Þjóðviljinn - 19.02.1977, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN L*«g*rdag«ir It. febníar 1*77
þeirra eftir að sorphaugarnir undir Stapan-
um, skammt frá Keflavík, fóru að gefa dag-
vissa uppskeru.
AF SKOLPROTTUM
Þegar ég var krakki að alast upp vestur í bæ
var Selsvörin og umhverfi hennar Paradís
okkar strákanna. Þá voru sorp- eða öskuhaug-
ar bæjarinssunnan við Selsvörina, þar sem nú
heitir Sólarlags- eða Ástarbrautin og ber naf n
af sólarlaginu og ástinni.
Þetta voru miklir dýrðardagar bæði fyrir
börn og f ullorðna. Síðari heimsstyrjöldin var í
fullum blóma í allri sinni dýrð, og íslendingar
nutu í ríkum mæli ávaxtanna af blóðvökvuð-
um vigvöllum ríkjandi skálmaldar.
Vort elskaða ættarland var þá, eins og nú,
blessunarlega hersetið, og hermenn, sérfróðir
í því að drepa fólk,um tíma fleiri en lands-
menn allir.
Það var því ekki að undra, þótt mikið sorp
og annar úrgangur kæmi frá þessú f jölmenna
setuliði. Heilum fjöllum af rotnandi óþverra
var ekið á „haugana" á degi hverjum, og í
þessari iðandi ýldukös undu sér að- og innf lutt
meindýr, allskyns pöddur og kvikindi, að
ógleymdum sárasjúkum skólprottum, sem
juku kyn sitt svo, að um tima óttuðust menn að
þær legðu höfuðborg (slands, Reykjavíkurbæ,
undirsig. Eldur geisaði jafnan undir rotnandi
úrgangshaugunum, kviknaði þar sjálfur, eins
og meindýrin og skólprotturnar og lagði
stundum í vestanátt megnan þef af „haugun-
um" yfir bæinn.
En fljótlega fundu framtakssamir íslend-
ingar það út af hyggjuviti sínu, að í rotnandi
óþvérranum gátu leynst verðmæti, sem ef til
vill gætu verið brúkleg fyrir „landann", þótt
hermenn hefðu fleygt þeim á haug, og fljót-
lega fór að venja komur sínar á „haugana"
hópur vaskra manna, sem rótuðu í rotnandi
kösinni við hliðina á skólprottunum. Skólprott-
an „gramsaði" til að afla sér lífsviðurværis,
og raunar mennirnir lika í æðislegri leit að
verðmætum, sem hægt væri að breyta i pen-
inga.
Þetta var fyrsti vísirinn að Sölunefnd setu-
liðseigna og raunar vagga þess fyrirbrigðis,
svo að segja má með sanni að mjór er mikils
vísir.
Við strákarnir stunduðum þarna hins vegar
sportveiðar að hætti evrópskra aðalsmanna og
konunga, skutum rottur með teygjubyssum,
slöngvum (eins og Davíð notaði á Golíat) og
jafnvel alvöru skotvopnum.
Alltaf vorum við strákarnir, hinn ungi aðall
vesturbæjarins, heldur illa séðir af skólprott-
unum (og það var skiljanlegt), en líka höfðu
„gramsararnir" horn í síðu okkar, en þó veit
sá sem allt veit að það vantaði mikið á að við
hefðum nægilega sterkan maga til að koma
nálægt draumalandi þeirra sárasjúkri og ið-
andi rotnunarkösinni, en stundum sáum við þá
veiða eitthvað uppúr óþverranum og skola af
því mesta viðbjóðinn, og síðan var það sett
uppá bíl og selt einhvers staðar, við vissum
ekki hvar.
Svona gekk þetta um hríð, en svo kom að
lokum að yfirvöldin skárust í leikinn, ráku
okkur strákana af haugunum, en veittu „viss-
um mönnum" þau forréttindi að fá að gramsa
i sorpinu frá hernum á „haugunum". Sumir
hinna dugmestu og framtakssömustu hafa af
þessari iðju orðið auðugir menn og komist til
mannvirðinga, einkum vænkaðist hagur
Já, uppúr þessum frjósama jarðvegi er sem
sagt Sölunefnd varnarliðseigna sprottin, en
hún mun hafa verið sett á laggirnar, þegar
ekki þótti lengur hæfa að Pétur og Páll gætu
setið að „sorpgramsinu" án þess að opinberir
aðilar fengju að hafa þar hönd í bagga.
Með framangreinda tilurð Sölunefndar
varnarliðseigna í huga, má öllum vera Ijóst,
að hæfur maður verður að skipa sess fram-
kvæmdastjóra þessarar merku stof nunar. Frá
því ég man fyrst eftir mér hefur alltaf verið
mikill úlfaþytur útaf opínberum stöðuveiting-
um, en nú bregður svo við að allir eru á eitt
sáttir um það að nú haf i ráðherra skipað rétt-
an mann á réttan stað og haf i hér sem endra-
nær borið þjóðarhag fyrir brjósti fremur en
persónuleg eða pólitísk tengsl við hinn nýbak-
aða framkvæmdastjóra, hvað þá Framsókn-
arflokkinn. Um þessa skipun eru allir sam-
mála og það þótt þeir hafi ekki hugmynd um
hverjir hinir 34 voru sem sóttust eftir þeirri
miklu virðingarstöðu, sem byggir á þeim
grunni sem að framan er lýst.
