Þjóðviljinn - 09.03.1978, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Fimmtudagur 9. mars 1978
^ATS^
Rannsóknarlögregla
ríkisíns
Innanhússfrágangur
Tilboð óskast i innanhússfrágang hússins
að Auðbrekku 61, Kópavogi. Verktaki skal
sjá um smiði timburveggja, hurða, fastra
innréttinga, gólfefnalögn, málningu inn-
anhúss og utan, raflögn og loftræstilögn.
Verkinu skai að fullu lokið 15. júli 1978.
Útboðsgögn verða afhent á skrifstofu
vorri, Borgartúni 7, Reykjavik, gegn
15.000. kr. skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað miðvikud.
29. mars. 1978, kl. 14.00.
INNKAUPASTOFNUN RIKISINS
BORGARTÚNI 7 SÍMI 26844 PÓSTHÓLF 1441 TELEX 2006
Skrifstofa Sha Tryggvagfitu 10 Rvk.,s179BB.er opin virka daga frá ki 13 til 17-giró 30309 7
Vesturbær
Fundur laugardaginn 11. mars kl. 14.00 i Tryggvagötu 10. Fundar-
efni: Dreifibréfaherferð. Mætið vel og stundvislega.
Smáibúðahverfi:
Fundur laugardaginn 11. mars kl. 10.30 fyrir hádegi I Tryggvagötu
10. Fundarefni: 1. Dreifibréfaherferð. 2. Styrktarmannakerfi.
Ariðandi að félagar mæti vel og stundvíslega.
ÚR NATO HEHNN BURT
ÚTBOÐf
Tilboð óskast i smiði og uppsetningu veggja, hurða, lofta
og handriða ásamt málun, dúkalögn o.fl. allt innanhúss I
göngudeildarálmu Borgarspitalans.
(Jtboðsgögn eru afhent á skrifstofu vorri Frikirkjuveg 3
Reykjavik gegn 10 þúsund króna skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð á sama stað þriðjudaginn 28 mars 1978
kl. 11 fyrir hádegi.
INNKAUPASTOFNUN REYKIAVÍKURBORGAR
Fnkirkjuvegi 3 — Sími 25800
Tökum að okkur
smiði á eldhúsinnréttingum og skápum,
bæði i gömul hús og ný. Sjáum ennfremur
um breytingar á innréttingum. Við önn-
umst hvers konar húsaviðgerðir, úti og
inni. Verkið unnið af meisturum og vönum
mönnum.
Trésmíðaverkstæðið
Bergstaðastræti 33 — Simar 41070 og 24613
Blikkiðjan
Ásgaröi 7, Garðabæ
Ónnumst þakrennusmiöi og
uppsetningu — ennfremur
hverskonar blikksmíöi.
Gerum föst verötilboö
SIMI 53468
„ Upplýsingar” í
Morgunblaðinu
Jens Kristian Horn:
AAeöfylgjandi grein sendi höfundur AAorgunblaðinu s.l.
haust, eftir að birst hafði í blaðinu grein um kosninaarn-
ar í Noregi eftir Eyjólf nokkurn Guðmundsson, en þar
telur höf undur að mjög haf i verið hallað réttu máli. Af
einhverjum ástæðum hliðraði AAörgunblaðið sér hjá að
birta greinina,og sendi höf undurinn hana þá Þjóðviljan-
um til birtingar. Höf undurinn, Jens Kristian Horn, starf-
ar sem sérkennari og hef ur þess utan mikinn áhuga á ís-
lenskum málefnum, er þannig læs á íslensku og fylgist
vel með gangi mála hér á landi. Greinln er skrifuð 1.
nóvember s.l.
Fyrst vil ég taka það fram að
þvi ber að fagna, að Morgunblað-
ið og önnur islensk blöð birti frá-
sagnir af stjórnmálum og þjóðfé-
lagsmálum i öðrum norrænum
rikjum. Ekki verður mögulegt að
þróa fram samvinnu milli
Norðurlanda nema þvi aðeins, aö
þjóðirnar öðlist meiri og betri
þekkingu hver um aðra.
Svo vik ég að tilefni þess, að ég
skrifa blaði yðar.
Frjálslega fariö með stað-
reyndir.
1 Morgunblaðinu 27/10 birtist
grein eftir Eyjólf Guðmundsson,
og er sú grein alls ekki til þess
fallin að auka þekkingu Islend-
inga á landi minu. Til þess var
höfundurinn of ónákvæmur um
staðreyndir. Greinin er vissulega
þannig úr garði gerð að Norð-
menn, sem þekkja eitthvað til is-
lenskra stjórnmála, fá lúmskan
grun um að greinin hafi fremur
haft þann tilgang að vera framlag
i umræður á vettvangi innan-
landsstjórnmála á Islandi en að
fræða Islendinga um Noreg.
