Þjóðviljinn - 15.10.1968, Blaðsíða 10

I
10 SÍÐft — E\IÖÐWUINN — Þriðljiudflgiur 1S. oUotðher 1068.
MICHAEL HALLIDAY:
ÚR
SKUGGUNUM
38
Peter; enginn hafðí verið sak-
aður um það. Merrydew hafði
saigt að Banfield væri öruggari
uim sakfellingu fyrir hdna ákaer-
una og létá fyrra moirðdð bíða.
Enginn sem blöðin las hefðl get-
að efazt um að Bob hefðd myrt
Peter Dale.
Nú var ekki annaö að gera en
biða.
Canning hafði ekki séð BeJlu,
þtóft Merrydew hefðí fuMivissað
hann um að það yrðd engum erf-
iðtteikum bundið, strax og- hann
treysti sér til þess. Engum erfið-
leikum bundið frá lagalegu sjón-
anmáði að segja; annað mál var
það hvort Bella vildi taka á móti
honum. Hún hafði neitað að
hitta nokkum annan — Celia
hafði ekki fenigdð að sjá hana,
þótt hún hefði margsinnis reynt
það.
— Hvemiig líður henni? hafðd
Canning spurt Merrydew og hann
vair naestum örvilnaður.
.— Ég held hún sé líkamlega
hress, Geong. Hún er mjög róleg.
Hún vdldi ekki tala, viU ekki
gena neitt til að baeta fyrir sjáTifri
sér. Hún vill ekki einu sinni
tala við mig. Og síðan hafði hann
baetst dálitlu við, sem hann iðrað^
ist trúlega elftir á, þótt Canning
væri féginn að hann skyldi segja
það: — Það er næstum eins og
hún vdldi deyja. Ef hún heldur
þessu til streitu, verður það
sjálfsagt túlkað sem eins konar
sektanviðurkenndng.
Jafnvel á sjúkrahúsinu innan-
um hjúkrunarkonur og undir
ströngu eftirliti, var furðulegt
hvp fregnir um mangt höfðu
náðst til Canning. Reynt hafði
verið að koma í veg fyrir að hann
fengi dagblöð, en hinir sjúkling-
amir höfðu ekki tekið bað svo
hátiðlega. Sjúklingamir höfðu
talað, jafnvel sumar hjúkr-
unarkonumar. Lögreglan hafða
komið i nokkrar heimsóknir;
Banfield hafði orðið æ vandræða-
legri, en þrjózkaðist þó enn við;
Canning hal&i ekki látið meira
uppi en hann gerði i fyrsta við-
talinu. Hann vissi að Celia hafði
veirið yfirheyrð, og hún hatfði
sagt Oanning hvað hún hafðd
sagt um lýsingu hans á munka-
hettunni og hversvegna.
— Auðvitað var rétt af þér að
Hárgreiðslan
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 18, III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16./
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðsenda 21. SÍMI 33-968.
' gera það; halfðu ekki áJhyggjur af
því, hafði hann sagt. Samt hafði
j hann tekið það næiri sér, því að
hún hafði efllaust létdð stjómast
að nokkru af beiskju sinni í garð
móður sinnar. Hún gat ekfki einu
sinni gert sér upp sorg vegna
Bellu, bótt hún hefðd svo sannar-
legt reynt það efltir fynsta áfallið.
Hún kallaði neðan úr stiganum.
— Ætlarðu að koma niður eða
á ég að færa þér kaffið upp?
— Viltu köma með það, vina
mín?
— Ég kem.
Hún kom með Matthew og hélt
é þrem bollum alf rjómalkaffi.
Stólamir voru aðeins tveir; Matt-
hew sat á borðshominu. öll vom
þau auðvitað að hugsa . um hið
sairna; bráðlega yrðu það að tala
um „það“ aftur; það var ekki
hægt til lengdar að láta sem allt
væri með eðdilegum hætti.
— Hvað hefur komið fyrir
þennan blaðamann, hann West-
on? spurði Canning. — Ég hef
ekkert heyrt á hanin minnzt í
viku eða lemgur.
— Hann var kallaður aftur til
London, sagðí Matthew. — Hann
hringir til mín öðru hverju, hanin
héfuir enn áhuga á málinu. Matt-
hew hafði ekki orð á því, en
vinsamíegustu skrifin um lík-
skoðunarréttarhöldin hafðd West-
on ritað í CJarfon, — Hann efaðist
alltaf um að Waclow væri sek-
ur. Satt að segja veit ég ekki
hvort Bamfield héfði nokkum
tíma komizt á slóð Bobs í sam-
bandi við morðið á Peter, ef
Weston hefði ekki komið til
skjalanna. Ég veit það þó ekki
með vissu, því að auðvitað flundu
þeir hjólið.
