Þjóðviljinn - 10.11.1974, Page 11

Sunnudagur 10. nóvember 1974. ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 11
182 konsertar á
þremur mánuöum
Þaö hefur engum dulist, aö
Ami hefur staðiö i þvi siöasta
áriö.að fá hingaö bresku popp-
•grúppuna Slade. Það hefur nú
loksins tekist hjá honum, og
undirritaöi hann samning viö
International Organition Con-
cert, siöastliöinn þriöjudag, aö
viöstöddum blaöamönnum. IOC
er fyrirtæki, starfandi á Norð-
urlöndum og sér um skipulagn-
ingu hljómleika viðsvegar um
Skandinaviu. Erik Tom-
sen umboösmaöur IOC, kom
hingaö specialt til þess að at-
huga, hvort aöstæöur væru full-
nægjandi fyrir piltana, þvi ekki
báru Nazaret okkur söguna vel
(e.t.v. hefur hann einnig heyrt
um rafmagnsleysiö I Höllinni,
er Deep Purple heimsóttu vort
land). En Eric virtist ánægöur,
og undirritaöi þvi samninginn
viö Ama.
Eric upplýsti okkur, aö fyrir-
tæki hans heföi séö um 182 kon-
serta á siðastliönum 3 mánuö-
um, en Slade væru stærsta núm-
eriö hingaö til, og til marks um
þaö sagöi hann, aö á tveimur
dögum heföi selst upp á fyrsta
konsert þeirra I Danmörku, sem
veröur næsti viökomustaöur
þeirra félaga. Fyrirhugaö er aö
halda 14 konserta i Skandinaviu,
á eftir þeim er hér veröur hald-
inn, og er þvi mikilvægt fyrir
þá, að vel takist til á þessum
fyrsta viökomustaö þeirra i
Noröurlandaferöinni.
A blaðamannafundi, sem
haldinn var voru mættir, ásamt
Ama, Omar Valdimarsson og
Július Guöjónsson. Ómar mun
hafa átt hvaö stærstan þátt i
undirbúningi hljómleikanna, og
mun sá undirbúningur hafa
staðiö yfir i hátt á annan mánuö.
Július (eigandi J.P. Guöjóns-
son, Plötuportsins og fl.) kvaö
sinn þátt aöeins vera i gerö
samninga fyrir Amunda, en
Klásúlum dattstrax i hug aö þar
væri kominn hinn fjárhagslegi
bakhjarl fyrirtækisins. Omar
kynntifyrir viðstöddum nýja tv.
laga plötu meö Slade og kvaö
titillagið „Far Far Away” vera
no. 1 i Bretlandi, en lögin á plöt-
unni eru úr kvikmynd þeirra
Slademanna, er ber nafniö
„Flame”, en henni eru gerö
nánari skil hér á siðunni. Þeir
félagar tjáöu viöstöddum, aö
seldir yröu 5000 aögöngumiöar
á kr. 1300 pr. miöa (6,5 miljónir
ef uppselt verður), en einnig
kom fram aö hljómsveitin kost-
aði 2000 pund (500.000). Ámundi
sagöi slikt mjög óraunhæft, aö
tala um einn kostnaöarliö, þvi
þeir væru þaö margir, aö hljóm-
sveitarveröið væri aðeins litill
partur af þvi, og tók það stift
fram, aö þetta væri ekki gróöa
fyrirtæki hjá honum, heldur til-
raun til aö viöhalda stöðugu
hljómleikahaldi i borginni. Máli
sinu til sönnunar upplýsi hann,
aö miðaverð á hljómleika i Dan-
mörku næði yfirleitt 1500 kr isl.
og flutningskostnaður hingað til
lands sé helmingi meiri, en til
hinna noröurlandanna. Voru
viöstaddir þá sammála um hóf-
semi miöaverðsins. En nóg um
það i bili
NOKKUR FRÓÐLEIKSKORN UM
Slade samanstendur af fimm
mönnum, þeim Noddy Holder,
Jimmy Lee, Dave Hill og Don
Powell. Þeir hafa haldiö hópinn i
fimm ár, en á þeim tlma hafa þeir
þróast i gegnum nokkur músik-
stig, og eru nú svokölluð „heavy
Rock group”, og þykir með þeim
betri, sem völ er á. Þeir urðu
fyrst frægir i Bretlandi, áriö 1969,
þá aðallega fyrir liflega sviðs-
framkomu og skrautlegan
klæöaburð. Nú þykja þeir held-
ur rólegri á sviði, og leggja þvi
meiri áherslu á vandaöa músik,
en samt sem áöur eru þeir meö
liflegri grúppum á hljómleikum,
og ná sérstaklega vel til áheyr-
enda.
