Þjóðviljinn - 05.10.1972, Blaðsíða 8

8.SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 5. október 1972.
JENNY BARTHELIUS:
SPEGIL-
A MYND ■
Beata Lovén hafði sjálf verið
eiturlyfjaneytandi, það vissi hann
nú. Eitrið sem hún smyglaði inn i
landið og dreifði, hafði náð henni
á sitt vald. Hún hafði ekki getað
forðazt það eins og Bert eða notað
það i hófi eins og Beatrice. Jú,
hún hafði reynt, en henni hafði
mistekizt. Hún var gömul kona og
lifið var henni einskis virði leng-
ur. Hún vildi játa sekt sina og
taka út refsingu sina og hún hafði
gert Bert að trúnaðarmanni sin-
um. Hún hafði lika sagt Bert frá
erfðaskránni. En Bert hafði ekki
verið reiðubúinn að gefa sig rétt-
visinni á vald. Hann og Beatrice
höfðu i sameiningu gert ævin-
týralega áætlun og forlögin höfðu
leitt i veg þeirra mann sem var
rytjuleg og útjöskuð eftirmynd af
erfingja Beötu Lovén. Af hend-
ingu höfðu þau rekizt á Toni og
þau höfðu náð honum svo ger-
samlega á sitt vald að þau gátu
fengið hann til að gera hvað sem
var. Greiðslan fyrir morðið á
Beötu Lovén hafði ekki farið fram
i peningum. Toni hafði fengið
borgun i iitlum pökkum. Mörgum
litlum pökkum.
Bert hafði komið þvi i kring að
Beata Lovén hitti Toni nokkrum
sinnum og Toni hafði komið á
fund hennar i brúnum rúskinns-
jakka og með umbúðir um höfuð-
ið eins og hann hefði nýlega verið
útskrifaður af sjúkrahúsi eftir
bilslys. Hann hafði ekið litlum
ljósum Fiat og hann hafði verið
likur litla stráknum i húsagarðin-
um. Toni hafði sagt frá dauða
móður sinnar og frá lifi sinu og
vinnu og draumum. Hann var
ekki eins og hún hafði hugsað sér
hann — lifið hafði verið harðhent
við hann — en hann var eini tengi-
liður hennar við liðna tið. Hún
hafði treyst honum og þegar hún
varð hrædd hafði hún trúað hon-
um fyrir leyndarmáli sinu —
nafnalistanum i holum para-
disarfuglinum. Hún vissi að eng-
inn nema hann vissi hvernig hægt
var að opna einn fuglinn með þvi
að taka höfuðið af.
Nafnalistinn i fuglinum — það
var hann sem þau voru öll að leita
að. Toni hafði komið til að leita að
honum og Beatrice hafði komið i
rauða sportbilnum sinum. Bert
hafði komið. En aldrei þessu vant
höfðu þau unnið hvert fyrir sig.
Beatrice hafði farið mannavillt
eins og Beata Lovén og Mirjam
og allir aðrir. Hún hafði lyft
þungu flöskunni og Toni hafði
fallið og höfuð hans lent á hvassri
skápsbrún. Beatrice hafði flúið i
ofboði og gleymt töskunni sinni,
Það var hún sem Bert hafði kom-
ið til að sækja, en um seinan. Þá
höfðu báðir mennirnir verið fyrir
i ibúðinni — annar lifs, hinn lið-
inn.
Lögreglan vissi nú i smáatrið-
um hvernig starfseminni hafði
veriðháttað. Eftir ýmsum leiðum
höfðu eiturlyfin verið flutt gegn-
um Evrópu frá Spáni og loks frá
Danmörku til Sviþjóðar — til
Málmeyjar, þar sem Bert hafði
veitt þeim viðtöku og til Helsing-
borgar, þar sem Beata Lovén tók
við og sendi rétta boðleið til
agenta i Stokkhólmi, Gautaborg,
Sundsvall, Kalmar. Tiu nöfn á
31
lista dugðu lögreglunni til að
leysa upp alla starfsemina, lið
fyrir lið.
Litil og sakleysisleg sauma-
vöruverzlun i Helsingborg, aug-
lýsingaskrifstofa i Málmey:
veiðinet fyrir ólánsmanneskjur.
Og i netinu miðju hafði Beatrice
setið: tilfinningalaust og hættu-
legt dýr, köngurlóarkona sem lét
sér ekkert fyrir brjósti brenna.
Hún hafði ekki hikað við að láta
Mirjam fara sömu leið og Beötu
Lovén. Nú fengi hún nægan tima
til að ihuga misgjörðir sinar.
