Þjóðviljinn - 27.03.1977, Síða 21

Sunnudagur 27. mars 1977 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 21
Þiö skiljiö nú allar, hvernig hunang er saman
sett? Þá er aö læra byggingu sexhyrnings.
Lexla I körfugerö.
Einhverntima — maöur veit þaö aldri—geta
skcmmtilistir komiö ykkur aö gagni.
Kennsla i námagreftri.
I rósa-
garöinum
Hestar endurspegla
mannfélag.
Ef um er aö ræða ótaminn
fola, sem. hefur ekki ættartölu
og lætur litið yfir sér, þá er
óhætt aö fullyröa, aö kaupverð
sé rétt yfir sláturverði.
Alþýöublaöiö.
Viöfangsefni fyrir Freud
kallinn.
Ég held ég geti fullyrt, aö þær
minningar, sem ég á úr starfi
minu séu flestar góöar, aö
minnsta kosti þær sem ég man
eftir, sagöi Þórarinn Þórarins-
son ritstjóri, en hann hefur setiö
viö stjórnvöl Timans i 40 ár.
Alþýöublaðiö.
Hugljómun
Ollum hugsandi mönnum er
sljóst, að misskipting verald-
legra gæöa er allnokkur hér á
landi.
Alþýöublaöiö.
Blessað barnið.
Samningamálin eru i fæöingu.
Fyrirsögn I Alþýöublaði.
Vinstrikonuraunir
Æ, ja. Þaö lá viö ég táraðist
yfir hinum dapurlegu örlögum
vinstri hreyfingar á Islandi. Og
þó svo ólafur Ragnar Grimsson
sé meö óaöfinnanlega hár-
greiöslu og gráu yrjurnar hans
Magnúsar Torfa Ólafssonar
fleyti honum langt, þá bjarga
þeir varla vinstri hreyfingunni
úr þessu.
Visir.
Þeir kunna það stór-
meistararnir!
Kortsnoj endurtekur aldrei
sama leikinn aftur.
Þjóöviljinn
Lausn hundavandans
mikla?
Bandarikjamanni nokkrum
datt i hug, að taka sér steina i
hönd, pússa þá svolitið til og
selja siðan sem gæludýr. Þetta
æöi fór sem eldur I sinu um
heiminn og alls staöar mátti sjá
fólk á gangi meö steina i bandi.
Timinn.
Er Guð andvígur biss-
ness?
Veöurfar ógnar sportvöru-
verslununum.
Morgunblaöiö
Tillitssemin lifi!
Til móts við smyglarana
Frétt I Dbl. um hraöbát toll-
gæslunnar.
Guðinn sem brást
A hvaö trúir þú? — Ég trúi á
Dagblaðiö. Stundum sel ég þaö
lika og einu sinni týndi ég pen-
ingunum.
Dagblaöiö.
Hinstu rök.
Ef til væri mælikvarði á þaö
hvernig menn færu eftir ákvæö-
um Helsinkisáttmálans hygg ég
aö sovétmenn mundu hljóta
flest stig. Mun ég nú reyna aö
leiða rök aö þessari skoðun.
Leonid Brésnjéf hefur ekki
haldið svo ræöu á tlmabilinu
sem liöiö er frá þvi aö ráöstefn-
unni i Helsinki var slitiö, aö
hann hafi ekki gert grein fyrir
framförum okkar á þessu sviöi.
Fréttabréf APN
Bíó er manns gaman.
Félagsbió I Keflavik hefur
gripiö til þess ráös aö fella niöur
kvikmyndasýningar á föstu-
dagskvöldum. Ástæöan er sú, aö
flestir þeirra er þá sækja sýn-
ingar nota tækifærið og þjóra
sieitulaust i staö þess aö sitja
stilltir og prúöir og fylgjast meö
kvikmyndinni.
Vlsir.
ADOLF J.
PETERSEN:
VISNAMÁL
KLIFA BERGIÐ,
STALL AF STALLI
Höfundur Timarimu, Jón
Sigurösson Dalaskáld, lögsagn-
ari i Bæ i Miödölum, drukknaöi i
Haukadalsá áriö 1722. Tíma-
rima er einskonar uppgjör hans
viö Odd Sigurösson lögmann og
móöur hans, Sigrlði Hákonar-
dóttur, út af kvonbænuin. t Tima-
rimu eru þessar visur:
Ekki er lukkan upp á mold,
öllum bindur tryggöir.
Þar sem rikur ræöur fold,
ráfar snauöur um byggöir.
Þegar Jón lýkur rimunni, seg-
irhann,að sönnu undir dulnefni,
aö Sigriöur hafi látið segja sér
þrisvar frá málalokum:
öfund vitni um þaö ber,
aö henni þótti ei vanta par.
Þrisvar lét hún þylja sér
þennan dóm til skemmtunar.