Umboðsmaöur þeirra er Chas
Chandler, og má segja, að hann
hafi átt stærstan þátt i velgengni
þeirra á undanförnum árum, en
litum nánar á kappana. James
Whild Lea: byrjaði aö læra á fiðlu
9 ára gamall og tók skjótum
framförum, en fimmtán ára
gamall missti hann áhuga á fiðl-
unni, og tók ástfóstri viö Shad-
ows. Hann lærði á gitar I einum
grænum, og fór I bandið „Nick
and Axemen”, og spilaöi þar á
bassagitar. Fljótlega sá hann aug
lýsingu i blaði einu, þar sem
hljómsveit auglýsti eftir bassa-
leikara, og vegna þess hve illa
gekk hjá Axemen, þá meldaði
hann sig. Viku seinna var hann
kominn i hljómsveitina N.
Betweens, sem seinna meir varð
Slade.
NevilleJohn Holder: Ætlaöisér
aö verða kennari, en á táninga-
aldri fékk hann áhuga á gitar-
spili. Hann eignaöist gltar og hóf
aö leika meö smágrúppum 1
hverfinu, og siöan stofnaöi hann
skólagrúppu. Eftir skólagöngu
sina hóf hann vinnu á skrifstofu,
en leiddist, og gekk i atvinnu-
hljómsveit er bar nafnið „Steve
Brett and the Mavericks” þar
sem hann lék á gitar og söng. A
sama tima kynntist hann N. Be-
tween, og þeir buöu honum i
bandiö, sem hann þáöi, og var
þar kominn kjarninn aö hljóm-
sveitinni Slade.
Donald Georg Powell: Fyrsta
áhugamál var box, en ekki gat
hann sér góöan oröstir á þvi sviöi,
svo hann missti áhugann á boxi,
og næsta mania stóö yfir I tvö
ár. A þessu timabili gekk hann i
skátana, og þar varö þaö skáta-
foringinn sem kveikti áhuga hans
á trumbuslætti. Eftir allskonar
Tilfinnanlegur húsnæöis-
skorturtil hljómleika
Mjög hefur komið
berlega i ljós á undan-
förnum mánuðum,
skortur á heppilegu
húsnæði til hljómleika-
halds og fleiri
skemmtana fyrir ungt
fólk. Á þessu timabili
hafa islenskar popp
hljómsveitir verið að
gera mjög athyglisverða
hluti og það efni sem
þær hafa boðið upp á er
að margra dómi fylli-
lega sambærilegt við
það sem hæst ber i
nágrannalöndum okkar.
Ný stúdió eru komin eða eru að
komast á laggirnar og þó að þau
séu aö mörgu leyti ófullkomin þá
bera þau glöggt vitni þess að
áhugi sé fyrir alíslenskri
hljómplötuframleiðslu. Það sem
hefur mest gildi i sambandi við
þessi islensku upptökustúdió er
aö nú fá litt eöa óþekktir
skemmtikraftar að spreyta sig og
þar meö gulliö tækifæri til aö ná
til stærri hlustendahóps en áður.
Þessi stúdió eru greinilega spor I
rétta átt og þvi ber aö fagna.
Hljómleikahald i kvikmynda-
húsum borgarinnar er mörgum
annmörkum háð og er það engin
furöa þar sem hús þessi eru ekki
ætluö til annarra nota en að sýna
þar kvikmyndir. Þetta leiðir til
þess að eini timinn sem húsin eru
laus er um og eftir miðnætti og er
þaö ekki beint heppilegur timi til
hljómleikahalds. Agnúar þessir
komu glöggt fram á miðnætur-
hljómleikum þeim sem Miles og
Júdas héldu fyrir stuttu i Austur-
bæjarbió og sagt var frá hér á
siöunni á sunnudaginn var.
Undirbúningstiminn var vægast
sagt naumur þar sem kvik-
myndasýningin var búin kl. 11 og
hljómleikarnir áttu að hefjast kl.
