Þjóðviljinn - 08.05.1966, Blaðsíða 10

■-V.amfS-..
MARS TRADING COHF
KLAPFARSTÍG 20 SÍMI 17373
JO SlÐA' — ÞJÓÐVIL.TINN — Surmudagur 8. maf 1966
{gnlineníal
Útvegum eftir beiðni
flestar stærðir hjólbarða
á jarðvinnslutæki
Önnumst ísuður og
viðgerðir á flestum stærðum
Gúmmívinnusfofan h.f.
Skipholti 35 - Sími 30688
og 31055
■þau líka lifa-g hér. Heliirinn
varð mjórri og sandbotnjhn
haliaðist upp á við. varg að
steini og náði ekki lengra.
O’Brien beindi geislanum upp
á vig og þau horfðu á eftir hon-
um. Þakjð haekkaði eins og tum
og náði lamgt upp í fjallið.
— Kloof, sagði Sturdevant.
— Skorsteinn. Fyrir óralöngu
kom vatnið niður í þessa hoju
gegnum mýkri steintegiundir
gerði þennan helli.
— Gerði hann hand'a ' búsk-
möhnunum, sagði Grace.
— Eða handa fólkj fyrir daga
búskmannanna, sagði Smith.
— Kannski var fólk hérna fyrir
tugþúsundum ára löngu fyrir
daga búskmannanna. Ég þori að
veðja að ef vig gröfum. nógu
djúpt njður í sandinn. finnum
við leifar af gömlum langeldum.
og mannabein, fornaldarvopn og
steinspjót,
— Kannski koma enn hingað
búskmenn, sagði Grace
Þau sneru sér við í myrkrinu
eins og þau hefðu heyrt fram-
andi rödd Andartaik voru þau
ótrygg og hrædd.
— Er það hugsanlegt? spurði
O'Brien.
— Hvar er Bain? spurði ein-
hver. Vasaljósið faerðist milli
andlitanna. Enginn Bain Tauga-
spenna lýsti allt í einu Út öll-
um andlitunum.
— Bain! Hrópið bergmálaði
í ..skorteininum" fyrir ofan þau.
— Við skulurn korna til baka,
sagði Grimmelmann. — Kannske
hefur hann orðið eftir við
munnann.
Þau flýttu sér til baka eftir
fíngerðum, hvítum sia-ndinum,
framhjá veggmálverkunum.
Bain lá og hvíidi sig í sand-
inum. Hann reyndi að sofa. Þau
stóðu umhverfis hann. — Ég
ætlaði að bíða hérna. sagði
hann — Er nókkuð að?
— Við héldum að Þú værir
með okkur, sagði O’Brien.
— Ég sneri við hjá vegg-
myndunum, sagði Bai-n. — Ég
held ég sé með hita. Úf frá
sárinu á hendinni, Mér líður
bölvanlega.
— Ég skal sækja teppi, sagði
Smith. — Ef við eigum að vera
þórður
sjóari
4748 _ Hti fyrir litlu höfninni er stormur, sem er mjög heppi-
legt fyrir Ethél. Fyrir Hafmeyjuna er minni vindur heppilegri.
þar sem hún hefur mjög háan reiðaútbúnað. Bæði skipin eru
jöfn. — Ethel og Dahny háseti elda mat niðri. Ethel á alltAf
erfitt með að venjast veltingi bátsins og nú finnur hún að hún
er að verða sjóveik. Mér er hálfóglatt, Danny, ég verð að komast
út undir bert loft. Danny kinkar kolli, hann kemst af hjálpar-
laust.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIR"
LINDARGÖTU 9 • REYKJAVÍK • SfMI 22122 — 21260
hér um kyrrt, getum við teikið
upp dótið.. Hann leit í kringum
sig. — Eliigum við að vera
hér?
— Já. sa-gði Gr immettmann.
Þetta er eins gott og þag getur
verið. Við höfum verið heppin.
Ef hellirinn hefði verið ofar,
hefðu bavíanar hafzt þar við,
eða þá hlébarðar, ef eitthvað
er af þeim héma. Vig ættum
að setja-st hér að. Án þess að
-bíða eftjr svari fór hann út
fyrir. Hin fylgdu á eftir hon-
um. Smith bar inn föggur sín-
ar og náði / í ullarteppi h-anda
Bain. Grace Oig O’Brien fóru
að leita að melónum. Grimmel-
mann safnaði viði og hlóð hon-
um upp við hel-lismunnann.
Sturdevant gekk aftur að tjöm-
jnnj með riffilinn sem hann
hafði fengið hjá O’Brien. Það
voru spor eftir fu-gla umhverf-
is vatnið.
Þegar myrkrið skalil á kóln-
aði í lofti og sum bættu á sig
fötum Grimmelmann kveikti
eld réttt hjá veiggimyndunum.
þar sem veg-gurinn myndaði
boga og endurkastaðj hitanum.
Brátt sátu þau öll umhverfjs
bálið °g störðu inn í logana
sem teiknuðu svarta skuigga á
vegginn Qg hlustuðu á sn-arkið
í við-num.
Þau borðuðu melónur sem þau
höfðu fundið. Sturdevant hafði
mjðað á stóran fugl hann
hafði flogið leiðar sinnar ó-
særður. Hann lýst; • fuglinum
og Grimmelmann hélt að það
hefði verið bustard; hann lét, hjá
líða ag segja þeim að hann
væri á bragðið ei-ns og kalikún,
þegar hann væri stei-ktur.
Plast
þakrennur og
niðurfallspípur
fyrirliggjandi
PLASTMO
Ryðgar ekki .
