Þjóðviljinn - 28.10.1979, Blaðsíða 7

Sunnudagur 28. október 1979 ÞJÓÐVILJINN — SH)A 7
# mér
dati það
■ hug
Steinunn Jóhannesdóttir skrifar-.
I sláturtíðinni
eða „rennur blóð eftir slóð .
9>
— Ég ætla aB verBa bóndi og
giftast ljóBskáldi, tilkynnti dótt-
ir min i' rómantisku kasti
snemma i haust.
ViB vorum nýkomnar úr rétt-
unum og hún búin aB uppgötva
náttúrufegurB landsins bæBi i
gegnum bilrúBuna og i beinni
snertingu.
— Og ég ætla aB leyfa mannin-
um minum aB fara á fjall og
yrk ja kvæBi um fegurBina, bætti
hún viB.
Mér fannst þetta góB hug-
mynd, enda var þaB fallega
hliBin á haustinu sem sneri aB
okkur þennan réttardag austur i
sveitum. Kaldur bláminn til
fjalla en laufiB,mosinnog stráin
skiptu ámilli singulu, grænuog
rauBu litunum. Rautt var lfka
blóBiB i kindunum, sem viB
klemmdum á milli læranna,
þegar búiB var aB kenna okkur
aB þekkja á þeim markiB. En
viB sáum þaB ekki fyrr en viB
fórum aB hræra þaB i blóBmör
einn hryssingslegan laugardag
lönguseinna. Ogþegar viB átum
þaBnýsoBiB á miBnætti, var þaB
orBiB svartara en nóttin.
Svona er lffiB.
Svona er sláturtiBin.
Og þaB voru fjeiri slegnir af I
haust, en ein miljón rolluskját-
ur. Sex ráBherrar fuku i slátur-
tiBinni, þótt þaB gerBist án telj-
andi blóBsúthellinga I bókstaf-
legri merkingu. ÞaB voru bara
nokkrir strákar i AlþýBuflokkn-
um, sem kipptu stólunum undan
samstarfsmönnum sinum og
settust i þá sjálfir. (Dóttir min
fór aB gráta og sá samstundis,
aB hún yrBi aB hætta viB áform
sin um aB gerast bóndi.) Þeir
sögBu þaB megintilganginn meB
stjórnarbyltingunni aB efna til
kosninga innan tveggja
mánaBa. Og þaB var eins gott,
aB þeir tóku þaB fram strax og
ákváBu daginn og stundina, þvl
annars hefBi þjóBin kannski
haldiB, aB þarna væri komin
sex-manna júnta, eins og I Ut-
löndum sumsstaöar, sem gæti
fariB aB máta kaskeiti og setja
upp sólgleraugu fyrr en nokkurn
varBi. En strákarnir lofuBu
pabba sinum aB sitja stilltir og
rólegir og dingla bara fótunum
fram aB jólum og kannski soldiB
lengur ef þurfa þætti.
Skyldu þeir gegna?
Og hvaB biBur okkar svo?
ÞaB er auBvelt aB láta svart-
sýnina ná tökum á sér, þegar
viB mjöliB og mörinn? MaBur
gramsar i hrærunni upp aB oln-
boga af sannri nautn. Og fin-
gerBustu karlmenn sauma
sleipar vambirnar i keppi, án
þess aB fýla grön.
Þegar lyktina af kreppu er
fariB aB leggja yfir landiB þá
verBur lyktin af gorinu góB.
ÞaB eru timar harBnandi
átaka. Ataka milli manna, milli
stétta, milli hugmynda. Og þaB
eru timar harBnandi átaka viB
náttUru bessa laúds. ÞaB er bvi
haustiB er hætt aB vera fallegt
og rigningin og rokiB tekin viB,
lemjandi utan allt, lifandi og
dautt. Um hvaBa fegurB á þá aB
yrkja? FegurB nýju ráB-
herranna? FegurBina I próf-
kjörunum? FegurBina i fjand-
skap mannanna og valda-
baráttu? — Ja, þvi ekki?
Svona er lifiB.
Svona er sláturtiBin.
Er t.d. svo voBalega vond lykt
af gorinu þegar betur er aB gáB?
Er til fegurri rauBur litur en
liturinn á sláturblóBinu I bland
áriBandi aB vita, hvar maBur
vill standa, meB hvaBa öflum
maöur vill vinna. Er maBur
samh jálparmaBur eBa sér-
hyggjumaBur (stundum upp á
siBkastiB kallaB aB vera frjáls-
hyggjumaBur, sem einu sinni
var sama og frihyggjumaBur
þ.e. guBleysingi? eBa trUleys-
ingi? samkvæmt OrBabók
MenningarsjóBs)? Er maBur
sameignamaBur eBa séreigna-
maBur, sósialisti eBa kapítalisti.
