Þjóðviljinn - 07.02.1975, Blaðsíða 5

Föstudagur 7. febrúar 1975 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 5
Alþýðubandalagið í Reykjavík:
Skipulags
breyting
Rœtt við
Þröst Ölafsson,
formann
félagsins
• Sex deildir
• Sjálfstœtt
starfssvið
• Öflugt
Fyrirhuguð er mikil breyting á
skipulagi og þarmeð starfsemi
Aiþýöubandaiagsins f Reykjavik.
Er ætlunin ab skipta félaginu i sex
deildir eftir kjörhverfum. Þessi
breyting er gerð til þess aö auö-
velda félagsstarf i kjördæminu,
sem er oröiö svo stórt og um-
fangsmikiö aö ekki veröur skipu-
lagt svo vel sé I einu félagi.
Þetta kom fram i viötali, sem
Þjóðviljinn átti i gær við Þröst
Ólafsson, hagfræðing, formann
Alþýöubandalagsins I Reykjavik.
Stjórn Alþýðubandalagsins og
félagsfundur hafa fjallað um
reglugeröir fyrir félagsdeildir
ABR. Þröstur skýrði blaðinu svo
frá efni reglugerðarinnar. 1 l. gr.
er ákvæði um skiptingu félagsins
i deildir og starfssvæði deildanna.
I annarri grein er nánar kveöið á
um starfssviðin þannig:
Deild 1: Kjördeildir Miðbæjar-
og Melaskólahverfis.
Deild 2: Austurbæjar-
og Sjómannaskólahverfi.
Deild 3: Laugarnes- og
Langholtsskólahverfi.
Deild 4: Breiðagerðis-
og Alftamýrarskólahv-
Deild 5: Breiöholts-
og Fellaskólahverfi.
Deild 6: Árbæjarskólahverfi.
Deildastjórnir skulu skipaöar
5—7 mönnum, eftir félagafjölda i
hverri deild. Hlutverk deildanna
skal vera sem hér segir,-
a) Að berjast fyrir hugsjón
sósialismans og fyrir eflingu
flokksins.
b) Aö afla nýrra félaga, sjá um
innheimtu félagsgjalda og annast
félagaskrá.
c) Að halda deildarfundi þegar
þurfa þykir og sjá um aðra póli-
tiska starfsemi á starfssvæði
deildarinnar.
c) Aö auka útbreiðslu Þjóðvilj-
ans og að annast aðra útbreiöslu-
starfsemi fyrir flokkinn.
I reglugerðinni er gert ráð fyrir
að aðalfundir deildanna veröi
haldnir ár hvert i septemberinán-
uði. Fastir dagskrárliðir verði: 1.
Skýrsla stjórnar.. 2. Arsreikning-
ar deildarinnar. 3. Kosning
stjórnar.
í reglugerðinni er gert ráð fyrir
þvi að við hverja deild starfi sér-
stök verkalýðsnefnd, en verka-
lýðsmálanefndir deildanna
myndi verkalýösinálaráð félags-
ins i Reykjavik.
I þessu sambandi er vert að
geta þess að félagsstjórnin hefur
að undanförnu beitt sér fyrir þvi
að félagsmenn úr verkalýðsfélög-
unum skipuleggi sig sérstaklega
eftir verkalýðsfélöguin.
— Hvenær hefst deildastarfiö?
— Stjórn Alþýðubandalagsins i
Reykjavik mun nú á næstunni
skipa undirbúningsnefndir i
deildunum, en nefndir þessar
eiga aö hafa forustu um fundar-
boðun i deildinni i byrjun. A
fyrsta fundi deildarinnar skal
kjósa deildinni stjórn, sem siðan
leysir af undirbúningsnefndina.
Við gerum ráð fyrir að deilda-
stjórnir verði komnar á laggirnar
alls staðar i febrúar. Á fyrstu
fundum deildanna munu mæta
þingmenn, borgarfulltrúar eða
aðrir forustumenn flokksins i
kjördæminu.
