Þjóðviljinn - 18.12.1966, Blaðsíða 14

24*SlÐA — ÞJÖÐVIEJINN — Sunnudagur 18. de&ember 1966.
32
hægt að astlast 'fil að ég svari
henni.
— Þama sjáið þér! Kindilett
var nú beinlínis orðinn stríðnis-
legur- — Jæja, þá skal ég svara
spumingu yðar afdráttariaust,
SJade fulltrúi, — nei!
Slade reis á fætur. — Ég hef
víst tafið yður lengur_ en til
stóð, herrd Kindilett. Ég verð
að biðja yður afsökunar á því.
— Verið ekki að afsaka það,
Slade fulltrúL Ég skil mæta vel
aðstöðu yðar og þér eruð vissu-
lega ekki öfundsverður. Má
bjóða yður drykk áður en þér
farið?
Slade horfði inn í bláu aug-
un, sem enn voru dálítið stríðn-
isleg. Hann skipti um skoðun.
— Þökk fyrir, það vil ég
gjarnan.
Kindilett sótti whisky og glas.
Þeir skáluðu hátíðlega og
drukku úr glösum sínum og síð-
an fór Slade. Hann hafði ein-(
hverja hugmynd um að samtal-
ið hefði ekki eingönpu snúizt
honum í hag.
Hann ók yfir á Yard til að
afhenda ljósmyndina og blaða-
greinarnar og honum til undr-
unar biðu Jill Howard og Philip
Morrow þar eftir honum. Hann
leit í skyndi á úrið.
— Ég veit vel, að það er orð-
ið hræðilega framorðið, herra
Slade, flýtti stúlkan sér að segja,
en þetta er mjög áríðandi.
Leynilögreglumaðurinn leit á
Morrow. Dökku fötin hans fóru
mjög vel og hann var verðugur
fylginautur stúlkunnar, sem
virtist bera ábyrgð á heimsókn-
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Stejnu og Dódó
Laugav. 18 ni hæð (lyfta)
Sími 24-6-16
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
inni. Það þurfti engan leynilög-
reglumann til að sjá, að þau
höfðu verið úti saman að ræða
málin og hún hafði talið hann
á að snúa sér tafarlaust til Scot-
land Yard.
— Jæja, má ég þá heyra hvað
er á seyði.
Þau settust og dauðþreyttur
fulltrúinn reyndi að átta sig á
þessum nýju viðhorfum. Þetta
var í annað sinn, hugsaði hann,
sem Morrow hafði komið sjálf-
viljugur.
— 1 fyrsta lagi, sagði stúlkan,
er það mér að kenna að við
komum hingað svona seint.
Slade brosti að játningu hcnn-
ar. — Já, ég hafði reyndar ó-
ljósan grun um það, ungfrú
Howard.
Hún roðnaði, en hélt áfram:
— Ungfrú Laruce hótaði*að farai
til yðar og sverta herra Morr-
ow í yðar augum.
— Heyrðu mig nú, Jill! and-
mælti Morrow, sýnilega vand-
ræðalegur yfir augljósum til-
raunum hennar til að bera blak
af honum.
— Hví í ósköpunum ætti hún
að gera það? spurði Slade án
þeag að bregða svip.
-4 Vegna þess. — Hún þagn-
aði allt í einu og rannsóknar-
augnaráð fulltrúans gerði hana
vandræðalega. — Phil, þú verður
að segja honum það — en segðu
honum allt af létta, bætti hún
við í skyndi.
Morrow fór hjá sér, en tók
samt til máls. /•
— Ég er hræddur um að ung-
frú Laruce hafi ekki verið alveg
hreinskilin við yður, fulltrúi?
— Hvenær? spurði Slade og
honum var skemmt. — í gær —
eða þegar hún kom hingað í
dag.
Gestir hans góndu agndofa á
hann.
— Ég var búin að segja þér
— byrjaði stúlkan, en þagnaði
aftur. En athugasemd Sladcs
hafði sín áhrif á framkomu
Morrows. Knattspyrnumaðurinn
skildi hvað í henni gat íalizt og
var á verði.
— Jæja — hún hefur þá leið-
rétt eitt og annað sem hún fór
með á sunnudaginn.
