndirðu bara níðast
á,-
Sunnudagurinn er mesti anna-
dagurinn hjá frú Doppel. Þá þarf
hún nefnilega að gera allt það,
sem hún hefur ekki komizt yfir
alla vikuna, þrátt fyrir þennan
stöðuga sprett. Hún þvær smá-
þvott, gerir , við föt, pressar,
strýkur, tekur til úti og inni.
— Ef ég fæ nokkurn tima
næði til þess, iþá ætla ég að
skrifa skáldsögu, ségir hún tii
mín á hlaupunum yfir limgerð-
ið. Hún á að heita Sunnudagur
útivinnandi konu.
— Já, >siirinudagurinn er mikill
annadagur, það er sátt og víst.
En hann getur' sVo sem ’vérið
annasamur líka fyrir eigirimanri
útivinnandi konu.
Fyrst ber, ég kvinnunum mjþi,
|^rgu|j|^r&},^g síj^ij
ber eg tómú oakkaná niður aft-
ur. Hvers vegna ég geri þaö?
Til þess að ljúka morgunverðin-
um af fyrir miðdegisverð.; Tii
þess að koma kvenfólkinu á
lappir og út. Ef ég færði þeinl
fekki morgunverð í rúmið, myndu
þær bara liggja þar fram til
miðdegisverðar, ef ekki til
kvölds.
Næsta mál á dagskrá er garð-
urinn, aumasti bleturinn á sam-
vizku minni. Lóðin okkar er
marflöt eins og tennisvöllur, ger-
sneydd runnum og trjám, og
skrúðgarðaarkitektinn mælti með
grasflöt með fjölærum jurtum
og skrautrunnum í kring. Ein-
faldast af öllu væri auðvitað að
bjóða hóp af skólakrökkum upp
á kókakóla og bollur og láta þá
gróðursetja tré yfir þvera og
endilanga lóðina. En skrúðgarða-
elskandi nágrannar kæfa alla
slíka framtakssemi í fæðing-
unni. Og auðvitað varð það að
vera grasflöt og skrautrunnar. —
Lóðin okkar er ekki stór, en
hún mælist þó hálfur annar
hektari af slæmri samvizku.
Fyrir þann sem hcfur samvizku.
Bitta á hana ekki til. Henni
stendur alveg á sama þótt hún
sitji í skógi áf illgresi og ná-Á
grannarnir fenrii í káf frá biðu-
kollunum okkar.' Hún er með
lokuð augun hvort sem er og
það skiptir ekki máli fyrir hana
livort það er grasflöt eð fífla-
skógur undir stól-num hcnnar.
Það er nefnilega þannig sem
Bitta ver sunnudögum sínum:
mókandi í legustól í sólskininu.
Hún íklæðist sólblússu og ör-
smáum stuttbuxum, tyllir sér á
lóðina miðja og verður smám
saman gullin og brún í takt við
íteikina sem ég er með í ofn-
inum.
— Elsku mannsi minn, nenn-
irðu gfi sækja sólolíuna mína?
Það er þetta sem ég heyri til
Bittu ó 9unnudögum og svo ein-
stöku velsældarstunur.
— Uhm, en hvað okkur líður
vel hérna í sólinni!
Þetta með vellíðan í sólinni á
nú tæplega við frú Ðoppel og
mig. Ég ýti sláttuvélinni fram
og aftur um slæmu samvizkuna
mína, og frú Doppel hleypur
eins og íkorni út og inn, út og
inn. Það kemur fyrir að hún
tekur sér andartaks hvíld og
leggst fram á gerðið og blæs á
meðan eins og smiðjubelgur.
— En hvað þetta hlýtur að
vera dásámlegt, fvú Herre!
Og Bitta lyftir öðru augnalok-
inu og malar:
— Það er dásamlegt í sólinni
frú Doppel.
— Ég dáist að yður, stynur
frú Doppel og strýkur hárlýju
frá enninu. Það hvílir svo mikið
á yður, og samt getið þér notið
hvíldarinnar!
— Sunnudagurinn er hvíldar-
dagur, umlar Bitta og drekkur í
sig sólina með barnslegri á-
fergju. Maður ætti aldrei að
vinna á sunnudögum.
— En að þér skulið mega vera
að því, stynur frú Doppel og
starir öfundaraugum á þetta gul-
brúna1 ’lúkus-dýr.
1 — Maður verður að koma sér
vel fyrir, malar Bitta. Þér getið
ekki trúað því, hvað það er mik-
ilvægt að lcoma sér vel fyrir.