Þess má geta að sú hugmynd
hefur komið frain að siðar myndi
formenn deildastjórnanna stjórn
ABR, auk nokkurra manna sem
kosnir yrðu á almennum félags-
fundi. Er þetta og fleira veröur aö
taka ákvörðun uin næsta vetur
þegar reynslan af félagsstarfinu
er komin i ljós. Viöleitni okkar nú
er tilrraun til þess að ráöa betur
við verkefnið á stóru félagssvæöi.
Skipulagsbreytingin getur þó að-
eins hjálpað til i þessum einum,
það verður starf og aftur starf
fólksins i félaginu sem ræður úr-
slitum nú sem fyrr.
Umræöufundir —
skemmtikvöld
Þröstur sagöi frá þvi að
skemmtikvöldin — annan hvern
miðvikudag — hefðu farið vel af
stað. Næsta skeinmtikvöld verður
á miðvikudaginn i næstu viku.
Þar mun Gunnar Benediktsson
rithöfundur lesa úr óprentaöri
bók. Þá hefur verið ákveðiö að
efna til sex umræðufunda um ým-
is mál. Veröa þeir auglýstir I
Þjóðviljanum á morgun, laugar-
dag.
Bœjarráð Keflavíkur:
Stjórnvöld komi í
veg fyrir
A fundi bæjarráös Keflavikur
þann 30. f.m. var eftirfarandi
samþykkt gerð:
„Fulltrúar útvegsmanna og
fiskverkenda hafa komiö á fund
bæjarstjóra og gert honum grein
fyrir þvi, að yfirvofandi sé alger
stöðvun útgeröar og fiskverkunar
hér i bænum og nágrenni og upp-
sagnir starfsfólks séu á næsta
stöðvun
leiti og sumsstaðar hafnar, vegna
mikilla greiðsluerfiðleika fyrir-
tækjanna.
Af þessu tilefni skorar bæjarráð
á rikisstjórn og Alþingi, að gera
nú þegar nauðsynlegar ráðstaf-
anir til að komiö verði i veg fyrir
rekstrarstöðvun þessara atvinnu-
greina og stórfellt atvinnuleysi”.
af erlendum
Striöiö I Eritreu, sem staöiö
hefur yfir sföan 1962, þegar
landiö var innlimaö I eþiópska
keisaradæmiö sem 14. fylki
þess, geisar nú af meiri grimmd
en nokkru sinni fyrr. Mörg
hundruö manna eru sagöir
fallnir I götubardögum um
Asmara, höfuöborg Eritreu, en
úti á landi eru manndrápin
sennilega enn meiri, þótt af
þeim fari færri sögur. Frétta-
þjónustan á eþiópsku lands-
byggöinni er enn frekar frum-
stæð^ og þar geta styrjaldir og
hungursneyðir sem best lagt aö
velli fólk I hundraöaþúsundatali
án þess aö heimurinn frétti af
þvi fyrr en eftir marga mánuöi
Fregnir herma að eþiópski
herinn hafi jafnaö við jörðu
nokkur þorp I grennd við
Asmara og væntanlega þá ekki
tekiö neinum vettlingatökum á
ibúnum, ef að vanda lætur. Rétt
fyrir siðustu áramót fórust
hundruð manna i loftárásum
eþiópska flughersins á sveita-
þorp á yfirráðasvæði eritresku
sjálfstæðishreyfingarinnar
(ELF). Foringi I eþiópsku lög-
reglunni skýrði svo frá nýlega
að dag einn árið 1972 hefðu átta
hundruð manns verið aflifaðir I
Keren-héraöi, væntanlega fyrir
raunverulegan eöa meintan
stuðning við ELF, og i júli áriö
ATHIOPIEN
nR
DRSUDAN
401&L. SAUDI;ÁRABIENÍ|
' \
\ Dflhlak*^
•^ 'Jns.
é ,
W e I 0

jEMEN
ARAB
REP.