Mirjam var dálítið nærsýn —
það var rokkið i anddyrinu henn-
ar og mennirnir voru vissulega
mjög áþekkir — það var þvi ekki
að undra þótt hún villtist á þeim.
Strax og maðurinn var kominn
inn i ibúð hennar, hafði hann þrif-
ið til hennar og þrýst etergrimu
upp að andliti hennar. Þegar hún
vaknaði loks aftur, hafði hún ver-
ið stödd i baðklefa við ströndina.
Hún hafði staðið upp og komizt að
þvi að dyrnar voru ólæstar, og
hún hafði reikað út i myrkrið og
uppgötvað að maðurinn var þar
enn. Sami maðurinn hafði elt
hana yfir sandinn og gripið fyrir
munninn á henni — sami maður-
inn, þótt hann virtist vera búinn
að gleyma hvað hann hafði gert.
Hún hafði haldið að hann væri
geðveikur — hún hafði haldið að
hann væri morðingi. Og hún þorði
ekki annað en fara með honum i
bilnum. Svo hafði rauði sportbill-
inn komið og Beatrice var eins og
frelsandi engill.
En smám saman hafði Mirjam
skilizt að ekki var allt með felldu
og hún hafði orðið hrædd. Hún
hafði reynt að kasta sér út úr biln-
um þar sem hún sá mann standa
við vegbrúnina. En einhver sem
sat i baksætinu á bilnum hafði
þrýst klút með svæfingalyfi upp
að vitum hennar.
Einu sinni hafði hún vaknað i
ibúð sinni og gegnum móðuna og
skelfinguna hafði hún séð andlit
morðingjans rétt hjá sér. Hún
hafði kveinkað sér og teygt út
hendurnar, gripið i fötin hans...
Svo hafði hún aftur fundið eter-
lyktina og allt haföi horfið i hring-
iðu myrkurs og ljóss sem snérist
hraðar og hraðar og sogaði hana
niður i svart hyldýpi á botni
hringiðunnar...
Þegar hún vaknaði á sjúkra-
húsinu hafði maðurinn staðið við
rúmið hen>' tr og hún hafði hljóð-
að upp og 'irint honum frá sér.
Allt þet' t hafði hann fengið að
vita smí.n saman. Lengi vel
hafði Mi’ am við yfirheyrslurnar
staðið fajt á þvi að hún hefði sjálf
skrúfað frá gashananum, en loks
hafði hún gefizt upp og sagt allt af
létta.
Réttarhöldin höfðu verið löng
og samfelld martröð. Hann and-
varpaði þegar hann minntist and-
litsins á Bert í réttarsalnum sið-
ast, þegar dómurinn féll. Björt
augun höfðu glatað bliki sinu,
ljóst hárið hafði glatað skini sinu,
það var eins og likaminn hefði all-
ur rýrnað siðustu vikurnar. Guð
sem orðið hafði að manni, glaum-
gosi sem misst hafði þokka sinn,
villuráfandi leikbrúða með andlit
góða félagans. Augu þeirra höfðu
mætzt andartak, og hann hafði
óskað þess, að það væri hann
sjálfur sem sæti i stúku Berts,
ákærður og dæmdur. Eins og orð-
ið hefði, ef hann hefði ekki hitt
Mirjam nóttina sælu....
Hugurinn snerist um hið sama i
sifellu. Beata Lovén — Mirjam —
Beatrice — Bert — Toni. Augna-
lokin sigu aftur og hann féll i
þungan svefn. Skuggarnir þéttust
i hornunum og sóttu fram.
Þegar hann vaknaði var orðið
aldimmt. Bill stanzaði á veginum
fyrir ofan bústaðinn. Hann reis
upp við dogg og hlustaði. Það var
eins og einhver væri að koma nið-
ur tröppurnar frá veginum. Hann
fór fram úr rúminu, vék inn i
skuggann og beið. Ætlaði þetta
aldrei að taka enda? Gat hann
ekki einu sinni fengið að vera i
friði núna?
Fótatakið nálgaðist, einhver
gekk eftir veröndinni. Hann stóð
kyrr, dró varla andann, beið.
Skuggi féll á gólfið gegnum opnar
dyrnar og hann tók viðbragð og
þreif i óboðna gestinn.
Hún rak upp hljóð og hann
sleppti henni samstundis og vék
nokkur skref aftur á bak. Hann
kveikti á gaslukt og horfði lengi
þögull á hana: úfið hár, stutt,
beint nef, há kinnbein. Þvældur,
hvitur rykfrakki, beltislaus.
