Þjóðviljinn - 12.12.1964, Blaðsíða 10

10 SÍÐA
HÓBVILJINTÍ
Lougardagur 12. desember 1964
Jonathan
Goodman
GLÆPA
fiNEIGÐIR
vagnirm kæmi seint, vegna þess
að hún kærði sig ekki um að
hinir farþegamir sæju þrútna og
rauða hvarmana. Eftir nokkrar
mínútur verð ég jafngóð, hugsaði
hún. Það er svo sem ástæðu-
laust að skæla.
Tárin ruddust fram i augun.
Þetta er sjálfsagt alveg rétt hjá
Alex. Auðvitað er það rétt. Við
vorum farin að líta hvort á ann-
að sem sjálfsagðan hlut. Bezt að
steinhætta. Eina rétta leiðin. Það
er sárt í bili, en það jafnar sig.
Hefði ekki verið fyrir tárin,
hefði hún ef til vill tekið eftir
bílnum sem ók framhjá henni,
hefði þekkt hann sem bíl Bem-
ards. Hún var að snýta sér þeg-
ar harm fór framhjá.
Bjöllumar héldu áfram að
hringja.
Aðrar þrjár eða fjórar mínútur
Kðu áður en strætisvagninn kom.
Um leið og hann lagði aftur af
stað frá viðkomustaðnum, fór
lögreglubill framhjá og bætti
enn einni bjöUunni við.
Jumbo var orðinn þreyttur á
að róla sér. Hann átti ekkert úr
og það sást hvergi klukka, en
hann var viss um að auglýs-
ingamaðurinn væri of seinn á
stefnumótið.
Hann var að byrja að velta
fyrir sér hvort einhver hefði
verið að gabba hann. Gabb —
var þetta gabb? En hver gat
fundið upp á slíku? Enginn af
viáum hans.
Nei, maðurinn hlyti að fara
aðl koma. Stilltu þig, gæðingur,
sagði hann við sjálfan sig; því
áliðnara sem verður, því nær
færist stundin — þetta segja þeir
heima. Og þú getur betmmbætt
þessa setningu. Heima er þar
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu og snyrtistofu
STEINU og DÓDO Laugavegi 18
m hæð ílyfta) SlMI 2 4616
P E R M A Garðsenda 21 —
SlMI: 33 9 68. Hárgreiðslu og
snyrtistofa.
D 0 M U R I
Hárgreiðsla við aUra hæfi -
TJARNARSTOFAN — Tjamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin —
SlMI: 14 6 62.
HARGREIÐSLUSTOFA AUST-
URBÆJAR — María Guðmunds-
dóttir Laugavegi 13. — SIMI
14 6 56 — NUDPSTOFAN ER A
SAMA STAÐ.
sem þú býrð, og nú býrðu í
Englandi, svo að þú átt heima
í Englandi, maður.
Hann lyfti höfðinu og lagði
við hlustimar.
Sjúkrabíll ..? Já, það var
sjúkrabíll. Hver skyldi nú hafa
verið að slasast? Fiýttu þér
sjúkrabíll. Hringdu bjöllunum
þínum.
— Lögregluþjónn.
— Herra minn?
— Athugið hvað hægt er að
gera —
— Afsakið, herra mirrn, en
hvað sögðuð þér?
— Ha?
— Ég var að spyrja hvað þér
hefðuð sagt, herra minn.
— Komið ögn nær. Hlustið nú
á. Fáið einhvem — mér er sama
hver fjandinn það er — til að
19
þagga niður í þessum bjöllum.
— Undir eins, herra minn.
— Þér getið verið enn fljótari
en það.
— Fljótari? Ó, ég skil, Ha,ha,
— Og þótt ég sé lögreglufull-
trúi, þá er ekki þar með sagt
að þér þurfið að hlæja að ölTu
sem þér haldið að eigi að vera
fyndni.
— Kærar þakkir, herra minn.
— Og flýtið ykkur nú áður en
ég sendi yður aftur til Hendon
á byrjandanámskeið. Af stað.
— Aðeins eitt, herra minn.
— Hvað þá?
— Það er maður héma, herra
minn. Segist hafa horft á brott-
förina.
