Þjóðviljinn - 28.10.1979, Blaðsíða 16

16 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 28. október 1979
Skríddu ofaní öskutunnuna
heiðraöi ráðherra í hamrinum þínum
hola massíva' úr fljótandi steypu
ég kem ekki á f und þinn til að fá hjá þér neina
fyrirgreiðslu enda yrði víst sneypu-
för heldur gefa þér gott ráð herra ráðherra
við geðfargi geðfári geðstríði geðkrabba geðmeini
þínu þungu:
skríddu ofani öskutunnuna
afturábak með lafandi tungu.
Megas hefur gjarnan valdið
deilum manna allt frá útkomu
sinnar fyrstu plötu, árið 1972. Alls
hafa komið 6 breiðskifur frá
Megasi og i það minnsta ein litil
plata. Það er óhætt að segja að
Megas hafi ætlð komið á óvart
með hverri nýrri plötu. Millilend-
ing olli miklum deilum, þvi að á
þeirri plötu gekk Megas fyrst á
vit rafmagnaðs rokks og likt og
með Dylan,þegar hann steig á
væng við rokkdisina, þótti sitt
hverjum. Og ekki urðu menn
minna undrandi i fyrra, þegar
Megas söng við undirleik
Guðnýjar Guðmundsdóttur og
Scott Gleckler á plötunni ,,Nú er
ég klæddur...”
Að minu mati brýtur útgáfa
hljómleikaalbúmsins Drög að;
sjálfsmoröi blað I ferli Megasar.
Þetta plötualbúm inniheldur eins-
konar tónlistarbálk sem Megas
hefur samið og safnað I á undan-
förnum árum. Tónleikarnir i MH i
nóvember i fyrra eru mjög eftir-
minnilegir og útgáfa þessa tvö-
falda albúms rekur endahnútinn
á verkið Drög að sjálfsmorði.
Nafnið eitt,Drög að sjálfsmorði,
er svo magnað,að eftir tónleikana
i fyrra komust ótrúlegustu gróu-
sögur á kreik um dauða Megasar.
Kjaftasögurnar flugu svo hratt að
um slðustu jól vissu menn vart
hvort Megas væri lifs eða liðinn.
En sem betur fór áttu þessar
sögusagnir sér enga stoð.
Drögin
Megas kann þá list að setja
saman skemmtilega og inni-
haldsrika texta og tónsmiður er
hann lika góður. Það sem er þó
mikilvægast er að orð og tónar
falla yfirleitt svo vel saman að
þetta tvennt er sem eitt. Þó geta
bæði lög og textar Megasar vel
staðið uppi sem sjálfstæðar ein-
ingar.
1 Drögum að sjálfsmorði kemur
þetta mjög skýrt fram.Textarnir
fjalla um eitt og annað i þjóð-
félaginu, en skirskota jafnframt
til ýmissa menningarlegra gilda
samtlmans og fyrri tima. Megas
fer oft mjög háðulegum orðum
um kerfið og þá sem „jarðaðir”
eru I þvi.
„Formsatriði var ekki full-
nægt” og „Skrýddu ofani ösku-
tunnuna” vekja menn til umhugs-
unar um fáránleik þann sem fylgt
getur skrifstofubákninu. Megas
hefur hvorki mikla trúa á
embættismönnum þess né
papplrsflóðinu sem þeir eru á kafi
I eins og kemur greinilega fram i
erindinu sem birt er hér að ofan.
Góð útfærsla.
Megas leyfir sér gjarnan að
bylta steinrunnum „myndum” af
„hetjum” sögunnar og fer oft
frjálslegar en aðrir með frá-
sagnir af þeim. Reyndar er engan
sllkan rassskell aö finna i
„Drögunum”, en Megas leyfir sér
að endursegja „endursögn”
Jónasar Hallgrímssonar á
„Alfareið” Heinrichs Heine á
allnýstarlegan máta er eru vafa
laust ekki allir á eitt sáttir um
endursögn hans.
Tónlist Megasar og útsetning
hennar er aö minu mati mjög
góð enda er Megas kunnáttu-
maður I þeim efnum. Einna
skemmtilegastar finnast mér
útsetningar hans á lögunum
„Þjóðvegaræningi á krossgöt-
um”, „Fatamorgana á flæði-
skerinu”, „ÍCg horfi niður”
og „Frægur sigur”.
1 þessum lögum fá undirleik-
ararnir að spreyta sig mjög
og kemur frábær og fjölbreyttur
gítarleikur Björgvins Gislasonar
langbest út I þessum lögum.
