Þjóðviljinn - 30.11.1965, Blaðsíða 8

3 StÐÁ — ÞJÖPVraJlNN — Þriðiudagar 30. nóromber I96S
úfvarpið
• Hjúkrunarnemar á nýja barnaspítalanum
• Þessi mynd er tekin i hinum nýja bamaspítala Hringsins og eru hér hjúkrunamemar á síðasta
ári í einni stofu bamaspítalans. Þær heita talið frá vinstri: Velgerður Lárusdóttir og Rut Sigur-
jónsdóttir. Nú er litla fólkið flutt á nýja spítalann og er þar með merkum áfanga náð í áratuga
fómfúsu söfnunarstarfi Hringskvenna.
• Erlingur vígir götuvita
• Nú fer hver að verða síðastur að sjá Erling Pálsson í fullum
embættisskrúða — hverfur hann úr starfi yfirlögregluþjóns
um næstu áramót — verður þá skarð fyrir skildi. Hér er yfirlög-
regluþjónninn að vígja nýjan götuvita á mótum Hofsvallagötu
og Hringbrautar síðastliðinn laugardag og var þá kveikt á göiu-
vitunum til þess að bægja frá mikilli slysahættu á þessum slóð-
um. Á myndinni með Erlingi er Georg Ámundason — en fyrir-
tæki hans sér um uppsetningu og viðhald götuvitanna í borginni
og er þetta níundi götuvitinn, sem settur er upp í borginni.
© Púsluspil eða
raðleikur?
• ■ Eins og getið hefur verið um
hér í blaðinu er komin á
markaðinn samsetningarþraut
af þeirri gerð sem kallast
venjulega púsluspil og er verk-
efnið landakoirt af íslandi og
segja bjartsýnir að þeir ungl-
ingar sem einu sinni hafa kom-
ið íslandi saman með þessum
hætti ruglist ekki framar á
sjaldgæfum fjörðum fyrir vest-
an og austan.
En hér á sxðunni spurðum
mjög erfiða knetti, ,og herra
Rimbaud, sem gaf aldrei vel
upp á allri ævi sinni. Ég gat
ekkert lært af André Gide og
Valery. Ég held að Valery hafi
verið of fágaður fyrir mig. Eins
og Jack Britton og Benny Le-
onard.
—Jack Britton, bætti Hem-
ingway við, var boxari og ég
var hreykinn af honum.
— Jack Britton var alltaf á
verði. Hann var allur á hreyf-
ingu um hringinn og lét aldrei
koma á sig þungu höggi. Ég
var sjálfur alltaf á verði og
læt ekki koma á mig höggi.
Maður á aldrei að stofna sér
í háska nema maður geti barið
niður andstæðinginn. Hrektu
boxarann út í horn . . . Hem-
ingway setti sig í boxarastöðu,
kreppti hægri hönd í vamar-
stöðu um kampavínsglasið. Með
vinstri hendi greiddi hann ó-
sýnilegum andstæðingi nokkur
öflug högg.
Hann rétti úr sér, horfði
hugsandi á glasið og sagði síð-
an:
— Einhverju sinni spurði ég
við fyrir skömmu eftir orði
sem gæti komið í staðinn fyrir
,,púsluspil“ sem er eiginlega
ekkert orð.
Einn lesari blaðsins hringdi
og stakk upp á orðinu „rað-
leikur“ — og er því hér með
komið á framfæri til velvilj-
aðrar athugunar.
• Frá Vetrar-
hjálpinni
• Vetrarhjálpinni hafa borizt
eftirfarandi gjafir: Lýsi h.f.
kl. 3.000. Starfsfólk Innkaupa-
stofnunar ríkisins kr. 400. Af-
greiðsla smjörlíkisgerðanna og
starfsfólk kr. 1000. Ólafur Ól-
afsson Skálavík kr. 500. Starfs-
fólk J. Þorláksson og Nor-
mann kr. 1400. Starfsfólk
Brunabótafélags Islands kr.
400. Ebenes Erlendsson kr.
500. Vélsmiðjan Héðinn og
starfsfólk kr. 3000. og Kúlu-
legusalan h.f. kr. 500. Auk
þessa hafa borizt fjölmargar
fatnaðargjafir.
Jack, þegar við vorum að tala
um viðureign hans og Benny
Leonard: — Hvemig tókst þér
að afgreiða Benny svona fljótt?.
— Eraie, sagði hann, Benny er
mjög reyndur boxari. Hann
hættir aldrei að hugsa meðan
hann berst. En meðan hann
hugsaði, lamdi ég á honum.
