Þjóðviljinn - 26.11.1970, Page 10

10 SlÐA — PJÓÐfVTLJHSrN — í^nmofewJajglur 26. nóveníber Íð70.
Harper Lee:
Að granda
söngfugli
27
— Og nú segir þú: Látþennan
bikar frarríhjá mér fara — er
etaki svo?
— Já, einmitt. Og samt sem
áður neyðist ég til að taka málið
að mér. Hvemig ætti ég annars
að geta horfzt í augu við böm-
in mín? Þú veizt það alveg eins
vel og ég hvemig þetta fer,
Jaok, en ég vona bara að mér
takist að koma Jemma og Skjátu
gegmim þetta án alltof mikiliar
beiskju og umfrarn allt án þess
að þau smitist af hinum gamal-
k.unna Maycomb-sjúkdómi. Hvað
það er sem gerir það að verkum
að fólk glatar aiiri heiibrigðri
skynsemi þegar svertingi er
annars vegar, er langt otfar mín-
fflJogue
EFNI
SMÁVÖRUR
\ TÍZKUHNAPPAR
HARGREIÐSLAN
Hárgreiðslu- og snyrtistofa
w Steinu og Dódó
Laugav. 18 III. haeð (lyfta)
Simi 24-6-16.
Perma
Hárgreiðslu. og snyrtistofa
Garðastræti 21. SÍMI 33-9-68
SINNUM
LENGRI LÝSING
2500 kiukkustunda lýsing
við eðlilegar aðstæður
(Einu venjulegu perurnar
framleiddar fyrir svo
langan lýsingartíma)
NORSK ÚRVALS
HÖNNUN
Heildsala Smásala
Einar Farestveit & Co Hf
Bergstaðastr. 10A Sími 16995
um skilningi... En sem sagt:
ég vona að Jemmi og Skjáta
leiti til mín með spumingar
sínar og fari ekki til annarra.
Vonandi treysta þau mér nógu
vel... Jean Louise?
Það fór fiðringur um hvirfil-
inn á mér. Ég rak hötfuðið inn
um gættina.
— Já, pabbi?
— Flýttu þér nú í rúmið.
Ég rölti af stað og kom mér
í rúmið. Það var sannarlega vel
gert af Jack frænda að þregðast
ekki trúnaði mínum. En ég gat
með engu móti skilið hvernig
Atticus gat vitað að ég stóð á
hleri, og það var ekki fyrr en
mörgum árum seinna að mér
varð ljóst að auðvitaði hafði
hann astlazt til þess að ég heyrði
hvert einasta orð sem hann
sagði.
10.
Atticus var dálítið lasþurða og
hann var næstum fimmtugur.
Þegar við Jemmi spurðum hann
af hverju hann væri svona
gamall, sagðist hann hafa byrjað
seint og það hefði trúlega hajft
sín áhrif á karlmannlega eigin-
leika hans. Hann var langtuim
éldri en foreldrar jafnaldra okk-
ar og Við Jémmi gátum ekki
státað aif nokkrum sköpuðum
hlut í sambandi við hann, þegar
eitthvert af skólasystkinum o’kkan
sagði: Hann pabbi minn ...
Jemm var með fóbboltadéllu.
Atticus þreyttist aldrei á þvi að
koma í feluleik við okkur heima,
en ef Jemmi vildi fá hann í
fótbolta við sig úti í garði, sagði
Atticus við hann: — Nei, sonur
sæll, ég er nú orðinn of gaimall
bg lúinn til þess.
Pabbi okkar gerði ekki neitt.
Hann var á skrifstofu en ekki í
ísbar; hann ók ekki vörubíl hjá
baanum; hann var ekki lögreglu-
stjóri, stundaði ekki landbúnað.
vann ekki á bílaverkstæði, og
gerði í stuttu máli ekkert af því,
sem vekja mátti aðdáun annarra.
Og auk þess notaði hann gler-
augu. Hann var næstum blindur
á vinstra auganu og sagði að
vinstra auigað hefði einlægt ver-
ið gallagripur hjá Pinch-ættinni.
Þegar Ihann þurfti að sjá eitthvað
skýrt, sneri hann iðu'lega höfðinu
til og beitti hægra auganu.
Hann gerði hneint ekkert af
því sem feður skólasystkina okk-
ar gerðu: hann fór aldrei á
veiðar, spilaði efcki póker og
gerði hvorki að veiða fisk, reykja
né drekka. Hann sat bara í setu-
stofunni og las.
