Þjóðviljinn - 02.09.1976, Qupperneq 2

t
2 SÍÐA — ÞJ<®VILJINN Fimmtudagur 2. september 1976
Skrifið
eða
hringið.
Sími: 17500
Hvenœr
var su
hœkkun
heimiluð?
Ragnar Þorsteinsson,
Blöndubakka 13, hringdi:
í gær (mánudag)
keypti ég mér strætis-
vagnafarmiða í miðaaf-
greiðslunni á Hlemmi.
Þar er auglýst, að 12 far-
miðar kosti kr. 500,00 en
fyrir 1000,00 kr. fáist 34
miðar. Ég rétti af-
greiðslustúlkunni 1000,-
kr. en fékk í staðinn að-
eins 24 miða. Mér kom
þetta dkunnuglega fyrir
augu, því ég vissi ekki
Birtir til
á
Bíldudal
— Fullvíst má telja, aö nú
sjái loks fyrir endann á viögerö-
inni á frystihúsinu hér, og var
ekki vanþörf á, aö henni færi aö
ljúka. Hún ætti Ifka aö hafast af
nú i þessari viku og vinnsla gæti
þá hafist i húsinu i næstu viku,
sagöi Jakob Kristinsson á
Bildudal, er blaöiö innti hann
eftir þvi á þriöjudaginn hvaö liöi
viögeröinni á frystihúsi þeirra
bOddælinga.
— Þetta er búiö aö taka lang-
an tima og lokun hússins hefur
verið mikið áfall fyrir atvinnu-
lifið hér Húsið hætti aö taka á
móti fiski um mánaðamótin
sept.-okt. i fyrra og siðan hefur
litið verið fyrir fólk að gera viö
fiskvinnu og atvinnuleysi þvi
hér, einkum i fyrravetur. Alveg
sérstaklega hefur atvinnuskort-
urinn þó bitnaö á kvenfólkinu.
Viögerð á húsinu hefur að
sjálfsögðu tekið lengri tima
fyrir það, að skemmdir voru
mun meiri á húsinu en búist var
viö i fyrstu. En þess skal getið,
aö Fiskveiðasjóður og Byggða-
sjóöur studdu vel við bakið á
þessum framkvæmdum.
t sumar hefur fiskast hér
ágætlega og það er auðvitað
napurt að hafa ekki getað unnið
hér úr þeim afla. Hafrún hefur
landað á Bolungarvik,
handfærabátarnir hér og þar og
dragnótabátarnir á Súganda-
firði. Með haustinu hætta bát-
arnir veiðum, nema Hafrún, en
útgerð, sem byggist á einum
báti aðeins, þýðir aö öllum jafn-
aði stopulli atvinnu. Væri þvi
bráðnauðsynlegt fyrir okkur að
fá hingað annan bát á borð við
Hafrúnu. Höfum viðleitað fyrir
okkur um það,en framboð virð-
ist litið á skipum nú.
En úrþviaðfrystihúsiðer nú
komið i gagnið á ný birtir yfir
lifinu hér. Sannast að segja var
nokkurs vonleysis farið að gæta
hjá fólki, þvi nú árar ekki þann-
ig, að verkafólk þoli langvar-
andi atvinnuleysi. Ég er ekki frá
þvi, að ef ekki hefði ræst úr nú
þá hefðu einhverjir farið að
hyggja á brottför héðan. Það
viðhorf mun nú breytast.
—mhg.
betur en miðarnir ættu að
Þegar alþingi „leysti99
landhelgisdeiluna
bráskarar úr þéttbýlinu séu að
kaupa jarðir, sem venjulega
efnum búnir einstaklingar ráða
ekki viö að eignast, ekki heldur
viðkomandi sveitarfélög. Ef svo
fer fram, þrátt fyrir lögin, þá er
ég smeykur um að samþ. þeirra
lyftiekki siðasta þingi langt yfir
önnur.