Ég mun hér áðeins vikja a'ð
nokkrum grófustu rangfærslum
greinarhöfundar. — Dæmigert er
fyrir vilja hans til þess að fara
með rétt mál þegar hann skrifar:
„Kommúnistar (Sosialistisk
Valgforbund) hafa beðið hinar
herfilegustu hrakfarir.... sem er
bein afleiðing af stefnu þeirra i
utanrikismálum”.
Um það er fyrst að segja að yfir
tvö ár eru siðan að Sosialistik
Valgforbund (Sósialiska
kosningabandalagið) skipti um
nafn og heitir eftir það Sosialist-
isk Venstreparti (Sósialiski
vinstriflokkurinn). 1 öðru lagi er
álika langt siðan Kommúnista-
flokkur Noregs hafnaði þvi að
eiga hlut að Sósialiska vinstri-
flokknum. Kommúriistar buðu
fram eigin lista og voru sem sagt
ekki með Sósialiska vinstri-
flokknum i þessum kosningum.
Rangsnúið kosningafyrir-
komulag
1 þriðja lagi myndi enginn
norskur kosningakönnuður verða
sammála Eyjólfi Guðmundssyndi
um það, að kosningaósigur
Sósialiska vinstriflokksins standi
i nokkru sambandi við stefnu
flokksins i utanrikismálum.
Mergurinn málsins er sem sé sá,
að margir kjósendur Verka-
mannaflokksins kusu Sósialiska
kosningabandalagið i kosningun-
um 1973 vegna afstöðu Verka-
mannaflokksins til Efnahags-
bandalags Evrópu. I ár sneru
margir þessara kjósenda aftur til
Verkamannaflokksins. Ég held
þvi ekki fram, að þetta sé eina
ástæðan til fylgismissis
Sósialiska vinstriflokksins, en
þetta er mikilvægasta ástæðan.
Einnig er ^ert að gefa þvi gaum,
að á bak við hvern stórþingsmann
Sósialiska vinstriflokksins eru
nærri 50.000 kjósendur. Til sam-
anburðar er rétt að upplýsa, að á
bak við hvern þingmann Hægri-
flokksins eru um 14.000 kjósend-
ur. Ástæðan til þessa er óréttlátt
kosningafyrirkomulag i Noregi.
Hefðum viö haft samskonar kosn-
ingafyrirkomulag og Islendingar,
hefði Sósialiski vinstriflokkurinn
fengið 4-5 þingmenn kjörna til
Jens Kristian Horn.
viðbótar. En þvi miöur vilja stóru
flokkarnir, sem fyrst og fremst
græða á núverandi kosningalög-
um okkar, ekki breyta þeim.
Bein ósannindi
Siðar i grein sinni skrifar
Eyjólfur Guðmundsson: „Sem
kunnugt er hafa þeir (Sósialiski
vinstriflokkurinn)... dregið taum
Rússa.” Þar fer hann með bein
ósannindi. Allir með visst lág-
mark af getu og vilja til þess að
meta málin hlutlægt vita að
Sósialiski vinstriflokkurinn held-
ur sig við óháða sósialiska pólitik,
sem grundvölluð er á norskum
raunveruleika.
Eyjólfur Guðmundssort gerir
einnig misheppnaða tilraun til
þess að „upplýsa” lesendur
Morgunblaðsins um hið svokall-
aða Loran-C-mál. Ég vil þvi leyfa
mér að rétta honum hjálparhönd.
Hinar svokölluðu Loran-C-stöðv-
ar eru ratsjárstöðvar, sem
bandariskir kjarnorkukafbátar
þurfa á að halda til þess að geta
hæft skotmörk sin. Þetta þýðir að
Noregur er orðinn eitt af mikilvæg
ustu skotmörkunum i Evrópu, ef
til kjarnorkustriðs kæmi milli
Bandarikjanna og Sovétrikjanna.
Þegar Stórþingið samþykkti að
byggja þessar stöðvar á sjöunda
áratugnum, fékk þingið ekki ann-
að að vita en að stöðvarnar yrðu
aðeins notaðar i friðsamlegum
tilgangí. Með öðrum orðum sagt
fór rikisstjórnin á bak við Stór-
þingið i þessu máli, vegna hvatn-
ingar frá sendiráði Bandarikj-
anna, meðal annars. Meirihluta
Stórþingsins fannst þetta svo
neyðarlegt fyrir sig að hann
stimplaði skjölin um þetta sem
leyndarmál og reyndi þannig að
hindra að efni þeirra yrði látið
uppi. Sósialiski vinstriflokkurinn
leit hinsvegar svo á, að fólk ætti
rétt á að fá að vita um slikt hátta-
lag af hálfu Stórþingsmeirihlut-
ans. Þessvegna sögðu Berge
Furre og Finn Gustavsen það,
sem þeir vissu um málið, á opin-
berum fundi þremur vikum fyrir
kosningar.