— Já, jæja, en fjandakomið
sem ég get talað við hann með-
an .. Hringingin hætti snögg-
lega.
.. þessi bölvaði hávaði heldur
áfram.
— Hann er hættur, herra
minn.
— Ég læt hækka yður í tign-
inni fyrir þessa athugasemd.
Meðan þér hafið kjaftað frá yð-
ur allt vit, hefur einhver gert
verkið fyrir yður, er það ekki?
— Jú, herra minn.
— Jú, herra minn .. hypjið
yður nú.
— En þessi sjónarvottur, herra
minn. Ég tók af honum bráða-
birgðaskýrslu.
— Þér eruð einn af miljón,
i það er áreiðanlegt. Nú jæja,
komið með hann hingað.
.. Loksins fengum við fullt
hús, hugsaði Alex, þegar lög-
regluþjónninn fylgdi honum yfir
til fulltrúans. Opni endinn á
blindgötunni var troðfullur af á-
horfenöum. Rjómaísvagn áheim-
leið hafði stanzað við götuna og
bætti nýjum bjölluhljóm . við
bjöllukliðinn sem hafði ómað og
■ átti eftir að óma í sambandi við
ránið.
Leikstjórinn hefði getað haft
dálitið bjartara á þessari leik-
sýningu, hugsaði Alex. Ljósa-
meistarinn í Konunglega hefur
trúlega einhvem tíma notað
svona sviðsljós en ég er af
gamla skólanum og vil að á-
horfendur geti séð leikarana.
Aðeins dauft ljós frá fj’arlægu
götuljósi sem varpaði daufbláum
bjarma á auglýsingaspjöldin;
Ijósin á tveimur lögreglubilum
sem skinu þvert yfir blindgöt-
una og vörpuðu löngum skugg-
um inn í verksm iðjugarð inn, og
í sjálfum garðinum bentu tveir
Ijósfingur að glugganum á eftir-
litsherberginu og útihúsinu.
Alex var fullkomlega rólegur
Hann kuimi hhitverk sitt vel og
var reiðubúinn að skila því með
prýði, hversu fráleitt sem stikk-
orð lögregiuþjónsins reyndtwt .. 1
— Ég skil, herra minn. En við
skalum fá þetta alveg á hreint:
þér segizt hafa litið út um
gluggann yðar og séð tvo menm
— svertingja, sýndist yður —
taka poka af vagni og hlaða
þeim upp í bíl. Er það ekki?
Getið þér bent mér á staðinn
þar sem bfllinn stóð?
Alex gekk yfir blindgötuna.
Hann hikaði andartak, sneri sér
síðan aftur að fulltrúanum, sem
hafði fylgt á eftir honum. Svo
sem eins og hér. Það getur
kannski munað hálfum metra
eða svo, en hér var staðurinn.
— Ágætt. Lögreglufulltrúinn
mældi fjarlægðina að opna hlið-
inu, leit síðan upp í gluggann að
íbúð Alexar. Bara tveir menn,
eða hvað? Var enginn sem sat
í bílnum?
— Ég veit það ekki. Það getur
verið, en ef einhver hefur setið
ekflsmegin, þá hefði ég ekki get-
að séð hann úr glugganum.
— Satt er það. Þegar mennirn-
ir tveir fóru inn í bflinn og óku
burt, sátu þeir þá báðir frammi
í?
— Nei. Sá stærri gerði það.
Hinn fór inní að aftan.
— Og þér segið, að yður hafi
sýnzt bíllinn vera Buick. Getið
þér reynt að vera ögn nákvæm-
ari, herra minn? Liturinn á
bflnum til dæmis.
— Ég var búinn að segja það,
að í myrkrinu —
— Reynið að rifja það upp,
herra minn. Það er mjög þýð-
ingarmikið.
— Jæja, hann var annaðhvort
dökkblár eða svartur. Nær get
ég ekki komizt þvi. Og ég er
viss um að skrásetningarstafirn-
ir voru ACH. Það festist ein-
hvern veginn í huga mér í fram-
haldi af öllum þessum gömlu
stríðsmyndum sem maður sér í
sjónvarpinu. Þér vitið, þar sem
Þjóðverjarnir segja: Ach, Himm-
el, og Ach, þessir viðbjóðslegu
brezku hermenn .. Það er eins
og allt byrji á Ach. Þér skiljið
hvað ég á við?
