Þjóðviljinn - 10.10.1973, Qupperneq 6

6 SÍÐA — ÞJÓÐVILJIN Miövikudagur 10. október 1973.
UOOVIUINN
MÁLGAGN SÓSIALISMA
VERKALYÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
(Jtgefandi: Otgáfufélag Þjóöviljans
Framkvæmdastjóri: Eiöur Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson (áb)
Fréttastióri: Evsteinn Þorvaldsson
Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar:
Skólav.st. 19. Simi 17500 (5 linur)
Askriftarverö kr. 360.00 á mánuöi
Lausasöiuverö kr. 22.00
Prentun: Biaöaprent h.f.
ÓJAFN LEIKUR
Það var ójafn leikur á kappræðu-
fundinum um landhelgismálið, sem fram
fór á sunnudaginn var, en þar leiddu þeir
saman hesta sina Lúðvik Jósepsson,
sjávarútvegsráðherra og Gunnar
Thoroddsen, formaður þingflokks Sjálf-
stæðisflokksins.
Sist er þó Gunnar verri málflytjandi en
aðrir forystumenn Sjálfstæðisflokksins,
en það var málstaðurinn, sem gerði gæfu-
muninn.
Lúðvik Jósepsson gerði i skýru máli
grein fyrir þvi, hvernig tugir stórra veiði-
skipa frá mörgum þjóðum hafa
horfið hér frá veiðum siðan landhelgin var
færð út og lýsti hinni miklu aflaminnkun
Breta og Vestur — Þjóðverja, þeirra
tveggja þjóða, sem einar hafa neitað að
viðurkenna i verki landhelgisútfærslu
okkar. Arið 1971 var afli Breta hér 210.000
tonn en fyrstu 12 mánuðina eftir land-
helgisútfærsluna 140-150.000 tonn. 1971 var
afli Vestur-Þjóðverja hér um 120.000 tonn
en fyrstu 12 mánuðina eftir útfærsluna um
70.000 tonn.
Sjávarútvegsráðherra rakti siðan i
framsöguræðu sinni hvernig Morgun-
blaðið hefði stöðugt reynt að gera hlut
veiðiþjófanna sem mestan og jafnan tekið
áróður breskra togaraeigenda sem
heilagan sannleika.
Lúðvik sagði:
”Staða okkar i landhelgismálinu er mjög
sterk. Við höfum frá upphafi lýst yfir, að
við gætum fallist á að veita þeim sem hér
hafa fiskað nokkurn umþóttunartima,
þ.e.a.s. samning til stutts tima um tak-
markaðar veiðar.
Afstaða okkar i þessum efnum er ó-
breytt og grundvallarsjónarmið okkar um
efni slikra bráðabirgðasamninga eru
einnig óbreytt. Við viljum aðeins semja til
stutts tima.
Við setjum sem algert skilyrði fyrir
sliku bráðabirgðasamkomulagi, að við
höfum óumdeilanlegt eftirlit með veið-
unum. Og við krefjumst þess, að sam-
komulagið tryggi minnkandi sókn út-
lendinga á miðin með lokun viðkvæmra
veiðisvæða og fækkun skipa á miðunum....
Við munum aldrei vikja frá þeirri kröfu,
að eftirlitið á miðunum verði i okkar
höndum og að viðkvæmustu fiskimið báta-
flotans verði ekki opin breskum togurum,
og að tryggt verði, að dregið verði óum-
deilanlega verulega úr sókn breskra
togara á okkar miðum”.
Lúðvik Jósepsson skýrði frá þvi, að
hann hefði nú þegar samkvæmt á-
kvörðun rikisstjórnarinnar látið semja
frumvarp sem gerir ráð fyrir rétti okkar
til friðunarráðstafana og til að setja
reglur um fiskveiðar allt að 200 milum frá
grunnlinum.
Ráðherrann sagði:
„Enginn vafi leikur á þvi hjá nokkurri
þjóð, að við íslendingar styðjum kröfuna
um 200 milna fiskveiðilandhelgi.
Spurningin af okkar hálfu um 200
milurnar er eingöngu um það, hvenær við
teljum okkur kleift að koma þeim i fram-
kvæmd, gera þær gildandi i reynd.”