Og þá er það „lausn” land-
helgisdeilunnar. Nú er eins og
mig minni, aö alþingi hafi ekki
„leyst” neina landhelgisdeilu,
þvi auðvitaö átti þingmaðurinn
við deiluna við breta. Alþingi
sat alls ekki að störfum þegar
samningurinn við breta var
gerður. Stjórnin var búin að
senda þingmenn heim á sinar
sveitir, meira að segja þennan
ágæta þingmann einnig. Og ekki
nóg með það. Þingið var alls
ekki kallaö saman til þess að
fjalla um saminginn, og þar
með var bæði framið stjórnar-
skrárbrot, að dómi færustu lög-
fræðinga, og alþingi litilsvirt.
Það er ofar minum skilningi
hvernig hrósa má alþingi fyrir
lausn á máli sem það hefur alls
ekki fjallað um. Sennilega þarf
nokkuð langa þingsetu til þess
að öðlast svona sérkennilega
skarpskyggni.
Og hver er svo þessi „lausn”,
ekki alþingis, heldur þeirra
Geirs og Einars? Hún fyrir-
finnst þvi miður ekki. Orrusta
vinnst yfirleitt ekki með vopna-
hléi, það einungis frestar
átökunum. Samningurinn við
breta leysti ekki deiluna heldur
aðeins sló henni á frest, og færöi
yfir á nýjan vettvang. Þessa
niðurstööu Oslóarsamninganna
skildu allir strax nema þá hinir
misvitru samningaráðherrar
okkar, — þó að menn væru aí
pólitisk. ástæðum misjafnlega
fúsir á að viðurkenna hana.
Einar og Geir unnu i rauninni
það eitt með samningi sinum, að
sleppa bretum úr skamma-
króknum. Það er nú þeirra
„sigur”. í staö þess aö eiga viö
breta fáum við nú að kljást við
alla Fróðárhirðina sjálft Efna-
hagsbandalagiö.
Bretar telja enga ástæðu til
þess að fara neitt i launkofa með
þetta lengur — og hafa raunar
aldrei gert. Og hafi einhver ef-
ast til þessa þá ætti sjónvarps-
viðtalið við Prescott hinn
breska að 'hafa sannfært þá.
Hann var ekkert að draga dul á
að ef þetta gamla nýlenduveldi
fengi ekki áfram að stunda hér
sitt sjórán, þá mundi verndari
smáþjóðanna skerast i leikinn
og beita okkur viðskiptaþving-
unum. Þeim tökumi.var bretum
hinsvegar umhendis að beita
okkur á meðan þeir voru beinir
aðilar að deilunni^
Ég geri ekki ráð fyrir að nein-
um islendingi dyljist lengur að
framundan eru hörð átök við
Efnahagsbandalagið. Þar munu
eigast við stórveldi bandalags-
ins annarsvegar og hinsvegar
minnsta og varnarlausasta
þjóðin i þeim göfugu samtökum.
Hversu sem fer um úrslit
þeirrar viöureignar mun hún
leiða i ljós hversu marga andlega
afkomendur Þorbjörn sálugi
rindill hefur eignast á Islandi.
En hvernig var það annars,
var virkilega ekki búið að
„leysa” deiluna?
—mhg
vera 34 svo ég spurði
hvort búið væri að leyfa
strætisvögnunum far-
gjaldshækkun. Ekki
kvaðst stúlkan vita það,
en hún hefði hinsvegar
þau f yrirmæli að af henda
aðeins 24 miða fyrir kr.
1000,-
Og nú vil ég spyrja for-
ráðamenn strætisvagn-
anna: Hvaðan kemur
þeim heimild til þessarar
hækkunar, sem gengur
þvert á. það, sem beir
sjálfir auglýsa?
Svo bar við eitt sinn í
sumar, að ég heyrði einn
af alþingismönnum okk-
ar mæla eitthvað á þessa
leið:
— Síðasta alþingi er hið
merkasta, sem ég hef
setið.
Mér fáfróðum manni, var nú
ekki ljóst i svipinn hvað þaö var,
sem gerði þetta þing svona sér-
staklega merkilegt, svo ég
spuröi þingmanninn að þvi, á
hverju hann byggði þessa
skoðun sina. Jú, það var þá
einkum tvennt að hans dómi,
sem gerði þetta siðasta þjóðþing
okkar islendinga svona sérstak-
lega eftirminnilegt: Það hafi
samþykkt jaröalögin og leysi
landhelgisdeiluna við breta.