— Ég skil það, herra minn.
ACH .. Ég held að það sér skrá-
setning frá Derbyshire. Hvað um
númerið?
Alex andvarpaði. Ég ruglast
í því. Allir þrír stafirnir voru
lágir. Eitthvað í líkingu við 231
eða 312. Þetta gagnar víst lítjð,
er það ekki?
— Þvert á móti, herra mmn.
Þetta eru mjög mikilvægar upp-
lýsingar. Alveg sérlega.
— Það virtist afflt gerast í svo
miklum flýti. Ég gekk yfir að
glugganum, og þama vora tveir
svertingjar að ferma —
— Svertmgjar — þér eruð viss
um það?
Alex kinkaðí kotli.
— Ekki hvítir menn með svert
andlit?
— Nei, þeir voru áreiðanlega
svertingjar, fulltrúi.
— Þér eruð viss um það?
— Alveg viss.
— Gott og vel, herra mirm.
Mér þykir leitt að hafa gripið
fram í fyrir yður.
— Hvað var ég að segja?
— Þér voouð víð gluggann og
sáuð —
— Já, alveg rétt. Þetta virtiet
ekki taka nokkra stund. Þeir
voru að þaksa við pokana, og
andartaki seinna var bílliim
horfinn. Ég veit ég hefði átt að
taka betur eftir, en .. Alex
yppti öxlum vandræðalega, lét
rödd sína deyja út.
— Þetta er mjög alvanalegt,
herra minn. Flestir sjónarvott-
ar muna minna en þér gerið ..
.. Sjúkrabflsflautan hækkaði,
áhorfendaskarinn vék tfl hlið-
ar til að hleypa farartækinu
framhjá, fyllti eyðuna samstund-
is aftur. Samræðumar voru nú
hástemmdari en áður — sjúkra-
bíll líka .. Það var svei mér nóg
að gera í kvöld .. Það s'kyldi
verða næst? — líkvagn .. það
væri hæfilegur endir á öllu sam-
an .. Lítill drengur sem fann
eftirvæntinguna 1 kringum sig
án þess að vita hvað henni olli,
rak upp fagnaðaróp. Faðir hans
hristi hann tfl án þess að líta af
sjúkrabflnum. Litli drengurinn
fór að skæla. Annar lítill dreng-
ur grét honum til samlætis.
Sjúkrabfll .. Lögreglufulltrú-
inn hélt áfram að spyrja Alex.
Alex svaraði honum vélrænt. En
hugur hans var fullur af öðrum
spurningum. Hver var meiddur?
Og hversu mikið meiddur? Af
hverju minntist Bemard ekkert
á, að þeir hefðu lent í vandræð-
um? Drottinn minn góður, hvað
hafði komið fyrir?
YDNDUÐ
6
R
Sjgwþórjfawon &co
Jlijfnivpkiríí 4
FERDIZT
MEÐ
LANDSÝN
• Seljum farseðla með flugvélum og
skipum
Greiðsluskilmálar LofHeiða:
• FLOGIÐ STRAX — FARGJALD
GREITT SÍÐAR
• Skipuleggjum hópferðir og ein-
staklingsferðir
REYNIÐ VIÐSKIPTIN
FERÐASKRIFSTOFAN
LAN O SVN Tr
TÝBOÖTU 3. SÍMI 22890. — P.O. BOX 465 — REYXJAVÍK.
UMBOS LOFTLEIÐA
a
SKOTTA
Húsmæður athugið
Hreinsum teppd og husgögn í heimahúsum.
Vanir menn — vöndtrð vmna.
Teppa- og húsgagnahreinsunin.
Sími 18283.
BRUNATRYGGINGAR
á húsum í smíðum,
vélum og áhöldum,
efni og lagerum o. fl.
n
©
Heimistrygging hentar yöur
Heimilisfrygigingiar
Snnbús
Vafnstföns
Innbrots
Glertryggingar

TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRf
IIMDARGATA 9.REYKJAVIK SlMI 2 1 260 SlMNEFMI s SURETY
4
r