Þjóðviljinn - 09.05.1976, Blaðsíða 4

4 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 9. mal 1976.
MOWIUINN
MÁLGAGN SÓSÍALISMA,
VERKALÝÐSHREYFINGAR
OG ÞJÓÐFRELSIS.
Útgefandi: útgáfufélag Þjóðviljans
Framkvæmdastjóri: Eiður Bergmann
Ritstjórar: Kjartan Ólafsson
Svavar Gestsson
Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson
Umsjón með sunnudagsblaði:
Arni Bergmann
Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar:
Skólavörðust. 19. Simi 17500 (5 linur)
Prentun: Blaðaprent h.f.
EINING ALÞYÐUNNAR GEGN LANDFLOTTAFLOKKNUM
Það er verslunarauðmagnið sem ræður
núverandi rikisstjórn. Það sést með þvi
einu að skoða samsetningu hennar. Þar
eru fulltrúar SíS-valdsins annars vegar og
heildsalastéttarinnar hins vegar.
Forustumaður rikisstjórnarinnar er Geir
Hallgrimsson, heildsali.
Þegar slik rikisstjórn tekst á við efna-
hagsleg vandamál hugsar hún fyrst um
sina, milliliði og braskara. Áþreifan-
legasta og nýjasta dæmið um þetta er
fjáröflunin til landhelgisgæslunnar með
hækkuðum vörugjöldum, sem færa kaup-
mannastéttinni 400-500 miljónir króna
aukalega i sina sjóði.
Rikisstjórn eins og sú sem nú situr tekur
jafnan afstöðu með fjármagninu, gegn
fólkinu. Rikisstjórnin er þvi handbendi
minnihluta þjóðarinnar, gegn meiri-
hlutanum, þeim tugum þúsunda launa-
manna, sem skapa allan þann auð sem
þjóðlifið tekur mátt sinn af.
Slik rikisstjórn skilur að sjálfsögðu ekki
landhelgismálið né þýðingu þess. Þess
vegna er hún eins og drusla i landhelgis-
málinu.
Slik rikisstjórn skilur að sjálfsögðu ekki
þýðingu þess að efla innlenda atvinnuvegi.
Þess vegna vanrækir hún vandamál
sjávarútvegsins og hundsar iðnaðinn.
Þess vegna skipuleggur hún samdrátt i
atvinnulifinu.
Slik rikisstjórn skilur að sjálfsögðu ekki
nauðsyn þess að lifskjör launamanna séu
tryggð með bærilegum launakjörum og
sæmilegu félagslegu öryggi. Þess vegna
beitir hún sér hvað eftir annað fyrir
hefndarárásum á verkalýðssamtökin og
launamenn með verðhækkunum, gengis-
lækkunum og lygaáróðri samanlagðs
blaðakosts sins.
Slik rikisstjórn skilur auðvitað ekki
nauðsyn félagslegra aðgerða. Þess vegna
skerðir hún fjárveitingar til skóla, dag-
heimila, elliheimila o.s.frv.
Slik rikisstjórn skilur að sjálfsögðu
ekkert annað en lögmál gróðans.
Það er i samræmi við lögmál gróðans
að slik rikisstjórn skuli leggjast á eitt með
auðstéttunum við að halda laununum
niðri. Með þvi slá stjórnarvöld tvær flugur
i einu höggi: Annars vegar tryggja þau
hámarksgróða auðstéttanna, hins vegar
gera þær landið girnilegt fyrir erlend auð-
félög. Þess vegna hljómar það eins og
vonin um fyrirheitna landið þegar það
spyrst að ísland sé orðið með lægri laun en
nokkurt nágrannalandanna, þvi að
draumur verslunarauðvaldsins er að
verða þægur og feitur þjónn útlendinga.
Það var af þeim ástæðum sem viðreisnar-
stjórnin lækkaði launin á sinum tima.
Stjórnarmálgögnin og ráðherrarnir telja
fólki trú um að kaupránið sé eins konar ó-
hjákvæmileg afleiðing erlendra ástæðna.
En slikt er vissulega mikil firra. Það er
lika fjarstæða að afstaða rikisstjórnar-
innar i efnahagsmálum beri vott um
stefnuleysi hennar. Það er þvert á móti.
Stefna rikisstjórnarinnar er sú að lækka
kaupið i landinu.
Og árangurinn er nú að koma i ljós. At-
vinnuleysisvofan er viðsvegar um landið
að láta á sér bæra og nú hefur Þjóðviljinn
skýrt frá þvi að tugir islendinga velta þvi
fyrir sér að flýja land. Landflóttinn er
aftur að verða hlutskipti islenskra launa-
manna.
Gegn stefnu núverandi rikisstjórnar
stendur stjórnarandstaðan og islenskir
launamenn. í vaxandi mæli gera þeir sér
ljóst að hið pólitiska vald skortir. Þess
vegna var þess krafist i ræðum manna og
ávörpum land allt 1. mai að i stað auð-
valds kæmu alþýðuvöld.
Núverandi rikisstjórn er ekki aðeins
háskaleg kjörum alþýðunnar i bráð, hún
er einnig háskaleg sjálfstæði islensku
þjóðarinnar i lengd.
Þess vegna fléttast saman i órofa heild
baráttan fyrir alþýðuvöldum og sjálfstæði
þjóðarinnar.
Það verður að koma i veg fyrir að
verslunarauðmagnið sligi þjóðina, lami
sjálfstæðisþrek hennar og ofurselji landið
erlendum lánastofnunum.