— Það var víst tilgangur
hennar, skildist méí, sagði
Slade.
— Jæja, þá get ég snúið mér
beint að efninu, sagði' Morrow.
— Ég lenti í orðasennu við
Doyce út af Pat. Ég áleit fram-
komu hans ótilhlýðilega og það
sagði ég honum — hm — svo
að ekki var misskilið ....
— Ég get gert mér í hugar-
lund, að þér hafið ráðlagt hon-
um að fara varlega, því að í
næsta skipti myndi hann fá —
hm — aðrar ástæður til að iðr-
ast framkomu sinnar?
Karlmennimir tveir horfðu
hvor á annan og brostu en
stúlkan leit á þá á víxl og skildi
ekki hvaða spaug fór þeirra á
milli.
— Ég sagði honum, að ég
myndi berja hann sundur ’ og
saman — eða það sem verra
var. Ég hefði staðið við það, ef
ég hefði haft hugmynd um'það
sem gerðist á föstudag og í hin
skiptin. En ég vissi ekki neitt.
Á sunnudaginn sleit ég trúlof-
minni við ungfrú Laruce. Við
vörum trúlofuð. þótt þér fengj-
uð aðra „hugmynd“ uppi í íbúð-
inni. Og nú skulum við ekki
tefja yður lengur, fulltrýi. Þctta
hlýtur að hafa vcrið erfiður
dagur mcð ferðalagið til Rye-
chester og —
— Já, en Phil! andmælti
stúlkan. — Þú hefur ekki sagt
fulltrúanum þegar þú fórst út
á rannsóknarstofuna til Setch-
leys og — Hún þagnaði. Svipur
Morrows var orðinn þungbúinn.
— Ég held hann viti allt um
það, Jill, sagði hann rólega. —
Það er líka fullseint að fara að
koma mcð þess háttar útskýr-
ingar.
Sladé virti þau fyrir sér. Hon-
um skildist að þessi dökkhærða
stúlka væri á verði gagnvart
hverri hættu sem ógnaði mann-
inum og vildi fyrir hvern mun
vernda hann, ef hún gæti. Það
var auðvelt fyrir Slade að geta
sér til um tilfinningar hennar
í garö mannsins.
— Ég held samt að þér gætuð
hjálpað mér við eitt, sagði full-
trúinn og breytti um umtalsefni.
— Ég hef verið að reyna að
komast að því hverjum Mary
Kindilett hafði verið trúlofuð.
Getið þér upplýst nokkuð um
það Morrow?
Morrow hristi höfuðið. Nei, ég
veit ekki hver það var.
— Þetta segið þið allir.
Morrow gretti sig. — Það
gæti líka verið að við segðum
sannleikann.
Slade viðurkenndi réttmæti
orða hans og brosti. — Já, það
er það versta við þetta allt sam-
an, en bíðið annars hægur. Ég
er með dálítið annað — viljið
þér líta á þetta hér. Hann sýndi
Morrow myndina.
— Er þetta Mary Kindilett?
— Já.
— Og maðurinn þarna við
hliðina á knattspyrnuleikurun-
um? Þessi í jakkafötunum —
þekkið þér hann?
— Nci, sagði Morrow eftir
stundarkorn, þegar hann varbú-
inn að hugsa sig um.
— Þér komið honum alls ekki
fyrir yður? hélt Slade ófram.
— Nei. Ég vil ekki segja, að/
ég hafi ekki séð hann áður. En
það eru fjögur ár síðan og
kannski hef ég ekki séð hann
nema einu sinni — þér vitið
hvernig það er.
Slade kinkaði kolli. — Ég
veit hvernig það er, endurtók
hann og raddblær hans varð til
þess að knattspymuleikarinn
roðnaði lítið eitt.
— Hvaða þýðingu hefur þessi
mynd? spurði stúlkan, staðráð-
in í að fylgjast með öllu sem
kom Morrow við í augum lög-
reglunnar.
— Ég veit það ekki, Jill.
— Ég skal segja yður það,
ungfrú Howard, sagði Slade og
sneri sér að henni. — Fyrir
fjórum árum fannst Mary
Kindilett drukknuð. Hún hafði
verið trúlofuð og leit allt í einu
trúlofuninni án nokkurra skýr-
inga. Kvöldið áður en líkið af
henni fannst fór hún á dansleik'
með John Doyce.