Hemingway hló hásum hlátri
eins og hann væri að heyra
þessa sögu í fyrsta sinn. Jack
hreyfði sig á pallinum með
stærðfræðilegri nákvæmni, og
enginn gat komið á hann
þungu höggi. Hann mætti aldr-
ei andstæðingi, sem hann gat
ekki sjálfur barið niður þegar
hann vildi. — Hann fór aftur
að hlæja: — Ég barði hann
meðan hann var að hugsa.
Hemingway sagði mér, að
hann hefði lýst þessu tilviki
í fyrstu gerð sögunnar „50 þús-
und“, en Scott Fitzgerald hefði
talið sig á að sleppa þessum
kafla síðar.
— Scott hélt að allir þekktu
þessa sögu, þótt við Jack
Britton þekktum hana einir.
Og hann taldi mig á að sleppa
Um leið og gefendum eru
færðar alúðar þakkir fyrir
framlög sín, vill Vetrarhjálp-
in nota tækifærið og hvetja
þá er fengið hafa gjafalista að
skila þeim á skrifstofuna Lauf-
ásveg 41 eða láta vita í síma
10785, þvi sífellt berast nýjar
hjálparbeiðnir.
© Að eta fisk og
lesa biblíuna
• ,,Ég les biblíuna eins og
þegar ég ét fisk — ég legg
beinin til hliðar“ eða hvér
heldur því fram að fiskur sé
ekki fiskur þótt í honum séu
bein, og jafnvel þótt viðbrydd
um beinin í fiskinum mynd-
um við ekki melta þau!
Þannig er því einnig farið
með biblíuna, að það sem
við ekki skiljum eða skynj-
um í henni er Guðs Orð
samt —
Guðlaugur Einarsson
hæstaréttarlögmaður
í Nýjum Stormi.
þessu. Ég vildi ekki gera það,
en Scott var ágætur rithöfund-
ur, sem ég virti, og ég fór að
ráðum hans.
Hemingway settist á dívan-
inn og kinkaði kolli til mín
nokkrum sinnum svo sem til
að halda athygli minni vak-
andi.
— Þegar menn eldrst veitist
þeim erfiðara að eiga sér hetj-
ur, en það er samt óhjákvæmi-
legt. Ég á kött sem heitir Bó-
as, og vill verða maður, sagði
hann hægt og það dró mjög
niður í röddinni. Bóas étur
allt sem menn éta. Hann tygg-
ur B-vítamíntöflur, sem eru
fjandanum beizkari. Hann held-
ur að það sé af nfzku, þegar
ég gef honum ekki töflur, sem
lækka blóðþrýsting, eða leyfi
13.00 Við vinnuna.
140.40 Sigrún Þorsteinsdóttir
talar um andlitssnyrtingu.
15.00 Miðdegisútvarp: Karlakór
Reykjavíkur syngur. Hljóm-
sveit franska útvarpsins leik-
ur sinfóníu eftir Bizet;
Cluytens etjómar. Casals og
Mednikov leika lög eftir
Granados, Saint-Saéns. Pet-
er Pears syngur sex kansón-
ettur eftir Haydn.
16.00 Síðdegisútvarp. Golden
Gate k-vartettinn, Zacharias
og hljómsveit hans, og
franskir listamenn leika og
syngja. Ragnar Bjamason
og Anna María Jóhannsdótt-
ir syngja með hljómsveit S.
Gests. George Oharkiris
syngur og Amiable leikur
frönsk lög.
17.20 Framburðarkennsla í
dönsku og ensku.
17.40 Þingfréttir. Tónleikar.
18.00 Tónlistartími bamanna.
Jón G. Þórarinsson stjómar
tímanum.
18.0 Tónleikar.
20.Ö0 Egil Nordsjö frá Noregi
syngur við undirleik Ólafs
Vignis Albertssonar lög eftir
Sinding, Alnæs, Dörumsgárd
og Sparre Olsen.
20.20 Hlutverk leikskólans. V.
Sigurðardóttir skólastjóri
flytur erindi.
20.45 Sirkus-polki og tvær svít-
ur fyrir litla hljómsveit eftir
Stravinsky. CBC-sinfóníu-
hljómsveitin leikur. Höfund-
ur stjómar.
21.20 Nýtt þriðjudagsleikrit: —
Hæstráðandi til sjós og
lands. Þættir um stjórnartíð
Jörundar hundadagakonungs
eftir Agnar Þórðarson. Leik-
stjóri: Flosi Ólafsson. Fyrsti
þáttur. Leikendur: Valur
Gíslason, Benedikt Arnason,
Gísli Alfreðsson, Helga Val-
týsdóttir, Gestur Pálsson,
Helgi Skúlason, Valdimar
Lárusson, Þóra Friðriksdótt-
ir, Jón Sigurbjömsson, Borg-
ar Garðarsson og Baldvin
Halldórsson. Sögumaður Lár-
us Pálsson.
honum ekki að fá svefnmeðal
á kvöldin. — Hann hló stutt-
um hlátri. — Ég er skrýtinn
karl, sagði hann. Eða hvað
finnst ykkur, sjentilmenn?
