Þjóðviljinn - 17.02.1976, Blaðsíða 4

4 SlÐA — ÞJÓÐVILJINN Þriöjudagur 17. febrúar 1976
DJOWIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Ctgefandi: Útgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Biður Bergmann
Uitstjórar: Kjartan ölafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaöi:
Árni Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Simi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaðaprent h.f.
ÖNNUR URRÆÐI VORU EKKI EFTIR SKILIN
Það eru um 90 % allra félagsmanna i
verkalýðsfélögunum innan Alþýðusam-
bandsins, sem lagt hafa niður vinnu og
hafið verkfall frá miðnætti s.l.
Þetta er eitt allra viðtækasta verkfall,
sem nokkru sinni hefur verið háð á
íslandi, og nær til yfir 30 þúsunda verka-
fólks að sjómönnunum meðtöldum.
I byrjun desember, fyrir tveimur og
hálfum mánuði, sendi kjararáðstefna Al-
þýðusambands íslands frá sér
orðsendingu til rikisstjórnarinnar, þar
sem þess var alvarlega farið á leit að
verkafólki yrðu tryggðar nokkrar lifs-
kjarabætur með þjóðfélagslegum ráð-
stöfunum af hálfu rikisvaldsins.
Þar var m.a. gerð krafa um aðhalds-
sama stjórn i gjaldeyrismálum, tak~
markanir á óþarfa innflutningi og
breytingar á skattalögum i þvi skyni, að
þau hundruð stórgróðafyrirtækja, sem nú
borga litla eða enga skatta, tækju á sig
stærri byrðar.
í þessari orðsendingu Alþýðusambands
íslands til rikisstjórnarinnar var þess
einnig farið á leit, að rekstrarútgjöld
rikissjóðs yrðu lækkuð, vextir lækkaðir og
hámarksverð sett á sem flestar vörur.
Margar fleiri kröfur um þjóðfélagslegar
ráðstafanir setti Alþýðusambandið fram i
byrjun desember.
1 þessari ályktun Alþýðusambandsins
sagði ennfremur: ,,Af hálfu verkalýðs-
samtakanna lýsir kjaramálaráðstefnan
þvi yfir, að samtökin muni taka fullt tillit
til þess við gerð nýrra kjarasamninga á
næstu vikum, hvort stjórnvöld og atvinnu-
rekendur vilji i reynd taka upp framan-
greind stefnumið og framkvæma þau i
samráði við verkalýðshreyfinguna, eða
hafna þeim og þar með þeim grundvelli,
sem verkalýðssamtökin geta hugsað sér
að byggja á frið á vinnumarkaðinum á
allra næstu timum.”
— Þannig var komist að orði i ályktun
kjararáðstefnu A.S.f. fyrir hálfum þriðja
mánuði. Og rikisstjórnin hafnaði svo
sannarlega þeim grundvelli, sem lagður
var á ráðstefnu Alþýðusambandsins i öll-
um þeim atriðum, sem mestu máli skipta,
— rikisstjórnin gekk meira að segja svo
langt, að gangast beinlinis fyrir enn meiri
kjaraskerðingu verkafólks en þegar var
orðin með nýjum miljarða álögum fyrir
áramótin siðustu, sem þýða ekki minna en
200 þúsund króna útgjöld að jafnaði á
hverja fimm manna fjölskyldu i Iandínu.
Rikisstjórnin hlustaði ekki á þau að-
vörunarorð, sem heildarsamtök islensks
verkafólks sendu frá sér, lét þau sem vind
um eyru þjóta. Þvi er nú komið sem komið
er. í ályktun kjaramálaráðstefnunnar i
byrjun desember sagði ennfremur orðrétt
að lokum:
„Fari svo mót eðlilegum vonum ráð-
stefnunnar, að framangreindri stefnu
verði hafnað, hlýtur verkalýðshreyfingin
að svara slikri synjun með þvl eina úr-
ræði, sem henni er þá eftir skilið, að beita
samtakamætti sinum af fyllstu hörku til
að endurheimta þegar i stað með beinum
kauphækkunum a.m.k. jafngildi allrar
þeirrar kjaraskerðingar, sem skjól-
stæðingar verkalýðssamtakanna hafa
• mátt þola á þessu og s.l. ári.” (þ.e. 1975 og
1974)
Ekki verður um það deilt að almenn
kjaraskerðing hjá verkafólki frá 1. mars
1974, það er á tæpum tveimur árum,
nemur 20—30%, og er þá miðað við kaup
mátt dagvinnutimakaups.
