Þjóðviljinn - 09.12.1972, Blaðsíða 13

I,;uif>ai(lagur !l. desember 1*172 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 13-
Q
Alistair Mair:
Það
var sumar i
Þegar leitandi varir hennar
slepptu honum lausum, hélt hahn
henni fast að sér og reyndi að
stöðva skjálftann sem gagntók
hann. Hann fann að hún brosti.
— Ertu spenntur, elskan?
Hún hvislaði þetta i eyra honum
og fiðringur fór um hann allan
— Hvað heldurðu?
Rödd hans var framandi, rétt
eins og fætur hans og likami.
Hugurinn einn var hikandi og á
báðum áttum.
— Slakaðu á, hvislaði hún.
— Ég get það ekki.
— Komdu þá. Hún vék sér frá
honum og nælonið straukst um
fingurgóma hans. — Við skulum
ná i sessur.
Hann horfði á hana taka sess-
urnarúrstólunumog leggja þær á
gólfteppið framanvið arininn.
Hann sá hana leggjast út af við
fætur hans, hvila þar og horfa upp
til hans og laust hárið féll niður á
herðarnar. Hún teygði armana i
átt til hans.
— Komdu, hvislaði hún.
Hann féll á kné hjá henni og hún
vafði handleggjunum um háls
honum og dró hann niður til sin.
Hann seig neðar unz hann gróf
varirnar i ilmandi hári hennar.
— Jean, umlaði hann ráðþrota.
— Jean.
En óttinn var á undanhaldi.
Efasemdirnar voru að fjar-
lægjast. Raunveruleikinn náði
ekki lengra en að veitulum faðmi
hennar. Og hún brosti, brosti i
daufu eldskininu og varirnar
rakar eftir kossa hans.
— Borgaði sig að biða? hvislaði
hún.
Laugardagur 9. desember
7.00 Morgunútvarp. Veður-
fregnirkl. 7.00, 8.15 og 10.10.
Eréttir kl. 7.30, 8.15 (og
forustugr. dagbl.), 9.00 og
10.10. Morguiibæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
8.45: Guðni Kolbeinsson les
söguna um ,,Valda og vini
hans" eftir Ingólf Jónsson
frá Prestbakka.
Tiikynningar kl. 9.30. Létt
lög á milli liða. Morgun-
kaffiðkl. 10.25.: Páll Heiðar
Jónsson og gestir hans ræða
dagskrána. Einnig sagt frá
veðri og l'ærð á vegum.
12.00 Ðagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13,00 úskaliig sjúklinga.
Kristin Sveinbjörnsdóttir
kynnir.
14.40 islen/.kt mál.Dr. Jakob
Benediktsson flytur þáttinn.
15.00 Stúdió .l.Jökull Jakobs-
son stjórnar blönduðum
þætti.
16.00 Fréttir.
16.15 Veðurlregnir. Stanz.
Arni Þór Eymundsson og
Pétur Sveinbjarnarson sjá
um þáttinn.
16.45 A bókamarkaðinum
Andrés Björnsson útvarps-
stjóri sér um lestur úr
nýjum bókum.
17.40 útvarpssaga barnanna:
„Sagan lians iljalla litla”
eftir Stefán Jónsson. Gisli
Halldórsson leikari les (21).
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.20 Við og fjölmiðlarnir
Einar Kari Haraldsson
fréttamaðursér um þáttinn.
19.40 Bækur og bókmenntir.
Rætt um „Járnblómið",
nýja skáldsögu Guðmundar
Danielssonar.
20.00 II Ijóm plöturabb Þor-
steins llannessonar
20.55 Framhaldsleikritið
„Landsins lukka" eftir
Guunar M. Magnúss.
Attundi þáttur „Milli leigu-
liðans og kóngsins”. Leik-
stjóri: Brynja Benedikts-
dóttir. Persónur og leik-
endur: Skúli Magnússon.,
Sigurður Karlsson... Stein-
unn kona hans., Margrét
Guðmundsdóttir... Jón
sonur þeirra., Friðrik
Erlingsson... Hallur hjá-
leigubóndi., Gisli Halldórs-
son... Bogi lækningamaður.,
Klemenz Jónsson... Magnús
Gislason lögmaður., Guðjón
Ingi Sigurðsson... Pingel
amtmaður., Baldvin
Halldórsson... Friðrik kon-
ungur V., Þorsteinn
Gunnarsson...
21.40 Gömlu dausarniivKarl
Groenstedt og harmoniku-
hljómsveit hans leika.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurlregnir. Iianslög.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Laugardagur 9. desember 1972
17.00 Þý/.ka i sjónvarpi-i. og 4.
þáttur kennslumynda-
ilokksins Guten Tag.