,ÍV3?S
TK ./<»• t S1-"
0 G AD E N
i\ui uu a^uii aiufniug
liggur aö Rauöahafi.
Stríðið í Eritreu
sem leið voru um tvö hundruð
manns teknir af fyrir sömu
sakir skammt frá landamærum
Súdans. Þetta eru fregnir sem
borist hafa út nánast fyrir til-
viljun, og veit enginn með vissu
hversu margir hafa látið lifið I
hernaði og hreinsunum þau
þrettán ár, sem stríði hefur
staðið milli eþiópskra stjórn-
valda og sjálfstæðissinna i
Eritreu.
ítölsk nýlenda frá 1890
Land þetta Eritrea er að
flatarmáli heldur stærra en
Portúgal og er fremur mjó
spilda (þó allbreið norðan til)
milli hinnar eiginlegu Eþiópiu
og Rauðahafsins. Að norðvestan
liggur landið aö Súdan og suð-
austurendi þess að franska
Sómalilandi. Eritrea er fjöllótt
land og mestanpart hálfgerð
eyöimörk, en gróðursælir skikar
eru innan um,og vel má rækta
með áveitum. Ibúar eru eitt-
hvaö á aðra miljón, tæpur
helmingur þeirra játar koptiska
kristni og hefur að móður-
málum amharisku og tigrinja,
semisk tungumál. Það fyrr-
nefnd er opinbert mál Eþlóplu
og á þvi og tigrinja er varla
nema mállýskumunur. Rúmur
helmingur eritreumanna er
hinsvegar múhameðstrúar, og
skiptast þeir i marga þjóðflokka
og ættbálka, sem eru allsundur-
leitir innbyrðis en tala þó flestir
tungur af einhverskonar
hamiskum stofni sem fjar-
skyldar eru máli fornegypta.
Frá fjórtándu öld og fram á
þá átjándu var Eritrea
nokkurnveginn óslitið hluti af
eþlópska keisaradæminu, en
tyrkir tóku að troða sér þar inn
þegar á sextándu öld og á
nitjándu öld leystu egyptar þá
þar af hólmi. Eþíópar, egyptar
og Italir böröust slðan og
toguöust á um landið uns þeir
siðastnefndu innlimuðu það sem
nýlendu 1890. Bretar tóku það af
þeim i siðari heimsstyrjöld og
afhentu þaö Eþiópiukeisara
1952. Var Eritrea siðan að formi
til sambandsriki Eþiópiu I ára-
tug, uns það var innlimaö sem
fyrr segir.
„Nú öld er snúin...”
Meginatriðin i stefnuskrá
ELF virðast vera eritresk þjóð-
ernisstefna og múhameðstrú, en
auk þess er starfandi i landinu
önnur sjálfstæðishreyfing,
Þjóðfrelsisfylking Eritreu, sem
upphaflega klofnaöi út úr ELF.
Þjóöfrelsisfylking þessi er að
sögn einnar vestrænnar frétta-
Mengistú Haile Marjan majór,
sem sagður er hinn sterki maö-
ur bráðabirgöastjórnarráðs
eþiópsku herforingjanna. Hann
og félagar hans segjast reiöu-
búnir til samningaumleitana viö
ELF, en eru ekki til viðtals um
fullt sjálfstæöi til handa Eri-
treu.
stofu marxisk. Samkomulag
sjálfstæðishreyfinganna
tveggja hefur lengstum verið
stirt, og greina fréttir frá
blóöugum bardögum þeirra á
milli annað veifið. Nú hafa þær
hinsvegar lagt allar væringar á
hilluna og berjast sameinaðar
gegn eþiópska hernum. Af þeim
tveimur mun ELF vera miklu
liðsterkari og betur búin til
vfga, enda nýtur sú hreyfing
mikils stuðnings frá oliu-
auöugum Arabarikjum, einkum
Llbiu.
