Þjóðviljinn - 15.08.1976, Side 17

Sunnudagur 15. ágúst 1976 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 17
'T' Sköpun
it himinsins
Onnur kenning
Meö þessum myndum lýkur teikni-
myndaflokki Jean Effel um sköpun
himins og jarðar. En næsta sunnudag
höldum viö áfram og byrjum þá á
birtingu framhalds þessa flokks, sem
segir frá sköpun jurta og dýra.
Fyrsta vatnslitamyndin.
... og eftir allt þetta strit okkar, þá vona ég að
enginn eigi eftir að segja: „Alheimurinn stafar
af yfirnáttúrulegum ástæðum”...
Orlofsmál
fangavarða
leyst
Skriffinnar i bænum Suloona á
Italíu duttu ofaná mikið snallræði
á dögunum þegar þeir þurftu að
afgreiða kröfur fangavarða borg-
arinnar um sumarleyfi. Þeir
töldu að fangaverðir gætu varla
færri verið. Þess vegna fluttu þeir
alla fanga bæjarins i annað fang-
elsi meðan á sumarleyfum stóð.
Verkefni fangavarðanna var nið-
ur lagt meðan þeir sóluðu sig.
fáir
nyrna-
flutningar
Það kemur á daginn að nýrna-
flutningur er bæði ódýrari en að
láta sjúkling i gervinýra og þar að
auki meiri likur til að hann lifi.
Þetta tilkynnir starfshópur þýska
prófessorins Friederichs Eiglers
eftir sinn hundraðasta nýrna-
flutning.
I Noregi er nýtt nýra grætt i
sjúkling i 66% tilfella, en i Vest-
ur-Þýskalandi i aðeins 5% tilfella.
En flestir nýrnasjúklinga vilja
endilega að gerð sé tilraun með
igræðslu.
Erlendir
kommúnista-
flokkar
skelfa
tékknesku
leynilög-
regluna
1 nýlegu fréttabréfi frá Palach
Press (tékkneskum útlögum)
segir frá aðferðum sem leynilög-
regla Tékkóslóvakiu beitir um
þessar mundir i glimu sinni við
andófsfólk, einkum þaðsem hefur
staðið að ritsmiöum ýmiskonar
sem dreift er eftir svonefndu
Samizdatkerfi.
Þegar menn eru kallaðir til
yfirheyrslu er það prófað á vixl að
beita hótunum eða láta skina i
fyrirgefningu synda og er það
ekkert nýtt i sjálfu sér. ,,En”,
segir i fréttabréfinu, „venjulega
endar yfirheyrarinn á þvi að vara
við þvi, að franski og italski
kommúnistaflokkurinn skipti
ekki máli og muni þeir ekki geta
komið neinum til hjálpar sem ör-
yggislögreglan ætli að refsa. Það
er einkar fróöleg heimild um
ástandið i Tékkóslóvakiu nú aö
leynilögregla landsins skuli skoða
vestræna kommúnistaflokka sem
einhverja helstu ógnun við sig”.
ADOLF J.
PETERSEN: 7|
VÍSNAMÁL (
„Undir sól
og regni”
Erfiljóð voru um eitt skeið
mjög i tisku, það þótti næstum
sjáifsagt að kveðja hinn látna
með ljóði, og þykir jafnvel enn,
þó að minna fari íyrir þeim en
áður. Erfiljóð vorú dálitið mis-
jöfn að gæðum en allmikil að
vöxtum. Margir munu kannast
við þessa visu:
Þórður orti þokul.jóð
Þorstein eftir séra.
Meiningin var máski góð,
en mátti betri vera.
Eftirmælaskáldin fengu sinn
dóm hjá samtiðinni. Jón S.
Bergmann orti um eitt þeirra:
Kár á tsafoldu mun
fini.ast skáldsins liki,
sem að yrkir ávisun
upp i himnariki.
Svo voru það eftirmælin.
Bólu-Hjálmar gerði talsvert að
þvi að yrkja eftirmæli. Ekki
reyndist það vera allt hóf svo
sem þessi visa hans sýnir:
Kvaddi drylla kappa fans,
kviðar spilling búin,
burt er frilla fúskarans
fremd og sniili rúin.
Sagt hefur verið að maður
nokkur i Reykjavik hafi verið
beðinn að yrkja erfiljóð eftir
ungan mann. Til að fá upp-
lýsingar lagði erfiljóðaskáldið
af stað til heimilis hins látna, en
rataði ekki, en kvaddi dyra á
húsi Jakob Thorarensen skálds.
