Þjóðviljinn - 01.09.1970, Blaðsíða 10

0
10 SÍDA — ÞJÖÐVILJINTí — Þriðjudagiur 1. septemlbier 1970.
NICHOLAS BLAKE:
DÝPSTA
UNDIN
4
ig fyrir að ’þeir hagnist á þeim
sjálfir — svo sannarlega út-
smognir.
— Við verðurn að skála fyrir
þessu, sagði Flurry, rétt eins og
þegar væri búið að undirrita
leigusamninginn. Hann safnaði
saman glösunum með einu hand-
taki og gek'k yfir að bamum.
Ég uppgötvaði að Harry var
að horfa á mig hugsi á svip.
Hún tók af sér þessa bjálfalegu
derhúfu og sléttaði óstýrilátt
hárið. En hve skýrt ég man
eftir þessu andartaki — ilmin-
um frá viðareldinum, ósmekkleg-
um „nýtízku" salnum, kliðnum
frá háværum eða lágróma rödd-
um og þeirri óvæntu tilfinningu
að við tvö værum einu lifandi
verurnar þar inni. Hún kinkaði
kolli ems og hún væri að segja
mér án orða, að sér væri svip-
að innanbrjósts. En hún fór að
tala um allt annað.
— SitjiC þér hest?
HÁRGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laugav. 188 III. hæð (lyfta)
Sími 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68.
— Af hverju eruð þér kaillaðar
„Harry‘‘?
— Flurry hefur alltaÆ kallað
mig það, svaraði hún aðeins.
— Það er í rauninni alveg
fráleitt að kalla yður svo karl-
mannlegu nafni.
Hún virtist ekki hafa mikinn
áhuga á gullhömrum mínum. —
„Harriet" er svo knúsað og fom-
legt. Hvað heitið þér?
— Dominic.
— Hamiingjan hjálpi mér. Það
er enn verra. Það minnir mig á
attttof þægan, lítinn skóHapilt.
Þetta var kvenmaður sem
virtist segija það sem henni bjó
í brjósti.
— Ég flór stundum á hestbak
þegar ég var strákuir.
— En nú eruð þér frægur rit-
höfundur og hátt yfir slíkt haf-
inn?
—* Síður en svo. Ég gat ekki
leynt því að mér gramdist
stríðni hennar. — Og ég er alls
ekki frægur rithöfundur.
Hún brosti dálítið út í ann-
að m/unnviikið eins og hún væri
ofuránægð með sjáifa ság. Ég var
of ungur þá til að vita, að marg-
ar konur reyna vísvitandi að fá
kanlmenn titt að redðast til að
kornast að raun um, hvort þær
hafa vattd yfir þeim, og þær gera
iþað ékiki nema þær hafi dá-
látinn áhuga sjálfar.
— Farið nú og sækið þessa
drykki, Skáttdd. Flurry er búinn
að gleýiriá að við séum til.
— Bkíki «t þér kallið mig
þessu nafni.
— Eruð þér, dálítið hörundsár,
eða hvað? Jæja, þá segjum við
Dominie.
Við barinn var Flurry kom-
inn í hörkusamræður við rauð-
hærðan náunga. Ég borgaði sjáif-
ur fyrir drykkinn, sem hann
ætlaði að gefa okkur og fór með
g'ösin aftur að borðinu.
— Skál, sagði hún. — Við
hvern er FLurry að taia? Nú,
það er Seamus.
— Hver er Seamus?
— Tja, hann er svona blanda
af hreppstjóra og stefnuvotti.
Seamus O’Donovan. Ég veit ekki
BIFREIÐASTJORAR
Við kaupum slitna sólningarhæfa NYLONHIÓLBARÐA,
a veroi, sem her segir:
BARÐINN H.F.
Ármúla 7, Reykjavik, :
Fólksbíladekk:
flestar stærðir kr. 200,00
Jeppadekk:
600—650 — 250,00
700—750 — 300,00
Vörubiladekk:
825X20 — 800,00
900X20 — 1000,00
1000X20 — 1200,00
1100X20 1400,00
30501
hvemig Flurry kæmist af án
hans.
— Hann er viðkunnanleguir að
sjá.
— Það fer eftir því hvemig á
það er litið. Mér leiðist hann.
Hann er alltaf að fræða okkur
á því að við séum á hausnum,
að við verðum að seilja land-
skika eða setja nýtt þak á fjós-
ið.
— Er þetta ekki eánmitt í
vetrkaihring hreppstjórans?
Hún brosti og teygði úr sér,
svo að ég sá bæði failllegu tenn-
uirnar og faflttega fonmaðan lílk-
amann undir grænu peysunni.
— Fjandinn sjáílfur, nú er ég
orðin sígarettulaus. Flurry, hróp-
eði hún. — Útvegaðu reykelsi.
