Þjóðviljinn - 09.05.1976, Blaðsíða 20

UODVIUINN
Sunnudagur 9. mai 1976.
GJÖRBREYTT AÐSTAÐA TIL
KENNSLU í BIFVÉLAVIRKJUN
Ljósaskoðun er starf sem bif-
vélavirkjar sjá um.
Úr húsakynnum fyrrihluta-
deildarinnar.
Ennþá taka margir nemar
meistarakerfið fram yfir
þriggja ára námið i Iðnskólan-
um. Er bað vegna þess, að i
fyrra tilfellinu fá þeir dálitil
laun meðan á námstima
stendur, en i þvi síðara er ein-
göngu um laun yfir sumar-
mánuði að ræða. Arinu styttra
nám er þó mikilvægt þegar litið
erá fjárhagsiegu hliðina,en ekki
eru allir sem sjá svo langt fram
á veginn eða eru færir um að
vera tekjulausir að mestu i þrjú
ár. Námslán til iðnnema eru
engin.
Að sögn þeirra félaga uppi i
Iðnskóla er heldur að rofa til
aftur hvað snertir áhuga á bif-
vélavirkjun. Þokkalegur fjöldi
nema er útskrifaður á hverju
vori.en aðeins hluti þeirra legg-
ur stund á iðnina að loknu námi.
Ekki er þó hörgull á vinnu fyrir
bifvélavirkja.
Hugsanleg skýring á þvi, að
starfið freisti manna ekki, er
m.a. slæmur aðbúnaður á sum-
um vinnustööum. Átak hefur þó
verið gert i þeim efnum siðustu
árin og viða má finna bfla-
verkstæði sem gefa öðrum
fyrirtækjum ekkert eftir hvað
hreinlæti og góöa vinnuaðstöðu
í vor mun Iðnskólinn í
Reykjavík útskrifa í
fyrsta sinn bifvélavirkja,
sem ekki hafa gengið í
gegnum meistarakerfið,
sem iðnnemar deila svo
hart á þessa dagana.
Skólinn hef ur tekið i notk-
un bif reiðaverkstæði með
fullkomnum tækjabúnað-
i, sem rekið er í húsa-
kynnunum í Skólavörðu-
holtinu. Þar fá nemar í
bifvélavirkjun alla þá
starf sþjálf un sem af
þeim er krafist, og auk
þess sem talið er unnt að
mennta þar upp bifvéla-
virkja mun betur en á al-
mennum verkstæðum,
spara nemarnir sér eitt
ár á því að læra fagið ut-
an meistarakerf isins.
Þeir níu nemar, sem i
vor munu útskrifast,
hafa að vísu ekki allir
fengið tilskilda starfs-
þjálfun, þar eð verk-
stæðið var tekið í notkun í
fyrsta sinn skömmu eftir
siðustu áramót. Þjóðvilj-
inn heimsótti bifvéla-
virkjana f yrir skömmu til
þess að líta á húsnæðið og
forvitnast um námstil-
högun og námsleiðir í
þessari grein iðnnámsins.
Eftirfarandi upplýsingar
gáfu þeir Sveinn Sigurðs-
son, skólastjóri, Ingi-
bergur Elíasson kermari,
Sigfús Sigurðsson
kennari og Guðmundur
Hilmarsson, sem á sæti í
fræðslunefnd bifvéla-
virkja
Nemar spara
sér eitt ár og
þurfa ekki í
meistara-
kerfiö
snertir. A móti koma svo önnur
verkstæði sem liggja algjörlega
eftirog eru iitt girnileg á að lita.
Væntanlega draga peninga-
máiin einnig úr mörgum. Þeir
sem komast i mikla uppgripa-
vinnu, þótt utan þeirra
menntunarsviðs sé, sleppa
henni ógjarnan á meðan hart er
i ári eins og um þessar mundir.
En það eru mörg ljón i vegi
ungs manns, sem hyggst stunda
nám i bifvélavirkjun, rétt eins
og i öðrum námsgreinum. Eink-
um þykir gamla meistarakerfið
hættulegt og hefur það raunar
gert litið úr áformum margra.
Viðmælendur Þjv. bentu á þá
algengu misnotkun á nemum
þegar þeir eru látnir sópa á
verkstæðum allan daginn, eöa
gera við pústkerfi bila ein-
göngu. Onnur ámóta einhliða
störf eru til á verkstæðum, t.d.
vinna við smurningu bila daginn
út og inn, sem fljótt getur drepið
niður allan áhuga á þvi að læra
þær listir, sem nauðsynlegar
eru til bilaviðgerða.
Á verkstæði Iðnskólans er
þess vandlega gætt, að hver
nemi fái að spreyta sig i öllum
þeim verkefnum, sem bifvéla-
virki þarf aö kunna skil á.
