Þjóðviljinn - 20.06.1973, Page 6

6 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Miðvikudagur 20. júni 1973.
MOÐVIUINN
MALGAGN SÓSIALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS
Ctgefandi: Ctgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson (áb.)
Auglýsingastjóri: Heimir Ingimarsson
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólav.st. 19. Simi 17500 (5 linur).
Askriftarverð Jtr. 300.00 á mánuöi.
Lausasöluverö kr. 18.00.
Prentun: Blaðaprent h.f.
AÐ STANDA VÖRÐ UM TJÁNINGARFRELSIÐ
Það gengur ekki þrautalaust þessa dag-
ana fyrir forkólfa Sjálfstæðisflokksins og
Morgunblaðsins að leika guðs útvalda
verndara prentfrelsisins i landinu.
Nær daglega berast nú fréttir úr innsta
hring Sjálfstæðisflokksins um samþykktir
og greinar frá aðilum, sem hingað til hafa
verið virkir liðsmenn Sjálfstæðisflokksins,
en nú fá ekki lengur að koma sjónarmið-
um sinum á framfæri i málgögnum þessa
höfuðflokks „lýðræðisins” á íslandi.
öll barátta forkólfa Sjálfstæðisflokksins
við tjáningarfrelsi nú þessa siðustu daga
á sér rætur i djúpstæðum og ekki ástæðu-
lausum ótta þeirra við, að glorian um
hernaðarbandalagið NATO, sem Morgun-
blaðið og fylgirit þess hafa reynt að
byggja upp i hálfan þriðja áratug.sé nú að
hrynja að mati flestra íslendinga.
Og þá er reynt að stinga óþægilegum
staðreyndum undir stól og allt talið um
dýrmæta þýðingu tjáningarfrelsis gufar
upp i vindinn á andartaki. Jafnvel ritstjór-
um stuðningsblaða Sjálfstæðisflokksins og
félögum ungra Sjálfstæðismanna er neit-
að um birtingu á greinum og samþykkt-
um, ef orði er hallað á flokksforingjana
vegna frammistöðu þeirra i landhelgis-
málinu, eða sé dýrð NATO dregin i efa.
En haldi foringjar Sjálfstæðisflokksins
sig geta slökkt eldana, sem á þeim
brenna, með þvi einfalda ráði að efla þvi
meir ritskoðun sem óánægjan magnast,
þá er það misskilningur, — það eru nefni-
lega margir af stuðningsmönnum Sjálf-
stæðisflokksins, sem allt til þess hafa litið
á flokk sinn og Morgunblaðið sem útverði
tjáningarfrelsis á íslandi. Og renni það
svo upp fyrir mönnum að þessu er öfugt
farið, — þá kann nú að fara að losna um
tjóðurbandið.
En litum nú á tvö dæmi úr afrekaskrá
flokksforingjanna siðustu daga. Ingólfur á
Hellu, fyrrverandi ráðherra, — sá sem
margir telja hinn „sterka mann” Sjálf-
stæðisflokksins — tekur sig til og lætur
brenna nýprentað upplag af málgagni
flokksins i Suðurlandskjördæmi, vegna
þess að meðritstjóri hans við blaðið, Guð-
mundur Danielsson rithöfundur, leyfði sér
að hvika frá flokkslinunni i dýrkun hern-
aðarbandalagsins og ungir Sjálfstæðis-
menn i kjördæmi Ingólfs höfðu komið inn i
blaðið samþykktum sinum, sem voru svo-
litið skeleggari gagnvart Bretum en Geir
Hallgrimssyni og Ingólfi Jónssyni þókn-
ast.
Og þá var ekki að sökum að spyrja.
Ekkert slikt mátti koma fyrir almenn-
ingssjónir samkvæmt úrskurði Ingólfs
Jónssonar, — það sem búið var að prenta
hlaut að brennast.
En skyldi nú ekki frekar pólitiskur
heiður Ingólfs Jónssonar hafa farizt i
þessu báli heldur en „hættulegar” skoðan-
ir Guðmundar Danielssonar og ungu
Sjálfstæðismannanna á Suðurlandi?
í viðtali um þetta mál, sem Þjóðviljinn
átti við Guðmund Danielsson þann 14.
júni, komst hann svo að orði, að mein-
ingarmunur hefði verið milli ritstjóranna,
um utanrikismál aðallega, — og hafi hvor-
ugur viljað láta undan siga. Ekki væri þvi
að leyna, að prentað upplag af blaðinu,
hefði verið eyðilagt til að taka út 3 smá-
greinar. Sagðist Guðmundur hafa sagt af
sér ritstjórastörfum og bannað að nafn sitt
stæði áfram i haus blaðsins.