17.30 Skákkennsla. Kennari
Friðrik ólafsson.
18.00 Þingvikan. Þáltur um
störf Alþingis. Umsjónar-
menn Björn Teitsson og
Björn Þorsteinsson.
18.30 iþróllir. Umsjónar-
maður ómar Ragnarsson.
Illé
20.00 Fréttir
20.20 Veður og auglýsingar
20.25 lleimurinn minn.Banda-
riskur gamanmynda-
flokkur, byggður á
(eikningum og sögum eftm
James Thurber. Þýðandi
Guðrún Jörundsdóttir.
20.50 Kvöldstund i sjónvarps-
sal. Agúst Atlason, Heigi
Pétursson og ólalur
Þórðarson taka á móti
gestum. Meðal þeirra, sem
fram koma i þættinum eru
Haukur Jónsson, Sverrir
Guðjónsson, Karl Sighvats-
son, Gunnar Þórðarson,
Haukur Mortens og Þuriður
Sigurðardóttir.
21.20 A ströndinni (On the
Beach). Bandarisk biómynd
byggð á sögu eltir Nevil
Shute. Leikstjóri Stanley
Kramer. Aaðalhlutverk Ava
(iardner, Gregory Peck og
Fred Astaire. Þýðandi Jón
Thor Haraldsson. Myndin.
sem gerð er árið 1960, lýsir
þvi ástandi, er orðið gæti af-
leiðing k jarnorkustyrj-
aldar. Ileimsstyrjöld helur
geisað. Meginhluti jarðar-
innar hefur verið lagður í
rúst og lil'i þar tortimt með
kjarnorkusprengjum . i
Astraliu er þó allt enn með
eðlilegum hætti, en eftir
nokkra mánuði munu stað-
vindar snúast og bera
geislavirkt ryk og banvæna
úrkomu suður á bóginn.
23.30 Dagskrárlok.
— Já, stundi hann. — Guð minn
góður, já.
Elisabet lá vakandi i rökkrinu
og hlustaði á rólegan andardrátt
Peters. Hún hafði sofið i örmum
hans stundarkorn eftir atlot
þeirra og þegar hún vaknaði hafði
höndin sem hann hafði legið á,
verið dofin og köld. Hún dró hana
varlega að sér og læddist yfir i sitt
eigið rúm og siðan hafði hún verið
andvaka. En það gerði ekkert til.
Henni hafði alltaf fundizt notalegt
að liggja vakandi eftir ástaleik
og, ánægð og mett. En það gerðist
ekki oft nú orðið. Og þetta hafði
verið lengsta hléið til þessa, fimm
vikur og milli þeirra hafði staðið
varnarveggur þreytu og spennu
og ofreynslu.
En kvöldið i kvöld hafði verið
öðru visi. Hún hafði halt hugboð
um að svo yrði, frá þvi að Bob
Barrie fór. Peter hafði komið
brosandi inn eftir að hafa fylgt
honum til dyra. Það var eins og
mesta þreytan væri þegar horfin
úr augum hans. Hann hafði
byrjað að tala með gamla
áhuganum, sem einu sinni hafði
einkennt hann. Og hann hafði
talað um framtiðina, en það um-
ræðuefni höfðu þau lengi forðazt.
Hann hafði talað um ferðalög,
utanlandsferðir, miðstöðvarhitin
og nýjan bil, tjöld fyrir setustofu-
gluggann og gólfteppi i anddyrið,
uppþvottavélar og heimilisaðstoð
og hún hafði hlegið og tekið þátt i
gamninu, sæl yfir þvi að hann var
hamingjusamur, enn sælli yfir
þvi að hann hafði samið við
Barrie.
Þvi að Barrie ætlaði að hefja
störf eftir mánuð, mánudaginn
tuttugasta nóvember. Hann átti
aðeins eftir að gera núverandi
vinnuveitanda sinum aðvart og
Peter átti eftir að ganga frá
samningsuppkasti sem siðan yrði
undirritað. Nú var framtiðin
ekki lengur eitthvað þrúgandi og
kviðvænlegt. Hún var að verða
það sem hún hefði alltaf átt að
vera, eitthvað sem hægt var að
undirbúa skipuleggja, vonir sem
rættust, draumar sem urðu að
veruleika.
Og hún lá i myrkrinu og hugsaði
um þennan eina mánuð og hina
mánuðina sem á eftir kæmu, og
hún mundi ekki eftir Simoni fyrr
en það marraði i stiganum.
Fyrr um kvöldið hafði hann
verið henni ofarlega i huga. Hann
var svo ólikur Peter. Það gat
Peter aldrei skilið. Hann hafði
gert sér vonir um son sem væri
eins og hann sjállur á unga aldri,
með sömu áhugamál, sömu
fordóma, son sem væri eins konar
trygging fyrir eigin ódauðleika.