Fylgst er með þvi, að allir fái
sinn ákveðna „skammt” af
pústkerfaviögerðum, blönd-
ungsviðgerðum, ventlaslipun,
rafkerfisviðgerðum o.s.frv. All-
ir vinna þar jafn réttháir að
hverju verkefni og geta
óhindrað gengið i fullkominn
verkfæralager, sem hangir á
opnum spjöldum um allan sal-
inn.
Frjáls aðgangur að verkfær-
um er nefnilega töluverður
lúxus, jafnvel þótt á bifreiða-
verkstæði sé. A venjulegum
verkstæðum má viða sjá harð-
læsta verkfæraskápa sem eng-
inn kemst i nema með leyfi
verkstjóra.en um slikt er ekki að
ræða i þessu tilfelli.
Ekki vildu menn reikna út i
krónutölu hve miklu dýrari út-
skrift hvers nema yrði með
þessari vinnu á verkstæðinu i
Iönskólanum. Á móti auknum
kostnaði skólans á hvern nema
kemur mun betri kennsluár-
angur en ella, bifvélavirkinn
verður hæfari og nær fljótt
góðum árangri i starfi. Slikt
örvar áhugann og er ekki lengi
að smita út frá sér.
Margir-nemar, sem eru á
samningi hjá ákveðnum
meistara, gefast upp. Áður hef-
ur verið getið annarrar
ástæðunnar, þ.e. einhæfra verk-
efna, en hitt er llka til, — nefni-
lega alltof þung verkefni.
Margurhefur brotnað við það að
valda ekki þvi, sem hann er
beðinn um, og einnig þetta er
komið i veg fyrir hjá þeim sem
kjósa sér Iðnskóiann sem vinnu-
stað meöan á námi stendur.
En hvernig má svo spara sér
heilt ár i námi? í framtiðinni
verður þess krafist að allir þeir,
sem inngöngu æskja i Iðnskól-
ann hafi lokið grunnskólaprófi,
Sigfús Sigurösson kennari á allra manna mestan heiður af þeirri aö-
stööu, sem komin er upp fyrir nema í bifvéiavirkjun. Hér er hann
lengst til vinstri ásamt skólastjóranum Sveini Sigurössyni fyrir
miðju og Ingibergi Eliassyni kennara.
eina vélina
sem svarar til núverandi gagn-
fræðaprófs. Þeir sem renna
hýru auga til bifvélavirkjunar,
geta siðan hafið nám i verk-
námsskóla málmiðnaðarins,
sem tekur niu mánuði, þar af 4.5
mánuöi i bóklegu námi og annaö
eins i verklegu.
Þar með er fyrsta árinu i Iðn-
skólanum lokið og til þess að
öðlast starfsþjálfun getur nem-
inn fengið sér vinnu á verkstæði
yfir sumarmánuðina fram að
næsta hausti, en þá sest hann i
svokallaða fyrrihlutadeild bif-
vélavirkjunar og vinnur siðan
jöfnum höndum i bóklegu og
verklegu námi næstu tvo
veturna uns hann útskrifast.
Gert er þó ráð fyrir mánaðar-
löngu upprifjunarnámskeiði
áður en farið er út i sjálft
sveinsprófið.
Á verkstæði Iðnskólans er
nemunum kennt að lesa sér til i
fagbókum, sem allir bilafram-
leiðendur gefa nú orðið út.
Bækurnar eru gjarnan griðar-
miklir doðrantar og hægt er að
slá upp i þeim og leita sér upp-
lýsinga um smæstu sem stærstu
einingar bilsins.
Málakunnáttan veldur ennþá
nokkrum erfiðleikum. Að sögn
Sveins Sigurðssonar skólastjóra
þarf að leggja aukna áherslu á
að tengja almennar námsgrein-
ar eins og t.d. málakennslu,
meira við hið verklega nám.
Enskar bókmenntir innihalda
þannig litið af tækniorðum bila-
viðgerðanna og koma bifvéla-
virkjum að litlu gagni hvað
framtiðarvinnu þeirra snertir.
1 öllum iðngreinum hefur
enda gengið illa að kenna sumar
af hinum hefðbundnu náms-
greinum. Námsgreinar eins og
efnafræði, stærðfræði, eðlis-
fræði o.fl. tengjast iðnnáminu of
litið, og sagði skólastjórinn að
þar þyrfti vissulega að gera
bragarbót á. Erfitt væri þó um
vik vegna ýmissa ástæðna, t.d.
skorts á kennslubókum.
Iðnnemar fá ekki nein náms-
lán enn sem komið er þrátt fyrir
itrekaðar kröfur, og ekki er að
efa að það dregur enn frekar úr
mönnum að hagnýta sér þá
möguleika, sem eru til iðnnáms
án þess að meistarakerfið þurfi
að koma til. Það eru fleiri grein-
ar en bifvélavirkjunin ein, sem
núna eru kenndar til fullnustu i
Iðnskólanum, og er ekki að efa
að aukin sókn i þá átt er mjög til
bóta.
—gsp
Iðnskólinn í Reykjavík hefur tekið í notkun bifreiðaverkstæði