Og um leið birtist ég í eld^ús,-
^Higgpn tin> [ ’ 'q$ i fvjji£a! í j ,||pjéjega
meö kartöiiiihnifnum.
— Elsku mannsi, kvakar Bitta.
Flaskan er tóm. Þú nennir víst
ekki að sækja handa mér meiri
sólolíu?
Af hverju ég geri það? Af
hverju ég er að stritast við að
búa til betri sunnudagsmat án
allrar hjálpar? Sumpart vegna
bess að ég verð leiður á að ýta
sláttuvélinni á undan mér, en
einkum vegna þess að ég nýt
bess að borða góðan mat. Eink-
um á sunnudögurn. Ég vil ekki
siá pakkasúpur og eitthvert upp-
hitað gums í sunnudagsmatinn,
begar ilmur af nautasteik berst
útum gluggann hjá frú Doppel.
— Æ. hver skollinn, segir frú
Doppel döpur í bragði. Ég get
ekki reitt meiri arfa í garðinum
núna, ég verð að flýta mér inn
að hugsa um matinn. Tengda-
móðir mín kemur að borða og
maðurinn minn er vanur því að
heiman. að það séu þrír réttir á
sunnudögum.
— Þú mátt hafa tíréttað mfn
vegna. segir Bitta, með gæsadún
innímilli til þess að þeir komist
fyrir. En ef þú vilt fá svona
mikinn og fínan mat, þá verð-
Urðu að búa hann .til sjálfur.
ætlá ekki að hanga f eldhúsinu
eina frídaginn minn.
• • •
Á föstudaginn kom frú Doppel
heim samtímis mér og virtist
ennþá lafmóðari en vanalega.
Ég opnaði dyrnar fyrir hana og
sá að hún var rauðfiekkótt af
gráti. Og þess vegna dró ég
hana með mér inn í eldhús til
mín og hellti í hana stærðar
glasi af sherry, sem ég er van-
ur að nota til að hressa upp
á pakkasúpurnar.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var í 26., 29. og 32. tbl. Lögbirtingablaðsins
á Vallargötu 18, Sandgerði, eign Jóhannesar Jóhannesson-
ar, fer fram eftir kröfu Guðjóns Steingrímssonar, hrl. á
eigninrá sjálfri, þriðjudaginn 12. júní 1962 kl. 14.30.
Sýslumaðurinn í Gullbringu- og Kjósarsýslu.
Tilkynning
um áburðarafgreiðslu í Gufunesi
Frá og með þriðjudeginum 5. júní n.k. vcrður áburður
afgreiddur frá kl. 9 — 5. Engin afgreiðsla verður á
laugardögum.
Aburðarverksmiðjan h.f.
Skrifstofu-
stúlka
Viljum ráða skrifstöfustúlku á afgreiðslu vora í Kaup-
mannahöfn. Kunnátta í vélritun, dönsku og ensku nauð-
synleg.
Umsóknir ásamt upplýsingum um menntun og fyrri störf
sendist skrifstofu, vorri fyrir 15. þ.m. merkt „Skrifstofu-
stúlka".
H.f. Eimskipafélag íslands
Þjóðviljiim frá upphafi
Tilboð sendist Jóni Bjarnasyni fréttaritstjóra sem gefur
nánari upplýsingar.
Plöntusala
Asters, — Plæx — Ljónsmuni, Nemesía í litum og blönduð.
Gylder.lack — Morgunfrú — Centauria, Lobelia, blá,
rauð og hvít.
Flauelsblóm 3 tegundir,
Paradisarblóm — Cosmia, Levkoj — Stjúpmæður.
Stór blómstrandi Kaktusdahlia í 5 litum, Petuniur, fl.
afbrigði.
Agaratum, Salvia og Begoniur.
GRÓDRARSTÖBdN BIRKIHLlÐ,
Nýbýiaveg 7, Kópavogi — Sími 36881,
Jóhann Schröder.

Scndibíj! 12%.
Stotionblll 1.2Q2
■ >
miCIA SportbíU OKTAVIA FóIksbiU
5KOM ©
TRAUST BODYSTAL - ORKUMIKLAR Ott
VIÐURKENNDAR VÉLAR-HENTUGAR
ISLENZKUM. AÐSTÆÐUM - IAST VERD
PÓSTSENDUM UPPLÝSINGAR
1ÍKKNESKA BIFREIDAUMBODID
lAUCAVEOl17« > SÍMI 37881
Laugardagur 9. júní 1962 — ÞJÓÐVILJINN — 'Qjjj