þolir selfu og s'ót
þarf aldrei oð móla
WILLIAM MULVIHILL
FLUGVÉL
|HVERFUR
í stríðum straumum og rennur
þvert gegnum sandinnj Ef mað-
ur rekst á réttu staðina ,°2
grefur nógu djúpt, er hægt að
rekast á vatn. Vas-ar eru þeir
ka-llaðir hér. En það er ekkert
yfirborð-svatn. Ef nok-kurt yfjr-
borðsvatn hefði verið í Kala-
hari, hefðu getað verið hér
‘hj-arðir af fénaði. en það er
ekki til. Á stöku stað myndast
grunnar tjarnir þegar ri-gnt hef-
ur mi-kið. en þær þoma fljótt
Og gras vex yfir þær Og vitjð
þið að lahdið þomar mejra og
meira? Innhaf sem dr Living-
stone uppgötvaði og er merkt
á gamla kortið, er horfið núna.
Al-geriega horfið. Þornað upp og
nú er hæ-gt að aka vörubíl yfir
það, svo að rykjg þyriast upp.
Bölvun Afríku er þurrkurinn.
vinur minn. ekki frúmskógur-
inn.
— Er nú þurrkatími hér?
spurðj O’Brien
— Já, svaraði gam-lj maður-
inn. Nú er sjálfur þurrkatím-
inn. Bíddu ekki eftir regni,
■ því ag þá geturðu þurft að bíða
lengi En hér hlýtur að vera
einhverskona,- uppfepretta eða
lind Ég sá merki um bavíana.
þegar ég klifraði niður fja-llið.
— Við skulum vona það
— Síðast þegar rigndj hér
ofsalega var árið nítján hundr-
uð þrj-átíú og fjögur. sagði
gamlj maðurinn. — Ég var í
Þýzkal-andi en ég Ias um það
í blöðunum Swakop flæddi al-
vcy út í sjó og því fylgdi zvo
mikig . af s-andi og grjóti að
'strandlínan færðist utar. Það
er mesta rigning sem komjð
Hárgreiðskn Hárgreiðslu- og snyrtistofa Steinn ocr Dédó Laugavegl IR TTl hæð (lvfta) STMT 24-6-16
PER‘Mfl Hárgreiðslu- og sovrtistofa Garðsenda 21 STMI 33-968.
D 0 M U R Hárgreiðsla við allra hæfi T.IARNARSTOFAN T1amarg"tu 10 Vonarstrætis- megln — Símf 14-6-62.
Wémyeiðíilustofa áristnrhæiar Marla Guðmnndsdóttir Laugavegi 13 Sími 14-6-58. Nuddstofan yr á sama stað.
hefur langa lengi. Jámbrautar-
brúin skolaðist burt. Éikikert
svipað hefur komið fyrir síðan.
Þau komu að helli, gen-gu.
framhjá honum og fundu tjöm
vig rætum-ar á snarbröttum
klettavegg, Það var ekkert af-
rennsli, en vatnið var ekki stað-
ið eða fúlt. Umhverfis voru lítil
tré og það sáust merki um dýr
og fugla.
1 — Nú held ég, að við lifum
þetta af, sagði Grimmelmann.
— Fyrst við höfum vatn, þá er
lífsvon. Um tíma.
Þau krupu og drukku úr lóf-
unum. O’Briep dýfði háa kú-
rekahattinum sínum niður í.
la-gðist útaf og lét vatnið renna
niður yfir höfuðið og andlitið.
Hann fór að hlæja. Grace sull-
aðj vatnj upp í augun og niður
hálsinn. Bain lá kyrr með and-
litið niðri í vatninu. Grimmel-
mann fékk lánaða tinkrúsina
hjá Sturdevant og hellti vatni
yfir höfuðið á sér, notaði hend-
urnar og hellti yfir sig all-an;
Sturdevant lá einnig meg höf-
uðið niðri í vatninu. Svo fór
hann úr skyrtunni, fyllti einn
vatnsbrúsann, lyfti honum og lét
vat'nig skola rykig af kroppn-
um. Hann fór að rau-la ..Waltz-
ing Mathilda".
Þau gen-gu aftur upp ag hell-
inum, sem þau höfðu gengið
framhjá á leiðinnj upp dalinn.
Hann var mjög góður; hár og
víður og botninn úr hvítum
sandi Þau stönzuðu í opinu,
sem Sturdevant sagð; ag væri
nógu stórt til þess að hægt væri
að baikka vörubíl inn um það.
O’Brien tók fram vasaljós og
þa-u gengu á eftir honum inn i
hálfrökkrið.
— Sjáið þama, sagði Grimm-
elmann og benti meg stafnum
á undarieg tákn á sléttum veggn-
um, — Búskmannamálverk.
— Þau eru fa'lleg. sagði Grace
Monckton. Hinir fylgdu Ijós-
gejslanum með augunum og
kinkuðu kolli. Myndimar voru
þrungnar lífi og hreyfingu. Rað-
ir af litlum mönnum með boga
og örvar að elta gasellur: útlín-
ur lítillar handar^ hópmynd af
fólki að dansa og eitthvað sem
minnti á bardaga; stórir menn
með spjót í bSrdaga við öriitla
bogmenn. *
O’Brien sneri sér frá mynd-
unurn o-g hélt áfram. Þau hin
fylgdu á eftir og hugs-uðu um
þessar frumstæðu teikningar.
Annag fólk hafði átt hér heima
endur fyrir, lön-gu; kanns'kí gætu
Saumavélaviðo^rðir
Lj6smvn<lavéla-
viðfrerðir
FLJÓ’l AFGREIÐSLA -
SYLGJA
Laufásveg) 19 (bakhús)
Síiw 12656.
Plaslmo
* BBLLINN
Rent an Icecar
1 88 3 3