Kerlingar var kjaftur flár
keyröur upp meö sköllum.
Haföi hún ekki i hundraö ár
hlegiö meö honum öilum.
Menn haröna viö hverja plágu
sagöi Guðmundur Geirdal og
kvaö:
Inn i svarthol örbirgöar
áþján margan setur,
en djarfan anda uppreisnar
ekkert bugaö getur.
I einhverskonar bænahúsi
hefur Steinn Steinarr aö likind-
um veriö þá hann kvaö:
Prédikaöi presturinn
plslir vitisglóða.
Amen sagöi andskotinn,
aöra setti hljóöa.
Syndajátningu sina geröi Jó-
hann Ólafsson frá Miöhúsum i
Oslandshliö á þessa leiö:
Oft ég freisting undan sló
einkum vini og konum.
Slöan lengi sæll aö bjó
syndaminningonum.
Ég er maður gáskagjarn
i glötun bráöum dottinn;
alltaf veriö brotlegt barn
viö boöorðin og drottin.
Þetta var unun mesta min,
máski Ilka brestur:
Bllölynd mey og brennivin,
baga og góöur hestur.
Jóhann áleit varasamt aö
velja sér konuefni eftir útlitinu
einu saman:
Hár og tennur viröast valt,
vara og kinna prýöi,
máski niður áfram allt
eintóm gervismiöi.
Loöna er allt i kringum land-
iö, menn hamast viö aö veiöa
hana og veröa loönir um lófana,
gleyma i bili góöum siðum
einsog að tala um sildveiðar,
sem þó gáfu góöan arð. Nú.hún
getur alveg eins átt við loönuna
visa eftir Jóhannes Asgeirsson
frá Pálsseli:
Aöur var þinn andi fri
viö allan slæman vana.
En nú er sál þin sokkin I
sild og peningana,
Kristinn Sveinsson frá Stóra-
Hvarfi I Vatnsdal kvaö:
Alla deyfir auraþrá
ómur dánarlagsins.
Sorgin lyftir sálum frá
sora mannfélagsins.
Sérhver reyni aö foröast fall,
finna eigin galla,
klifa bergiö stall af stall,
stefna á efsta hjalta.
Þaö hafa borist nokkrir fyrri-
hlutar viö visubotninn frá
sunnudeginum 6. mars. Guðjón
Kristinsson i Kópavogi sendir
sinn hluta þanmg:
Þú, auðhyggja, sem oft ferö
geyst,
elur marga pinu.
Ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þinu.
Norölendingur sem kallar sig
Skugga sendi eftirfarandi:
A þig.mammon, eg hef treyst
i aurastriti minu.
Ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þlnu.
Og ennfremur:
Sit ég.drottinn, sem þú veist,
svelt hjá tómri skrlnu.
Ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þinu.
Jón Björnsson, i Kópavogi,
segist ekki vera skriftlærður
frekar en frelsarinn, en hikar
ekki viö aö ávarpa heiminn og
segir:
Þótt viö hafi stoltur streist
aö standa rétt á minu,
ég hef aldrei rönd viö reist
ranglætinu þinu.
Jón botnar lika þennan fyrri-
hluta:
Löngu þekkt er Loka ráö
lýö er blekkti foröum.
Og segir:
Fölsuö nekt var fyrrum skráö
fyrir „slekt” meö orðum.
Jón hefur greinilega skákaö
skriftlærðum og kveður i eftir-
mála meö bréfi sinu:
Visnamál oft veita gleöi
og valda gæsahúö mér tíöunu
Blanda vil ég gjarnan geöi
viö góövin, Þjóöviljans á siöum.
Visnamál eiga von á fleiri
sendingum frá þeim sem hafa
sent visuhelminga, og hér er
visuhelmingur sem nauðsyn-
lega þarf aö botna:
Fýkur I hin fornu skjól,
fölna vinakynni.
Svo eru þaö hinir hag-
yröingarnir, sem ennþá hafa
ekki látið til sin heyra,-veriö
velkomnir i þáttinn!
Björn Jónsson I Swan River
segir að Nöðruáriö sé nýbyrjaö
hjá klnverjum og sendir i þvi til-
efni þessa áransþulu:
Nú á nööruári
naggar verjast fári,
ei mun derrings dári
draga neinn á hári.
A Græöi leikur gári,
gæfur mjög er Kári.
Skartar fagurt skári,
skln á velli smári.
Valda tregatári
tál ei mun né sári,
né hella myrkur mári,
morkinn sé hans nári.
Alþjóð verst óári,
augsýnt mun aö vári.
SHt ég pennapári.
Vegna skrýtilegheita þess-
arar þulu geröi ég undan-
tekningu frá reglunni aö birta
aðeins ferskeytlur, og bið nú
Björn aö senda mér ferskeytlur
aö vestan bæöi eftir sig og aöra.