í stað þess að verkafólki séu nú boðnar
bætur fyrir, a.m.k. einhvern hluta þessa
kjararáns, þá hefur fulltrúum þess víð
samningaborðið aðeins verið sýnd „hug-
mynd”, sem felur i sér enn rýrnandi kaup-
mátt á árinu 1976.
Þótt þessi hugmynd geri ráð fyrir 13,6%
launahækkun i áföngum i krónutölu á ár-
inu og 16,5% hækkun i áföngum hjá þeim
allra lægst launuðu, sem nú hafa innan við
kr. 54.000,- i dagvinnutekjur á mánuði, —
þá myndu kjörin samt halda áfram að
versna enn,yrði hún samþykkt. Astæðan
er einfaldlega sú, að samkvæmt spá Hag-
stofunnar, þá mun framfærslukostnaður
hækka um 17% frá 1. nóv. 1975—1. nóv.
1976, þótt kaup verkafólks hækki ekki um
eina krónu.
Sáttahugmyndin um hækkun launa i
krónutölu dugar ekki einu sinni til að
mæta þessum verðlagshækkunum, sem
yfir vofa. Og hún gerir ekki ráð fyrir einni
einustu krónu til að bæta verkafólki það
kjararán, sem orðið er.
Sú gifurlega tilfærsla á fjármunum, sem
núverandi rikisstjórn hefur staðið fyrir
frá verkafólki til gróðaafla, skal áfram
standa óhögguð.
Og um slikt „tilboð” um áframhaldandi
kjararýrnun verkafólks hefur málgagn
Framsóknarflokksins Timinn nú það helst
að segja, „að þetta hefði einhvern tíma
þótt rifleg hækkun á einu ári,”! eins og
komist er að orði i forystugrein Timans á
fimmtudaginn var. Og þar er þvi bætt við
„að öllu lengra megi áreiðanlega ekki
ganga.” Kjörin hjá verkafólki skulu sem
sagt ekki batna, heldur versna enn. Það er
dómur þessa málgaghs rikisstjórnarinnar.
— Þjóðviljinn getur fullvissað rikis-
stjórn og atvinnurekendur um það, að
verkafólk mun ekki sætta sig við aðeins
fleiri gervikrónur, en rýrnandi kaupmátt.
Krafan er aukinn kaupmáttur teknanna,
hvort sem krónurnar eru fleiri eða færri. k

I W Mmm: WmMét; : ■ ■ ■ \ 'S { A 'ét
1 ajH BH §|gg Æm

Frá degi
til dags
Til þessa hefur mynd
Morgunblaðsins af Alþýðu-
bandalaginu Verið á þá leið að
það væri harðsviraður flokkur
Moskvukommúnista, sem virti
hvorki lýðræðislegar leikreglur
né almenn siðalögmál. Lengi
vel tókst Morgunblaðinu
furðuvel að halda fram þessari
skoðun og furðulengi trúðu
henni allmargir. En þeim hefur
þó að sjálfsögðu farið stöðugt
fækkandi. Þó kemur af og til i
Morgunblaðinu flogakast af
þessu taginu og siðast gaf að lita
þess háttar framleiðslu i
iaugardagsblaði Morgunblaðs-
ins. Þar er enn spiluð gamla
platan um afstöðu Þjóðviljans
til Sovétrikjanna og flutningur-
inn er engu daufgerðari en fyrr.
En milli útgáfu laugardags-
blaðs og sunnudagsmorgun-
blaösins er heill sólarhringur og
i trausti þess að lesendur
Morgunblaðsins taki litið mark
á blaðinu er allt annarri skoðun
haldiö frarn i sunnudagsblaðinu.
Nú er. Alþýðubandalagið ekki
sami flokkur og daginn áður: i
sunnudagsblaðinu er Al-‘
þýðubandalagið alltieinu orðið
hentistefnuflokkur.