— Fyrirgefðu mér, sagði hún.
— Fyrirgefðu að ég skyldi halda
að það værir þú. Það var Toni en
ekki þú sem var með — andlit
morðingja.
7.00 Morgunútvarp veður-
fregnir kl. 7.00 8.15 og 10.10.
Fréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr, dagbl.), 9.00 og
10.00 Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunlcikfimi kl. 7.50
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Guðrún Guðlaugs-
dóttir heldur áfram að lesa
„Vetrarundrin i Múmindal”
eftir Tove Janson (10) Til-
kynningar kl. 9.30. Létt lög
milli liða. Popphornið kl.
10.25: Link Wray og The
Doors syngja og leika
Fréttir kl. 11.10. Hljóm-
plötusafnið (endurtekinn
þáttur G.G.)
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
13.00 A frivaktinni.Margrét
Guðmundsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
14.30 „Lifið og ég”, Eggert
Stefánsson söngvari segir
frá. Pétur Pétursson les
(13)
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15. Miðdegistónleikar: Tón-
list eftir Richard Strauss
Margit Weber og Útvarps-
hljómsveitin i Berlin leika
Búrlesku i d-moll fyrir
pianó og hljómsveit; Ferenc
Fricsay stj. Oskar
Michalik, Jílrgen Butt-
kewitz og Útvarpshljóm-
sveitin i Berlin leika
Konsertinu fyrir klarinettu,
fagott og strengjasveit;
Rögner stj. Útvarpshljóm-
sveitin I Briissel leikur
valsa úr „Rósariddar-
anum”; Franz André stj.
16.15. Veðurfregnir. Létt lög
17.00 Fréttir Tónleikar.
17.30 Saga gæðings og gamalla
kunningja. Stefán As-
bjarnarson segir frá (2)
18.00 Fréttir á ensku.
18.10TónIeikar, Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins. 19.00 Fréttir.Til-
kynningar.
19.30 Litið um öxl I Gnúpverja-
hreppi. Loftur Guðmunds-
son rithöfundur ræðir við
Ólaf Jónsson i Geldingaholti
og Agúst Sveinsson i Asum.
20.00 Gestur i útvarpssal:
Mary MacDonald leikur á
pianó tvær sónötur eftir
Antonio Soler, „15 ung-
verska bændasöngva"eftir
Béla Bartók og „Tvær
myndir frá Róm” op. 7 eftir
Charles T. Griffes.
20.20 Leikrit: „Hciðvirða
skækjan” eftir Jean Paul
Sartre. Þýðandi: Þorsteinn
O. Stephensen. Leikstjóri:
Sigmundur örn Arngrims-
son Persónur og leikendur:
Lizzie...Þóra Friðriksdóttir,
Fred...Arnar Jónsson,
Negrinn...Jón Aðils, Þing-
maðurinn...Baldvin
Halldórsson, John...Guðjón
Ingi Sigurðsson, Tveir
menn...Harald G. Haralds
og Randver Þorláksson.
21.20 Vettvangur; i þættinum
er fjallað um skemmtanalif
ungs fólks. Umsjónarmaður
Sigmar Hauksson.
21.40 Tækni og visindi. Páll
Theódórsson eðlisfræðingur
og Guðmundur Eggertsson
prófessor sjá um þáttinn.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Endur-
minningar Jóngeirs Jónas
Árnason les úr bók sinni
„Tekið i blökkina” (11)
22.35 Manstu eftirþessu? Tón-
iistarþáttur i umsjá Guð-
mundar Jónssonar pianó-
leikara.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
ENDIR.
GLENS
FÉLAC \Mim HUðMUSTAftMANNA
#útvegar ybur hljóðfœraleikara
og hljómsveitir við hverskonar tækifæri
Vinsamlcgast hringið í 202SS milli kl. 14-17
1Í4Í^S03Í» ht
INDVERSK UNDRAVERÖLD '
Nýjar vörur komnar.
Nýkomið mjög mikið úrval af sérkenni-
legum, handunnum austurlenzkum
skrautmunum til tækifærisgjafa m.a.:
Útskorin borð (margar gerðir), vegghill-
ur, kertjastjakar, styttur, rúmteppi,
flókamottur, könnur, vasar, skálar, ösku-
bakkar, silkislæður, o.m.fl. — Einnig
reykelsi og reykelsisker. Gjöfina, sem
veitir varanlega ánægju, fáið þér I
JASMIN, við Hlemmtorg.
m