Þjóðviljinn - 25.02.1968, Blaðsíða 10

10 StoA ~ ÞJÖÐVELJXMN — Sunnudagur 25. fdbrúar rasa.
SAKAMÁLASAGA
Eftir
J. B. PRIESTLEY
19
— Þú heyrðir hvað ég sagði
um þær áðan. Ég segi það enn.
Hún spratt á faetur, rjóð og reið.
— Ég fékk nóg af ákúrunum
hjá Salt lækni og systur þinni.
Ef þú ætlar að byrja líkai,' þá
6kaltu hugsa þig um tvisvar. Þá
verð ég að biðja þig að fara.
Hann var lfka staðinn upp og
nú gekk hann nær henni.
— Nei, það gengur ekki, sagði
hún aðvarandi.
— Hvað gengur ekki?
— Ekkert flangs. Ég er ekki
f skapi til þess. Þetta lítur
kannski ekki út eins og hnefa-
leikahringjr, en oft hefur það
minnt á boxkeppni. Annað hvort
setjumst við aftur og tölum sam-
an — t>g þá kæri ég mig hvorki
um óþægilegar spumingar né
heilræði — eða þá að þú ferð.
Hann rétti út langa armlegg-
ina og greip um upphandleggi
hennar, svo fást áð hún reyndi
ekfci einu sinnj að losa sig. —
Þetta verður hvorki glíma né
flangs, Jill. Ég ska>l ekki snerta
þig aftur — hvorki í kvöld né
nokkurt annað kvöld — fvrr en
þú biður mig um bað. É<? tek
hlutina alvarlega. Hann sleppti
henni og steig til baka. — Ég
kom ekki hingað til ‘að sleppa
fram ’af mér beizlinu.
J
— Og þú komst ekki heldur
til a<ð hitta mig — Æ — fjand-
inn sjálfur! Dyrabjallan hringdi.
Hún fór til dyra.
Alan heyrði stúlkurödd: —
Elskan, það er bara ég.
Jill svaraði: — Hamingjan
góða, — það hlaut svo sem að
vera þú.
— Einhver hjá bér? Éa er af-
brýðisöm. Hleyptu mér inn,
hleyptu mér inn.
Stúlkan sem kom askvaðandi
inn á undan Jill var liðlega tví-
tug með lanst, mjóleitt andlit,
6em virtist einhvem veginn los-
aralegt. Hún var í dýrri ioð-
kápu yfir svartri peysu pg upp-
lituðum gallabuxum. Hún starði
á Alan opnum munni. — Ó —
karlmaður. Jæja, elskan, það er
allt í lagi — ef þú mátt til —
— Alan Culworth — Erica
Donnington. Jill var stutt í
EFNI
SMÁVÖRUR
VI TÍZKUHNAPPAR
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav 18, III. hæð (lyfta)
Símj 24-6-16.
PERMA
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968
spuna ©g kuldaleg.
— Þungbúinn og alvarlegur,
en ekki ólögulegur, sagði Erica.
— En elskan, þú þekkir mig —
ég hef ekki áhuga. Hún virtist
vera örlynd og taugaóstyrk og
leit út fyrir að vera undir áhrif-
um áfengis. — Elskan, má ég
ekki fá mér einn vænan gin og
tonic?
— Ef þú ert ekki búin að fá
of mikið nú þegar —
— Jill, elskan, þeir voru svt>
óhrjálegir- Ég elti stelpu inn í
þennan hrpðalega Buzzy klúbb
— þú veizt — þennan sem feiti
buzz-maðurinn rekur. Þeir mega
ekki framreiða alvöru drykki
þar — bara gos og svoleiðis sull
— en ef þeir þekkja mann, þá
lauma þeir að manni glundri í
flösku. Og ginið þar er alveg
furðulegt. Ég held að gamli
buzz-buzz búi það til sjálfur.
Hún var búin að blanda sér
drykk sem var að meirihluta
gin. Hún saup vænan ‘ teyg. —
Þetta er eitthvað annað.
— Það er heimskúlegt af þér
að fa<ra inn á slíka staði.
— Ég sagði þér af hverju ég
fór — en hún var hræðileg eft-
ir allt saman — ekki hægt að
koma nálægt henni. Hún gekk
rtær Alan, sem var setztur aft-
ur. — Nú skal ég segja yður dá-
lítið.
— Gerið svo vel, ungfrú Donn-
ington.
— Ekki þennan hátíðleika,
Kallaðu mig Ericu — allur bær-
inn gerir það. Og fleiri bæir
reyndar líka- Þú hlýtur að vera
steinhissa á því hvað Jill er'
kuldaleg við mig. Hefurðu ekki
tekið eftir því? Þú hlýtur að
hafa gert það. Sannleikur;nn er
sá — að ég er ástfangin af henni,
en hún ekki a<f mér.