Svo rétt er að óska ráðherranum til ham-
ingju með það, hve farsællega hann hefur
bjargað þessu óþrifamáli heilu í höfn.
En hvað um það. Nú heyri ég í útvarpinu að
verið er að lesa auglýsingu frá Sölunefnd
varnarliðseigna, og verið er að auglýsa notuð
járnrúm og notaðar dýnur. Ég leyfi mér hér
með að hvetja íslendinga til að festa þegar
kaup á notuðum dýnum og járnrúmum, sem
hermennirnir á vellinum eru hættir að geta
notað, og er í því sambandi vert að minnast
vísunnar, sem starfsstúlkan hjá Sölunefnd
varnarliðseigna orti, þegar hún var komin
heim og lagðist á hinn Ijúfa beð, notuðu dýn-
una sína frá hernum, sem hún hafði „grams-
að" og sett í járnrúmið sitt.
Dýnan mín er þarfaþing,
þreyttri hvfld mér gefur.
Efni í margan útlending
i hana fallið hefur.
Leggst ég nú á Ijúfan beð,
lausnarans gömlu dýnu.
Herinn gjarnan henni með
hossar lífi mínu.
Flosi
VERÐLAUNAGETRAUN Hvað heitir skipið?
Nil er komið að siðasta skip- þessari viku er bókin Þraut-
inu f þessari viku. Ef þú veist
nöfn þeirra 5 skipa sem birst
hefur mynd af, þ.e.a.s. nr. 6-10,
sendu þau og þú átt möguleika á
bökarverðlaunum.
Verðlaunin fyrir rétt nöfn I
góðir á raunastund, 8. bindi eftir
Steinar J. Lúðvlksson sem örn
og öriygur gáfu út núna fyrir
jólin. Sendið nöfn skipanna nr.
6-10 til Póstsins, Þjóðviljanum
Siðumúla 6. Veittur verður hæfi-
legur frestur meðan pósturinn
er aö berast en síðan dregið úr
réttum lausnum.
Þetta skip var keypt til tslands árið 1930 en var þá gamalt. Gekk undir nafninu Járnbraut smáhafnanna
af þviað það sigldi inn á allar smahafnir. Afburðagott sjóskip en sleði til gangs. Varð fyrir árás f strfð-
inu. Fyrsta fsienska skipið sem sigldif gegnum Súesskurðmeðfalenskan fána.
'Vferðlaun fyrir
skip nr. 1-5
Undirtektir lesenda Þjóövilj-
ans viö verölaunagetrauninni
Hvað heitir skipið? hafa verið
mjög góðar og eru enn aö ber-
ast lausnir. Þess vegna hefur
verið gripið til þess ráðs að
fresta að draga út nafn þess sem
verðlauh hlytur fyrir aö vita rétt
nöfn skipa nr. 1-5. Verður þaö
ekki gert fyrr en aö viku liöinni.
Mun sá háttur verða á framveg-
is að draga úr réttum lausnum
eftir hálfan mánuö. Er þetta
bæði gert að tillitssemi við þá
sem búa úti á landi og fá etv,
ekki Þjóöviljann fyrr en eftir
nokkra daga og hafa Póstþjón-
ustu I lakara lagi og eins til þess
aö fólk hafi nokkurn umhugs-
unarfrest og geti kannski flett
upp i bókum til að grafa upp
nöfn skipanna.
Varði doktors-
ritgerð um
Hómilíubók
18. febrúar 1977 varði Andrea
van Arkel doktorsritgerö við
Rikisháskólan I Utrecht og bar
hún heitið „The manuscript sthm.
Perg. 154 gr. A diplomatic edition
and introduction”.
Þessi ritgerð fjallar um Stokk-
hólms- eða islensku hómiliubók-
ina, islenskt handrit frá hérumbil
1200, og geymir guöfræðilega
texta, aðallega predikanir.
Texti handritsins er gefinn út
staf- og Hnurétt, fylgir útgáfunni
rækilegur inngangur um málstig
textans. Ritgeröin, aukin með
ljósmynduöum texta, veröur gef-
in út á vegum stofnunar Arna
Magnússonar á Islandi.
Höfundurinn var árin 1971-1974
við nám I Háskóla Islaiids, tók Is-
lenskt próf fyrir erlenda stúdenta
I mai 1973 og starfaði árin 1973-
1974 við Stofnun Arna Magnús-
sonar. Arið 1974 veitti hugvis-
indadeild Visindasjóðs henni
styrk til að vinna aö þessari út-
gáfu.
(Fréttatilkynning)