Þjóðviljinn - 12.09.1976, Side 17

Sunnudagur 12. september 1976. ÞJÓÐVILJINN —SIÐA 17
r*
Sköpun
jurtanna
— Það er enginn efi á þvi aö hann þjáist af
mikilmennskubrjálæði...
— Af hverju skýrirðu jurtirnar þessum nöfn-
um? — Til að striða grasafræöingum úr stærð-
fræðideild.
— Hvað hefur komið fyrir ykkur?
— Við vorum bara aö skapa laukinn.
— Vaknaðu Arthúr, við borgum
20 þúsund krónur á dag fyrir að
vera hérna.
— Hér segir að frá og með deg-
inum i dag komi dráttarvextir á
skattana mina.
— Heyrðu, hundurinn þinn
villtist i skóginum.
— Vegna hættunnar á skógar-
eidum verö ég aö sekta þig fyrir
óvarkárni i meðferð elds.
Myndasagna-
hetja
Lögreglumenn á lögreglustöð-
inni i York i Englandi uröu heldur
hissa eina nóttina, þegar sjálfur
„Batman” kom gangandi inn á
stöðina. Eins og kunnugt er, þá er
Batman ein af myndasagnahetj-
um Bandarikjanna, i ætt við Súp-
ermann: hann er með grimu fyrir
andliti og i svörtum búningi, sem
likir eftir sköpulagi leöurblöku.
Hans helsta starf er að bjarga
réttlætinu, koma upp um glæpa-
menn og forða sakleysingjum. Oft
leiöréttir hann mistök lögregl-
unnar með miklu brambolti, og
hefur frægð hans borist viða. Það
var þvi mikill léttir fyrir lög-
reglumennina i York, þegar það
kom i ljós, að „Batman” þessi
var ungur lögfræöingur, Michael
Ashley-Brown aö nafni. Hann
hafði veriö staddur á grimuballi,
þegar hann var skyndilega
kvaddur á vettvang til að aðstoða
mann, sem haföi verið tekinn
fastur fyrir ölvun við akstur. Var
hann svo upptekinn af skjólstæð-
ingi sinum, aö hann geröi sér
varla grein fyrir þvi hvernig hann
var klæddur fyrr en lögregluþjón-
arnir skelltu upp úr.
ADOLF J.
PETERSEN:
VfSNAMÁL
„Böl er ei þótt
barn sé fætt”
Eggert ólafsson lét vel yfir
þvi, að rimur væru kveðnar á
kvöldvökunum, og sagði:
Þegar hjá þeim húmar að
og hjarnar ljós i ranni,
margt þar raula rimu-blað
og reka hryggð frá manni.
Séra Þorlákur Þórarinsson,
f.1711. á Látrum á Látraströnd,
kvaö:
Hvað ég reyndi, hvað ég sá,
heyrði, þekkti bæði,
innt er, greindi auðargná,
ýkjulaust I kvæði.
Bjarni Þórðarson skáldikvað:
Myrkra eykur málaþing
menn þegar orðum snúa,
fjandinn leikur forkæring
fyrir þá sem ljúga.
Auðna vor og gróska grær
af góðum ásetningi.
En óviid sprettur oftast nær
upp af misskilningi.
A siglingu fyrir Norðurlandi
kvað Þorsteinn Erlingsson:
Sléttu bæði og Horni hjá
heldur Græðir anda,
meðan hæðir allar á
aftanklæðum standa.
Sem lesendum Þjóðviljans er
kunnugt, hefur Jóhann Kúld
skrifaö í hann i mörg ár um
fiskimál. A sfldarárunum var
regntið á Norðurlandi. Þá varö
þessi visa til:
A Norðurlandi er nepja og súld,
en nóg af síld i álum.
Fyrir sunnan segir Kúld
sögur af fiskimálum.
Skattamálin eru sigild sem
umræðuefni fyrr og siðar. Arið
1928 skrifaði Emil Petersen á
Akureyri skattskýrslu sina og
þessar visur með:
Ef að þaö er fyrsta fremd,
flestir að þvi keppi,
það að skipa skattanefnd
i skuggabæjarhreppi.