— Og fimgraför Bobs voru auð-
vitað á því, sagði Cannimg. —
Jæja, við verðum víst aö þraufca
dálítiö enn. • Ég vildi óska að
mamma þín vildi segja eittfhvað.
Mér líður .betur ef ég héldi að
hún — hann þagnaði.
CeJia sagðd hljóðlega: — Þú
elskar hana enmiþá, er það ékki?
Hún talaði lágt og það var eins
og hún gæti með engu móti skil-
ið þetta.
— Já, sagði Canning meö haagð.
— Já. Ég býst við því.
Það var ekki alveg svo ednfalt.
Hann hafði elskað hana og hamn
hafði fundið tál vonar, örvandi,
dásamlegrar vonar um að hún
myndi koma til hans aftur eins
og hún hafði áður verið. Vonim
brást ililesa.
' — Ég verð að hitta hana, með
einhverjum ráðum. Mér finnst
einhvem veginn að hún myndi
tala við mdg, ef ég gerði bað.
Merrydew kemur hingað í kvöld
og þá getum við rætt um það.
Og þé getið þið tvö fengið frí-
kvöld ef þdð eruð í skapi til
þess.
— Við erum ekki í skaipi til
þess,< sagði Mattihew og brosti
hægiætislega. Þú hrisitir okikur
ekfci svo auðveldlega aff þér.
Canning gerðd sér upp bros.
Síðam var dyratojölunni hríngt,
ákaft og skerandi. Það minmtd
Canning á óttanm sem fylgdi því
áður að bjölunni var hrimgt.
Hann hrökk ofsalega við. Matt-
hew reds á fætur og sagði: — Ég
skal fara. Canning htnrlfði á haran
ganga fram fyrir og hlustaði á
fótatak hans í stiganum; lagði
við hlustir til að heyra orðaskil
eftir að hann haffði opnað dym-
ar. Hann þurflti ekki mdkáö að
hafa fyrir því, vegna þess að
Maitthew hrópaði:
— Haimingjan góða, ertu kom-
inn aftur? Hann kallaðd upp á
loftið: — Það er herra Randail.
— Jim? Canming færöi sig til.
— Hann héflur varla getað kom-
izt til Mincihester og til baka.
Komdu upp, Jim. Geburðu fundið
til enn einn kaffibolla, Celia?
— Já, auðvitað. Hún spratt á
fætur.
RandaU og Matthew komu inn.
Celia fór reymdar ekki, því að
svipurimn á Randall kom í veg
fyrir það. Hann sýndist rimglað-
ur, hafðd bersýnilega merkilegár
fréttir að færa bg varð jafnber-
sýnilega í vamdræðum með hvað
hann átti að segja.
— Hvað kemur til, Jim?
— Ég varð bókstaflega að koma
og tala við þdig, sagðd Randal og
kyngdi munnvatni. — Vildi ekki
hringja eða láta einhvem annan
verða fyrri til.
Hann hikaði og Canning hugs-
aði:
— Það héflur eitthvað komið
fyrir Bellu. Honum flaug sjálfs-
morð í toug.
— Hvað —
— Jerry Dale hefur verið á-
kærður fyrir morðið á bróður
sínum, sagðd Randal.
22
Inni varð dauð'alþögn.
ÖI þrjú horfðu þau á Cann-
ing, Celia hélt niðri í sér andan-
um eins og hún vaeri dauðskelk-
uð við afleiðingar þessa. Randell
virtist alltof heitt í tvídfötunum
sínum og hann þurrkuðii sér um
háTsinn og síðan ennið. Matthew
stóð graflkyrr við opnar dymar.
Canminig sneri sér hægt frá Ran-
dall og' leit á Celiu. Vissi hún
hvað þetta táknaöl?
Gat jafnvel hann gert sér það
ljóst?
Stundiarkom gat hann ekki
hugsað skýrt; mikilvægið hafði
birzt honum eins og í opinberun
og sdðan var eins og hiugur hans
hætti að starfa. Smám saman
kom-st þó h-reyfing á bugsanir
hans og geðsihræring tók við.
Jerry Dale hafði verið ákærður
fyrir morð á bróðu-r sínum. Ban-
field rnyndi ekki, eiga nein mis-
tök á hættu í sambandi við bað,
— mistök voru óhugsamdi — Og
Jemry Dale bafðd þá myrt bróður
sinm. Bob hafði ekki gert það.
Ekkert af þessu hafði verið nauð-
synilegt, því að pilturinn hafði
ekki verið í raiumverulegri hættu.