Lipur og kraftmikill trommu- og
bassaleikur nýtur sin einnig ákaf-
lega vel I þessum lögum. Tónlist
Megasar á þessari plötu er fyrst
og fremst rokk af ýmsum stigum,
jafnt hreint, létt rokk sem kraft-
mikið þungarokk.
//Meistari Megas"
Tónleikarnir sl. haust voru um
margt merkilegir, en það sem
mér þótti verst var lélegur hljóm-
burður i salnum. Af hans völdum
drukknaði rödd og túlkun
Megasar I háværum tónleiknum,
en á plötunum tveimur er hljóð-
blöndun hinsvegar miklu betri.
Söngur og túlkun Megasar kemur
skýrt fram og er I góöu samræmi
við styrkleika tónlistarinnar.
Mestur galli þessarar platna er
þó fremur hrátt yfirborð tónleika-
upptökunnar. Það tekst engan
veginn að skila tónleikunum eins
hreinum eins og oftast er með
erlendar tónleikaupptökur nú til
dags. Allur hljóðfæraleikur og
flutningur er að visu með
ágætum, en fágun og natni stúdló
vinnslunnar hefði örugglega
skilað enn heilsteyptari plötu. A
móti koma svo rök augnabliksins,
þeas. andisá sem á hljómleikunum
rikti er greinilega greyptur i
plastiö ásamt tónlistinni og ekki
ber að lasta hita og spenningu
augnabliksins, sem gefur tón-
listarflutningnum kraft.
Þegar fram liða stundir á þessi
plata trúlega eftir að gefa einna
gleggstu myndina af Megasi þvi
að hann er fyrst og fremst fulltrúi
hins beinskeitta og hrjúfa i
islenskri popptónlist.
Megasi hefur stundum verið
jafnað við Bob Dylan, jafnt sem
textahöfundi, tónskáldi og tón-
listarmanni. Slikur samanburður
þykir ætið nokkuð vafasamur, en
ef einhver islenskur listamaður
stendur i þeim sporum aö jafnast
á við Bob Dylán, þá er það tvi-
mælalaust Megas.
- jg
Spunnið á
slaghörpu
á tónleikum Howard Riley
Um síðustu helgi lék
breski spunapíanistinn
Howard Riíey á tvennum
tónleikum á vegum
gallerísins Suðurgötu 7.
Fingrarím hlýddi á leik
Rileys á fyrri tónleikunum
sem haldnirvoru i hátíðar-
sal Menntaskólans við
Hamrahlið. Þessir tónleik-
ar voru fremur illa sóttir
eins og virðist vera raunin
um tónleika nú i seinni tíð.
Þaö voru ekki nema tæplega 80
manns sem hlýddu á leik Rileys á
laugardaginn. Aheyrendum var
raðað i hring umhverfis pianóiö,
sem stóð útá miðju gólfi salarins
og var daufu kastljósi beint að
planóinu I rökkvuöum salnum.
Skapaði þessi umgjörð strax sér-
stæöa stemmingu.
Howard Riley, ungur, grannur
maður, gekk I salinn þegar fólk
var búið að koma sér fyrir og
kyrrð fallin á. Hann settist við
Steinway flygilinn og sló nokkrar
| nótur sem spunnu slðan röð
i þungra siendurtekinna stefja- og
i spunatilbrigða, skalahlaupa og
I trilla.
Leikur Howards Riley var mjög
þungur og kraftmikill og mikið un
endurtekningar. Þungir tónarnir
sem streymdu frá flyglinum
fylltu alla kima salarins og skullu
af miklu afli á hljóðhimnur
áheyrenda sem voru misjafnega
móttækilegir fyrir tónstraumun-
um. Sumir hverjir lygndu augun-
um angurvært aftur og tóku jafn-
vel undir spunann með svefn-
hljóðum sinum.
Howard Riley lék stanslaust i
klukkustund af sama kraftinum
allan tímann en einstaka sinnum
lægði tónöldurnar og þýðir hljóm-
ar svifu um I stutta stund en flóðið
braust jafnan aftur fram af
endurnýjuðum krafti.
Riley lék að mati Fingrarims
miklu fremur að hætti evrópskra
klassispinista en að hætti banda-
riskra jazzara. Það var fremur
fátt um léttar jazzsveiflur.