Gunnar Thoroddsen gerði vanmegna til-
raunir til að koma þvi heim og saman, að
annars vegar ættum við að láta Haagdóm-
stólinn um okkar 50 milur i samræmi við
samninginn frá 1961, en hins vegar að færa
út i 200 milur strax, þrátt fyrir það, að
samkvæmt samningunum frá 1961, sem
Gunnar lofaði mjög, enda höfundur þeirra
að nokkru, þá hefur dómstóllinn að sjálf-
sögðu sama,,rétt” til að dæma af okkur
200 milur eins og 50 milur. Það kom einnig
mjög skýrt fram i máli Lúðviks Jóseps-
sonar, að ef telja á samningana frá 1961
gilda yfirleitt, þá telur dómstóllin sig
hafa allan ,,rétt” til að úrskurða um okkar
mál, líka meðan á meðferð málsins fyrir
dómstólnum stendur. Enda sagði Bjarni
heitinn Benediktsson á alþingi um þetta
atriði er hann túlkaði samninginn, að út-
færsla tæki gildi, ”ef ekki áður er búið að
hnekkja henni með úrskurði alþjóðadóm-
stólsins”. En það er einmitt þetta sem
Haagdómstóllinn telur sig nú hafa gert,
hnekkt útfærslu okkar um sinn og úr-
skurðað Bretum heimildir til að veiða hér
170.000 tonn á ári.
RÉTTUR SJÁLFSTÆÐISMANNS
Þeir liðsoddar Sjálfstæðisflokksins sem
fundinn sóttu sátu gneypir undir ádrepu
Péturs og einginn tók upp vöm.
Annað sem mikla athygli vakti var frá-
sögn Jónasar Árnasonar, alþingismanns
af þvi, hvernig höfuðfjandmenn okkar i
Bretlandi, sem Jónas hefur átt þar i höggi
við i sjónvarpsþáttum, hafa það allt að
þvi sem reglu i slikum þáttum að draga
upp úrsklippur úr Morgunblaðinu til að
koma höggi á málstað íslands.
”Þetta er stundum eins og það sé ekki
lengur AustinLaing, framkvæmdastjóri
breskra togaraeiganda, sem maður hefur
fyrir framan sig heldur Eyjólfur Konráð
og Geir Hallgrimsson”, sagði Jónas.
Fyrir utan viðureign Lúðviks og Gunnars
var það tvennt, sem mesta athygli vakti á
kappræðufundinum. Eitt var lýsing vel
þekkts sjálfstæðismanns i Reykjavik á
viðskiptum sinum við Morgunblaðið.
Petur Guðjónsson, sem lengi hefur verið
virkur félagi i Sjálfstæðisflokknum lýsti
þvi, hvernig Morgunblaðið hefði þver-
neitað að birta nokkur skrif frá sér um
landhelgismálið jafnvel þó hann vildi
borga fyrir þau sem auglýsingu, en Pétur
hefur leyft sér að hafa aðrar skoðanir og
þjóðhollari i landhelgismálinu, en þær
sem átti hafa upp á pallborðið hjá rit-
stjórum Morgunblaðsins. Pétur Guðjóns-
son rakti nokkuð málflutning Morgun-
blaðsins að undanförnu, og nefndi sem
dæmi, að Morgunblaðið birti hráan áróður
breskra togaraeigenda gegn borgun i
formi heilsiðu auglýsingar fyrir nokkru
siðan.
Pétur sagði siðan:
”Ég ásaka ritstjóra og útgáfustjórn
Morgunblaðsins fyrir að gefa breskum
togaraútgerðarmönnum kost á að koma á-
róðri sinum gegn okkur íslendingum á
framfæri á siðum Morgunblaðsins i formi
greiddra auglýsinga, en neita mér, sjálf-
stæðismanninum Pétri Guðjónssyni um
þennan sama rétt.”.
RÁÐSTEFNA UNGRA SÓSÍALISTA
Ályktun um sj álfstæðismál
Þau mistök urðu í blaðinu
i gær að niður féll nafn eins
meðlims æskulýðsnefndar
þeirrar, er kjörin var á
Akureyri, og vill blaðið hér
með bæta úr þessu. Æsku-
lýðsnefndin er þannig skip-
uð:
Þórhallur Eiríksson,
Mörður Arnason, Einar
Karl Haraldsson, Valþór
Hlöðverssón og Ottar
Proppé.
Ráðstefnan nestaði nefnd
þessa með ýtarlegu erindis-
bréfi, og er henni ætlaður
mun meiri starfi, en æsku-
lýðsnefndum miðstjórnar
til þessa.
