Þjóðviljinn - 18.09.1976, Blaðsíða 2

2 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 18. september 1976.
SKAMMTUR
AF RÁÐHERRALÁNI
Ég get ekki annað sagt en að mér haf i kross-
brugðið um daginn, þegar ég gekk framhjá
blaðsölugatinu hjá Eymundsson og sá þar á
forsíðu Mánudagsblaðsins feitletraða og
flennistóra fyrirsögn, þess efnis að „Gylfi"
hefði stolið úr eigin hendi hvorki meira né
minna en níutíu og einni miljón. Mér var ger-
samlega ómögulegt að geta mér um hver um-
ræddur Gylfi væri, því að þeir Gylfar, sem ég
þekki persónulega og af afspurn mundu aldrei
láta sér detta í hug að stela f rá öðrum, hvað þá
úr eigin hendi. En fyrirsögnin í hinu virta
vikublaði hljóðaði svo í herrans nafni:,,Gylfi
fór bara i kassann" og undirf'yrirsögnin
„Fékk 91 miljón úr ríkissjóði til að byggja
íbúðarhús".
Ég stóðst ekki f reistinguna og keypti Mánu-
dagsblaðið fyrir hundraðogf immtíu krónur til
þess að reyna að komast til botns í því hvaða
Gylfi, og hvenær, hefði farið í hvaða „kassa"
til að fá sér hvaða níutíu og eina milión, til að
byggja hvers konar eiginlega íbúðarhús.
Það kom fljótlega í Ijós að hér var um að
ræða fyrirsögn, sem augsýnilega var öðru
fremur til þess ætluð að selja Mánudags
blaðið — enda hafði ég bitið á agnið — og kom
nú i Ijós að hér var um að ræða lán sem tólf há-
skólakennarar höfðu fengið úr hálfopinberum
sjóðum, ég held úr byggingarsamvinnufélags-
sjóði opinberra starfsmanna 1,2 miljónir, en
eina miljón tuttuguogfimm þúsund úr svo-
nefndum Sáttmálasjóði, til að byggja yfir sig
dulítið notalegt lærðramannahverfi eða há-
skólagettó, þar sem þeir gætu ótruflaðir af
analfabetum samtíðarinnar iðkað fræði sín í
hámenningarlegu nábýli við hvern annan. Það
er ekkert leyndarmál hverjir fengu umrædd
lán, en það voru allt valinkunnir heiðursmenn
eða nánar tiltekið: Símon Jóhannes Ágústsson,
Guðmundur Thoroddsen, Gunnar Thoroddsen,
Einar Olafur Sveinsson, Steingrímur J. Þor-
steinsson, Þorkell Jóhannesson, Gylfi Þ.
Gíslason, Isleifur Árnason, Pétur Sigurðsson,
Jón Steffensen, Ólafur Björnsson og Björn
Sigfússon.
Tilefnið að skrifum Mánudagsblaðsins er
grein í Vísi eftir Vilmund Gylfason þar sem
Vilmundur vekur athygli á því, að Einar
Ágústsson hafi fengið lán útá húsið sitt í
Landsbankanum en umrædda grein í Mánu-
dagsblaðið skrifar einhver málsvari réttlætis-
ins i landinu, sem einhverra hluta vegna kýs
ekki að láta nafns síns getið, en skrifar undir
nafninu „Forvitinn réttlátur."
Mér f innst persónulega að öll þessi skrif séu
byggð á röngum forsendum. Verið er að
reyna að gera því skóna að stjórnmálamenn
og aðrír framámenn í þjóðfélagínu eigi það til
ao vera óvandir að meðölum þegar um eigin
hag er að ræða og þeim jaf nvel borinn á brýn
óheiðarleiki og alls kyns prettir.
Þessir ágætu skriffinnar gleyma aðeins
þeim grundvallarvísdómi stjórnmála,
nagspeki og mannlegs eðlis, að blankur
eða skuldum vafínn ráðherra getur ekki með
nokkru móti verið óheiðarlegur, óprúttinn né
þjófóttur, því væri hann það, væri hann ósköp
einfaldlega ekki blankur né skuldum vaf inn.
Og er hér fengin skýring á hinum ægilega
armóði og skínandi fátækt, sem kjörnir full-
trúar á Alþingi íslendinga búa við, með þó ör-
fáum undantekningum eins og til að sanna
regluna.
Ýmsír hafa orðið til þess að spyrja, hvers
vegna Sáttmálasjóður eigi að byggja lærðra-
mannahverfi fyrir ofan Vatnsmýrina. en því
er til að svara að Sáttmálasjóður mun hafa
verið stofnaður með verulegu fjárframlagi
frá Dönum, sem koma átti sem sárabætur
fyrir margra alda arðrán dana hér á landi og
flutning á fjármunum frá íslandi til Dana-
veldis. Upphæðirnar mun Jón forseti hafa
reiknað út, dönum til hinnar mestu hrelling-
ar.) Eitt aðalmarkmið sjóðsins mun ver að
efla samskipti og vináttu daga og íslendinga,
og með hverjum hætti verður það betur gert en
með því að lána bláf átækum próf essorum Há-
skóla fslands peninga úr Sáttmálasjóði til að
koma þaki yfir höfuðið?
Með þessu eru líka slegnar tvær f lugur í einu
höggi. Vinátta dana og íslendinga stóreykst,og
Sáttmálsjóður stóreykst að vöxtum, eða rétt-
ara sagt af vöxtum, því haft er fyrir satt að
prófessorarnir greiði af lánum sínum úr
sjóðnum bankavexti eins og þeir voru 1949.