Eritreskir sjálfstæðissinnar
höfðu vissulega mikið til sins
máls þegar þeir hófu frelsis-
baráttu sina, þvi að ekki var
hægt að ætlast til þess af þeim
að þeir sættu sig við að vera
lagöir undir miðaldaafturhald
eþiópska keisaradæmisins. En
nú er öld snúin og á aðra leið
búin i Eþlópiu. Herforingjarnir,
sem þvi landi stjórna nú, hafa
óneitanlega sýnt efnileg tilþrif I
átt til umbóta og sósialisma,
hvernig sem það á eftir að
æxlast. Þeir hafa ákveðið að
þjóönýta mikinn hluta þeirra
iðnfyrirtækja i landinu, sem út-
lendingar hafa eignarhald á,
eru búnir að yfirtaka banka i
eigu útlendinga og hafa á prjón-
unum umbætur i landbúnaðar-
málum, sem eiga að leiða til
þess að samyrkjubúskapur taki
við af lénsaldarkúgun þeirri á
bændunum, þorra landsmanna,
sem viðgekkst á keisara-
timanum.
Fleiri skilnaðarhreyf-
ingar?
Maður skyldi þvi i fljótu
bragöi ætla að eritreumönnum
ætti að vera minni akkur i þvi nú
að losna úr tengslum við
Eþlóplu en á meöan keisarinn
rlkti. Burtséð frá þvi má
Eþlópia illa viö þvi að missa
Eritreu vegna þess að hún er
eina strandfylki rikisins. Eins
og algengt er um þróunarlönd er
efnahagur Eþiópiu sárlega
háður útflutningsviðskiptum, og
sjötiu af hundraði alls útflutn-
ings landsmanna (þar er kaffi
stærsti liðurinn) fer um hafnar-
borgir Eritreu. Til viðbótar má
á þab benda að Ibúar Eþiópiu
skiptazt I fjölmargar þjóðir,
þjóðflokka og ættbálka, sem eru
mjög sundurleitir hvað snertir
tungumál, trúarbrögð, og fleira.
Nú þegar vottar fyrir sjálf-
stæðiskröfum I Tigre, ná-
grannafylki Eritreu, og Sómali-
land gerir kröfu til fylkis-
ins Ogaden á þeim forsendum
land gerir kröfu til fylkis-
ins Ogaden á þeim forsendum
að það er aö mestu byggt
sómölum. Viðurkenning á sjálf-
stæöi Eritreu gæti vel leitt af sér
skriöu af sjálfstæðis-
hreyfingum, sem hefði I för með
sér algera upplausn Eþiópiu —-
og kannski fleiri afriskra rikja.
Eins og menn vita eru fæst
þeirra þjóöernislegar einingar
og viða grunnt á skilnaðar-
hreyfingum ættbálka og þjóö-
flokka.
Litlar horfur á friði
Sjálfstæðiskröfur ELF virðast
lika að þvi leyti byggðar á sandi
að samtök þessi geta varla talist
fulltrúi eritreumanna sem
heildar. Eins og fyrr er að vikið
fer þvl fjarri að eritreumenn
séu ein heild, hvorki þjóðernis-
lega né grúarbragðalega. Og
þótt fylgi ELF sé efalaust sterkt
meöal múhameðskra eritreu-
manna mun það ekki mikið
meðal kristinna manna “þar,
sem slaga hátt i að vera
helmingur landsmanna.
Eins og sakir standa eru
friðarhorfur slæmar. Báðir
striösaðilar eru þrælvopnaðir og
óliklegir til að gefa sig fyrr en i
fulla hnefana. Sum Araba-
rikjanna eru likleg til að halda
áfram að styðja við bakiö á
ELF, en hinsvegar mætti ætla
aö Einingarsamtök Afriku
(OAU) reyndu málamiðlun.
Sundruö Eþiópia gæti sem sé vel
oröið fyrsta skrefið að enda-
lausri baráttu allrahanda þjóð-
ernislegra, ættbálkalegra og
trúarbraðgalegra skilnaðar-
hreyfinga viðsvegar i álfunni.
dþ