— Setztu niður og þegiðu, Er-
ica. Jill vaÝ’ alvarleg en ekki
illgjöm.
— Hvað he’tirðu? Alan? Jæja,
Alan, hefur þetta nokkurn tíma
komið yfir þig? M elskar ein-
hverja — hún elskar þig ekki?
— ‘ Ekki hingað til, sagði Al-
an. — Ég .hef sennilega fundið
of mikið til mín. En ég skil nú
að það gæti hæglega komið fyr-
ir. Hann leit á Jill sem yggldi
sig og hristi höfuðið. Honum
fannst hún vera að vara hann
við að segja neitt af viti í ná-
vist Ericu, sem hafði látið fall-
ast niður í stól. Jill horfði á
hana með ógeð í svipnum.
Jæja, einhver varð að segja
eitthvað. — Erica, er Sir Amold
Donnington faðdr þinn?
— Ja — og er það ekki fynd-
ið?
— Er -það?
— Þekkirðu hann ekki?
— Nei, reyndár ekki.
— Þekkirðu engan?
— Kannski svona fimm eða
sex hundruð manns —
— Hvar — í hamingju bæn-
um?
— Aðallega í háskólanum. Ég
er lektor þar.
— Það lá að. Ég fór þangað
næstum því — til að gleðja
pabba — en svo hugsaði ég með
mér: hví skyldi ég gera það —
aldrei reynir hann að gleðja mig.
Erica dró hárlokk niður eftir
nefinu og blés síðan á hann. —*
Hvað ertu að gera hér? Reyna
að fcomast yfrr JfH meðan
Tommi Linsdale er í útlöndum?
— Nei, ails ekki, sagði Jill
hvössum rómi.
Erica veifaði hendinni sem
hélt á drykkjarblöndunni og
sullaði dálitlu niður. — Ekki
grípa fram í, elskán. Hefurðu
ekki áhuga á Jill? Flestir karl-
menn virðast hafa það. Hvað er
athugavert við þig?
— Ekkert, vona ég. En í því
hringdi síminn.
— Já, það er elsku Jill, elsku
Donald, svaraði hún með upp-
gerðar ástúð. — Nei, aulinn hann
Salt læknir er ekki hér. Aulinn
hann Salt læknir leit sem
snöggvast á okkur öll og las
okkur niður í kjölinn .... Nei,
ég held nú síður- Það var ekki
ég ein. Hann lýsti ’því nákvæm-
lega fyrir mér hvað þú og Ge-
orge hefðuð þótzt vera að gera —
en ekki tekizt, ef þú skilur mig.
Og eitt enn. Ef þú ert að hyggja
á fr.ekari leikbrögð, þá slepptu
mér .... Það er laukrétt hjá
þér ég er hrædd- Ég er komin
út á dýpi og vatnið er kalt. Ég
kann ekki tökin á karlmanni
eins og Salt lækni .... Aricson?
Trúi því ekki. Salt læknir er í
heimsókn hjá honum núna. Það
bezta sem við gætum gert, Don-
ald minn, er að hafa hægt um
okkur. Bless, elskan.
— Hvað er eigmlega á seyði?
spurði Erica.
— Það er í sambandi við
klúbbinn. Ekkert sem þú hefur
áhuga á.
— Hvaða Salt læknir er betta
sem allir eru að tala um?
— Hvaða allir?
— Nú, til að mynda bú, elsk-
an, og svo hann pabbú Ég heyrði
til hans í símann áður en ég
fór út í gærkvöld, og hann var
að Salta eins og brjálaður mað-
ur. Hver er Salt? Hvar er Salt?
Ég þyrfti að fá mér nýjan
lækni. Ég er orðin leið á hon-
um Bemett gsmia. Af hverju
sendi ég ekki eftir Salt lækni?
Jill fór að hlæja, en stillti
sig strax.
— Er það ekki fyndið — eða
hvað? Erica sneri sér að Alan.
— Þekkir þú hann?
— Við höfum hitzt. Og ég
myndi ekki reyna að senda eft’r
honum. Enda er hann að hætta
störfum héma.
— Nú. af hverju er allt þetta
umtal <um hann allt i einu?
Hvað var Jill að segja við Don-
ald Dews? Af hverju er pabbi
sð skipta sér af honum? En ver-
ið ekki að segja mér það núna
— ég þarf að fara á klóið.
Þegar Erica var farin fram
fyrir, gekk Jill yfir til Alans,
bar höndina sð vanga hans og
hvíslaði: — Ef þú lætur líta út
sem þú ætlir að ílendast hér, þá
fer hún fiiótlega. En ef þú ferð.