Ég gaf henni ságarettu. Hún
keðjureykti.
Maðurinn hennar kom til baka
mieð sagarettuipaklka. — Ég sendi
Seamius til að segja Kevin að
koma úteftir til okkar síðdeigis
á morgun. Þá getið þér hitt
hann, herra Eyre, og kippt þessu
í lag með húsið. Ég hringi í yður
í fyrramáiið.
— Hann heitir Dominic.
— Hver heitir Dominic? Nú,
hann þarna? Hún eyðir ekki tím-
a,num til ónýtis, hai? Dominic?
Varið yður á henni, annars tek-
ur hún yður í bóndabeygju.
Komdu nú, Harry, ég þarf að fá
eitthvað að borða. Fflurry var dá-
lítið reikull á fótunum og varð
að styðja sig við borðið með
annarri hendi. — Af hverju kom-
ið þér ekki heim með okkur og
borðið með okkur?
Ég tautaði einhver afsökunar-
orð.
— Dkkert að afsaka. Þér m.iss-
ið ékki af neinu. Harry býr til
versta matinn í allri sýslunni.
— Haltu kjafti, gamlli apa-
köttur.
Han-n tosaði konu sinni upp
úr stólnum og sneri sér að mér.
— Sofið vel. Við sjöumst á
morgun. Eruð þér viss um að
þér villjið ekki koma heim með
okkur?
— Já, þökk fyrir, sama og
þegið.
— Jæja þá, góða nótt.
— Góða nótt, Skáldi, sagði
Hairry.
Skömtmu seinna íiéýði ég eins
konar sprenginigu fyrir , utan.
Gegnum gluggann sá ég Fiurry
'þjóta af stað á vélihjóli með
eiginkonuna á balkstætinu.
— Þetta apparat drepur ein-
hvern áður en lýkur, saigði einn
af bargestunum.
— Það væri þá ekki í fyrsta
skipti, sagði annar.
— Nei, satt er það.
2 KAFLI
Flurry Leeson hringdi í mdg
næsta morgun. Ég átti að kotna
í síðdegiste í „Lissawn House“.
— Þér getið hæglega fundið
það. Akið í suður framihjá hótel-
inu. Svo beygið þér eftir fyrstu
götu tdl hægri. Síðan beint af
augum í svo sem kílómetra þang-
að ti‘1 þér sjóið kjarrgróður. Hlið-
ið okkar er hinum megin við
það. til hægri. Munið að loka
hliðinu á etfir yður, svo að
skepnurnar stingi ekki af, sagði
hann og hóstaði otEsailega,
— Finnst yður gaimian að veiða?
— Aa —
— Ég get lánað yður stöng.
Flurry lagði á, áður en ég var
búinn að segja honum, að ég
hefði ekki vedtt á stöng síðan
ég var stráttour.
Sean hafði staðfest að hann
væri fyrsita flokks bifvélavirki
þegar ég leit inn á verkstæðið
til hans um hádegisleytið. Vélin
mallaði eins og köttur á nýjan
leák.
— Þér verðið að afsaka að
ég sikyttdi ekiki vera viðlátinn til
að hjálpa yður, þegar þér kom-
uð, herra Eyre. Peadar er skielfi-
legur klauffi.
— Gamli maðurinn —?
— Já, hann. Frændi mdnn.
Hann átti að setjast í helgan
stein fyrir tíu érum. Honum
þykir gaman að passa fyrir mig
dæluma þegaæ ég er að heiman;
þá gerir hann að mdnnsta kösti
dálítið gagn.
Sean var kvikur og dökikhærð-
ur u-ngur maður, sem hætti til að
þurrka kámuiga vélvirkjafingurna
á peysunni sinni.
— Mér skittst að þér ætlið að
setjast hér um kyrrt, herra Eyre.
— Elf tiil vifll smiátíma, já.
— Þér verðið eikiki svikinn á
kofanum hennar Joyce gömlu,
hvíli hún í friði.
Hér virtust allir vita allt um
alla, hugsaði ég. Og nú var ég
orðinn einn a£ gullfiskunum í
þessu litla fiskabúri, þar sem
engu var hægt að hailda leyndu.
En þrátt fyrir allt fannst mér
það dálítið notaleigt, að fólk
skyttdi hafa svo mdkinn áhuga ö
ókunnugum gesti.
— Ef þér ætlið að hvíla yður
og hafa það nóðugt, þá eruð þér
komnir á rétta staðinn. Unga
fölkið er að vísu vitlaust í að
komiast burt, inn titt borgarinn-
ar eða vestur til Bandarikjanna.
Það er auðvitað ekki sérleiga
skemmtilegt fyrir það hérna. Og
fttestir vilja víst yfirleitt vera
annars staðar en þar sem þeir
eiga heiima i raun og veru, er
ekki svo? Viltuíhypjaþigniður!