Þjóðviljinn rif jar hér upp þessa frásögn
Guðmundar Danielssonar svona til ihug-
unar fyrir kjósendur Ingólfs Jónssonar.
Þvi einu er við að bæta, að nú
gefur Ingólfur út blaðið Suðurland án
þess nokkur maður sé tilgreindur ritstjóri
eða ábyrgðarmaður, — og e.t.v. er það
ekki að ástæðulausu, að ein aðalfyrirsögn
fyrsta blaðsins, sem út kom með þeim
hætti var á þessa leið: — „Siðgæðið,
undirstaðan að velferð hvers einstakl-
ings”.
En litum nú á annað dæmi um óburðuga
viðleitni foringja Sjálfstæðisflokksins til
að kæfa skoðanir almennra flokksmanna.
Þjóðviljinn skýrir frá þvi i gær, að fundar-
samþykkt ungra Sjálfstæðismanna frá
opnum fundi um landhelgismálið, sem
stjórnmálanefnd Heimdallar boðaði til
þann 2. júni s.l.
í þessari fundarsamþykkt, sem Geir
þolir svo illa að komi fyrir almennings-
sjónir, segir m.a.:
„Fundurinn harmar hikandi afstöðu
forustumanna stjórnarandstöðunnar og
telur óábyrgar yfirlýsingar þeirra til þess
eins fallnar að skapa ósamstöðu meðal
þjóðarinnar i landhelgismálinu . . . Fund-
urinn telur að landhelgismálið eigi ekki að
leggja undir Haagdómstólinn. Mál sem
varða þjóðartilveru okkar íslendinga
leggjum við ekki undir erlenda dóm-
stóla.”
Og einnig segir i sömu samþykkt Heim-
dellinganna:
„Skilningur á lfifshagsmunum íslend-
inga hefur ekki komið nægilega fram inn-
an NATO. Islendingar hljóta þvi að endur-
skoða afstöðuna til veru sinnar i NATO, ef
svo fer fram sem nú horfir”.
Þetta voru sem sagt tilvitnanir úr sam-
þykkt, sem gerð var á opnum fundi um
landhelgismál er stjórnmálanefnd Heim-
dallar boðaði til, og lagði hún tillöguna
fyrir fundinn. Þessa samþykkt hefur
Morgunblaðið neitað Heimdellingum um
að fá birta i blaðinu.
Formaður Heimdallar segir, að félagið
sem slikt hafi enga samþykkt gert og eigi
þvi ekki i erjum við Morgunblaðið. Slikt
yfirklór er vissulega allt hið kátlegasta,
þegar haft er i huga, að yfirlýsing for-
mannsins byggist á þvi einu, að það var
ekki stjórn heldur stjórnmálanefnd Heim-
dallar, sem til fundarins boðaði og lagði
fram til samþykktar svo skelegga tillögu,
sem hér hefur verið frá greint að sam-
þykkt var.
Geir og Eykon geta sem sagt ennþá
huggað sig við, að þeir eigi stuðning hins
ópólitiska hluta Heimdallar, en stjórn-
málanefnd félagsins og þeir sem sækja
opna fundi á hennar vegum eru hins vegar
bannfærðir af Geir og Morgunblaðinu, ef
þeir fara sjálfir að grufla út i pólitik.
Af Heimdellingum og Geir til vara
Mistókst að róa Heimdellingana
Einsog við skýrðum frá í
gær, hefur Heimdallur
verið settur i bann á
Morgunbiaðinu. Astæðan
fyrir því er sú einarða
afstaða sem forystumenn
stjórnmálanefndar Heim-
dallar tóku til ummæla
Geirs Hallgrímssonar í
landhelgismálinu.
Fundur sem Geir boðaði
til, í því skyni að fá breytt
þeirri ályktun sem við
birtum í blaðinu í gær, og á
sátu um 40 manns, fékk
eftirfarandi tillögu til
meðferðar:
„Fulltrúaráð Heimdallar
itrekar fyrri ályktanir sinar um
landhelgismálið. Fulltrúaráðið
skorar á þjóðina að sýna enn sem
fyrr fulla samstöðu um þetta lifs-
hagsmunamál islenzku þjóðar-
innar, þannig að fullur sigur
vinnist sem fyrst.
Fulltrúaráð Heimdallar leggur
áherzlu á að fiskveiðideilan við
Breta vinnst eing'öngu með kaldri
og yfirvegaöri rökhyggju, en ekki
með pólitiskum upphlaupum,
sem komið er af stað i sérhags-
munaskyni, i þágu pólitiskra
trúða og tækifærissinna.
Fulltrúaráöið tekur fram, að
einungis er barizt á tveimur vig-
stöðvum i þessari efnahagslegu
sjálfstæöisbaráttu okkar við
Breta. Annarsvegar við brezk
herskip á miðunum, þar sem
okkar menn hafa sýnt fyllstu ein-
beitni við hervaldið, en þó komið
fram af sérstakri prúðmennsku.