Launamenn eru yfirgnæfandi meirihluti
þjóðarinnar: þeir þurfa nú að fella smærri
ágreiningsefni, en taka höndum saman.
Því miður hefur verslunarflokkunum
tekist að villa svo á sér heimildir að tugir
þúsunda aiþýðumanna hafa stutt þá i al-
mennum kosningum. Slikt má ekki gerast
framar. Þá er voðinn vís kjörum al-
þýðunnar og sjálfstæði þjóðarinnar i senn.
Það þarf að sigra landfíóttafíokkana. —
s.
Þess vegna göngum við
Rætt við
Sigurð Magnússon
rafvélavirkja
sem sæti á í Miðnefnd
herstöðvaandstæðinga
Sigurður Magnússon
rafvélavirki hefur lengi
tekið þátt í störfum ís-
lenskra herstöðvaandstæð-
inga og á nú sæti í mið-
nefnd þeirra. Þjóðviljinn
hafði tal af Sigurði og bað
hann að segja hvað honum
er efst í huga varðandi þá
Keflavíkurgöngu sem far-
in verður um næstu helgi.
— Við i miðnefndinni ræddum i
vetur hvernig þeirra timamóta
sem veröa i sögu hernámsins i ver
yrði best minnst. Viö vorum sam-
mála um að ekki mætti láta vorið
liða hjá án þess að herstöðvaand-
stæöingar sýndu sér og öðrum að
barátta þeirra á mikinn hljóm-
' grunn meðal þjóöarinnar. Þetta
er sérstaklega brýnt vegna þess
að baráttan hefur ekki verið eins
öflug siðustu ár og oft áður. Það
hefur ekki verið farið út i aðgerð
sem þessa i tæpan áratug. Að
sjálfsögðu hafa margir her-
stöðvaandstæðingar verið virkir
að undanförnu en starfið hefur
gengið i bylgjum. Það þarf að
reisa starfið i æðra veldi.
Kenningar sósialista
staöfestar
Þess vegna ákváðum viö að
ganga. Það gaf okkur einnig byr
að hér hafa að undanförnu gerst
atburðir sem staðfesta eðli her-
námsins, hvernig þvi var með
fölsunum neytt upp á þjóðina og
hver tilgangur þess hefur verið
allan timann. Ég minni i þessu
sambandi á bandariskar leyni-
skýrslur sem nokkuð hafa verið
til umræðu hér siðustu vikur. Þær
sanna kenningar okkar sósialista
um tilgang og eðli bandariska
hernámsins og afvopna um leið
Sigurður Magnússon
hernámssinna öllum rökum.Um
þetta mál þýðir ekki að deila
lengur nema menn vilji endilega
berja hausnum við steininn.
Það kemur fleira til. Atökin á
miðunum við landið þar sem
bresk Nató-herskip hafa enn einu
sinni ráðist til atlögu við islensk
gæsluskip án þess að Nató hafi
komið i veg fyrir það — og þvi síð-
ur bandariski herinn sem sagður
er okkur til verndar.
Landhelgismáliö hefur
opnað augu margra
íslenskir sósialistar hafa beitt
margskonar rökum i baráttunni
gegn hernum og veru okkar i
Nató. Meðal annars höfum við oft
undirstrikað þjóðernisleg rök. En
siðast en ekki sist höfum við bent
á alþjóðlegt samhengi hernáms-
ins, eðli og tilgang Nató og hern-
aðarbandalaga yfir höfuð. Hann
er sá að tryggja áframhaldandi
völd auðmagnsins yfir auðlindum
heimsins. Bandariska heims-
valdastefnan hefur birst okkur i
Vietnam, i stuðningi hennar við
fasistastjórnina i Suður-Ameriku
og til skamms tima nýlendu-
stefnu portúgala i Afriku.
Þessi heimsyfirráðastefna birt-
ist okkur islendingum nú i barátt-
unni á miðunum þar sem eitt
stærsta riki Vestur-Evrópu og eitt
af forysturikjum Nató þar neitar
að virða rétt islendinga til auð-
lindanna i hafinu umhverfis land-
ið. A sama hátt og alþýða þriðja
heimsins á rétt á að nýta sinar
auðlindir i eigin þágu og slita af
sér arðránsbönd iðnaðarstórveld-
anna, — á sama hátt eiga islend-
ingar rétt á að nýta fiskimiðin við
landið sér og öðrum til handa.
Min skoðun er sú að hin öfluga
umræða um landhelgismálið sem
átt hefur sér stað i landinu hafi
opnað augu margra fyrir eðli og
tilgangi hersetunnar. Þeir sem
litið hafa á þessi tvö mál sem að-
skilin og óskyld sjá nú hvernig
þau eru samofin i frelsis- og sjálf-
stæðisbaráttu þjóðarinnar.
Kveikja að nýrri
sókn
Við i Miðnefndinni vonurn þvi
að ályktun okkar hafi verið rétt,
að timabært sé að efna til göngu
og að hún verði okkur kveikja að
nýrri sókn i baráttunni gegn her-
stöðvunum og Nató. Við megum
ekki láta staðar numið þegar
þessari göngu lýkur með fundi á
Lækjartorgi sem vonandi verður
fjölmennur heldur verðum við að
strengja þess heit að slaka ekki á
i baráttunni fyrr en bandariskur
her er á brott af íslandi og Island
hefur sagt sig úr Atlantshafs-