Eftir hlé ruddi Riley annarri
eins flóðbylgju af tónum frá sér
og bar mest á siendurteknum til-
brigðum við stef sem hann spann
útfrá.
Krafturinn var engu minni i
seinni atrennu og var greinilegt
að allur þessi magnþrungni kraft-
ur leiddi suma áheyrendur til enn
frekari spunaafreica I drauma-
heimi. Það hölluðust I það
minsta sumir hverjir Iskyggilega
I sætum slnum. Eftir þessi tvö
klukkustundar löngu spunaverk
var Howard Riley klappaður upp
og til mikillar upplyftingar töfr-
aði hann fram sveiflandi tóna
„Round About Midnight” I lokin.
Tónlist Riley var fremur
drungaleg en umfram allt mjög
skemmtileg áheyrnar. — jg
Þrátt fyrir dræma aðsókn að
tónleikum Johns McNeal i
upphafi mánaðarins, en Jazz-
vakning að ganga frá samningum
við kvartett George Adams og
Dons Pullen um þessar mundir.
Mun ætlun Jazzvakningar að
standa að tónleikum kvartettsins
i Austurbæjarbiói sunnudaginn
11. nóvember kl. 22.00.
George Adams saxófónleikari
og Don Pullen pianisti eru þekkt-
astir fyrir starf sitt með einum
merkasta bassaleikara jazzins,
Charles Mingus. 1 kvartetti
þeirra félaga starfar bassa-
leikarinn Cameron Brown sem
þekktur er af leik sinum með
Archie Shepp og trommuleikarinn
góðkunni Dannie Richmond sem
lengst allra tónlistarmanna starf-
aði með Charles Mingus og rak
hljómsveit Mingusar eftir að
hann lamaðist og þar til hann lést
5. janúar sl..
Dannie Richmond er einnig
þekktur fyrir leik sinn með Mark
og Almond og með söngvaranum ‘
Joe Cocker.
Mikill fengur er I komu þessa
kvartetts þar eð þetta er I fyrsta
skipti sem kvartett skipaður
nokkrum helstu fulltrúúm frjálss
djass koma til tónleikahalds á
lslandi.
—jg
Meiri jass
Glámur
og
Skrámur
Hljómplötuútgáfan sendi ný-
lega á markaðinn plötuna Glám-
ur og Skrámur i sjöunda himni.
Eins og nafn plötunnar gefur
til kynna er hér á ferðinni plata
með Glámi og Skrámi sem þekkt-
ir eru úr Stundinni okkar.
Efni plötunnar er ævintýri eftir
Andrés Indriðason sem minnir
nokkuð á ævintýrið um Disu I
Undralandi eða kannski öllu
heldur ævintýrið um Galdrakarl-
inn I Oz.
Glámur og Skrámur fara I ferð
til Regnbogalandsins I fljúgandi
bolla sem stjórnað er af flughest-
inum Faxa. A ferö sinni um
Regnbogalandið hitta þeir félag-
ar ýmsar skrýtnar persónur s.s.
Pésa pjáturkarl, Konungsfjöl-
skylduna i súkkulaðilandi, Rauða
kallinn I Umferöarlandi og ýmsa
fleiri. Hvort sem það er með vilja
gert eða ekki, þá kemur Pjátur-
karlinn einmitt fyrir i Galdra-
karlinum I Oz, og eins má finna
ýmsar aðrar samstæðar persónur
i eldri ævintýrum af svipuðum
toga.
Styrkur plötunnar felst þó trú-
lega i sögunum sjálfum sem
Róbert Arnfinnsson segir með að-
stoö sögupersónanna. Það er al-
kunna að krökkum finnst mjög
gaman að láta segja sér sögur og
ævintýri, en það gerir þessi plata
einmitt i rikum mæli.
Ragnhildur Gisladóttir og Þór-
hallur Sigurðsson (Laddi) eru
höfundar tónlistar og sáu jafn-
framt um útsetningar og stjórn
upptöku, en sögumaður er Róbert
Arnfinnsson eins og áður sagði.
Auk Þórhalls og Ragnhildar,
syngur Haraldur Sigurðsson
(Halli) og hópur krakka úr
Vesturbæjarskóla á plötunni.
Helstu hljóðfæraleikarar eru
Pálmi Gunnarsson,Ragnar Sigur-
jónsson, Björgvin Halldórsson,
Ragnhildur Glsladóttir og Sigurð-
ur Rúnar Jónsson.
-jg
*fíngrarím *fingrarim *fingrarim *fringrarim