Þjóðviljinn - 26.07.1979, Blaðsíða 9

Fimmtudagur 26. júli 1979. ÞJÓÐVILJINN — StDA 9
Mikill fiskur og abgerð undir berum himni. Við erum
búnir að fá 50 tonn á viku og erum alveg búin að fá nóg
i bili, sagði einn úr hópnum. Mennirnir sem lita upp á
myndinni eru Sigurður og Gunnlaugur á Sólrúnu.
Hafþór og Sæþór við bryggju.
Myndir og
Álitleg saltfiskstæða.
texti Guðjón Bjömsson
Komið við á Litla-Arskógssandi
Við Eyjafjörð/ svona
næstum því á móti óheftu
Norður-íshafinu, er út-
gerðarstaðurinn Litli-Ár-
skógssandur. Þaðan eru
gerðir út fjórir dekkbátar
og þar er líka blómakonan
hún Ágústa sem selur blóm
vítt um Eyjaf jörð og víð-
ar.
Fólkið á Litla-Arskógssandi
vinnur fyrir brauði sinu hörðum
höndum, en virðist jafnframt
komast þokkalega af. Þessa fólks
er sjaldan getið eins og svo
margra á fámennum stöðum, en
lif þess er engu ómerkara en
hinna. Vinna þess beinist svo til
öll að einu marki; að afla þjóðinni
gjaldeyris með öflun og vinnslu
sjávarafurða. Staðinn byggja
hartnær 100 manns, og það mun
ekki fjarri sanni að unnar og
óunnar, sjávarafurðir seldar á
árinu 1978 nema 205 til 210 miljón-
um króna.
Fréttamaður hafði samband
við menn hjá dekkbátaútgerðun-
um þremur á Litla-Arskógssandi
og fer árangurinn hér á eftir.
Arskógssandur er I Arskógs-
hreppi og á Sandinum býr um
þriöjungur hreppsbúa.
Sólrún
Sólrún sem er 2,7 tonna dekk-
bátur, er gerð út af feðgunum
Konráði Sigurðssyni og sonum
hans Sigurði, og Gunnlaugi. En
nú nýlega var einmitt viðtal við
Sigurð skipstjórann á Sólrúnu I
Þjóðviljanum. Var það um
hrefnuveiðar sem þeir stunda á
sumrin ásamt þorskveiðunum.
Telur Sigurður að hrefnustofnin-
um sé ekki hætta búin þótt tslend-
ingar veiði 200 hrefnur innan 200
milnanna. A árum áður hafi ls-
lendingar sennilega veitt ein 120
til 130 dýr við landið, en þá hafi
Norðmenn lika stundaö þessar
veiðarhér viö land. Þorskinn sem
er meiri hlutinn I veiðum þeirra
Sólrftnarmanna, salta þeir aö
mestu en meiri hluti hrefnunnar
er frystur á Japans-markað. Eig-
endurnir og fjölskyldur þeirra
anna þessu að mestu leyti sjálf.
,,Við höfum oft svona einn til tvo
menn i vinnu” sagöi Sigurður.
Sæþór og Arnþór
Þessa báta gera út þeir Guö-
mundur Benediktsson og Her-
mann, Svavar og Ingvar synir
hans. Einnig frændur þeirra,
Hörður og Rafn Gunnarssynir.
Blómakonan hún Agústa Jónsdóttir að afgreiða viöskiptavin. Hún sáir
miklu af sumarblómum á hverju vori og hefur til sölu, einnig er hún
með fjölærar jurtir. Þegar myndin var tekin 22. júnl var noröanstrekk-
ingur og kalsarigning og helst hlýju að finna i gróöurhúsinu.
iijÍWiKK:.: "i
Staðinn byggja hartnær hundraö manns.
Séð yfir höfnina á Litla-Arskógssandi. Næst eru fiskverkunarhús. Við
bryggjuna liggja þeir Arnþór og Sæþór og utan á þeim er Heiðrún.
Innst við bryggjuna er Hriseyjarferjan.
Sæþór og Arnþór eru 45 lesta
stálbátar. Þeir hafa veitt nær ein-
göngu þorsk, en nú er Sæþór á
rækju og að tiu dögum loknum
hafði hann fengið 16 tonn. Þorsk-
inn leggja bátarnir inn hjá fisk-
verkunarstöð sem er I eigu sömu
aðila, en rekin sem sérstakt fyrir-
tæki. Þeir sóttu um aö fá að setja
upp rækjuvinnslu, en var synjaö á
þeim forsendum aö svo margar
væru fyrir við Eyjafjörð. Þótt
eigendurnir og fjölskyldur þeirra
vinni að útgerðinni og fiskverkun-
inni svo sem tök eru á, dugir það
ekki til og þarf þvi jafnan að hafa
nokkra ráðna menn I vinnu. Nú
sem stendur vinna 20 til 23 menn
við bátana og fiskverkunina.
„Það barst óvenju mikill afli aö á
vertiðinni i vetur”, sagði Her-
mann skipstjóri á Sæþóri, „meiri
nú en slðastliðin 15 ár sem ég
þekki til”. Hermann sagði aö
fiskurinn heföi verkast vel, mikið
af honum færi til ttaliu. I mailok
hafði fiskverkunarstööin tekið á
móti 800 tonnum frá áramótum,
þar af fóru 50 tonn i skreiö, annaö
i salt.
Heiðrún
Yngsta útgerðin á Árskógssandi
er I eigu bræöranna Gylfa og
Brynjars Baldvinssona. Þeir eiga
Heiðrúnu, 36 tonna eikarbát sem
þeir fengu i september slðastliön-
um. Þá var Heiörún þriggja ára
en i mjög góðu standi eða sem ný.
Þeir félagar eru ánægðir meö
vertiðina I vetur, „en það þarf
mikið, til að komast yfir svona
bát,” sagði Gylfi „en ég held að
það komi allt saman.” Þeir hafa
landað öllum sinum afla I Hrisey
og lét Gylfi hið besta af viðskipt-
um sinum við Hnseyinga, þeir
myndu áreiöanlega landa þar
áfram. Ekki væri neitt farið að
huga að þvi að verka fiskinn
heima fyrir eins og hinar útgerð-
irnar.
Skóli-verslun-
knattspyrna
Börn af Sandinum, eins og
staðurinn er titt nefndur i
nágrannabyggðalögum, sækja
menntun sina I Arskógarskóla og
er ekiö þangaö daglega um 4 km
leið. En þegar að áttunda bekk
kemur verða þau að leita annað,
þá tiðast til Dalvikur. Þar
dveljast þau á heimavist, en er
ekið heim um helgar. Arskógar-
skóli er 50-60 nemenda skóli og
fræðsluyfirvöld gefa nemendum
þar, eins og viða i smærri skólum,
ekki tækifæri til að ljúka skyldu-
náminu heima fyrir.
Otibú frá K.E.A. er á Hauga-
nesi og þangað sækir fólkiö á
Litla-Árskógssandi daglegar
nauðsynjar en þaö er um 6 km
leið. Ek!;i er hægt að skilja svo við
Sandinn og ibúa hans, aö geta
þess ekki að þeir hafa átt sina
ötulu liðsmenn, i Knattspyrnu-
félagi Reynis á ArskógsstrÖnd,
sem þekkt er fyrir góða frammi-
stöðu. Það mun ekki vera alveg
út I hött að áhugi hafi veriö svo
mikill að skipstjórar bátanna hafi
siglt heim af miðunum svo að ein-
hverjir skipverja gætu mætt til
leiks.