Þeim mun verða þyngsta hefnd
þegar þeir deyja á Kleppi,
hvernig skrattinn skattanefnd
skipar i sinum hreppi.
I nútimanum hefur Jón
Hansson þetta að segja um
skattamálin:
Leyndar tekjur liggja fiatt,
lækka skyldugjöldin.
Likt og Glistrup greiða skatt
og glepja stjórnarvöldin.
Löngum brjóta lögin bert,
lágt svo bera hattinn,
en betur hefði Glistrup gert
að greiða tekjuskattinn.
Magnús Sigurðsson (f. um
1840) frá Heiði i Gönguskörðum
var sonur Siguröar Guðmunds-
sonar sem orti Varabálk.
Magnús fórst meö hákarlaskipi
á Húnaflóa i febrúar 1862. Eftir
hann eru til nokkrar visur,
meðal annarra þær sem hér
fara á eftir, sem talið er aö hann
hafi ort skömmu fyrir dauöa
sinn:
Forlaganna fjörðurinn
frekt sig gerir ygla,
fyrir óláns annesin
ekki er hægt að sigla.
Mér ég fyrir sjónir set
—samt vill margt á skyggja—
nokkur mfn ófarin fet,
fyrir mér sem liggja.
Þótt ég sökkvi i saltan mar,
sú er rauna vörnin,
ekki grætur ekkjan par
eða kveina börnin.
Hér eru tvær gamlar visur,
höfunda ekki getiö:
Meistarinn Heine orti fer-
skeyttar visur ekki siður en
mörlandinn. Magnús Asgeirs-
son þýddi eftirfarandi:
Freistinganna fári i heim
fékk ég oft og tiðum hnekkt.
En þegar fétl »'g fyrir þeim, |
fannst mér þah lika
skemmtilegt.
Þegar K.N., Kristján N.
Július, var næstum orðinn undir ,
bfl, þá orti hann:
Oss það helgar herma skrár,
heim með burði lasna
fátækur og fótasár
frelsarinn reið á asna.
Eftir nitján alda stjá
okkar breytt er högum.
Bilum riða allir á
asnar nú á dögum.
Um svipaö leyti og Borgfirsk-
ar Æviskrár byrjuðu að koma
út, kom lika bókin Niðjamála-
ráöuneytið eftir Njörð P. Njarö-
vik. Þá varð þessi visa til:
Böl er ei þó barn sé fætt,
en breytt það getur högum
þegar kemur inn I ætt
ekki samkvæmt lögum.
AJP
Simon Bjarnason Dalaskáld
kvað:
Við I kvæða, ljóða-Ieik
létum fæðast gaman.
Eg og klæða indæl eyk
ortum bæði saman.
Oft er misskilningurinn
meinavaldur. Guðmundur Frið-
jónsson á Sandi kvað:
Stundu þá ég blundi brá,
bundið sá hvar sprundið lá
grundu á og hundur hjá,
hrund var biá, en und ósmá.
Astandið á bænum var
þannig:
Allt bar til i einu þar:
Uxu bæjar sikiu,
konan fæddi, kýrin bar,
kisa gaut og tikin.
Svo til gengur i veröldinni.
Magnús Bogason kvaö:
Váleg reynast villustig,
valda ýmsu i lifi manns.
Hiklaust margur hengir sig
um háls á konu náungans.
Þaö mun hafa veriö um slö-
ustu aldamót sem Sig. Júl. Jó-
hannesson fór eitt kvöld á hótel
og sagði svo frá á eftir:
Mig fætur bera furðu létt
og fjör og gieði er hreint.
A hótelið ég hoppa rétt,
og hleyp upp stigann beint.
En ætli ég svo um aftaninn
einn að fara heim,
ég kútveltist, minn kæri vin,
svo kátt á endum tveim.
Miðaldra kona giftist loksins
og fékk mann sem haföi verið
kvæntur áður. Þá kvað Jóhann
Sveinsson frá Flögu:
Aður henni ilia gekk,
en er nú föst við stjóra.
Litla Strúna loksins fékk
leifarnar af Dóra.