öskraði Sean aillt í ednu að frekn-
óttum strák sem var að klöngr-
ast upp ó bfldnn. — Það er
kjötstykki í faranguirsgeymslunni.
Brian biður yður að taika þaö
með til frúairinnar í húsinu í
„Lissawn". Sendibíllinn hans er
í ólagi rétt einu sinni.
Það virtist ekki vera hægt að
treysta biíiunum á þessum sllóð-
um, en fréttaiþjónustan var ber-
sýnilega í ágætu laigi.
Það hafði verið skýjað afllan
morguninn. En hið duttlumga-
futtla írsika loftslag sá til þess
að sólin brauzt fram eftir há-
degið og áður en klukkustund
var liðin var blámi himinsdns
farinn að keppa við blá fjöllin
í fjariægð og sólskinið féll yfir
akrana, svo að þeir glóðu í brún-
um og grænum litbrigðuim,, svo
að maður fék'k næstum olfbirtu
í augun.
Ég beygði fiyrst til hægri og
kom inn á holóttan afleggjara
sam lá yfir akra m,eð skurðum
sem ' voiru fuillir af vorblómum.
Enga Iffveru, var að sjá svo langt
sem aiúgað eygði, en í hveirt sinn
sem ég ók framlhjá einhverju a£
litlu bændabýlunum lá fjárhund-
ur í leyni og kom æðandi út á
veginn, eins og hann hefði í
hyg'gju að bíta ö'll fjögur hjólin
undan bílnum.
Vegurinn varð æ lélegri og
bugðaðist milli ósléttra grasbala.
Ég var farinn að óttaist að ég
hefði villzt og myndi bráðum
lenda í veglausri grasbreiðu, en
al-lt í einu kom ég auga á stað-
inn sem Flurry haifði lýst: veg-
urinn hlykkjaðist niður í móti
gegnum hóan runnagróður og
þegar ég var komdnn gegnum
hann, só ég óðumefnt hlið. Ég
þurfti að aka efitir hilykkjóttum
trjágöngum — miilld eskitrjáa að
ég held — meira en hálfan
kítólmetra áður en húsið kom
loks í Ijós. Ég veit naumast á
hverju ég átti von: að mdnnsta
kosti ekki þessu glæsilega,, hvíta
tveggja hæða húsd með háum
rennigluggum sitt hvorum megin
við dyrnar og stórum útskots-
glugga í áttina að ánni. scm
fossaði yfir stórgrýti spölkorn
til hægri við húsið.
Ég sat kyrr situindarkorn og
einblíndi á „Lissawn House“ og
það lá við að mig iðraði þess
að bafá eduki saigt já þakk, þegar
eigandinn sýndi þá gestrisni að
bjóða mér að vera. Ég steig út
úr bílnum og fann trítlu þar seim
ég gat komizt yfir lágan vegg
milli stóra trjágarðsdns og
heimaigarðsins. Nú sá ég að
fyrstu haigstæðu áihrifin höíðu
verið villandi. Plísarnar sem
lágu upp að húsimu voru brotn-
ar og lágu á víð og dreif; hurð-
in hafði þurft að vera móluð
fyrir tíu árum að mdnnsiba kosti
og flalílegi bcigaglu'gginn yiir dyr-
unum var næstum sum’jurfúinn.
Þar sem eitt sdim hafði verið
HARPIC er Ilmandl efnl sem hreinsar
salernisskálina og drepur sýkla
Hvað nefnist Ijóðabökin
og hver er höfundurinn?
í dag hefjum við leikinn.
Þetta er fyrsta getraunamyndin af tutt'-
ugu, sem birtast munu í jafnmörgum næstu
tölublöðum Þjóðviljans. Af hverri einstakri
mynd á að vera hægt að ráða heiti ljóða-
bókar eftir íslenzkt skáld. Bókartitil og
nafn skáldsins á að skrifa í eyðumar sem
til þess eru ætlaðar, — og svo þurfa les-
endur að halda ráðningunum til haga og
senda svörin öll til Þjóðviljans í síðasta
lagi hálfuim mánuði eftir að síðasta get-
raunamyndin birtist. Nafn sendanda og
heimilisfang þarf að sjálfsögðu að fylgja
sendum lausnum.
Verðlaun verða veitt þeim sem rétta
ráðningu sendir, ávísun á bækur eftir eig-
in vali fyrir 3000 krónur í bókabúð Máls
og menningar. Berist margar réttar lausn-
ir verður dregið um verðlaunin.
1. MYND
Bókin nefnist .....................
Höfundurinn er ..............................
Dömusíðbuxur - Ferða-
og sportbuxur karlmanna
Drengja- og unglingabuxur
Ó.L.
Laugavegi 71 — sími 20141
4
/