En það hafði hann ekki öðlazt hjá
Simoni. Hún hafði vitað það árum
saman, en Peter hafði lokað
augunum fyrir þvi, þar til fyrir
þrem árum að pilturinn hafði
tekið þá ákvörðun að leggja ekki
stund á læknisfræði. Það höfðu
verið bitur vonbrigði fyrir föður
hans, þótt hann viðurkenndi það
ekki. En meö hverju ári sem leið
siðan hafði munurinn orðið aug-
ljósari fyrir alla aðra en Peter.
Hann hafði enn haldið dauðahaldi
i þá von að tengsl þeirra yrðu
nánari með timanum. Elisabet
vissi þetta og hún hafði fylgzt með
þeim kvíðandi og beðiö þess að
hjálpa honum ylir vonbrigðin
sem hlylu að koma. Og i kvöld
hafði hann orðið fyrir einum slik-
um vonbrigðum. Hún hafði séð
það i svip hans þegar hún kom að
honum þegar hann var að hengja
endurnar upp i búrinu.
— Hvernig gekk Simoni? hafði
hún spurt varfærnislega.
— Engan veginn, sagði Peter.
— Hann reyndi ekki einu sinni.
Hann hefur engan áhuga.
Hún vissi samstundis hvað i
þessu fólst.
— Attu við...að hann hafi ekki
áhuga á fuglaveiðum?
— Einmitt.
— Sagði hann það?
— Já, reyndar. Hann dró enga
dul á afstöðu sina. Og hann gekk
enn lengra. Hann lýsti þvi yfir að
hann væri ekkert hrifinn af þvi að
ég stundaði veiðar heldur.
—- En það kemur honum ekkert
við.
— Það sagði ég honum lika.
Hún heyrði á raddhreim hans
hve særður hann var. Hún horfði
á hann herða bandið að hálsi
I dauðu fuglanna.
— Jæja, sagði hún döpur i
I bragði. — Hann er vist orðinn
nógu gamall til að vita hvað hann
vill.
— Ég sagði honum það.
— En það er lika rétt, vinur
minn. Við verðum að leyfa honum
að lifa sinu eigin lifi, bæði tvö.
— Satt er það, sagði Peter. —
Svo framarlega sem hann lætur
mig i friði með mitt líf. Hann
hengdi fuglana á krók og sneri sér
frá. — Hvað sem þvi liður, þá ætla
ég i bað áður en þessi Barrie
kemúr. Og ég verð að koma mér
að þvi.
Og heimsókn Barries hafði
bjargaö kvöldinu. Hún hafði
komið inn til þeirra þegar þeir
höfðu lokið við að ræða viðskiptin
og þeir höfðu spjallað saman og
hlegið saman eins og gamlir
vinir. Hún hafði ekkert hugsað
um Simon fyrr en marraði i stiga-
þrepinu. Og þá fyrst áttaöi hún
sig á þvi aö hann hafði ekki komið
heim fyrr. Stundarkorn lá hún
kyrr og hlustaði á fótatak hans á
stigapallinum. Þá lyfti hún
klúkkunni og rýndi i skifuna með
sjálflýsandi visunum. Klukkan
var þrjú. Og dansleikurinn hafði
verið i bænum. Hann hafði ekki
fjarlægðina sér til afsökunar. Hún
lá stundarkorn enn á báðum átt-
um. Siðan læddist hún hljóðlega
fram úr rúminu og fleygði inni-
sloppnum yfir herðarnar.
Það var dimmt frammi i stiga-
ganginum. Þegar hún kom lram
fyrir kviknaði á ljósinu inni hjá
Simoni. Hún barði hljóðlega á
hálfopna hurðina.
— Það er ég, hvislaði hún.
Hann tók viðbragð og sneri sér
við.
— Ég heyrði eitthvert þrusk,
sagði hún. — Ég ætlaði bara að
ganga úr skugga um að það væri
þú.
Og hún vissi undir eins hvað
gerzt hafði. Hann var rauðeygður
og þrútinn. Varirnar voru bólgnar
eftir kossa. Daufur varalitarklin-
ingur litaði vanga hans og háls og
hvitan flibbann. En það sem
meira var, það sem var óskil-
greinanlegra en mikilvægara,
pilturinn sem stóð eins og i
varnarstöðu hjá rúmi sinu með
skóna i hendinni, var ekki lengur
alveg sami pilturinn.
— Þú kemur seint, sagði hún
rólega. — Var eitthvað sérstakt
sem tafði þig?
- Tja..svo sem ekki. En þaö
var úrhellisrigning. Ég fór inn
með Jean og fékk kaffi og beið