I gær voru birtar ályktanir ráð-
stefnu ungra sósfalista um verka-
iýðsmál. Hér á eftir fara ályktan-
ír þær sem ráðstefnan lét frá sér
fara um sjálfstæðismál tslend-
inga \
Ráðstefna ungra sósialista
haldin á Akureyri 6.-7. okt. 1973
fagnar þeim árangri sem þegar
hefur náðst i landhelgismálinu.
Frumkvæði islensku rikisstjórn-
arinnar,i baráttunni fyrir stækk-
un auðlindalögsögu og yfirráða-
rétti smáþjóða yfir eigin náttúru-
auðlindum, hefur hrundið af stað
alþjóölegri hreyfingu. Meðal ann-
ars af þeim sökum koma samn-
ingar við breska útgerðarauð-
valdið ekki til greina, þvi að
samningar við Breta myndu
skaða möguleika okkar til að fá
viðhlýtandi samþykkt á hafrétt-
arráðstefnu Sameinuöu þjóð-
anna. íslendingar verða nú að
fylkja sér til baráttu i landhelgis-
málinu undir kjörorðinu: - Við
semjum ekki viö Breta, viö sigr-
um þá'.
En stefna rikisstjórnarinnar i
landhelgismálinu er aðeins einn
liöurinn i þeirri stefnu að tryggja
betur sjálfstæöi islensku þjóðar-
innar. Þjóðleg reisn birtist ekki
aðeins i landhelgismálinu, heldur
einnig i þvi að útiloka erlent fjár-
magn og þeirri áherslu er lögð
hefur veriö á islenska atvinnu-
þróun. Stefna þjóðlegrar reisnar
birtist ekki sist i þvi stefnumiði
vinstri stjórnarinnar að binda
endi á aldarfjórðungs hersetu I
landi okkar. Ráðstefnan minnir á
að hersetan er i hróplegri mót-
sögn við alla baráttu íslensku
þjóðarinnar. Atburðirnir í Chile,
þar sem bandariskir auðdrottnar
og innlend eignastétt frömdu
valdarán til að tryggja áfram-
haldandi arðrán auðstéttanna
beinir athyglinni að eftirfarandi:
Her i Chile, — her á Islandi, og
3000 bandariskar herstöðvar um
allan heim. — Allar þessar her-
sveitir gegna einu og sama hlut-
verki: vernda hagsmuni banda-
riskra auödrottna og gera þessu
vesturheimska stórveldi kleift að
gegan hlutverki varðhundsins
gegn þjóðfélagsbyltingum og
gæta þess að vannærð alþýða
heimsins svipti ekki heimsvalda-
sinna þeirri aöstöðu að ganga ó-
hindraðir i náttúruauðlindir ann-
arra.
Nærvera bandarisks hers á Is-
landi er i algerri mótsögn við bar-
áttu okkar i landhelgismálinu.
Með herstöðinni á Miönesheiöi
styrkjum viö íslendingar banda-
riska heimsvaldasinna i aröráni
þeirra i þriðja heiminum og veit-
um þannig helsta óvini bestu
bandamanna okkar i landhelgis-
málinu lið. Ef Islendingar vilja
vera sjálfum sér samkvæmir i
baráttunni fyrir verndun náttúru-
auölinda, þá ber þeim að skipa
sér á bekk með samherjum sinum
i þriðja heiminum og styðja bar-
áttu þeirra gegn rányrkju auð-
valdsrikjanna á náttúruauðlind-
um vanþróaðra þjóða. Rökrétt
framhald þeirrar þjóölegu reisn-
ar, er einkennir baráttu okkar i
Jandhelgismálinu, er þvi að segja
upp hernámssamningnum og
segja skilið viö hernaðarbanda-
lag nýlendukúgara.
Ungir sósialistar leggja áherslu
á, aö I herstöövamálinu kemur
engin málamiðlun til greina. Við-
ræöur við bandarísk stjórnvöld
geta aöeins snúist um þá spurn-
ingu hvenær herinn fari. Ungir
sósialistar hvetja alla herstöðva-
andstæðinga til að hefja nú skel-
egga sókn með það að markmiði,
að þegar sigur vinnst i landhelg-
ismálinu, skipi Island þann sess i
samfélagi þjóðanna að standa
sem friðlýst land óháð herngðar-
bandalögum.