Þjóðviljinn - 06.12.1962, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
ÞJOÐVIL.TINN
Pimirrtudagur 6. desember 1962
CHARLOTTE
ARMSTRONG:
GEGGJUN
PANHARD PL 17
En hvað sem leið trú hennar
'Og samvizkusemi, þá var hún
hugleysingi; hún vissi það og
alla sína ævi hafði hún reynt
áð berjast gegn þessum veik-
leika.
Nú skildi hún alltof vel, að
hún hafði hikað alltof oft...
þrisvar sinnum... og hún var
alltof lengi. . . alltof lengi að
ákveða hvað gera skyldi.
Þegar verið er að taka á-
kvörðun. gengur tækifærið
stundum úr greipum á r.ieðan
.. . ungfrú Ballew álasaði hjálfri
sér beizklega og hún gekk að
símanum.
En . . .
Hún gekk aftur að stólnum.
Hún barði krepptum hnefanum
í stólbakið og sársaukinn sefaði
hana. Ef réttlætið fengi yfir-
höndina, var það vegna þess að
það útheimti meira líkamlegt
hugrekki, og hún var hugleys-
ingi og hún vildi afneita eigin
hugleysi.
Hún gekk að kommóðunni og
tók töskuna sína, til þess að
henni fyndist hún ekki vera fá-
klædd þegar hún var komin útúr
herbergi sínu. Hún gekk útum
dyrnar og neyddi sjálfa sig til
að ganga fram ganginn.
Nell hafði ekki hreyft sig. í>eg-
ar Jed hafði risið á fætur, sagði
hann: — Vertu sæl. Hann fann
sem snöggvast til meðaumkun-
ar með þessari mannveru. sem
var á svo miklum villigötum
óg hafði enga möguleika til að
komast á rétta leið. — Sjáumst
aftur.
Aftur börðu hnúar á hurðina
að herbergi númer 807.
Nell spratt á fætur eins og
elding — augun í henni voru
eins og í hreysiketti.
— Nei, nei, sagðj Jed lág-
róma. — Nei telpa mín, ekki
í annað sinn! Þessum brögðum
beitir þú ekki aftur!
Hann hvarf. Jed Towers hvarf
þá einu leið sem hann gat horf-
ið . . . innum dyrnar að herbergi
telpunnar. númer 809... og
lokaði á eftir sér.
13. KAFLI
Ungfrú Ballew barði aftur að
dyrum. Vegna þess að hún var
hrædd reyndi hún að gera sig
reiða. Hún vissi að einhver var
þarna inni. Héldu þau kannski
að þau gætu komið sér undan?
Dyrnar voru opnaðar svo
snöggt að henni brá. Stúlka í
dökkum kjól, ekki mjög há og
ekki mjög gömul, horfði á hana
tíláum augum og sagði með
rödd sem í senn var lág og
þrungin ólgandi reiði: — Hvað
viljið þér?
— Ég heiti Eva Ballew. Her-
bergið mitt er hinum megin við
portið. Orð ungfrú Ballew voru
jafn pen og snyrtileg og hún
sjálf. Hún ætlaði að byrja á
byrjuninni.
— Já. Stúlkan virtist hlusta
— án þess að heyra — næst-
úm eins og hún væri að hlusta
eftir einhverju öðru. Og ungfrú
Ballew fannst einnig sem reiði
hennar beindist líka að öðrum
én henni.
— Áður en ég hringi í yfir-
Völdin hér á gistihúsinu. sagði
ungfrú Ballew djarflegar en áð-
ur til að vekja athygli hennar,
— finnst mér ekki nema sann-
gjarnt að spyrja yður hvort þér
getið gefið einhverja skýringu?
— Á hverju?
— Á því sem gengur á í þess-
um herbergjum, sagði ungfrú
Ballew hátt og einbeitnislega.