Þar skýrði erfiljóðaskáldið frá
erindi sinu. Jakob svaraði og
benti á annað hús um leið:
Eg held þú farir húsavillt,
hér er enginn dáinn.
En maðurinn þarna missti pilt.
Muntu rata á náinn.
Kannski verða erfiljóðin i
tisku aftur, en mannlýsingar
voru hér áður af ýmsu tagi. Jón
S. Bergmann lýsir náunga ein-
um:
llla berðu fötin fin,
flestum hættulegur,
það er milli manns og þin
meira en húsavegur.
Bólu-Hjálmar lýsir konu
eim i. er kastaði að honum kals-
v> ji n:
Sá ég fljóð með saurga hinn
sú var loða, aununx:>>>
gekk með hljóðum ut og inn
einsog i stóði kapal'Jnn.
Nú þurla bændurnir ekki
lengur at ganga til hevanna
með orf og ljá og það kannski á
óslétt tún, en það þurfti séra
Tryggvi Kvaran á Mælifelli að
gera, og þótti illt einsog þessi
visa hans bendir til:
Til helvitis i hinsta sinn
halda skvldi Ijúfur
heldur e» ala aldur minn
innan um tómar þúfur.
Sveinn Hannesson frá Elh-
vogum stóð einn viö slátt og
kvað:
Ergir lundu erfiðið
einn ég dunda á teigi,
enginn hundur ljær mér liö
litla stund úr degi.
Og þurrkurinn var of mikill
h>á Bólu-Hjálmari þegar hann
kvað:
Ska>r þegar sólin skin á pólinn
skorpnar ól við spikar hió
Argui fólinn urgai hólinn.
eru haiis tólin þegi sljó.
Hei sunnanlands gera ó-
þurrkarnir nú bændum mikinn
skaða.en fyrir allmörgum árum
var óþurrkatið á Norðurlandi
um heyannir. A bæ einum i
Vatnsdal i Húnaþingi var
heimasæta, er Sigriður hét hag-
orð vel. Hún yrti eitt sinn þá á
aðkomumann og allt að þvi
kenndi honum um ótiðina og
kvað:
llver er sá, er veörum veld-
ur.
viltu slika gátu ieysa?
íleiði minnar margur geldur
meöan regn og vindar geysa.
ððkonnumaðurinn svaraði:
Hönd af sterkum stofni
sprottin
stjórnar öllu milli skýja.
Ætli það sé ekki drottinn
eða Jón og Theresia.
1 ngiiúin sagði:
Þo að vætan valdi tjóni
við skulum ekki kalla á
drottin.
Ilún er eflaust öli frá Jóni
(Eyþórssyni)
en ekki af kvennavöldum
sprottin.
En þá fór sólin að skina, svo
að aðkomumaðurinn kvað:
Blikar sól við brúnir fjalla
burtu skýjaslæ.ian fýkur.
Nú er Sigga i sátt viö alla
sunnan blær um dallnn strýkur.
Stephan G. Stephansson var
bóndi sem kunnugt er. Hann
kvað:
Ekki þarf i það að sjá
— [jér ég aftur gegni —
ég er bóndi, allt mitt á
undir sól og regni.
Þó að einhver þykkist mér,
það er smátt i tapi.
Veðuráttin aldrei fer
eftir manna skapi.
Að ferðast i rigningartið getur
revnt bæði á andlegt og likam-
legt þrek manna, en Hannes
Hafstein var ekki á þvi að gefast
upp. enda karlmenni mikið,
enda kvað hann i sig kjarkinn
þega- svo bar undir, t.d. i þessu
«tefi' ‘
Þótt hann rigni,
þoti ég digni,
þótt hann l.vgni aldrei meir,
frant skal stauta blauia
braiitu.
buga þraut, uns fjörið devr
Sennilega hefur Hannes vertð
á hestbaki þegar hann gerði
þetta stef, en fleiri hafa verið á
hesti, og ekki komist jafnvel
fram, sem þessi gamla visa
bendir til:
Hlaut ég stauta blauta braut.
bikkjan skrykkjótt nokkuð
gekk,
hún hnaut og þaut, ég hraut i
laut.
hnvkk nieð rykk á skrokkinn
fékk.