Þjóðviljinn - 16.11.1977, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 16. nóvember 1977 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 7
3„Þad er ein af skyldum verkalýösfélaganna, aö
fræða sitt fólk, og svona væri ekki komið, ef ætið
hefði verið hugsað nægilega um að viðhalda vexti
hins gróandi trés, með öðrum orðum að fræða
og virkja félagsmennina”
Guöfinna
Friðriksdóttir/
verkamaöur,
Haf narfirði:
Upphafið eða
endalokin?
Eitt helsta vandamál verka-
lýðshreyfingarinnar er, hversu
erfitterað fá fólk til starfa fyrir
hreyfinguna. Þessir erfiðleikar
stafa mestmegnis af vanþekk-
ingu, sem ætti að vera búið að
útrýma svotil alveg. Við verð-
um að vera þess minnug að nú
er 1977, ekki 1916, og hreyfingin
búin að slita barnsskónum. I svo
að segja hverjum afkima lands-
ins starfa hagsmunasamtök
verkafólks, en þrátt fyrir það
getur verkalýðshreyfingin ekki
starfað af fullum krafti, hún
getur ekki hafið fulla sókn fyrr
en fleira fólk kemur til starfs og
verður virkt.
Þáttur menntunar hefur verið
illilega vanræktur, þvi miður Nú
kann einhver að spyrja: „Nú.en
Menningar- og fræðslusamband
alþýðu, bréfaskólinn og Félags-
málaskóli alþýðu eða hvað það
nú heitir? Þau hafa haft báða
skólana og námskeið i gangi.”
Þetta er alveg rétt. MFA og
Félagsmálaskólinn hafa gert þó
nokkurt gagn og veitt þvi fólki
sem þangað hefur sótt þekkingu
sem ekki verður grandað. Þá
menn sem við þetta starfa skal
á engan hátt vita, þeir eru vel
starfi sinu vaxnir og vinna ötul-
lega.
Hvað er til ráða?
Menningar og Fræðslusam-
bandið og skólarnir gefa okkur
mjög mikla möguleika á fræðslu
um verkalýðsmál og félagsmál
auk almennrar skólafræðslu, en
það skortir fjármagn til þess að
gera þetta fullnægjandi. Það er
skylda verkalýðshreyfingarinn-
ar og þjóðfélagsins i heild að
stuðla að meiri framgangi þess-
ara skóla. Þvi skyldi verkafólk
ekki eiga sinn eigin skóla eins og
Félagsmálaskólann, þar sem
það getur lært að þekkja sinn
rétt og sina stöðu? Það er hagur
alls þjóðfélagsins að eiga vel-
upplýst og þenkjandi verkafólk.
Við þurfum aö hagnýta það afl
sem við höfum, okkur sjálf. Við
þurfum að virkja verkalýðs-
félögin og ekki sist þau sem slen
er komið i. Allt okkar er undir
verkalýðshreyfingunni komið,
við getum ekki látið verkalýðs-
félög með inflúensu viðgangast.
Þau veikja okkur aðeins útávið.
Við þurfum að bæta, breyta og
byggja verkalýðshreyfinguna
betur. MFA er lykillinn að þvi.
MFA gefur okkur ótrúlega
mikla möguleika á þeim umbót-
um. Hinn almenni félagsmaður
virðist furðulega áhugalaus um
sin mál. Hefur fólk ekki hugsað
úti hvers vegna? Þetta er
spurning stór sem við verðum
samt að leitast við að svara.
Svarið felur i sér gagnrýni, en
það þýðir ekki lengur að Uekkja
sjálfan sig og lita á máliö bara
frá einni hlið. Við verðum að
skera á þetta kýli, þvi fyrr þvi
betra.
Hlutur stjórna
verkalýðsfélaga og fé-
lagsmanna.