— Ég skil ekki hvað þér eig-
ið við. Stúlkan leit á hana,
en næstum án þess að sjá hana,
fannst ungfrú Ballew, heldur
var eins og hún væri líka að
skima eftir einhverju öðru í
auðum ganginum.
— Það er barn þarna innb
sagði ungfrú Ballew kuldalega.
— Er það yðar bam?
— Ég er að passa hana.
— Jæja. Ungfrú Ballew kipr-
aði varimar. — Já, mér datt
það í hug. Er karlmaður þama
inni eða var hann það?
— Karlmaður?
Ungfrú Ballew langaði mest til
að hrópa: Hlustaðu á það sem
ég segi! — Ég sá manninn, bætti
hún við einbeitt, — svo að
þetta er óþarfa spurning, þér
þurfið ekki að svara henni. Hún
gat séð inn i herbergi númer
807 og það var að minnsta kosti
engan að sjá. Hún var ekki
líkamlega hrædd við unga stúlku,
sem var tiltöluiega lítil vexti. Og
ef karlmaðurinn var farinn . . .
Ungfrú Ballew varð léttara um
hjartað, Hún lét undan forvitni
sinni og sagði: — Hvaða karl-
maður var það?
— Heyrið mig, þér getið
ekki.. .
— Barnið, greip ungfrú Ball-
ew kuldalega fram í fyrir henni,
— hefur grátið tvisvar á óhugn-
anlegan hátt. Og ég hef verið
vitni að ýmsu mjög undarlegu.
Ég verð að biðja um skýringu.
— Hver eruð þér? byrjaði
Nell.
— Ég er manneskja, sem
hringir í húsvörðinn, ef hún
fær ekki skýringu á þessu, sagði
ungfrú Ballew einbeitt. — í
fyrsta lagi, hélt hún áfram og
byrjaði á byrjuninni eins og
henni var lagið, — sátuð þér
fyrir nokkru síðan með barnið
við gluggann.
— Já, já, sagði Nell óþolin-
móð. — Hvað emð þér að
reyna að ...
—Eg er búin að segja yður
jáað. Eg er að reyna að komast
að því, hvort það er skylda mín
að snúa mér til yfirvaldanna
hér á gistihúsinu, eða ekki.
— Já, en af hverju? Nell
gekk frá dyrunum og kom nær.
Hún leit til hægri og vinstri
eftir ganginum.
— Vegna þess að ég sá ekki
betur, urraði ungfrú Ballew sem
vildi að þessi stúlkunefna reyndi
að hlusta á hana í stað þess að
heyja einvígi við einhverja ó-
sýnilega veru, — en litla stúlk-
an væri næstum dottin útum
gluggann.
— Já, en hún gerði það ekki,
sagði Nell kæruleysislega. —
Þér hljótið að hafa tekið eftir
bví, fyrst þér voruð svona upp-
tekin við að njósna um mig.
Ungfrú Ballew varð hvumsa
en lét ekki undan. — Hvort sem
ég hef njósnað um yður eða
ekki, þá vil ég fá að sjá barn-
ið.
— Að sjá hana... í fyrsta
•inn fannst ungfrú Bartlew sem
tekið væri eftir orðum hennar.
— Þér eruð svei mér frek.
— Eg hef nú sarnt hugsað
mér að hringja í yfirvöldin, ef
ég fæ ekki að sjá hana. Þetta
fékkstu fyrir ósvífnina, hugsaði
ungfrú Ballew og lyfti brúnum.
— Eg skil alls ekki hvað þér
eruð að fara? sagði Nell vælu-
lega og gröm. — Af hverju vilj-
ið þér sjá hana? Hún er sof-
andi. Hvað eigið þér eiginlega
við?
— Af hverju grét hún svona
hræðilega? Ungfrú Ballew kipr-
aði augun.
— Hvenær?
— Þegar hún grét í annað
skipti. Ekki þessi undanbrögð,
stúlka mín.
— Hvað ...
— Það er heppilegt fyrir
yður að hleypa mér inn.