Þrátt fyrir þennan skort á að-
dáunarverðum atfrekum, lifði
hann þö ektó eims kyrrlátu lífi
og við hefðum ef til vill óskað.
Þetta ár voru alls konar sögu-
sagnir á fcreiki í skólanum vegna
þess að hann hatfði tekið að sér
vörnina fyrir Tom Robinson og
éktó eitt einasta orð af þeim
sem meelt vom hefði með bezta
vilja verið hægt að túlka sem
hrós. Ðftir árekstur minn við
Cecil Jacobs, hafði ég sveigt
inn á braut ragmennskunnar,
flaug það um allteins og eldur
í slnu að Skjáta Finch vildi
ekító lenguir silást, vegna þess að
faöir hesranar hefði bannað henni
það. Þetta var nu ektó alveg
rétt; óg slóst ektó opinberlega
fyrir Atticus, en ættambönd atf-
mörtoujðu slagsmálasvið mitt. Ég
barðist við hvem sem var ein-
hverja vifeind skyldur mér og
varðist með tóóm og kjafti.
Francis Harrjs hatfði meðal
annarra komizt að raun um það.
Þegar Atticus gaf oikfcur lotft-
byssurnar, neitaði hann að
kenna okfcur að skjóta. Það var
Jack frændi sem kenndi okkur
undirstöðuatriði listarinnar, og
hann sagði að Atticus hefði ekki
áhuga á skotvopnum. Einn dag-
inn sagði Atticus við Jemma.
— Ég vil helzt að þið skjótið
í marik á gamlar niðursuðudósir
úti í garði, en auðvitað veit ég
að þið farið fyrr eða síðar að
eltast við fugla. Mín vegna meg-
ið þið skjóta alla þá skógarkjóa
sem þið getið náð til, en munið
að það er dauðasynd að granda
söngfugli.
Þetta var í eina stóptið sem ég
hafði heyrt Atticus segja að eitt-
hvað væri dauðasynd og ég fór
að spyrja ungfrú Maudie nánar
út í þetta.
— Faðir þinn hefur rétt fyrir
sér, telpa mín, saigði hún. —
Söngfuglamir gera ekkert annað
en að kvaka fyrir okkur og
syngja allan guðslangan daginn.
Þeir eyðileggja ekki ga.rðana
hjá fólki, þeir byggja ektó hreið-
ur í gri páh úsunum, þeir gera
ekki nokkurn skapaðan hlut
annað en að fagna af hjartans
lyst með þeim röddum sem góð-
ur Guð hefur látið þeim í té.
Þess vegna er það dauðasynd að
granda söngfugli.
Hugsanir mínar tóku heljar-
stökk.
— Unglfirú Maudie, þetta er
gamalt hverfi, er það ektó?
— Það er svo sem eldra en
bærinn sjálfur.
— Ned, ungfrú Maudie, ég á við
það að aíllir sem eiiga héma
heima eru gamlir. Við Jemmi
erum einu bömin. Frú Duibose
er næstum hundrað ára og
ungfrú Rakel er gömul og það
ert þú _ljka og Atticus.
— Ö, fimmtíu ár eru nú ektó
þau ósköp, sagði ungfrú , Maudie
dálítið festulega. — Ég er eik'ki
komin í hjólastól ennþá, eða
hvað? Og faðir þinn ekki heldur.
En ég verð að viðurkenna að ég
þakka hinni himnesku forsjón
fyrir að gamli hjallurinn skyldi
brenna; hann var að vaxa mér
yfir höfuð; ég komst ektó yfir
það sem ég þuirfti að gera.. .
og ef til vill hefurðu á rétfei
að standa, Jean Louise: þetta er
ósköp kyrrlátt hverfi. Þið hafið
aldrei umgengizt' ungt fólk að
neinu ráði, eða hvað?
— Jú, í skótanum, ungfrú
Maudie.
— Ég er ekító að tala um
böm; ég á við ungt, uppkomið
fól'k. En eitt skal ég segja þér:
þiö hafið þrátt fyrir allt verið
heppin. Bæði þú og Jemmi hafði
hagnazt á vissan hátt á hinum
hóa aldri föður ykkar. Ef Æáðir
ykkar veeni þirítuigur, væri líf
ykkar attt ööru vísi.
— Já, ungfrú Maudie. En,
ungfrú MaTidie — Atticus gefcur
ektó nedtt...
— Þið yrðuð hissa etf þdð viss-
uð hvað sá maður getur, sagðd
Maudie. Það er töggiuir í honum
ennþá.