Mitt álit er það að við félags-
menn höfum kastað ábyrgðinni
yfir á stjórnendur félaganna og
hugsað sem svo „Allt i þessu
fina, stjórnin sér um þetta”,og
stjórnin hugsar máske: „Félag-
amir eru alveg áhugalausir,
hvers vegna ættum við þá að
gera nokkuð fyrir þá?” Sem
sagt, alveg gagnkvæmt, og upp-
skeran er eins og við er að bú-
ast: engin — Það er ein af
skyldum verkalýðsfélaganna að
fræða sitt fólk, og svona væri
ekki komið ef ætíð hefði verið
hugsað nægilega um að við-
halda vexti hins gróandi trés,
með öðrum orðum að fræða og
virkja félagsmennina; frum-
kvæðið verður að koma ein-
hvers staðar frá.
Þetta atriði hefur verið svo
illilega vanrækt I sumum félög-
um að enginn er til að halda
starfinu áfram. Stjórnin er
heimaskitsmát, hvort sem er
viljandi eða óviljandi. Félögin
visna ogeru ekki lengurhið gró-
andi tré sem þau ættu að vera.
Við verðum að færa verka-
lýðshreyfinguna fram á við,
endurlifga þessi verkalýðsfélög
með kransæðastifluna, losa
hana i burtu, það eru okkar
hagsmunir. Undirstaða alls er
þekking. MFA og skólarnir eru
stofnanir sem við þurfum að
stækka ogútvikka, þæreru liður
i baráttu okkar fyrir bættum
lifskjörum. Tökum höndum
saman, virkjum félögin, félag-
ana, og gerum það sem gera
þarf, ræðum málin af fullri
hreinskilni. Vandamáliðer ekki
svo stórt ef við stöndum saman
aðþviað leysaþaðá réttan hátt,
þannig að það komi ekki bara
okkur til góða heldur lika börn-
um okkar og barnabörnum.
Guðfinna Friöriksdóttir
verkamaður.Hafnarfirði.
bækur bækur bækur bækur bækur bækur bækur bækur
Aldirnar hafa
í sjötta skipti
orðið
Bókaútgáfan Skjaldborg á
Akureyri hefur gefið út sjötta
bindið i bókaflokkinum Aldnir
hafa orðið.
Safninu er gefinn sá formáli að
það „varðveitir ýmsar frásagnir
eldra fólks, eins og það sjálft seg-
ir frá. Jafnframt eru frásagnirn-
ar fróðleikur um þetta fólk, þótt
engan veginn sé um ævisögur að
ræða”.
Ferilorð,
ljóð
Jóhanns
S. Hannessonar
AB hefur gefið út fyrstu ljóða-
bók Jóhanns S. Hannessonar, hins
kunna skólamanns, og heitir hún
Ferilorð.
Ljóðin eru ort á árunum 1956-75
og skiptast i fjóra bálka: Aldur,
Menntun, Embættisstörf og
Rannsóknir og fræðimennska.
Ljóðum Jóhanns er svo lýst:
„Einkenni þeirra eru myndrik-
ur still, samþjöppun efnisins,
skarpskyggni og skynsamleg
svartsýniá lifiðog tilveruna. Þau
eru i senn sérstæð og fjölbreyti-
leg, sum hörð og miskunnarlaus,
önnur ljóðræn og mild”
Erlingur Daviðssonhefur skráð
frásagnirnar i þessu bindi sem og
i hinum fyrri. Þau sem segja frá
eru Guðlaug Narfadóttir, Guðni
Þórðarson,Hólmsteinn Helgason,
Snæbjörg Aðalmundardóttir,
Stefán Jasonarson, Þorleifur
Agústsson og Þorkell Bjömsson.
Bókiner269bls ogfylgja mynd-
ir af sögumönnum.
Guðrún Helgadóttir skrifar bók:
Um sjónvarps-
strákinn Palla
Iðunn hefur sent frá sér nýja
barnabók: Pál Vilhjálmsson eftir
Guðrúnu Helgadóttur, höfund
bókanna um Jón Odd og Jón
B jarna og Tótu i afahúsi, sem all-
ar hafa verið endurprentaðar
hvað eftir annað og fullorðnir sem
börn hafa gagn og gaman af.