Hugsaðu.
Soniur hans var ekkd morðinigL
Það haffðd efcki verið neim þörtf
á þvi að eitna fyrir hann og
Celiu, engin þörf á þvi að reyna
aö tryggja þaigmœlslcu þeirra.
Honum fór að sámd, hægt í
fyrstu og síðan varð þetta eins og
verkur sem nísti tauigar og vöðva
Cannings, svo að hann reis varfa
undir því. Þessi skelfilega kald-
hæðni, þessi ömurlegi, grátbros-
legi bryllingur.
Randail rauf þögnina vand-
ræðaleiga.
— Jerry er búinn að játa.
Enginn annar sagði meift. Rjótt
og krinigluieitt andlitið á Ramdail
var ekki lengur hressiiegt, hamn
sýndist næstum eins sleginn og
Canning. Cela færði sdg til Matt-
hew og greip um hönd hams.
Randall hélt áfram: — Ég fór'
ekki aila leið inn í bæ. Þurfti að
hringja á skrifstolfUma og þeir
sögðu mér "það. Jeriy var hand-
tekinn snemma í morgum. Ran-
dall hefur sent tilkynmin'gu fil
blaðanna, en hann sagðd Merry-
dew meira og Merrydew var
staddur á skrifstofu mdnni. Ég
veit ekki allt um þetta, en svo
virðist sem Jerry haffi sódundað
peningum hljómsveitarinnar og
verið orðinn stóirskuldugur. Ran-
dall þagnaðá og Canning hugsaði,
ef hægt var að tala um hugsun í
því sambandi: — Aranar sonur.
Hann sá varla Randall eða þau
hin, aðeins gráfölt andlitið á
hljómsveitarstjóranum, bunnar
varimar og ■ aftU'rfcemibt bárið. —
Einhvem tíma áður h-atfðd hann
verið búinn að stela skartgripum
móður sinnar, veðsetja bá í
þeirri von að hamn gasti leyst þá
út aftur. Það kemur auðvitaö
fleira til, en þetta em aðaiatrið-
in. Peter fékk malaríukast qfo
Jeriry sendi haran heim. Aður en
það gerðist var Jerry búinn að
setja peninga í fierðatösku Wacl-
ows — við vitum allt um þaö
núna. Hann ætlaði að setja á svið
innbrot og láta sökina falia á
Waclow — daginn fyrir sfcart-
nripáþjófniaðinn.
— Hann kom heim í húsið efft-
ir damsleikinn þetta kvöld og
fann Peter meðyibundarlausam á
gólf imu og pemingarnir allt í
krimgum hanm. Peter raknaði úr
rotinu. Einhvem veginn hafði
hann komizt að því hvað Jerry
hafði gert við skaittgripina og á-
safcaði hann fyrir að setja á svið
innbrotið til að fela hina glæpina.
SKOTTA
Nýkomið / úrvafí
Vinnubuxur. — Vinnuskyrtur. -
Regnföt. — Sokkar. — Peysur.
ALLT Á LÁGA VERÐINU.
Ó.L. Laugavegi 71
Sími 20141.
Úlpur —
- Húfur.
VQKQHPmn
IQERKIÐ RÐ BRKI GfEÐRnnn
UIVIBaÐSIVIENN
ATHUGIÐ !
afgreidum hjólbarda
beint úr tolfvarugeymslu
VÉLHDEILD SÍS RRD1ÚLD 3 SÍR1I 38900
GQLDILOCKS pan-eleaner
pottasvampnr sem getur ekkl ryðgað
— Hvilíkur daigur! Ég hief ekki gert ammað en að læra sáðam kl. 8
í morgun!
HAGSYN
HÚSMÓÐIR
NOTAR
Ódýrast i F/FU
Úlpur — Peysur — Terylenebuxur — Molskinns-
buxur — Stretchbuxur.
Regnkápur og regngallar.
Póstsendum hvert á land sem( er.
Verzlunin FÍFA
Laugavegi 99 (iimgangur frá Snorrabraut)
Terylenebuxur
á drengi frá kr. 480.
Terylene-flauelsbuxur drengja
Gallabuxur - Peysur.
Siggabúð
Skólavörðustíg 20.
Telpnaúlpur
VÉLALEIGA
Símonar Símonarsonar. Sími 33544.
önnumst múrbrot og flesta loftpressuvinnu. —
Einnig skurðgröft
Athugið
Geri gamlai' hurðir sem nýjar Kem á staðinn og
gef upp kostnaðaráætlun án endurgjalds.
Ber einnig á nýjar hurðir og nýlegar
Sími 3-68-57
4