— Nei, hættið nú alveg, sagði
Nell. — Eg er hérna til að
passa hana. Þér eruð bláókunn-
ug manneskja. Hvernig get ég
hleypt ókunnri manneskju inn?
Hvemig get ég vitað ...
— Það getið þér ekki, sagði
ungfrú Ballew, — en ef ég fæ
ekki að sjá hana mieð mfnum
eigin augum, þá kaJOia ég á for-
stjórann eða leynilögreglumann-
inn á hótelinu.
— Hvað kemur yður þetta
við? Ég skil .....
— Þorið þér ekki að láta mig
sjá hana?
— Eg þori það vél, sagði Nell
skerandi röddu. — En ég get
það ekki. Eg má það ekki. Þér
eruð að taka um skyldu .......
— Hlustið nú á. Eg er
kennslukona og ég er viss um
að ég lít Mka út fyrir að vera
það. Þér ættuð að geta sagt yð-
ur sjálfar, að ég er áreiðanleg
kona.
— Þér viljið bara gera uppi-
stand...
— Þvert á móti. Eg vildi að
þér gætuð skilið, að ég hefði
vel getað hringt í húsvörðinn
undir eins, en mér fannst á-
stæðulaust að gera uppistand,
eins og þér segið, ef engin á-
stæða var til þess. Þess vegna
gerði ég mér þá fyrirhöfn að
koma hingað. Ef til vill er til
einföld skýring á þessu og ef
baminu líður vel og það sefur
vært, er ástæðulaust að gera
meira veður út af þessu. Skilj-
ið þér þetta?
— Hvað haldið þér að móðir
hennar segði, ef ég hleypti ein-
hverri ókunnugri konu inn til
hennar?
— Hvað haldið þér að móðir
hennar segði við því, að þér
hafið haft karlmann hjá yður.
Ungfrú Ballew sagði þetta með
sama raddhreim og hún hefði
sagt: „að þér hafið reykt ópí-
um.“
— Hann er farinn. Augu
stúlkunnar flöktu niður ganginn.
— Og henni líður ágætlega.
Hún er sofandi.
— Já, þér verðið að afsaka
að ég skuli sitja fast við minn
•keip þótt þér segið þetta, en
eftir það sem ég hef séð...
— Hafið séð ...
—, Þér vitið kannski ekki að
rimlatjöldin voru þannig stillt
að ég gat séð inn.
— Hvert inn? Nell rétti upp
höfuðið.
— Inn í herbergi bamsins.
— Það er dimmt þar inni,
sagði Nell aulalega. Kannski dá-
iítið syfjulega.
— Ekki alveg. Það var skíma
þar inni... kannski frá hinu
herberginu.
— Skíma....
— Og barnið hætti að gráta
svo undarlega snöggt, sagði
ungfrú Ballew.
Nell gaut augunum útundan
sér.
— Og . hvað sáuð þér þá?
spurði hún.
Rut hlustaði aðeins með öðru
eyrana á það sem konumar
sögðu. Hún hefði heldur viljað
vera áfram hjá karlmönnunum,
þar sem hún þóttist viss um að
samræðurnar væm innihalds-
ríkari. Hér gat innihaldið naum-
ast verið minna. Þessar konur,
sem komu frá öllum landshom-
um, höfðu ekki um neitt að
tala, og þar sem þær vissu
ekki einu sinni hver var gift
hvaða manni (að Rut undan-
skilinni auðvitað), þá fóru þær
meira að segja á mis við þá
ánægju að setja sig á háan hest
hver við aðra.
Að Rut undanskilinni, auðvit-
að. Hún hefði getað notið þess
að allar konurnar höfðu séð
hana í rósrauða draumnum við
hliðina á ræðumanni kvöldsins.
En hún var ekki í skapi til þess.
