Þjóðviljinn - 17.09.1978, Blaðsíða 23

Sunnudagur 17. september 1978 ÍMOÐVILJINN — SIÐA 23
kompan
Umsjón: Vilborg Dagbjartsdóttir

Guðlaugur Arason er
ungur rithöfundur frá
Dalvík/ og hann hefur
stundum verið kenndur
við heimabæ sinn og kall-
aður Dalvíkurskáldið.
Hann gaf út fyrstu skáld-
söguna sína árið 1975.
Hún heitir Vindur# vindur
vinur minn og vakti tölu-
verða athygli sem gott
byrjendaverk. Fyrir
næstu skáldsögu sína/
Víkursamfélagið/ fékk
hann verðlaun hjá bóka-
útgáfunni Bókás á tsa-
firði. Sú saga var einnig
lesin í útvarp.
•
Nú býr Guðlaugur í
Kaupmannahöfn og það-
an sendi hann ævintýrið
um hrossagaukinn.
Kompan getur glatt
lesendur sina með því/ að
von er tii þess hann skrifi
meira fyrir þá.
ÆVTNTYRI
HROSSA-
GAUKSINS
eftir GUÐLAUG ARASON
Einu sinni var hrossa-
gaukur sem var aðdá-
andi einstaklings-
hyggjunar. Hann ákvað
því að taka sig út
úr hópi hrossagaukanna
og fljúga ekki til suð-
rænna landa þegar
haustaði/ heldur vera
einn eftir um veturinn.
En brátt tók honum að
leiðast einveran og þegar
kólna tók í veðri ákvað
hann að breyta um
skoðun og fljúga á eftir
hinum hrossagaukunum.
En það var orðið of seint.
Þegar hann hafði flogið
skamma stund
hrannaðist svo mikill
klaki á vængi hans, að
hann féll niður á jörðina
og gat ekki flogið. Hann
var nær dauða en lífi úr
kulda og ákaflega
einmana. En skammt
þarna frá var bóndabær
og nokkrar beljur á beit.
Ein kýrin gekk fram hjá
hrossagauknum og skeit
á hann.
Loksins, loksins,
hugsaði hrossa-
gaukurinn, þegar volg
mykjan tók að bræða
klakannaf vængjum hans
og blóðið byrjaði aftur að
renna um æðarnar. Nú
get ég haldið áfram að
fljúga og fundið vini
mína.
Yfir þessari óvæntu
hjálp var hann svo
hamingjusamur, að hann
byrjaði að syngja. í sömu
andrá læddist stór köttur
fram hjá. Þegar hann
heyrði fuglasönginn
undir kúahlessunni, fór
hann að krafsa í hana.
Þar fann hann hrossa-
gaukinn og át hann í
einum bita.
1. Sá sem skítur á þig,
þarf ekki endilega að
vera óvinur þinn.
2. Sá sem hjálpar þér,
þarf ekki endilega að
vera vinur þinn.
3. Ef þér líður vel og þú
ert ánægður með að sitja í
skítnum, skaltu haf a vit á
þvf að halda kjafti!
4. Ef þú vilt halda lífi,
skaltu ekki vera aðdáandi
einstaklingshyggjunar og
ekki neita að vinna með
f jöldanum.
5. Langi þig til að lifa
hamingjusömu lífi,
skaltu ekki berjast á móti
vilja náttúrunnar.
Stundum efnir Kompan
til verðlaunagetraunar,
því þá eru krakkarnir svo
dugleg að skrifa og
Kompunni finnst gaman
að fá mörg bréf.
Að þessu sinni áttu að
koma bréfi til skila.
Utanáskriftin er mynd-
gáta. Hver á að f á bréf ið?
Sendu Kompunni svar
innan þriggja vikna, þá
verður dregið úr réttum
svörum og veitt ein bóka-
verðlaun. Fyrst þú nú á
annað borð ert sest(ur)
<Q SON
V
ÁlíAI\t\. A S.t>
FIIIIIIH
<ri)i 0~°
V erðlaunagetraun
niður til að skrifa Komp-
unni stingdu þá einhverju
skemmtilegu með í bréf ið
t.d. teikningu, Ijósmynd,
sögu, vísu eða frásögn af
merkisatburði. Frétta-
bréf eru skemmtileg.
Eins getur þú auglýst eft-
ir pennavini í Kompunni
og látið mynd fylgja og
getið um helstu áhugamál
þín. Kompan er líka
þakklát fyrir gagnrýni oy
góðar ábendingar um
efnisval.
Þú skalt biðja einhvern
að hjálpa þér við gátuna,
ef þér finnst hún erfið.
„Hænsní'eru strákar, sem hanga aftan I bll”.
„Ef skemmtHegter veöriö, þá ski^pp ég niör’á tjörn”.
Þessar tvær myndir teiknaði 12 ára stelpa í Austur-
bæjarskóla. Þær eru skreyting við kvæði Stefáns
Jónssonar Bréf frá frænku. Kvæðið geturðu lesið í
bókinni Segðu það börnum, segðu það góðum börnum.
Frænkan, sem er að skrifa Didda frænda sínum í
sveitinni, á heima i Reykjavík og segir f rá því hvernig
krakkarnir í Reykjavík eyða tímanum í starf i og leik.
Reyndar skrifaði Diddi fyrst og sagði frá lífinu í
sveitinni. Hvernig væri að einhverjir strákar sendi
myndir við Bréf til frænku?
Unglingur stóð fyrir
framan spegilinn á dans-
staðnum nýbúinn að
greiða sér: „Rólegar
stelpur, ég get ekki dans-
aðviðykkur allar í einu!"
Svo var það i veislunni."
Litla stelpan var að
hjálpa mömmu sinni,
þegar veislan var byrjuð.
—,,Ég fann ekki nein
handklæði, svo ég setti
bara fram þessi, sem
stendur á Gleðileg jól,"
hvíslaði hún að mömmu
sinni.
Anna hlustaðu, ég kann
að syngja þjóðsönginn....
Þetta var gott hjá þér,
vina mín. En þetta er ekki
þjóðsöngurinn, heldur
sjónvarpsauglýsing frá
Coca cola.
Hann var með mömmu
sinni hjá lækninum og ný-
búinn að fá sprautu í
rassinn:
„Mamma, hvernig fer
efnið úr sprautunni, að
komast úr rassinum í
hálsbólguna mína?"
Hann kom úr skólanum
og rétti mömmu sinni ein-
kunnirnar: „Sagan end-
urtók sig. Ég féll aftur."
Tveir aldnir vinir sitja
inni í stofu og eru að tala
saman.
— Hvað mundir þú
gera, ef það kviknaði í
húsinu þínu, og þú gætir
ekki talað?
— Ja, ég mundi hringja
í slökkvilið.
— En þú gætir ekki tal-
að.
— Nú, þá mundi ég
syng ja: Það er að kvikna
i — það er að kvikna i!
Siggi litli kemur hlaup-
andi að utan, en er svo
óheppinn að detta um úti-
dyraþröskuldinn. Siggi
lítur i kringum sig og
stendur siðan upp, en í þvi
kemur stóra systir hans
og spyr: „Hvers vegna
fórstu ekki að grenja?"
„Ég hélt það væri enginn
heima," sagði Siggi.
Soffia D. Halldórsdóttir
sendi þessar skrítlur.
Kompan þakkar henni
fyrir. Gaman væri að fá
fleira frá Soffiu.