Jarðalögin, jú, vist eru þaui
merk löggjöf, sem átt hefði að
vera búið aö samþykkja fyrir
löngu, og það sem er aðal-
atriðið: standa við þau I verki.
Góð meining enga gerir stoð.
Jarðalögin hafa þvi aðeins
nokkurt hagnýtt gildi, aö á
hverjum tima verði séð fyrir
þeim fjármunum, sem fram-
kvæmd þeirra krefst. Það er að
visu ekki langur timi liöinn frá
gildistöku laganna. En þau hafa
þó verið samþ. Samt er frá þvi
skýrt þessa dagana, aö stór-
Frá Reyðarfirði
— Þetta á aö veröa 800 ferm.
stórt hús, og cr fyrirhugað að
byggja sökklana nú i haust,
sagði Hörður Þórhallsson,
sveitarstjóri á Reyðarfiröi er
blaðiö spurði hann eftir þvi hvað
liði framkvæmdum við tollvöru-
geymsluna á Reyðarfirði.
— Ég skal ekki um það segja,
hvenær húsiö verður komið upp,
en það á nokkuö i land. Að
þessari byggingu standa aðilar
aUt frá Vopnafirði ogtil Hafnar
i Hornafirði og eru það fyrst og
fremst verslanir, iðnfyrirtæki
og einstaklingar. Spurning kann
svo að vera um það, hvort
geymslan kemur til með að nýt-
ast fyrir allt svæðið, en úr þvi
sker reynslan. Áformað er að
safna hlutafé til byggingarinn-
ar, er næmi 15 miij. kr. og er bú-
ið að fá loforð fyrir langdrægt
þeirri upphæö. Kostnaðaráætl-
un um bygginguna liggur i raun
og veru ekki fyrir. Við höfum
ekki leitað eftir opinberri lána-
fyrirgreiðsiu, en munum gera
þaðef fjárframlög heimamanna
hrökkva ekki til
Þær framkvæmdir, sem
sveitarfélagið hefur með hönd-
um á þessu sumri erueinkum
tvennskonar. Það er þá i fyrsta
lagi gatnagerð en við erum að
leggja þær varanlegu slitlagi og
var það verk raunar hafið áður.
Er meiningin að nú verði lagt á
rúman km. og auk þess á 200 m
af eldra slitlagi, sem farið er að
skemmast. Við notum oliumöl
að mestu leyti,en einnig asfalt
að nokkru. Til þessa verks eru
nú áætlaðar 20 milj. kr. og við
reiknum með að ljúka þvi nú i
vikunni.
Nú, svo er það i öðru lagi
byggingá iþróttahúsi. Þaöverk
er skammt á veg komið, en
stefnt er að þvf að húsið komist
undir þak á næsta ári. Ekki ger-
um við okkur vonir um aö það
verði tilbúiö til notkunar fyrr en
seint á árinu 1978.
Á s.l. ári var sett stálþil i
höfnina. Fyrirhugað er að
dýpka höfnina framan við það
nú i' haust og er Hákur væntan-
legur hingað til þess. Eru 10
milj. kr. veittar til þessara
dýpkunarf ramkv. Er þessu
verkefni er lokið ættum við að
hafa fengið 110 m langan við-
legukant, og kemur hann sér
einkum vel vegna vöru-
flutninga.
A Reyðarfirði er blandað efni
i það slitlag, sem lagt er á götur
hér austanlands i sumar, nema
á Norðfirði. Verða þetta liklega
ein 10 þús. tonn.
Atvinnuástandið i bænum er
sæmilegt. Nokkuð tregt um at-
vinnu að visu fyrri hluta ársins
en þokkalegt upp á siðkastið.
Einkum skortir á að næg at-
vinna séfyrir konur. Þörf væri á
þvi að endurnýja hér skipakost
að einhverju leyti a.m.k. og hef-
urnokkuð veriðum þaðrætt,en
ekki orðið úr framkvæmdum
ennþá. — inhg
Umsjón: Magnús H. Gíslason
Reyöarfjörður