Dálátill angi af hjátrú gerði
líka vart við sig, eins og hún
óttaðist að eitthvað hræðilegt
kæmi fyrir, ef hún yrði alltof
ánægð með sjálfa sig. Hvort
sem það var hlægiiegt eða ekki
þá fannst henni sem hún stæði
frammi á gjárbarmi, eins og
mikil hætta væri fólgin í því
að standa innanum allar þessar
glæsibúnu konur. Hún sa.gði
einhver innantóm orð og enn á
ný var eins og ísköld hönd gripi
um hjarta hennar.
Pétur kom úr sínum hóp og
sótti liana. Þau dönsuðu eftir
Þessari bílakynningu Happ-
drættis Þjóðviljans fer nú
senn að Ijúka. Ýmsir hafa
haft orð á að þetta hafi verið
góð þjónusta við lesendur, þar
sem gefizt hafi tækifæri til
að virða fyrir sér hinar ýmsu
tegundir bíla og fá um þá
nokkrar upplýsingar og er á-
nægjulegt að heyra að svo
hafi verið.
Bíllinn sem við sýnum ykk-
ur í dag heitir PANHARD
PL 17. Hann er ekki mjög
útbreiddur hér á landii, en
getur áreiðanlega átt hér fram-
tíð fyrir sér. Umboðsmenn
þessa bíls, sem jafnframt hafa
nú orðið Citroen umboðið,
létu okkur góðfúslega hafa
eftirfarandi upplýsingar um
Panhardinn:
„Þægilegur — sterkbyggður
— öruggur, eru einkunnarorð
framleiðenda. — Við, sem um-
boðsmenn þessarar tegundar,
teljum eftirfarandi tækniatriði
einkum þýðingarmikil fyrir
íslgnzkar aðstæður eins og
einnig hefur komið svo vel í
Ijós með notkun fyrsta
reynslubílsins:
LOFTKÆLD fjórgengis alum-
inium vél með Iausum stál-
slífum í strokkum, keflalegur
og kúlulegur í stað venju-
Þeíta er sá vitnisburður er við fengum bjá umHoðsmanni Panhards-
ins og verður af honum ekki séð annað en að hann sé fullkomlega til
athugunar, þegar vinnandinn velur bílinn.
Skyndihappdrætti
l=!óövil|ans

í eldhúsið frá HÍBÝLAP RÝÐI
Borð — Stólar — Kollar — Bekkir — Zanussi kæliskápar.
Pantið tímanlega fyrir jólin.
HÍBÝLAPRÝÐI
Hallarmúla — Sími 38177.
legra legubakka úr mjúk-
málmum sem höfuðlegur og
stimpillegur. Olíuþrýstingur
og togstengur í stað ventil-
gorma. Vél sem þolir mikla
áreynslu. Meira en 1200
keppnis- og þolaksturssigrar á
nokkrum árum eru því til
sönnunar. — FRAMHJÓLA-
DRIF sem sífcllt verður út-
breiddara meðal bílaframleið-
enda og vafalaust 1 vitar bet-
ur á malarvcgum en venju-
Iegi drTfútbúnaðurinn. Einnig
nýtur sín betur hinn nákvæmi
og öruggi tannstangar stýris-
útbúnaður, scm bæði Panhard
og Citroen nota. — FJÖÐR-
UN, sem er bæði stcrkbyggð
og veitir þægilegan akstur á
misjöfnum vegum og vegna
hins mikla bjólahafs, 2,57
metrar. — PANHARD BfLL-
INN hefur rennilegt útUt, ber
6 farþega og hefur mjög gott
farangursrýmii og með því að
lcggja niður bak aftursætis,
má flytja fyrirferðarmeiri
flutning. — Síðast en ekki sízt
má svo minna á hina hóf-
legu eyðslu í utanbæjarakstri,
undir 7 lítrum á leiðinni
Rvík—Isafjörður með 4 far-
þega og mikinn fcrðaútbúnað
innanborðs. AÐSTAÐAN TIL
VIÐHALDS er eins góð og
bezt gerist og bæti verið öðr-
um bifreiðaframleiöendum til
eftirbreytni.”
V
t
C