Fyrsta bókin um Jón Odd og Jón
Bjarna kemur út I Kaupmanna-
Páll
Vilhjáltnsson
Ætlar hann aldrei að
að þagna karlskrattinn?
eftir Magnús Magnússon
Magnús Magnússon.
Þessi bók sem Skuggsjá gefur
út spannar 60—70 ár af ævi
Magnúsar Storms, hins ritsnjalla
og glaðbeitta gleðimanns, sem
flestir þeir, sem komnir eru yfir
miðjan aldur, muna og dá fyrir
hreinskilni og hvassan penna.
Hér gætir ef til vili að nokkru
breka þroskaáranna og þá
kannski lika óra ellinnar, eins og
höfundur kemst sjálfur að orði i
formála bókarinnar, þvi sá
Magnús Stormur, sem á fyrri
hiuta þessa tfmabils lifði „hinu
ljúfa lifi” við drykkju og spil og
naut samvista við fagrar konur
og átti að auki 10—12 gangandi
vixla i bönkum, hefur nú söðlað
um og breytt um lifsstil.
Heimsiistarmaðurinn er orðinn
lystarlaus á vin og konur, lætur
sér nægja að spila bridge, og i
stað vixlanna er komin vaxta-
aukabók.
höfnþessa dagana I þýðingu Helle
Degnböl og verið er að undirbúa
útgáfu i fjölmörgum öðrum lönd-
um.
Páll Vilhjálmsson fjallar um
sjónvarpsstrákinn Palla, sem all-
irkannastvið úrStundinniokkar,
en Guðrún samdi þætti Sirriar og
Palla eins og kunnugt er. Hún
segirfrá Palla eftirað hann hætti
i sjónvarpinu, viðskiptum hans
við umheiminn og samskiptum
hans við fullorðna og börn.
Gunnar Baldursson, starfsmaður
sjónvarpsins og sá sem upphaf-
lega „hannaði” Palla, hefur gert
myndir á myndasiður, en Kristin
Pálsdóttir tók ljósmyndimar sem
prýða bókina. Sérstakar slður úr
„brandarabókinni” hans Palla
auka fjölbreytni hennar, en að
öðru leyti er bókin samfelld saga
um Palla og umhverfi hans.
Bökin er gefin út með samþykki
lista- og skemmtideildar
sjónvarpsins,ogber að fagnaþvi,
að islensk börn njóta nú góðs af
þvi að vandlátir höfundar eru
faignir til að að annast efni fyrir
börn i sjónvarpinu.
Bókin er 112 bls. að stærð,
litprentuð i Hafnarprenti
Flokkurinn Lönd og lýðir:
Ungverjaland
og Rúmenía
Jóhann S. Hannesson
Ungverjaland og Rúmenia heit-
ir nýtt bindi i flokknum Lönd og
lýðir, sem nú telur alls tuttugu og
eina bók. Ritið er 295 blaðsiður að
stærð og prýtt fjölda mynda.
Höfundur bókarinnar, Þórunn
Magnúsdóttir skólastjóri á
Svalbarðseyri við Eyjaf jörð, er i
hópi hinna fáu íslendinga er lagt
hafa leiðirsinará þessar fögru en
sögufrægu slóðir. Segir hún
itarlega frá Ungverja-
landi og Rúmeniu, þjóðunum sem
lönd þessi byggja, atvinnuvegum
þeirra, sögu og menningu.
Bókin um Ungverjaland og
Rúmeniu er i meginatriðum
hliðstæð að gerð fyrri ritum
flokksins Lönd og lýöir, sem
nýtur mikilla vinsælda. Var til
útgáfu hans stofnað I þvi skyni aö
kynna Islendingum riki og þjóðir
úti i heimi og vikka andlegan
sjóndeildarhring lesenda. Meðal
myndanna I bókinni eru kort að
báðum löndunum sem frá greinir.
Finuski rithöfundurinn
Pekka Parkkinen
talar um nútima skáldskap i Finnlandi
miðvikudaginn 16. nóvember kl. 20:30.
Verið velkomin.
NORRÆNA
HÚSIÐ