11.30. Þetta kom skýrt i ljós þegar
dýröin hófst, en það verður að
segja að furðuleg voru viðbrögö
Miles viö ónógum undirbúningi og
lélegum hljómburði, þvi þeir
settu græjurnar I botn og hafa
liklega ætlast til þess að
hávaöinn bjargaöi þvi sem
bjargaö varö. Eins og sagt var
hér að framan, er hljóm-
buröurinn mjög lélegur i Austur-
bæjarbiói og gildir þaö
einnig um flest önnur kvik-
myndahús. Mjög erfitt er að ná
upp góöri stemmningu I þessum
húsum, (þó að þar séu reyndar
undantekningar á) og er það
einkum vegna byggingarlags
þeirra. Kvikmyndahúsin hafa
þrátt fyrir allt bjargað miklu og
þannig staðiö undir tveimur
menningarþáttum, kvikmynda-
sýningum og hljómleikahaldi.
I Laugardalshöllinni hafa
flestir helstu popphljómleikarnir
veriö haldnir og hefur það einkum
veriö gert vegna stærðar hússins.
Fólk hefur troðist þar likt og fé i
rétt, og hlustaö á tónlist i tvo til
fjóra klukkutima standandi upp á
annan endann. En hvað á aö
gera? Er betra að missa af hinum
heimsfrægu hljómsveitum?
Svarið hlýtur að verða nei, þvi
allt er betra en bert. Um Höllina
gildir allt þaö sem sagt var um
hljómleikahald kvikmynda-
húsanna hér að framan, einkum
þaö hversu popphljómsveitum er
gjarnt aö ætla hávaöanum aö
fylla þetta gimald.
Þá eru þaö veitingahúsin og sú
menning sem þrifst innan veggja
þeirra. Þetta mál hefur verið
mikið rætt um á undanförnum ár-
um og i þeim umræðum sett fram
sjónarmiö sin veitingahúsaeig-
endur, hljómlistarmenn, þeir sem
koma til að drekka og þeir sem
koma til að hlusta o.fl. Alls staðar
er viðkvæðið það sama:,,Hvað er
við þvi að gera?” eða „Hvers
eigum viö að gjalda?”. Þarna
virðist allt stranda á úreltri
vinlöggjöf, sem er þrándur i götu
bættrar skemmtanamenningar
landsmanna. Þessi fullyrðing á
Framhald á 22. siðu.
bras og erfiði, eignaöist hann
trommusett, og komst I hljóm-
sveitina „Jonny Travall and the
Vendor”, sem siðar breytti nafni
sinu i „N. Betweens”. Sú grúppa
liðaðist I sundur, en Don og Dave
(næst kynntuij náöu i þá Jimmy
Lee og Noddy Holder, og stofnuöu
fyrrnefnda N. Betweens (þ.e.
héldu nafninu á gömlu grúpp-
unni).
David John Hill: ólst upp við
músik og lærði fljótlegá á gitar,og
hann ásamt vini sinum stofnaði
hljómsveit. Fór að vinna á skrif-
stofu en stuttu siöar gekk hann I
hljómsveitina „Vendor” þar sem
hann hitti Don Powell i fyrsta
sinn, og menn vita framhaldið.
Þetta er stutt æviágrip af
þeim félögum, en nánari kyniii
getiö þið haft af þeim á hljóm- -
leikunum sem veröa i Laugar- •
dalshöllinni þann 12. þessa
mánaðar.
kvikmyndinni „Flame”, sem þeir eru nýbúnir aö búa til.
Hér sjúst meölimir Slade I
Frægar hljómsveitir hafa oft
farið út I það, að gera kvikmynd
um sjálfa sig, eöa þar sem þeir
eru aðalleikarar. 1 fleiri tilfell-
um hefur þaö tekist illa, en hitt.
Nú hafa Slade gert eina slika, en
viö vonum bara aö hún sé i betri
hópnum. Myndin ber nafniö
„Flame”, og fjallar i stuttu
máli um rockband, sem hlýtur
heimsfrægö á örskömmum
tima, en vegna gifurlegs ytra
álags, sem fylgir frægðinni, og
innbyröis deilna milli meölima
bandsins, er jafn skjótt niöur á
botninn aftur.... Viö skulum
ekki vera fjölyrtari um mynd-
ina, en vonast til að hún verði
sýnd hérlendis, áður en hún eld-
ist um mörg ár.
klnsúlnr
khísúlur