Skemmdarverkamenn til
Sovétríkja
Eyjólfur Guðmundsson minnist
einnig á njósnir og skemmdar-
verk, sem norskir aðilar stunduðu
gegn Sovétrikjunum á sjötta ára-
tugnum. Aðgerðir þessar voru
skipulagðar af CIA. Marchetti,
fyrrum CIA-njósnari, lýsti þess-
ari starfsemi við norskan blaða-
mann i sumar með svofelldum
orðum: „Það voru hreinræktuð-
ustu ánorðingjahópar, sem við
sendum þá inn i Sovétrikin. Þeir
höfðu ekki fyrst og fremst fyrir
verkefni að njósna, heldur bein-
linis að stunda skemmdarverk,
sprengingar og fleira.”
Eyjólfur Guðmundsson slær
botninn i „upplýsingar” sinar um
Noreg með þessum orðum: „í
stórum dráttum séð, eru úrslit
norsku þingkosninganna ekki að-
eins sigur Verkamannaflokksins
og hægrimanna, heldur um leið
sigur allra þeirra sem vilja efla
varnir landsins og vilja að Noreg-
ur verði áfram sjálfstætt riki ....”
Viðvikjandi þessu rugli má
benda á, að Nató-rikið Noregur
eyðir gifurlegum fjárfúlgum i
vopn — fjárfúlgum sem nota
mætti til skynsamlegra hluta i
heimi, þar sem þrir fjórðu hlutar
mannkyns svelta. Þessi vopn eiga
að notast gegn „óvininum,” sem
er Rússar. Þessi „óvinur” hefur
samt sem áður aldrei ráðist á
Noreg.
Þvert á móti frelsuðu rússnesk-
ir hermenn nyrsta hluta lands
okkar undan Þjóðverjum 1944-45.
Þúsundir rússneskra hermanna
dóu fyrir frelsi Noregs. Eftir
striðið færðu Rússar sig aftur til
baka yfir sin eigin landamæri.
Lærdómur frá 1973
Tlínsvegar kom það skýrt fram
1973, I baráttunni út af aðildinni
að Efnahagsbandalagi Evrópu,
hvaða aðilar það voru, sem gátu
hugsað sér að afsala sjálfstæði
Noregs. Það voru Verkamanna-
flokkurinn og Hægriflokkurinn,
sem þá börðust ákafast fyrir aðild
Noregs að Efnahagsbandalaginu.
Þeir höfðu ekkert á móti þvi að
taka völd af Stórþinginu og fá þau
i hendur tröllauknu skrifræðis-
bákni suður i Briissel. Norsku
þjóðinni auðnaðist sem betur fór
að koma i veg fyrir þennan missi
sjálfstæðisins i þjóðaratkvæða-
greiðslunni haustið 1973.
1 þeirri baráttu kom fram heil-
brigð skynsemi norsku þjóðarinn-
ar. Hún sýnir sig oftar — það er
hægt að vera viss um. Ef ekki áð-
ur, þá að minnsta kosti eftir að
Verkamannaflokknum og Hægri-
flokknum hefur i sameiningu tek-
ist að eyðileggja fiskimið okkar
með fyrirhyggjulausum oliubor-
unum sinum i Norðursjó.
Karlistar
sætta slg
við Jóhairn
Karl
MADRID 7/3 — Jóhann Karl
Spánarkonungur og fjarskyldur
frændi hans, Carlos Hugo af
Bourbon-Parma, hittust i dag og
sömdu sáttsín á milli. Er þar með
lokiðhálfrar annarrar aldar deilu
tveggja greina spænsku konungs-
ættarinnar, sem leitt hefur til
þriggja borgarustrfða.
Carlos Hugo prins, sem er
leiðtogi svokallaðs Karlistaflokks
er hefur vinstrisinnaða stefnu-
skrá, sagði fréttamönnum nýlega
að hann gerði ekki lengur tilkall
til spænska hásætisins. Franco
gerði hann útlægan 1968, en hann
fékk að koma heim aftur i október
s.l. — Umræddur klofningur inn-
an Búrbóna-ættarinnar varð 1833,
þegar Ferdinand sjöundi Spánar-
konungur lést. Tók þá við riki
tsabella önnur, dóttir hans, en
Don Cartos, bróðir Ferdinands,
véfengdi rétt hennar til krúnunn-
ar. Sú misklið leiddi til þriggja
borgarastriða, Karlistastriðanna
svokölluðu. Karlistar, eins og
stuðningsmenn Don Carlosar og
erfingja hans eru nefndir, eru
fylgismestir i Navarra. 1