Nei. Skriff innar,sem leggja sig niður við að
væna ráðamenn þjóðarinnar um svik og pretti
ættu að minnast visu Isaks Judenblut í laus-
legri þýðingu Jónasar:
Ráðherra verður ríkur sá
sem réttar tekjur kanna að fela.
En ráðherra sem ekkert á,
kann einfaldlega varla að stela.
Flosi.
Ölver Guönason, aldursforseti I
nemendahópnum.
Þannig hljóðaöi boðskapur
nemenda Fiskvinnsluskólans sem
nú hefur hafið sitt 6. starfsár: sex
árogengin lög hafa verið gefin út
um réttindi þeirra, sem þar hafa
stundað nám i 3 til 5 ár.
Nemendur sögðu okkur að þeir
hefðu fengið loforð um það i
menntamálaráðuneytinu, að
þeirra málum skyldi komið á
hreint nú i næstu viku. En eins og
nemendurnir sögðu: — A lof-
orðum lifir enginn!
Og ekki var annað að heyra en
að ef þessum málum yrði þannig
komið i næstu viku, að nemendur
gætu sætt sig við þau þá, væri um
það samstaða í öllum bekkjum
skólans að hætta námi.
Þegar okkur bar að var Tómas
tsleifsson kennari að fræða
nemendur.
— Nemendur annars bekkjar Fiskvinnsluskólans ræða við blaðamann Þjóðviljans. (Myndir: —eik)
Nemendur Fiskvinnsluskólans réttindalausir eftir 3ja til 5 ára nám!
Hætta þeir námi?
Mikil óánœgja meðal nemenda vegna fjölmargra
atriða viðkomandi skólanum, starfsréttindum o.fl,
— Við getum ekki lengur látiö
okkur nægja aðfá loforðin ein. Ef
við fáum ekki eitthvað ákveðið að
vita um réttindi okkar í framtið-
inni nú i næstu viku, er jafngott
fyrir okkur að hætta námi strax
og fara heldur á stutt námsskeiö.
Um þetta hefur náðst samstaða
allra nemenda skólans.
Þetta sögðu okkur nemendur úr
2. bekk Fiskvinnsluskólans, er
blaðamaður og ljósmyndari litu
inn í kennslustund hjá bekknum,
en þessa stundina er 2. bekkur i
bóklegu námi og fer það fram að
Trönuhrauni 10 í Hafnarfirði.
Aldursforseti nemenda, ölver
Guðnason frá Eskifirði, hafði
helst orð fyrir nemendunum.
Hafði hann i tilefni af baráttu
nemenda fyrir viðurkenningu á
námi sinu, tekið saman erindi
nokkurt um þeirra mál, og borið
undir félaga slna, sem luku upp
einum munni um að þeir væru þvi
samþykkir.
Erindið er á þessa leið:
„Réttindi nemenda Fisk-
vinnsluskólans að þriggja ára
námi loknu þe. fiskiðnaðar-
manna, virðast ekki vera alveg
ljós.
Verklegir kennarar við skólann
og starfandi yfirfiskmatsmenn,
svo og verkstjórar, sem hiotiö
hafa matsmanna- og verk-
stjórnarréttindi á stuttum náms-
skeiðum álita að verkleg kennsla,
sem þessir nemendur hafa fengið
á námstimanum, sé ekki nægileg
til þess að þeir, þe. fiskiðnaðar-
mennirnir, geti tekið að sér þau
störf, sem lög um Fiskvinnslu-
skólann segja til um að eigi þó
aðkenna nemendum við skólann.
Við slikt er ekki hægt að sætta
sig. Við verðum að fá þá fræðslu
og þau réttindi sem lög um skól-
ann kveða á um.
Fiskvinnsluskólinn á að vera
fagskóli fyrir fiskiðnaðinn; skóli,
sem á aðskila vel menntuðu fólki
út i fiskiðnaðinn, fólki, sem getur
tekið að sér hvaða störf sem vera
skal viðkomandi fiskiðnaði án
þess að skólinn þurfi að skamm-
ast sin fyrir það.
Lika viljum við leggja mikla
áherslu á að við erum eindregið
og alveg andvigir þeim nám-
skeiðum, sem nú hafa verið aug-
lýst og gefa þvi fólki, sem þau
sækja. viss réttindi eftir tveggja
til þriggja vikna námskeiðs
sókn réttindi, sem nemendur
eftir þriggja ára nám fyrr en þeir
hafa unnið undir tilsögn þessa
fólks í sex mánuði, enda munu
þessi námskeið ekki vera I sam-
ræmi við lög um Fiskvinnslu-
skólann.
Við teljum einnig rétt aðbenda
á, að skólinn hefur aðeins til um-
ráða leiguhúsnæði til allrar
kennslu og annarra nota, hús-
næði, sem er algjörlega ófull-
nægjandi til þeirrar kennslu. Hér
eigum við einkum við verklega
kennslu,sem krafister ogskólinn
á að láta nemendum i té.
A meðan svona er ástatt með
verklega kennslu i skólanum
stendur mikið og gott húsnæði
sem ríkið á mikinn hluta i, þeas.
húsnæði Norðurstjörnunnar i
Hafnarfirði. Sennilega mætti þar
koma fyrirallristarfsemiskólans
undir einu og sama þakinu. Þetta
gæti líka verið dæmi um það
hversu verkmenntun er afskipt og
sýnd litil ræktarsemi af hinu
opinbera.”