Skulu þeir eiga þjóðarþakkir
fyrir. Hinsvegar er barizt á
erlendum vettvangi, innan sam-
félags þjóðanna.
Engin barátta fer nú fram
innanlands, þar sem fullkomin
þjóðareining rikir á meðal
Islendinga um útfærsluna og
markmiðin sjálf. Einungis hafa
komið fram gagnrýnisraddir um
málsmeðferö rikisstjórnarinnar i
hinni mikilvægu baráttu á
alþjóðavettvangi. Þvi miður hafa
þær oft haft mikiö til sins máls.
Þjóðinni er hollt að minnast
baráttu Jóns Sigurðssonar for-
seta fyrir málstað Islendinga i
sjálfstæöisbaráttunni á öldinni
sem leið. Þar sem skynsemin og
rökhyggjan skipuðu öndvegið, en
öfgum og upphlaupum var visað
út i yztu myrkur.
Fulltrúaráð Heimdallar tekur
fram, að um leið og nauðsyn er
órofa samstöðu þjóðarinnar um
markmiðin i landhelgismálinu,
þá er fólki skylt að ihuga og gagn-
rýna málsmeðferð stjórnvalda, ef
mistök eiga sér staö, til þess að
fyrirbyggja að þau verði endur-
tekin.
Minnir fulltrúaráðið á mistök
upplýsingamiðstöðvar rikis-
stjórnarinnar i sambandi við
Arvakurmáliö þar sem
málslaður okkar veiktist, vegna
hinna ósönnu og öfgafullu
upplýsinga, sem gefnar voru
erlendum blaðamönnum, sem
beinlinis færðu óvininum vopn i
hendur.
Ennfremur vill fulltrúaráðið
minna á hinn hættulega frétta-
flutning, þar sem togarinn
Everton var sagður skotinn i kaf
og ekkert vitað um mannbjörg.
Slikur málflutningur hefur mjög
slæm áhrif á málstað okkar
erlendis, þegar vopnlausa
smárikið Island á að hafa ráðizt á
varnarlausan togara og sökkt
honum, án þess að skeyta nokkuð
um mannbjörg. Hvar eru þá rök
okkar gegn hervaldinu sem gerir
innrás i islenzka lögsögu? Sem
betur fer reyndust fyrstu fréttir
af Evertonmálinu uppspuni, þó aö
dagblaðið Timinn hafi slegið
þeim upp á forsiðu. Oll þjóðin
sannreyndi þá, að starfsmenn
Landhelgisgæzlunnar eru starfi
sinu vaxnir.
Fulltrúaráðið krefst þess aö hin
pólitiska forysta i málinu taki
fullt tillit til mannslifa, jafnvel þó
um sé að ræða brezka veiðiþjófa.
Fulltrúaráðið minnir á að öll
æska hins menntaða heims
stendur vörð um friðarhug-
sjónina, og telur samkvæmt þvi,
að efnahagslegt strið sé ekki
meira virði en mannslif.
Fulitrúaráð Heimdallar varar
við þeim mönnum, sem alltaf
hafa viljað koma Islendingum úr
varnarsamstarfi vestrænna
þjóða. Fulltrúaráðið minnir á, að
við hefðum ekki haft tækifæri til
þess að kæra Breta fyrir Atlanz-
hafsbandalaginu nú, ef þeir hefðu
komið vilja sinum fram.
Fulltrúaráð Heimdallar telur
að NATO sé skylt að stöðva vopn-
aða íhlutun Breta i islenzk innan-
rikismál. Traust þjóðarinnar til
bandalagsins er nú komiö undir
þvi hvernig það vinnur aö þvi, aö
Bretar láti af fáránlegu framferöi
sinu i islenzkri fiskveiðilandhelgi.
Fulltrúaráð Heimdallar itrekar
hvatningu sina, um að allir lands-
menn sýni þolgæði og samstöðu i
þessu máli, þvi sigurinn er
okkar, ef við höldum vel og
drengilega á málstað okkar.”
—o—
Tillögu þessa bar Arni B. Ei-
riksson upp fyrir hönd Geirs Hall-
grimssonar. Eins og sést af álykt-
uninni er ætlunin með henni að
draga úr frumhlaupi Geirs vegna
Evertonmálsins, bæði með þvi að
kenna blaðafulltrúa landhelgis-
gæzlunnar um rangar upplýs-
ingar af Evertonmálinu, svo og
með þvi að segja að gagnrýni-
raddir vegna landhelgismálsins
hafi þvi miður haft nokkuð til sins
máls.
Geir mistókst algjörlega að
heimta traust Heimdellinga.
Framhald á bls. 15.