EBa veit maBur ekki i hvorn fót-
inn maBur á aB stiga og væfiast
um eins og vegavilltur fram-
sóknarmaBur á sláturhúsgólfi
lifsins.
ÞaB getur vissulega veriB
erfitt aB átta sig stundum. LífiB
er svo marglitt, snúiB saman úr
ótal þáttum, oft allt i flækju og
ekki nokkur leiB aB rekja sig eft-
ir einum þræBi af öllum sann-
leikanum. Þess vegna verBur
maöur aB taka afstöBu i grófum
dráttum.MaBur hallar sér til
hægri eBa maBur hallar sér til
vinstri. HallagráBan getur aB
sönnu veriB mismunandi, sum-
um finnst t.d. nóg aB halla 30
gráBur til vinstri þegar
aBrir vilja halla
sér i fullar 45 gráBur. Samskon-
ar ágreiningur er ævinlega fyrir
hendi hægra megin lika. Og nú
hefur þjóBin sem sagt rúman
mánuB til stefnu til þess aB gera
upp viB sig, hvernig hún á aB
halla sér.
Ég vona til vinstri.
Ég vona aB hún halli sér vel til
vinstri.
Ég vona aB félagshyggjan
verBi einstaklingshyggjunni
yfirsterkari. Ég vona aB
kratarnir komist ekki upp meB
aB afhenda ihaldinu stjórn
landsins I hendur jafn fyrir-
hafnarlitiB og þeir hug&ust gera.
Ég vonast eftir félagslegum
umbótum miBluBum af rfkis-
valdi, sem er vinveitt alþýBu
manna, umbótum sem ná alla
leiBtil þeirra, sem minnst mega
sin i þjóBfélaginu og gera þeim
kleift aB nota sér sin almennu
mannréttindi. Ég vonast eftir
jafnari tekjuskiptingu. Ég von-
ast eftir virkara jafnrétti kynj-
anna. Ég vonast eftir fleiri og
betri dagvistarstofnunum. Ég
vonast eftir nýrri reisn I
mennta- og menningarmálum.
Ég vonast eftir nýrri reisn i
sjálfstæBismálum. Ég vonast
eftir vaxandi atvinnulýBræBi.
Ég vonast eftir vaxandi jafn-
vægiibyggB landsins. Ég vona..
Ég vona.. Ég vona...
Enég.gerimér engar sérstak-
ar vonir um aB verBbólgan
hjaBni til mikilla muna á
skömmum tima, þegar öll
nálæg viBskiptalönd okkar búa
viB vaxandi verBbólgu. Og ég sé
ekki heldur, hvernig verBbólgan
áaBhjaBna viB rikjandi ástand i
húsnæBismálum. HúsnæBi á
okurverBi langt yfir byggingar-
kostnaBi er einn helsti verB-
bólguvaldur i þessu landi og
næstum eini valkostur þeirra,
sem vantar þak yfir höfuBiB.
GreiBslubyrBin er svo gifurleg
aB hún gengur af fjölskyldum og
einstaklingum hálfdauBum,
nema hægt sé aB velta skuldun-
um i verBbólgunni. Og drepur
menn samt. Menn geta valiB á
milli þeirra, sem vilja ná verB-
bólgunni niBur meB þvi aB lækka
kaup verkamanna og annarra
launþega og hinna sem vilja
minnka gróBa fasteignasala og
húsabraskara, jafnvel fækka
þeim um tvo, þrjá eBa fjóra. Ég
er ekki I vafa um hvora leiBina
ég kýs heldur.
Og aB endingu vona ég, aB i
næstu sláturtiB sitji hér viB völd
samanþjöppuB vinstri stjórn
eins og vestfirskur hnoömör,
krossuB i bak og fyrir me& þar
til gerBum galdrastaf, holl og
góB þessari þjóB.
Svo getur dóttir min orBiB
bóndi og fengiB skáldiB sitt.
Og skáldiB getur fariB á fjall
og ort um fegurBina. i
Og skáldiB getur fariB á fjall
Og lifiB heldur áfram aB vera
barátta fyrir lifinu.
Þvi eins og segir i hinni
kiljönsku barnagælu;
„Rennur blóB eftir slóB
og dilla ég þér jóB.”
Steinunn Jóhannesdóttir
argus
iráFiór»da.
ra só'af9e's',nn , un

\
riri fernu an
..........
gé í henn'-