— Nú, hvað getur hann svo
sem?
— Jú, hann getur fengið fólk
til að haga sér ski'kkjanlega.
— Já, en til að mynda að
sksjóta...
— Vedztu það ekki, að hann
er bezti skákmaðurinn í þessum
bæ? Þegar við vorum ung og
hann átti heima á Höfða, gat
Atticus Finch mátað hvern sem
var beggja vegna árinnar.
— Almáttugur, ungifirú Maudie,
við Jemmi mátum hann í hivert
einasta skipti sem við teflum vid
hann.
— Það er þá kannski tími til
kominn að þið fáið að vita að
það er vegna þess að hann leyf-
ir ykikur að máta sdg. Og veizfei
að hann getur leitóð á munn-
hörpu?
Þessi smágeta var svo óveru-
leg að það lá við að ég skamm-
aðist mín enn meira fyrir hann
fyrir bragðið.
— Sjáðu til... byrjaði hún.
— Sjáðu til hvað, ungfrú
Maudie?
— Æ, það var ekkert. Ektó
neitt! En hvað sem öðra líður
finnst mér að þið getið verið
hi'eykin af honum. Það geta
ekki allir leitóð á munnhörpu ...
Og reyndu nú að vera ekki að
fllækjast fyrir smiðnum. Það er
víst rétt að þú farir heim til
þín aftur; ég þarf að líta á
azaleurnar mínar og get ektó
gefið þér aiuga. Þú gætir fengið
planka í höfuðið.
Ég rölti heim í garð og hitti
Jemma þar. Hann var í óða
önn að skjóta á blikikkassa,
sem mér þótti hálftfófengilegt
með alla þessa skógarskjóa í
trjánum. Ég fór fram í fremri
garðinn, og næsta stundirnar var
ég að dunda við að hlaða mér
rammlegt virtó á svölunum, sem
gert var úr hjólbarða, appelsínu-
kassa, þvottakörfunni, svalastól-
unum og litlum bandaríkjafána
sem Jemmi hafði klippt út úr
popp-komkassa.
BIBLIAN
erJÚIABÚKIN'
Fæst nú f nýjo,
fallegu bandl
I vasaútgáfu
hjá:
— bókaverzlunum
— kristilegu
félðgunum
— Biblíufólaglntl

IIIÐ ÍSL. BIBLÍUFÉLAG
gjuö6rattóGDÍofu
SkólavörBuhæð Rvík
Simi 17805
Erum fluttir með starfsemi okkar í Brautarholt
18 II. h. Höfum eins og áður eitt mesta úrval
landsins af gluggatjaldabrautum og stöngum ásamt
fylgihlutum. Allt v.-þýzk úrvals vara.
Fl'jót og góð þjónusta. Aðeins að hringja í 20745
og við sendum mann heim með sýnishom.
GARDÍNUBRAUHR H.F.,
Brautarholti 18, II. h. Sími 20745.
HARPIC er flmandi eful sem hretusar
saleriiisskálina o$ drepur sýklíi
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi BRETTl — HTJRÐIR — VÉLALOK
og GEYMSLULOK á Volkswagen í allflestum litum. —
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið
verð. — REVNIÐ VIÐSKIPTIN.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 — Sími 19099 og 20988.
Röskur sendill
óskasí íyrir hádegi. — Þarf að hafa hjóL
ÞJÓÐVILJINN sími 17500.
Indversk
undraveröld
Frá Austurlöndum fjær, úrval hand-
unninna skrautmuna úr margvísleg-
um efnivið m.a. útskorin borð, flóka-
teppi. heklaðir dúkar, kamfóruviðar-
kistur, uppstoppaðir villikettir, Bali-
styttur. kertastjakar, ávaxta- og kon-
fektskálar, blómavasar, könnur, ösku-
bakkar, borðbjöllur, vindla- og sígiar-
ettukassar, ódýrir, indverskir skart-
gripir og margt fleira.
Einnig margar tegundir af reykelsi.
Fallegar og sérkennilegar gjafir, sem
veita varanlega ánæg’ju, fáið þér á
SNORRABRAUT 22.
ú *** „_______* f /) OT5
BILASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
MOTORSTILLINGAR
HJOLASTILLINGAR LJÚSflSTILLlNGAR
LáfiS stilla i tima.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
Tökum að okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
JÓLASKYRTURNAR
Ó.L.
í miklu og fallegu úrvali.
PÓSTSENDUM.
Laugavegi 71. Sími 20141.