Aðalheimild Morgunblaðsins
fyrir þessu einkenni Alþýðu-
bandalagsins er Stéttabaráttan
málgagn manna sem kalla sig
káessemmellista: er vitnað til
þess ótt og titt i Morgunblaðinu
á sunnudaginn til þess að sanna
hin nýju einkenni Alþýðubanda-
lagsins og Þjóðviljans: eru rit-
stjórar Þjóðviljans að sjálf-
sögðu kallaðir endurskoðunar-
sinnar i þessari ritsmið
Morgunblaðsins i gær.
Til skýringar skal þess getið
að nýjasti áskrifandi Stéttabar-
átt'unnar er Matthias Jóhannes-
sen: en fróðlegt verður að sjá
hvaða álit Morgunblaðið hefur á
Alþýðubandalaginu i dag,
þriðjudag.
Olafur verður
að flýta málinu
Sakamálin sem nú eru i rann-
sókn eruáallra vörum og veit
almenningur furðumargt um
það sem fram hefur komið i
þessum yfirheyrslum: raunar
miklu meira en fram hefur
komið i blöðunum. Margt orkar
þó tvimælis sem almannarómur
segir frá þessum málum og er
augljóslega viða um mjög gróf-
ar ýkjur að ræða.
En hvað sem þvi liður er aug-
ljóst að Ólafur Jóhannesson
verður sem dómsmálaráðherra
að gera ráðstafanir til þess að
flýta rannsókn málsins sem
mest hann má. Verður að ráða
fleiri rannsóknarlögreglumenn
og lögfræðinga til þess að vinna
aö málum þessum, sem eru öll
svo yfirgripsmikil að þau
upptækju allan tima okkar
Veð i óbyggðu húsi
réttarkerfis ef vinna ætti að
þeim með eðlilegum hraða, en
óbreytum liðskosti. 1 þessum
efnum kemur ólafur Jóhannes-
son einnig við sögu sem for-
rnaöur Frarnsóknarflokksins en
flokkur hans er mjög orðaður
við málatilbúnaðinn allan að
ekki sé fastar að orði kveðið og
það hefur komið fram að Fram-
sóknarflokkurinn og eigandi
Klúbbsins hafa átt mjög sér-
kennileg peningaviðskipti.
Þjóðviljinn skorar á dóms-
málaráðherra að flýta rannsókn
þessara sakamála og spara
hvorki fé né fyrirhöfn til þess að
þau nái að komast i höfn,
fullrannsökuð og að niður-
stööurnar veröi siðan lagðar
fram undanbragðalaust fyrir
almenning til úrskurðar og at-
hugunar.
10 miljónir á
21. veðrétti!
I alrnennri urnræðu urn saka
mál þessi hefur einkum verið
fjallað um spiramálin svo-
nefndu og hvarf tveggja ungra
manna. En margt fleira þarf þó
skoðunar við. Tam. hlýtur það
að vekja mikla athygli i málum
þessum og i tengslum við þau
hvernig £ þvi stendur að
einstakir menn geta vaðið i
axlir I peningum meðan
almenningur fær ekki litil vixil-
lán i bönkunum.
Það hlýtur tam. að vera al-
menningi fróðlegt að heyra að
Borgartún 32 þar sem veitinga-
húsið Klúbburinn hefur aðsetur
sitt er veðsett allt upp i 21. veð-
rétti — tuttugasta og fyrsta. Og
það er ekkert smáræði sem þá
var tekið veð fyrir: Vixlar að
upphæð 10 milj. kr. og þetta átti
sér stað i nóvember sl.!
Veð í óbyggðu
húsi
Áður hvildu þó á húsi þessu
veðskuldir upp á tugi miljóna
króna og virðast lánveitendur
hafa verið býsna greiðviknir
með veðheimildir og ekki hefur
alltaf verið krafist fasteigna i
veð. Tam. fékk eigandi þessa
margumtalaða húss einu sinni
lán að upphæð 1 milj. kr. (1972)
með veði i byggingarétti að
„viðbótarbyggingu að stærð
8x21 fermetri austanvert við nú-
vcrandi byggingu húseign-
arinnar nr. 32 við Borgartún hér
I borg.” Þarna er með öðrum
orðum látið nægja að taka veð i
byggingarrétti óbyggðs húss!
Þetta þætti hinum almenna hús-
byggjanda nú heldur betur
þægileg fyrirgreiljsla að ekki sé
meira sagt.