Meðsm hann var að tala gaf
hann andliti Morrows gætur.
Knattspymuleikarinn sat með
hnyklaðar brúnir, en hann sýndi
þó engin merki cjjúprar geðs-
hræringar, sem SlaÖe hafði hálft
í hvoru gert sér vonir um.
— Þetta er hræðilegt! hróp-
aði stúlkan. — Þér haldið þá að
unnusti Mary Kindiletts — hver
svo sem hann hefur verið —
— Hann hefur kannski verið
dáinn árum saman, sagði Morr-
ow þurrlega.
— Það held ég varla, sagði
Slade.
Þannig lauk samtalinu. Hann
hafði ekki meira uppúr þcim og
þau fundu að hann hafði engan
áhuga að tala við þau um rétt-
arrannsóknina daginn eftir.
Slade ílýtti sér heim og stakk
sér beint í hlýtt rúmið. Hann
svaf ekki sériega vel.
*
13
Réttarsalurinn var troðfullur,
þegar líkskoðunaryfirheyrslurn-
ar hófust. Blöðin höfðu ekki
svikizt um að senda fulltrúa og
þegar Slade leit yfir mannhaf-
ið, kom hann auga á alla leik-
mennina úr Arsenal og Tróju,
Patriciu Laruce og lengra burtu
Jill Howard og alveg úti í
horni sat ritstjóri Ryechester
Cronicle- Bill Milne og Ruille
sátu þarna og ræddust við í
lágum hljóðum. Meðal áheyr-
enda var talsvert af kvenfólki.
Hann beindi athygli sinni að
kviðdómendum. Þeir sýndust
allir býsna sjálfumglaðir. For-
maðurinn sat allan tímann og
gaut augunum til Toms Whitt-
ager, sem sat hjá Francis Kindi-
lett. Slade skildi vel hvað hon-
um bjó í brjósti: hér gafst til-
valið tækifæri til að snuðra dá-
lítið í málin hjá Arsenal undir
því yfirskini, að spumingamar
væru nauðsynlegar málsins
vegna.
Slade hafði hugboð um að
býsna rríargir viðstaddir yrðu
fyrir yoVibrigðum og meðal
þeirra formaður kviðdómsins.
Líkskoðunardómarinn, sköllóttur
fyrrvcrandi herlæknir, sem
kunni tökin á þrjózkum kvið-
dómcndum, kom inn og tók sér
sæti og síðan hófst rannsóknin.
Formsatriðin voru fljótlega af-
greidd. Kviðdómendur gengu út
og litu á líkið. Francis Kindi-
lett gaf yfirlýsingu um að líkið
væri af Doyce og Meadows
læknir fór upp í vitnastúkuna
og gaf skýrslu sína.
Morrow var kallaður fyrir og
gaf stuttar skýringar. Formaður
kviðdómsins hafði allan hug á
því að tefja Morrow dálítið, en
dómarinn tók af skarið og Morr-
ow íékk aftur að setjast.
Um leið tók Clinton til starfa,
nákvæmur eips og sigurverk —
Jólasaga barnanna Eftir Walt Disney
1. Mjallhvít og dvergarnir sjö keppast 2. — Haldið' þið áfram að vinna — og 3. Á meðan vinnur galdranornin f
við aið ná í steinana. flautaj leynihcrbergi sínu- Ég ætla að
’olanda eiturdrykk handa dvergun-
um!
Frá Raznoexport, U.S.S.R.
a"3" r"5 °A9 ff m!11' MarsTr ading Company hf
AOgBgæðaflOkkar Laugaveg 103 3 sími 1 73 73
Munið Jólamarkaðinn
í BÍómaskálanum við Nýbýlaveg og
Blómabúðinni, Laugavegi 63.
MIKIÐ ÚRVAL.
Blómaskálinn.
TRYGGINGAFELAGIÐ HEIMIRr
LINDARGAT A 9 REYKJAVlK SlMI 21260 SlMNEFNI . ttJRETY
Kuldajakkar og úlpur
í öllum stærðum. Góðar Vörur — Gott verð.
Verzlunin Ó. L.
Traðarkotssundi 3 (móti Þjóðleikhúsinu).