þá má guð vita hvenær ég losna
við hana. Vertu kyrr.
— Þakka gulihamrana.. En
hann tók um hönd hennar.
— Ég veit- Hén er ekki ann-
að en plága. En — gleymdu því
ekki — ég er búin að snerta þig
— það er okkar bónarvegur —
svo að þú getur gleymt hinni há-
tíðlegu heitstrengingu —
Og Alan varð kyrr.
SJÖTTI KAFLI
I
Aricsön átti heima í einu af
húsunum sem þau höfðu farið
framhjá á leiðinni í klúbbinn.
Hávaxin, ljóshærð stúlka með
innantómt bras — bersýnilega
frá einhverju Norðurlandaona
— opnaði fyrir þe;m og vísaði
þeim yfir anddyrið og inn í
setustofu. Maggie fannst hún
vera að ganga inn í auglýsingu.
Stofan var einmitt þannig, búin
réttum og viðeigandi húsgögn-
um, mátulegt af öllu, og ein-
hvem veginn var eins og hún
biði eftir ljósmyndsra; sama
máli gegndi um Aricsonfjöl-
skylduna, sem hefðd getað ver-
ið samsafn af módelum, upp-
dubbuð og sett í stellingar. Frú
Aricson var dökkhærð og dá-
lítið tekin, klædd bláum flau-
elsbuxum og heimajakka og sat
með handavinnu. Aricson var
kominn í þæg'legan heimabún-
ing fyrir kvöldið og las í mynd-
skreyttu tímariti gegnum spanga-
laus gleraugu. Hann var einn
af þessum ljóshærðu, myndar-
legu mönnum, sambland af
Bandaríkjamanni og Sksmdinava,
sem Maggie hafði oft séð í Lon-
don, utan skrifstofu og innan —
þeir vom lögulegir ásýndum,
stundum dálítið^ógnandi, en eitt-
hvað óraunverulegt i fari þe;rra.
Hún sá strax, að Sa<lt læknir
var sftur kominn í hlytverk
hins auðmjúka og afsætandi
mann.s. Hann baðst ^fsökunar á
því að koma svona seint, baðst
afsökunar á því að hún skyldi
vera með honum og virtist næst-
um reiðubúinn að biðjast afsök-
unar ^ sinni eigin tilveru. Frú
Aricson var mjög alúðleg, en til-
kynnti næstum samstundis að
hún þyrfti • að tala við Elsu, sem
væri nýkomin og ætti margt ó-
lært. Herra Aricson var slvar-
legur og kurteis með glettni í
augum og leiddi þau til sætis
með nákvæmni, rétt eins og
þau ættu líka von á ljósmynd-
ara. Engar ráðagerðir voru boðn-
ar- Maggie gat ekki ímyndað sér
neitt slíkt í þessari stofu; þetta
var húsgagnaauglýsing ekki
whiskýauglýsing.
— Jæja, Salt læknir — hvað
h'ggur yður á hjarta? Næstum
eins og hann væri læknir og
gestur hans sjúklingar. Og þrátt
fyrir nafnið og umhverfið, var
enginn vottur af framandi mál-
hreim l rödd hans, og hsrnn
hlaut að vera borinn og barn-
fæddur í Englandi.
Salt læknir horfði fast á hann.
SKOTTA
Cabinet
ÚTSALA - ÚTSALA
Stórfelld verðlækkun á öllum vörum verzlunar-
ipnar. — Notið þetta einstaka tækifaeri og gerið
fóð kaup.
AÐ SELJAST!
/
VERZLUN GUÐNÝJAR
Grettisgötu 45.
Leikféiagshátiðin
7 Kópavogi 1968
ÁRSHÁTÍÐ Leikfélags Kópavogs verður haldin í
Félagsheimili Kópavogs laugardaginn 2. marz kl.
19. — Félagar fjölmennið og takið með ykkur
gesti. Styrktarfélagar velkomnjr meðan húsrúm
leyfir.
Upplýsingar í símum 40506 — 41934 — 40475.
BÍLLINN
Gerið við bíla ykkar sjálf
Við sköpum aðstöðuna. — Bílaleiga.
BÍLAÞJÓNDSTAN
Auðbrekku 53. Kópavogi — Sími 40145.
V
Látið stilla bílinn
%
Onnumst hjóla- ljósa- og mótorstillingu
Skiptum um kerti, platínur, ljósasamlokur.
— Örugg þjónusta.
BÍLASKQÐUN OG STILLING
Skúlagötu 32. simi 13100.
Hemlaviðgerðir
• Rennum bremsuskálar.
• Slípum bremsudælur.
• Límum á bremsuborða.
Hemlastiiiing hf.
Súðarvogi 14 — Sími 30135.
/