— Fimmtfu ár, sagði Hem-
ingway eftir nokkra þögn.
Fimmtíu ár eru enn ekki elli.
Það er jafnvel ánægjulegt að
þér finnst þú geta varið titil
þinn fimmtugur að aldri. Ég
vanti þennan titil á þrítugs-
aldri, hef varið hann þrítugur
og fertugur og ég er enn reiðu-
búinn að standa fyrir mínu.
Frú Hemingway kom inn í
herbergið. Hún sagði að sér
liði ágætlega og ætlaði út í
borg að verzla og hxin ráðlagði
manni sínum að klæða sig og
fylgja sínu fordæmi. Hann
sagði að kominn væri hádeg-
21.50 Sinfónia nr. 10 (K474)
eftir Mozart. L’Oiseau-Lyre
hljómsveitin leikur; de Fro-
ment stjórnar.
22.10 Minningar um Henrik
Ibsen.
22.30 Tungl yfir Italíu: Vasco
Cordoni syngur.
isverðartími, og ef þau færu
út þyrftu þau að éta hvert í
sínu lagi, og það myndi spara
tíma ef matur væri pantaður
upp í herbergi. Frú Heming-
way sagðist panta matinn á
meðan hann klæddi sig. Hem-
ingway lauk við kampavínið
og fór ófús inn í svefnherberg-
ið. Innan skamms kom hann
aftur, klæddur eins og daginn
áður, nema hvað skyrtan var
blá. Hann vildi ekki setjast
að snæðingi nema komið væri
með flösku af tavel.
Hemingway byrjaði á ostr-
um og tuggði vel.
— Mig langar til að vera
vitur öldungur en ekki leiðin-
legur, þegar þar að kemur. —
Hann þagnaði meðan þjónninn
hellti í glösin. — Mig myndi
langa til að sjá alla nýja box-
ara, veðhlaupahesta, balleta,
hjólreiðakeppnir, nautabana,
listamenn, til að sjá flugvélar
og allskonar tíkarsyni — þrá-
setumenn í kaffihúsum, al-
þjóðlegar hórur, til að sitja á
veitingahúsum, reyna gömul
vín, lesa dagblöð og ekki skrifa
eina lfnu um þetta allt. Mig
myndi langa til að skrifa vin-
um mínum mörg bréf og fá frá
þeim svör. Ég vildi vera karl-
maður fram að áttatíu og fimm
ára aldri, eins og Clemenceau.
Ég myndi ekki sitja á bekk í
skemmtigarði. ég myndi ganga
um garðinn og gefa dúfunum
stundum, og ég myndi ekki
láta mér vaxa sítt skegg, til
að til væri í heiminum þó
ekki væri nema einn öldungur
23.00 Á hljóðbergi. Gaudeamus
igitur: Þættir úr tveimur
dönskum stúdentarevíum —
Frihed — det bedste guld
1961 og Gris pá gaílen 1962.
Bjöm Th. Björnssom list-
fræðingur velur og kynnir.
24.00 Dagskrárlok.
5
sem ekki er líkur Bernard
Shaw.
Hann þagnaði, strauk skegg
sitt með handarbakinu og
renndi augunum um herbergið
hugsandi.
— Ég hitti mister Shaw
aldrei, hélt hann áfram. Og
ég hef aldrei séð Niagarafoss-
ana. En ég myndi með ánægju
fara að veðja á hesta aftur.
Menn fá þá fyrst fullan skiln-
ing á veðhlaupum þegar þeir
eru orðnir hálfáttræðir. Síðan
myndi ég finna mér baseball-
flokk með ungum strákum.
En ég myndi láta það vera að
gefa þeim merki með pró-
gramminu um það hvernig þeir
eigi að leika. Og þegar öllu er
lokið verð ég indælis lík. Það
eru aðeins bi-jóstmylkingar sem
hafa áhyggjur af frelsun sál-
arinnar. Fjandinn hafi það,
hver getur haft áuyggjur af
frelsun sálarinnar, þegar öllu
máli skiptir að skilja við þessa
sál á sem greindarlegastan
hátt — eins og þú lætur að-
stöðu þína á sem hæstu verði
þegar þú neyðist til að halds
undan. Það er enginn vandi að
drepast.
Hann opnaði munninn og hló,
fyrst hljóðlaust en síðan hátt.
— Ég .hef nóg um að hugsa,
sagði hann.
Hann tók langan aspargus,
milli fingra sér og horfði á
Hemingway og Marlene Dietrich: — Ef ég væri ekki giftur
Mary myndi ég reyna að krækja í Marlene. Eða Ingrid Bergman.